Να πως πρέπει να κλείνει μία ιστορία!
Αν η Bioware είχε στη συγγραφική της ομάδα έναν άνθρωπο σαν τον Dave Gilbert, τότε ο πανικός με το τέλος του Mass Effect 3 θα είχε σίγουρα αποφευχθεί. Δεν μπορούμε να σκεφτούμε ένα καλύτερο παράδειγμα για την εξαιρετική συγγραφική και σκηνοθετική δουλειά που έχει κάνει το συγκεκριμένο άτομο με τη σειρά Blackwell. Μια σειρά υπερφυσικού νουάρ μυστηρίου, που ξεκίνησε ως ένας μικρός low budget τίτλος το 2006, εξελίχθηκε σε μια αγαπημένη σειρά για τους απανταχού adventurers και ολοκληρώθηκε οκτώ χρόνια μετά με έναν εξαιρετικό τίτλο, που δεν χαϊδεύει τα αυτιά των gamers.
Για όσους δεν έχουν ασχοληθεί με τη σειρά, θα πούμε απλά πως περιστρέφεται γύρω από τις περιπέτειες της Rosangela Blackwood και του Joey Mallone. Η πρώτη, είναι μια νεαρή κοπέλα με την ιδιότητα να επικοινωνεί με πνεύματα που έχουν ξεμείνει στη γη λόγο ανεκπλήρωτων επιθυμιών. Ο δεύτερος, είναι το πνεύμα-οδηγός της, το πνεύμα ενός άντρα από την αρχή του 20ου αιώνα. Ο στόχος τους; Να σώσουν αυτά τα ξεχασμένα πνεύματα και να τους επιτρέψουν να συνεχίσουν το ταξίδι τους στην επόμενη διάσταση. Μπορεί να ακούγεται κλισέ και χρησιμοποιημένο, αλλά πιστέψτε μας, κάθε άλλο παρά αυτό είναι. Η ιστορία της σειράς απλώνεται σε ένα διάστημα 100 ετών και είναι τόσο γεμάτη συγκινήσεις και ανατροπές, που θα σας καθηλώσει.
Για όσους έχουν δει τη σειρά, τώρα, η ιστορία συνεχίζει λίγο καιρό μετά τα γεγονότα του Blackwell Deception και τη σωτηρία σας από τους soul rippers. Σε μια έρευνα «ρουτίνας», όπου εξερευνάτε το θάνατο μιας νεαρής κοπέλας, ένας άνθρωπος τρέχει να σας ειδοποιήσει πως κάτι τρομερό θα συμβεί σύντομα στον κόσμο. Πριν προλάβει όμως να σας εξηγήσει, η ψυχή του τραβιέται από το σώμα του και διαλύεται μπροστά στα έντρομα μάτια σας. Τι ήθελε να σας πει; Ποιος κρύβεται πίσω από αυτά τα επαίσχυντα εγκλήματα; Και τι είναι το διαβολικό σχέδιο που κρύβεται πίσω από αυτά; Το Blackwell Epiphany κάνει μια αριστοτεχνική δουλειά στο να απαντήσει σε όλα αυτά τα θέματα, δένοντας τον τίτλο με όλα τα προηγούμενα επεισόδια της σειράς και απαντώντας όλα τα ερωτήματα που είχαν γεννηθεί εδώ και τόσα χρόνια. Ολοκληρώνει έτσι ένα μεταφυσικό νουάρ μυστήριο, υψηλότατου επιπέδου, που εφάμιλλό του πολύ σπάνια συναντάει κανείς σε παιχνίδι /βιβλίο /ταινία.
Σε αυτό το θέμα, βοηθάει πάρα πολύ ο σχεδιασμός των γρίφων και puzzle του παιχνιδιού. Εν αντιθέσει με τα περισσότερα point & click adventures, όπου η συντριπτική πλειοψηφία των γρίφων τους αφορά συλλογή και συνδυασμό αντικειμένων, εδώ αυτοί περνούν σε δεύτερη μοίρα και στις περισσότερες περιπτώσεις αφορούν στη συλλογή στοιχείων. Βλέπετε, όπως είπαμε παραπάνω, έχουμε να κάνουμε με ένα τύπου “ντετέκτιβ μυστήριο”. Έτσι, μεγάλο τμήμα του παιχνιδιού βασίζεται πάνω στην ερευνά και το συνδυασμό στοιχείων. Θα μιλήσετε πολύ, με πολλούς ανθρώπους, θα τους ανακρίνετε πλαγίως και θα συλλέξετε πολλές πληροφορίες.
Θα ανακαλύψετε στοιχεία εξερευνώντας τοποθεσίες και θα τα συνδυάσετε όλα μέσα στο τεφτέρι σας για να κάνετε «λογικές συνδέσεις», έτσι ώστε να δείξετε κατανόηση του τι συμβαίνει γύρω σας. Είναι ένα σύστημα παραπλήσιο με αυτό των σύγχρονων Sherlock Holmes παιχνιδιών, με τη διαφορά ότι δίνει ακόμα μεγαλύτερη σημασία στις συζητήσεις και στις ανακρίσεις άλλων ατόμων. Πρόκειται για έναν καλοστημένο μηχανισμό, ο οποίος όμως είναι και το μόνο σημείο που μπορεί κάποιος να αλληλεπιδράσει με τον τίτλο. Το γεγονός ότι το σύστημα αυτό έχει μείνει σχεδόν αναλλοίωτο εδώ και οκτώ χρόνια, ενώ σε σχεδιασμό είναι λογικής των 90s, είναι πολύ πιθανό να ξενίσει ορισμένους παίκτες.
Ο τρόπος με τον οποίο φτάνεις στις διαπιστεύσεις είναι λίγο περίεργος για τα σημερινά δεδομένα. Από την άλλη, αν αρχίσετε τη σειρά από την αρχή και μπείτε σιγά σιγά στο κλίμα της, τότε δεν υπάρχει καμία περίπτωση να σας ενοχλήσει. Όσον αφορά στον τεχνικό τομέα, το Epiphany αποτελεί με διαφορά το magnum opus της σειράς. Διατηρώντας τα υπέροχα pixel based γραφικά, που έχουν κάνει διάσημη την Wadjet Eye Games, αυτή τη φορά τα ανεβάζει ένα επίπεδο παραπάνω, με πολύ καλύτερους χρωματισμούς, βαθιές σκιάσεις και έναν τόσο μελαγχολικό τόνο, που δένει άψογα με το βαρύ και θανατηφόρο μυστήριο του τελευταίου επεισοδίου.
Υπέροχη δουλειά έχει γίνει και στο animation, τόσο του background art όσο των χαρακτήρων, κάνοντας επίδειξη δύναμης του πόσο πιο ομαλό είναι το 2D animation έναντι του 3D όταν δουλεύεις με χαμηλό budget. Η δε δουλειά που έχει γίνει στον ηχητικό τομέα είναι και αυτή υψηλότατου επιπέδου. Η τζαζ μουσική, που συνοδεύει το παιχνίδι σε κάθε σας βήμα, δένει για άλλη μια φορά υπέροχα με την ατμόσφαιρα του τίτλου και αποτελεί ένα υπέροχο OST για να έχει κάποιος στην κατοχή του. Εκεί που η ποιότητα εκτοξεύεται όμως, είναι στο voice acting. Και ενώ οι Rebecca Whittaker και Abe Goldfarb επιστρέφουν και πάλι στους πρωταγωνιστικούς τους ρόλους και κάνουν άψογη δουλειά, το ίδιο υψηλό επίπεδο συναντάμε και στο υπόλοιπο cast, στοιχείο που δείχνει την εξαιρετική δουλειά που έγινε στο παιχνίδι.
Εν κατακλείδι, θεωρούμε πως δεν χρειάζεται να πούμε κάτι παραπάνω για τo Blackwell Epiphany. Αποτελεί ένα άριστο κύκνειο άσμα μιας πραγματικά υπέροχης σειράς, που εδώ και τόσα χρόνια γινόταν ολοένα και καλύτερη. Με την ιστορία να έχει πλέον ολοκληρωθεί και την ποιότητά της να είναι εφάμιλλη ελάχιστων retro style adventures, θεωρούμε πως τώρα είναι η στιγμή να προχωρήσετε στη δοκιμή της. Πιστέψτε μας, δεν θα σας απογοητεύσει.
