Εμπρός…Πίσω.
Μπορεί το franchise Τhe Sims να μην συγκίνησε ποτέ μεγάλο μέρος του core κοινού της βιομηχανίας, αποτελεί όμως, ήδη από τις απαρχές του, ένα από τα κορυφαία σε πωλήσεις παιχνίδια. Και η Electronic Arts το εξέλιξε με τα χρόνια και το μετέτρεψε στο μεγαλύτερο expansion machine όλων των εποχών. Το Sims 4, όμως, δεν πρόκειται για expansion. Αποτελεί τη νέα γενιά Sims και θα κριθεί ως τέτοιο, δηλαδή ως ένα νέο κεφάλαιο που θέλει να κρατήσει τα καλά στοιχεία μιας συνταγής και να εξελίξει τα αδύναμα σημεία της. Πριν προχωρήσουμε στην τεκμηρίωση του τίτλου του κειμένου, θα ήταν σωστό να υπενθυμίσουμε ότι τα παιχνίδια The Sims ανήκουν στην κατηγορία simulation, και σαν τέτοια κρίνονται όχι από το σενάριο ή το όραμα του δημιουργού αλλά από το επί της ουσίας περιεχόμενο και τα λειτουργικά στοιχεία του gameplay που τα καθιστούν εθιστικά. Είναι αναπόφευκτη λοιπόν η σύγκριση του The Sims 4 με τους προκατόχους του, καθώς εκεί τέθηκαν οι βάσεις του gameplay, και διαμορφώθηκαν οι προσδοκίες μας για έναν life simulation τίτλο του 2014.
Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού κυκλοφόρησαν developer diaries που παρουσίαζαν τις νέες, καινοτόμες προσθήκες του παιχνιδιού, αλλά και τις βελτιώσεις που έγιναν για να είναι πιο “προσιτό”. Αν κάτι είναι καινοτόμο στο Sims 4, δεν είναι ούτε το emotions system, που υπάρχει σαν βάση από το πρώτο παιχνίδι, ούτε τα personality traits που υπάρχουν εδώ και 5 χρόνια, αλλά η διάθεση της ΕΑ (και της Maxis;) να κάνει τόσα βήματα πίσω σε ποιότητα και περιεχόμενο για να αυξήσει (πόσο ακόμα;) την εγκατεστημένη βάση των Sims, προετοιμάζοντας το έδαφος για μερικές δεκάδες expansions. Διότι, από τεχνικής άποψης αλλά και σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο, το The Sims 4 θυμίζει περισσότερο ένα Sims FreePlay για υπολογιστές -με τη διαφορά ότι δεν είναι free. Oι πολλαπλές και εμφανείς εκπτώσεις που έγιναν από τους δημιουργούς για να τρέχει το παιχνίδι ομαλά σε PC δεκαετίας, μας ωθούν περισσότερο να το τοποθετήσουμε χρονικά μεταξύ του Sims 2 και Sims 3.
Aν λέγαμε ότι τα παιχνίδια Sims έχουν ένα σκοπό, αυτός θα ήταν να κρατήσεις -αρχικά- το Sim σου ζωντανό. Κάθε Sim έχει ορισμένες ανάγκες που πρέπει να καλύπτονται ώστε να είναι ικανοποιημένος. Επιπλέον, οι Sims συνάπτουν σχέσεις με γείτονες και μπορούν να δημιουργήσουν τη δική τους οικογένεια, με την οποία θα ζήσουν το υπόλοιπο της σύντομης -ή όχι- ζωής τους. Τα life stages στο Sims 4 είναι baby, child, teen, young adult, adult και elder, καθένα από τα οποία διαρκεί μερικές δεκάδες in-game μέρες. Ένας Sim μπορεί να επιλέξει την καριέρα που του ταιριάζει ώστε να φέρνει Simoleons στο σπίτι και να πληρώνει τους λογαριασμούς του. Ανάλογα με την καριέρα του Sim, πρέπει να αναπτυχθούν οι αντίστοιχες ικανότητες, προκειμένου να πάρει προαγωγή. Υπάρχει πληθώρα ικανοτήτων, στις οποίες ο Sim γίνεται άριστος όταν φτάσει το επίπεδο 10. Η ενασχόληση με μια δεξιότητα ανεβάζει το επίπεδο γνώσης του Sim σε αυτό και του δημιουργεί τα ανάλογα συναισθήματα. Αν για παράδειγμα βάλουμε ένα Sim να δημιουργήσει μια εφαρμογή, θα αποκτήσει την ικανότητα “Programming” και θα λάβει την κατάσταση “Focused”.
Η ευκολία με την οποία ο Sim μας αποκτά επίπεδα ικανότητας είναι αρκετά μεγαλύτερη σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια, γεγονός που διευκολύνει τη ροή του παιχνιδιού, αλλά ταυτόχρονα κάνει πιο γρήγορη την επίτευξη της φιλοδοξίας (Aspiration). Η διατήρηση του inventory εξακολουθεί να στερείται νοήματος, καθώς σχεδόν πότε δεν χρησιμοποιούμε ο,τιδήποτε κουβαλάμε. Επίσης, μια έκπτωση που στερεί από το ρεαλισμό είναι ότι το life stage “toddler” (νήπιο) δεν υπάρχει στο Sims 4, με αποτέλεσμα τα νεογέννητα μωρά με ένα κλικ να μετατρέπονται σε δεκάχρονα παιδιά.
Βρήκαμε το εργαλείο δημιουργίας των Sim αρκετά κατώτερο του προκατόχου του. Πιθανότατα οι αλλαγές και οι βελτιώσεις που διαμήνυαν οι δημιουργοί αφορούσαν στο… user interface. Στα θετικά είναι ότι οι επιλογές παραμετροποίησης γίνονται πλέον απευθείας πάνω στο μοντέλο, σμηλεύοντας το σώμα και τα χαρακτηριστικά του εύκολα και γρήγορα. Επί της ουσίας όμως, ο παίκτης μπορεί να δημιουργήσει τον Sim του και να διαμορφώσει τόσο την εμφάνιση όσο και την προσωπικότητα του με τρόπο παρόμοιο με αυτόν του Sims 3. Επιπλέον, ο παίκτης επιλέγει τη φιλοδοξία (Αspiration) του Sim του, με άλλα λόγια το όνειρο της ζωής του. Υπάρχουν 24 Aspirations στο βασικό παιχνίδι, κάποια από τα οποία θα κάνουν το Sim μας πλούσιο, δημοφιλή, γευσιγνώστη ή δαιμόνιο εγκληματία.
Από άποψη περιεχομένου το Sims 4 έχει σχετικά περιορισμένες επιλογές ως προς την ένδυση, την κόμμωση και τα χρώματα, κάτι που στερεί από το simulation του πράγματος. Δεν θα μπορούσαμε να μην αναφέρουμε την απουσία του Create a Style Tool, που αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα αγκάθια του τέταρτου μέρους της σειράς. Το εργαλείο αυτό επέτρεπε στον παίκτη να επιλέξει από μια τεράστια γκάμα υφασμάτων και χρωμάτων, δημιουργώντας μοναδικούς Sims, ρούχα και αντικείμενα. Η επιλογή να μην συμπεριληφθεί στο βασικό πακέτο, μας κάνει να υποψιαζόμαστε ότι θα χρειαστεί να πληρώσουμε σε expansion πράγματα που για τους φανατικούς της σειράς θεωρούνται δεδομένα.
Το buy mode είναι το εργαλείο που δίνει ζωή στο νοικοκυριό μας. Από εκεί, έναντι μερικών Simoleons, διακοσμούμε το χώρο μας και εξοπλίζουμε το σπίτι μας. Ωστόσο, η ποικιλία στα αντικείμενα δεν είναι ικανοποιητική, ένα αίσθημα που γίνεται εντονότερο λόγω της απουσίας του Create a Style. Ένα νέο στοιχείο, είναι ότι πλέον ο παίκτης μπορεί να αγοράσει ολόκληρα επιπλωμένα δωμάτια και να τα τοποθετήσει απευθείας στο οικόπεδό του, χωρίς να χρειάζεται να χρησιμοποιήσει το Build Mode. Μειονέκτημα αποτελεί το γεγονός ότι το βασικό παιχνίδι δεν έχει καθόλου οχήματα, τα οποία ούτως ή άλλως θα έχαναν τη σημασία τους μιας και για τις “μεγάλες” αποστάσεις το μεταφορικό μας μέσο είναι τα… loading screens.
Όσο κι αν αγκομαχούσε το PC μας όταν έτρεχε το Sims 3, ήμασταν τόσο ευγνώμονες για την ψευδαίσθηση του ανοικτού κόσμου που επέφερε η κατάργηση των loading screens, που ποτέ δεν παραπονεθήκαμε. Η περιήγηση στις γειτονιές και τις πόλεις των Sims ήταν ευχάριστη και άρρηκτα συνδεδεμένη με την εμπειρία, όπως αρμόζει σε ένα τέτοιο παιχνίδι προσομοίωσης.
Δυστυχώς, τα δεδομένα άλλαξαν. Ο σχεδιασμός του Sims 4 χωρίζει πλέον την πόλη σε γειτονιές των 5 (!) σπιτιών και η μετακίνηση μεταξύ δύο περιοχών απαιτεί την εμφάνιση οθόνης φόρτωσης, η διάρκεια της οποίας κυμαίνεται από 8 μέχρι 15 δευτερόλεπτα. Αυτομάτως, μετά από την καθιερωμένη εξερεύνηση του κόσμου που κάνει ο κάθε παίκτης την πρώτη φορά, ο χρήστης περιορίζεται στη γειτονιά των πέντε οικοπέδων. Γιατί, τί είναι άλλωστε πιο immersive από 10 δευτερόλεπτα αναμονή για να πας από το σπίτι στο πάρκο;
Πολυσυζητημένο υπήρξε πριν την κυκλοφορία και το ανανεωμένο Build Mode. Αρκετά πιο εύχρηστο στο χειρισμό, μας δίνει τη δυνατότητα να χτίσουμε το σπίτι των ονείρων μας με μερικές απλές κινήσεις. Η τοποθέτηση στέγης έχει γίνει πολύ πιο εύκολη υπόθεση, όπως και το resize των δωματίων. Και εδώ, οι επιλογές είναι λίγες σε ό,τι έχει να κάνει με ταπετσαρίες και πατώματα, ενώ απουσιάζει η δυνατότητα να χτίσουμε στον κήπο μας πισίνα, δυνατότητα που το 2000 κρίθηκε αρκετά σημαντική για να είναι στο βασικό παιχνίδι, αλλά το 2014 μάλλον ανήκει στα DLCs. Ένας ακόμα δυσάρεστος περιορισμός είναι ότι η κατασκευή μας δεν μπορεί πια να υπερβεί τους τρεις ορόφους.
Το “επαναστατικό” emotions system που εισάγεται στο Sims 4 δεν έχει ουσιαστικό αντίκτυπο στη ροή του παιχνιδιού και τη συνολική εμπειρία. Οι Sims αποκτούν διάφορες διαθέσεις ανάλογα με την κατάσταση που ζουν και αυτό επηρεάζει τις επιθυμίες τους, την απόδοση τους στη δουλειά ή την ικανότητα τους να μάθουν μια δεξιότητα. Ένας στεναχωρημένος Sim δεν θα τα πάει καλά στο γραφείο, ενώ ένας συγκεντρωμένος θα πάρει πιο γρήγορα προαγωγή. Τα συναισθήματα προκαλούνται είτε από αντικείμενα του περιβάλλοντος, είτε από δραστηριότητες που βάζουμε το Sim να εκτελέσει. Για παράδειγμα, αν ένας Sim πάει στο μουσείο, θα λάβει το συναίσθημα Inspired και οι επιθυμίες του θα διαμορφωθούν ανάλογα. Τότε, είναι η κατάλληλη στιγμή να κάνει κάτι δημιουργικό, όπως το να ζωγραφίσει ένα πίνακα ή να γράψει ένα μυθιστόρημα. Σε καμία περίπτωση, όμως, το emotions system δεν διαφέρει επί της ουσίας από τις εναλλαγές διάθεσης που υπάρχουν σαν βάσεις από το πρώτο παιχνίδι.
Το concept της “γειτονιάς” αντικαταστήθηκε στο Sims 4 από τα Worlds. Το βασικό πακέτο περιλαμβάνει δύο Worlds, το Willow Creek, με αισθητική επηρεασμένη από τη Ν.Ορλεάνη και το Oasis Springs, ένα ξηρό και ερημικό τοπίο. Μεγάλη απογοήτευση είναι το μέγεθος του κάθε κόσμου, με περίπου 25 οικόπεδα στον καθένα, όταν οι πόλεις του Sims 3 είχαν 100+ οικόπεδα, προσβάσιμα και μη, που όμως απέδιδαν με σχετικό ρεαλισμό το ζητούμενο. Ο κόσμος στο Sims 4 δεν επιτρέπει στα σύνορά του την εισαγωγή άκτιστων οικοπέδων προς εκμετάλλευση και περιορίζεται στο να μας δίνει μόνο τρία κενά οικόπεδα στην αρχή του παιχνιδιού.
Το Gallery είναι ένα in-game εργαλείο για να μοιραζόμαστε τις δημιουργίες μας στο δίκτυο και να ενσωματώνουμε στο παιχνίδι μας δημιουργίες άλλων χρηστών. Λειτουργεί αρκετά καλά αν και η έλλειψη παραμετροποίησης των αντικειμένων ακυρώνει τη χρησιμότητα του σε μεγάλο βαθμό καθώς δεν υπάρχει πληθώρα επιλογών. Κάτι που σίγουρα θα θέλαμε να δούμε να αλλάζει στο Sims 4, είναι ο τρόπος με τον οποίο αξιοποιείται ο χρόνος του Sim μας όταν αυτός εργάζεται. Είναι το λιγότερο απογοητευτικό, σχεδόν 15 χρόνια μετά την κυκλοφορία του πρώτου The Sims, όταν ο Sim μας πρέπει να πάει στη δουλειά να εξαφανίζεται από το οικόπεδο χωρίς να έχουμε κανένα έλεγχο πάνω του όσο λείπει. Κυρίως, μετά από μερικά θετικά βήματα που έγιναν στο expansion Ambitions του Sims 3 προς αυτή την κατεύθυνση, θα θέλαμε η σειρά να κάνει το “βήμα παραπέρα” και να αναπτύξει μηχανισμούς γι’ αυτό το μερικώς ανεξερεύνητο κομμάτι, που αποτελεί μεγάλο μέρος του παιχνιδιού και της ζωής των Sims.
To Sims 4 είναι σε γενικές γραμμές, πολύ ελαφρύτερο παιχνίδι από τα προηγούμενα της σειράς, με σκοπό να είναι ομαλή και ολοκληρωμένη η εμπειρία του παίκτη ακόμα και σε παλαιότερα συστήματα. Το παιχνίδι κάνει launch εξαιρετικά γρήγορα, κάτι που θα ανακουφίσει όσους περίμεναν γύρω στα 5 λέπτα για να ανοίξουν το Sims 3, ενώ μειώθηκαν σημαντικά και τα save times. To framerate, με ελάχιστες εξαιρέσεις, παραμένει σταθερό, ενώ το animation των Sims μας είναι εμφανώς βελτιωμένο. Ωστόσο, αυτές οι βελτιώσεις συνοδεύονται από δυσανάλογο κόστος: λιγότερα πολύγωνα στα μοντέλα, μικρό επίπεδο λεπτομέρειας στα αντικείμενα και απογοητευτικά textures. Όλα αυτά από ένα παιχνίδι που πριν πέντε χρόνια, με μια παλαιότερη μηχανή γραφικών, τα έκανε καλύτερα. Τέλος, το aliasing είναι αδικαιολόγητα συχνό φαινόμενο αναλογικά με την ποιότητα απεικόνισης και τον αριθμό των πολυγώνων. Το γενικότερο οπτικό σύνολο παραπέμπει σε καρτουνίστικη αισθητική, επιλογή που κατά τη γνώμη μας έγινε απλά και μόνο για να μην “γονατίζουν” οι υπολογιστές δεκαετίας.
Eν τέλει το Sims 4 αποτυγχάνει να κάνει το άλμα προς μια νέα γενιά Sims, καθώς όχι μόνο δεν εισάγει/ βελτιώνει κάποιο ουσιαστικό κομμάτι gameplay σε σχέση με τον προκάτοχό του, αλλά υστερεί σε πολλά σημεία. Για όσους δεν είχαν ασχοληθεί στο παρελθόν με το franchise, θα είναι μια ευχάριστη simulation εμπειρία, που όμως θα φανεί κενή μετά από ορισμένες ώρες gameplay, καθώς παραδοσιακά την κυκλοφορία του παιχνιδιού ακολουθεί σωρεία expansion packs, που αναμφίβολα προσδίδουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον στη ζωή και των χειρισμό των Sims.
Γενικότερα, το Sims 4, όντας πιο εύκολο και απλοϊκό στην κατανόηση και το χειρισμό, δείχνει να απευθύνεται περισσότερο σε κάποιον που δεν έχει επαφή με τα προηγούμενα -και επομένως μέτρο σύγκρισης- κάνοντας εκπτώσεις σε βασικά πράγματα που το απομακρύνουν από τη fanbase. Αν αναρωτιόσασταν ποτέ αν ένα παιχνίδι Sims μπορεί να γίνει πιο casual, το Sims 4 έχει την απάντηση που ψάχνετε.