Το club αυτών που θέλουν και μπορούν.
Το χιόνι είχε αρχίσει να λιώνει, καθώς το πρώτο φως της μέρας πέρασε ανάμεσα από τα σύννεφα που σκέπαζαν την ανατολή. Τα λάστιχα της προπορευόμενης Huayra πέταξαν μερικά κομμάτια πάγου που βρήκαν το δρόμο τους προς την πίστα, αλλά αυτό δεν τον ενόχλησε καθόλου. Το αυτοκίνητό του έμενε ανεπηρέαστο από τέτοιες λεπτομέρειες. Εκμεταλλευόμενος το drafting, κέρδισε ακόμα μια θέση κι έβαλε στόχο το επόμενο αυτοκίνητο. Εκεί, η σκέψη του πάγωσε. Οι φιδογυριστές στροφές έδωσαν τη θέση τους σ’ έναν μεγάλο κι ευθύ κατήφορο. Οι μακρινές κορυφές της καναδικής γης προέβαλλαν επιβλητικές και το φως του ήλιου, που ξεπρόβαλλε για τα καλά, άλλαξε όλο το σκηνικό. Απίστευτα χρώματα στο βάθος πλημμύρισαν το οπτικό του πεδίο. Δάση, κτήρια, απόκρημνα βράχια κι αυτός ο υπέροχος, ολοένα μεταβαλλόμενος ουρανός, δέσμευσαν τις αισθήσεις του όσο ποτέ άλλοτε. Σα σε συντονισμό, κάθε λεπτομέρεια στην άσφαλτο έγινε ορατή και το Hennessy, μόλις λίγα μέτρα μπροστά του, έλαμψε σε όλο του το μεγαλείο.
Είναι κοινή παραδοχή, ότι το εφαλτήριο σε κάθε νέα γενιά έρχεται παρέα με την παραδοχή -ή την αναφώνηση, αν θέλετε- ότι αυτό που φαίνεται στην οθόνη μοιάζει πραγματικό. Ακόμα και στην PSX εποχή, παίκτες ξεγελούσαν τη λογική τους λέγοντας ότι οι ποδοσφαιριστές στο καινούριο τους παιχνίδι έμοιαζαν με πραγματικούς. Ότι η εικόνα του αγώνα θυμίζει τηλεοπτική αναμετάδοση. Μετά από λίγο καιρό βέβαια, το μάτι συνήθιζε κι ο αρχικός ενθουσιασμός ξεχνιόταν, μονάχα για να επαναληφθεί στην αρχή του επόμενου κύκλου. Της επόμενης γενιάς.
Αυτή η στιγμή ίσως έφτασε και για τούτον δω τον κύκλο που ξεκίνησε μερικούς μήνες πριν. To Driveclub, ένα παιχνίδι που υποτίθεται θα συνόδευε το launch του PS4, έβγαλε τις τρομπέτες και αναγγέλει χαρμόσυνα την έναρξη της γενιάς μ’ έναν τεχνικό τομέα που ανοίγει σαγόνια -και που τ’αφήνει να κρέμονται άτσαλα. Δεν είναι ότι η Evolution studios δε μας είχε προετοιμάσει για κάτι τέτοιο. Οπτικά, τουλάχιστον, τα προηγούμενα πονήματά της ήταν κάτι περισσότερο από ικανοποιητικά.
Όμως, αυτό που θα δουν αυτοί που θα “τρέξουν” το Driveclub στην κονσόλα τους δεν έχει ξαναγίνει. Κάθε γωνιά της οθόνης γεμίζει με λεπτομέρεια. Είτε πρόκειται για επιβλητικό background, είτε για εκατομμύρια κόκκους άμμου και σκόνης, φύλλα, πυροτεχνήματα, κονφετί, αστέρια, σύννεφα, δέντρα, πλήθος κόσμου και λεπτομέρειες στην άσφαλτο, βρίσκονται όλα εκεί, κάνοντας τα μάτια σας να μετανιώνουν που δεν έχουν στομάχι, ώστε να τα χωνέψουν άπαντα. Στο κέντρο όλων αυτών; Απίστευτα σχεδιασμένα αυτοκίνητα, τόσο εξωτερικά όσο κι εσωτερικά. Το καθένα με τα δικά του ξεχωριστά χαρακτηριστικά, αναμφίβολα μοναδικό.
Σα να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, το δυνατότερο χαρακτηριστικό του οπτικού τομέα έρχεται να δώσει σε όλα τους μια χροιά που φαντάζει μαγική. Φως! Δυναμικός φωτισμός, μεταβαλλόμενος κάθε ώρα και στιγμή, λούζει τον συμπαγέστατο, “πραγματικό” κόσμο του παιχνιδιού με τέτοια φυσικότητα που θα χρειατείτε γναθοχειρουργό μετά από μερικές ώρες παιχνιδιού. Η μέρα ακολουθεί τη νύχτα και τούμπαλιν. Ο καιρός αλλάζει ανεξάρτητα από την ώρα, κρύβοντας τον ήλιο, αφήνοντας τ’αστέρια να φανούν, αλλάζοντας πάντα τις συνθήκες στην πίστα με τυχαίο τρόπο κι επηρεάζοντας, έμμεσα, την εξέλιξη του αγώνα. Μια στροφή που δε φαινόταν λόγω της συννεφιάς, στον επόμενο γύρο μπορεί ν’ ανοιχθεί πεντακάθαρα μπροστά σας.
Η μεγάλη ευθεία και το μαγευτικό τοπίο ζήτησαν και πήραν το τίμημά τους. Η δεξιά φουρκέτα πλησίαζε προαναγγέλοντας αναπόφευκτη σύγκρουση. Τα χέρια του κινήθηκαν γρήγορα κι η χαμηλότερη σχέση περισσότερο καρφώθηκε, παρά άλλαξε φυσιολογικά. Τα λάστιχα στρίγγλισαν. Το τιμόνι έστριψε ανάποδα για να κρατήσει το βάρος του Apollo και τα αμορτισέρ τερμάτισαν. Οι πυρωμένοι δίσκοι των φρένων έλαμψαν στο τελευταίο σκοτάδι που έφευγε και το αυτοκίνητο υπάκουσε σε όλες τις εντολές με ακρίβεια πυρηνικού ρολογιού και πιστότητα εκπαιδευμένου σκύλου-οδηγού. Συμπαγές και στιβαρό, ανταποκρίθηκε με ακρίβεια και δεν άφησε την παραμικρή αμφιβολία για το χερισμό του. Σοβαρό εκεί που χρειάζεται, διασκεδαστικό εκεί που πρέπει! Με αυτήν τη σκέψη στο μυαλό, μετατόπισε με άνεση το βάρος του αυτοκινήτου στις διαδοχικές στροφές που ακολούθησαν, κερδίζοντας εύκολα κι ευχάριστα χρόνο λόγω του σωστού cornering.
Κανένα παιχνίδι αγώνων δε διέπρεψε παρουσιάζοντας μόνο έναν άρτιο τεχνικό τομέα. Η ουσία κρύβεται πάντοτε “κάτω από το καπώ” του μοντέλου φυσικής και χειρισμού. Χωρίς να διεκδικεί δάφνες υψηλού ρεαλισμού, το Driveclub στοχεύει και πετυχαίνει ένα αμάλγαμα σοβαρής οδήγησης με στιγμές έντονα διασκεδαστικού χαρακτήρα. Οι κλασικές αξίες του arcade racing υπάρχουν κι εδώ: drift που αποδίδουν… πόντους, draft που αποδίδουν πόντους, max speed που αποδίδει πόντους και φυσικά, ο κοινός τόπος όλων των παραπάνω, η επιτομή του arcade, οι πόντοι.
M’ ένα συμπαγές μοντέλο χειρισμού που θυμίζει άλλοτε Grid κι άλλοτε τα πρόσφατα μέλη της σειράς NFS, ο παίκτης καλείται όχι μόνο να κερδίσει αγώνες, time trials και drift challenges, αλλά να φέρει σε πέρας και τα λεγόμενα face offs, που βρίσκονται διάσπαρτα σε κάθε πίστα. Η επίτευξη όλων αυτών αποδίδει πόντους κι οι πόντοι ανεβάζουν επίπεδα. Τα επίπεδα με τη σειρά τους ξεκλειδώνουν καινούρια αυτοκίνητα και προκλήσεις. Στον αντίποδα, συγκρούσεις με άλλους αγωνιζόμενους κι οδήγηση εκτός του δρόμου, επιφέρει penalties, που όχι μόνο σας κόβουν ταχύτητα για κάμποση ώρα, αλλά μειώνουν κι αυτούς τους πόντους που ιδρώσατε να μαζέψετε.
H άποψη του Γιάννη Τσιτσέλη
Μετά από μια επιτυχημένη σταδιοδρομία στις προηγούμενες οικιακές κονσόλες της Sony, έχοντας προσφέρει τις σειρές WRC και MotorStorm, τα Evolution Studios κυκλοφορούν με περίπου ένα χρόνο καθυστέρηση το DriveClub. Το τελευταίο πόνημά τους αποτελεί μια αρκετά ιδιόμορφη περίπτωση παιχνιδιού και ταυτόχρονα εγκαινιάζει μια νέα υποκατηγορία στο racing genre, αυτή του social racer. Ο οπτικός τομέας του τίτλου είναι από τους καλύτερους που έχουν εμφανιστεί σε racing παιχνίδι, διαθέτοντας εξαιρετικές λεπτομέρειες στα μοντέλα των αυτοκινήτων, όμορφα σχεδιασμένες διαδρομές και πίστες και εκπληκτικά εφέ φωτισμού, τα οποία σε συνδυασμό με το δυναμικό περιβάλλον και τον κύκλο ημέρας-νύχτας -η ταχύτητα του οποίου είναι ελεγχόμενη από τον παίκτη- δημιουργείται ένα εκρηκτικό αποτέλεσμα στην οθόνη. Ανάλογης ποιότητας δουλειά έχει γίνει και στον ηχητικό τομέα, όπου έχει γίνει προσπάθεια από τους δημιουργούς του παιχνιδιού να αποδοθούν όσο το δυνατόν πιο πιστά σε σχέση με την πραγματικότητα οι ήχοι από τις μηχανές των αυτοκινήτων, είτε χρησιμοποιώντας κάποια κάμερα εντός οχήματος είτε εκτός αυτού.
Το μοντέλου χειρισμού που επιλέχθηκε αποτελεί επί της ουσίας ένα πάντρεμα μεταξύ arcade και simulation, το οποίο γέρνει σαφέστατα προς την arcade πλευρά –”fun to drive” όπως δηλώνουν και οι δημιουργοί του– χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν απαιτείται συγκέντρωση από την πλευρά των παικτών. Εκ του αποτελέσματος κρίνεται πετυχημένο, καθώς διαθέτει την κατάλληλη ισορροπία που χρειάζεται έτσι ώστε το DriveClub να χαρίζει την απαραίτητη πρόκληση στον hardcore gamer, αλλά ταυτόχρονα να παραμένει προσβάσιμο και στον μη έμπειρο παίκτη στην κατηγορία.
Watch live video from Swordsman_GR on Twitch
Και περνάμε στο κυρίως πιάτο, εκεί που χτυπάει η καρδιά του τίτλου και σε αυτό το στοιχείο που στην ουσία διαφημίστηκε δεόντως, στο online κομμάτι του. Όλο το concept με τη λειτουργία των Clubs αποσκοπεί στη δημιουργία άμυλλας μεταξύ των παικτών και στην αφοσίωση τους προς το Club στο οποίο ανήκουν. Εξάλλου, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρόκειται για ένα “κοινωνικό racer”, ένα παιχνίδι φτιαγμένο για τη νέα εποχή όπου βασιλεύει η απόλυτη δικτύωση, όπου η εξέλιξη του Club μας και των αντιπάλων μας αποτελούν στην ουσία τον κορμό του παιχνιδιού. Ευτυχώς το online τμήμα του τίτλου πλαισιώνεται από ένα πολύ καλό netcode, ο οποίος εγγυάται τις απρόσκοπτες ψηφιακές κόντρες των Clubs καθώς και από ένα πολύ λειτουργικό σύστημα ποινών για την διασφάλιση του fair play εντός των αγώνων.
Κάπου εδώ όμως σταματάνε τα θετικά στοιχεία και θα πρέπει να αναφέρουμε και τους τομείς εκείνους στους οποίους κατά την γνώμη μας το παιχνίδι υστερεί και ίσως αποτελέσουν εν τέλει παράγοντες απόρριψής του από μερίδα κόσμου. Το λίγο περιεχόμενο μπορεί να λειτουργήσει αρνητικά για κάποιον ο οποίος δεν είναι διατεθειμένος να ακολουθήσει τον “κοινωνικό” χαρακτήρα το παιχνιδιού. Επίσης, η λίστα των διαθέσιμων αυτοκινήτων αποδεικνύεται εν τέλει ανεπαρκής –μετά από μερικές ώρες ενασχόλησης με τον τίτλο, αφού θα έχετε οδηγήσει την πλειονότητα των διαθέσιμων μοντέλων- όπως επίσης και η παντελής έλλειψη ιαπωνικών και αμερικανικών μοντέλων από το roster του παιχνιδιού. Τέλος, πρέπει να αναφέρουμε ότι δεν υπάρχει η επιλογή για βελτιώσεις στα οχήματα που έχετε στο garage σας πέρα από κάποιες κοσμητικές αλλαγές, οι οποίες αφορούν μόνο την εξωτερική εμφάνισή τους, καθώς και την αδικαιολόγητα εχθρική A.I. των αντίπαλων οδηγών στο single player κομμάτι του τίτλου σε μερικά events, περιπτώσεις οι οποίες ευτυχώς είναι λίγες.
Το DriveClub είναι η πρόταση και συνάμα το όραμα της Evolution για τη νέα γενιά των racers. Αν συμβιβάζεστε με τα αρνητικά στοιχεία που περιγράψαμε πιο πάνω και ψάχνετε ένα παιχνίδι αγώνων ταχύτητας όπου πρωταρχικό ρόλο παίζει η διασκέδαση και η “κοινωνικοποίηση”, τότε δεν έχετε παρά να δημιουργήσετε ένα Club ή να ενταχθείτε σε κάποιο υπάρχον και να λιώσετε λάστιχα στις ψηφιακές διαδρομές του δημιουργήματος των Βρετανών.
Οι κανόνες αυτοί εφαρμόζονται αμιγώς σε κάθε τμήμα του παιχνιδιού, είτε αυτό είναι Single player campaign, είτε Multiplayer racing, γιατί για τους κατασκευαστές οι δύο παραπάνω εμπειρίες ενώνονται κι απομακρύνονται συνεχώς σε όλη τη διάρκεια της εμπειρίας σας με το παιχνίδι. Οι πόντοι διατηρούνται και τα bonus cars χρησιμοποιούνται τόσο στις 50+ διοργανώσεις του single όσο και στις multiplayer αναμετρήσεις. Αυτό όμως που κάνουν, πέρα από όλα αυτά, είναι να ανεβάζουν και το επίπεδο του club…
Μπροστά του τώρα βρισκόταν το αυτοκίνητο του Γιάννη. Ένα χαρακτηριστικό “πλινκ” τον ενημέρωσε ότι ο συνεργάτης του στο club πέρασε ένα face off πριν λίγη ώρα κι έθεσε νέο ρεκόρ για όλα τα υπόλοιπα clubs. Τους χρειάζονται αυτούς τους πόντους. Θέλουν να προσπεράσουν τα δύο προπορευόμενα Clubs και να αναρριχηθούν ακόμα πιο ψηλά στο παγκόσμιο leaderboard. Σκέφτηκε να χτυπήσει το Koenigsegg που είχε κολλήσει πίσω από τον φίλο του, να το βγάλει εκτός δρόμου για να σιγουρέψει τη θέση, αλλά το penalty μπορεί να είναι απροσδόκητα μεγάλο και να καταστρέψει όλη τους την προσπάθεια. Τα σιχαίνεται τα penalty. Η τιμωρία τους είναι απρόβλεπτη και μοιάζει να εφαρμόζεται μόνο σε αυτόν, ποτέ στην ΑΙ. Συγχυσμένος, σκέφτηκε ότι καλύτερα να μην απαντούσε χθες το βράδι στο μήνυμα-challenge του Γιώργου που αφορούσε σε αυτόν τον αγώνα. Ένας γύρος έμεινε μόνο. Αποφάσισε να βάλει τα δυνατά του να πιάσει τουλάχιστον την τρίτη θέση που θα τους έδινε τους πολυπόθητους βαθμούς. Ευχήθηκε να μην τον χτυπήσει κανείς λίγο πριν τη γραμμή και πάνε όλα στο βρόντο.
Τα clubs λοιπόν, είναι το μεγάλο στοίχημα του παιχνιδιού και το εισητήριο να ξεχωρίσουν από την ιδιαίτερα ανταγωνιστική μάζα. Σχηματίζονται από έναν club leader και πέντε φίλους του. Παίρνουν όνομα, έμβλημα και χαρακτηριστικά χρώματα και ξεχύνονται στο στερέωμα να διεκδικήσουν τη θέση τους στον ήλιο και να γευτούν τον πυρετό της δόξας. Κάθε νίκη, κάθε επίτευγμα ενός οδηγού, πιστώνεται αυτόματα και στο club που ανήκει. Όλοι οι πόντοι, όλων των οδηγών, αθροίζονται κι ανεβάζουν την ομάδα ακόμα πιο ψηλά. Αυτή πλησιάζει τις αντίστοιχες φίλων και μη, ανεβαίνει επίπεδα και ξεκλειδώνει κι άλλα αυτοκίνητα.
Ο πίνακας των σκόρερ έπαψε να είναι ατομική υπόθεση. Όλα πλέον γίνονται για την ομάδα. Ακόμα κι αν κάποιος οδηγός δεν ανήκει σε club (free-lance), οι πόντοι του μένουν για να προστεθούν σε όποιο club τον επιλέξει. Οι μεταγραφές παίζουν σπουδαίο ρόλο λοιπόν κι οι παίκτες που κρατούν πίσω ένα club μπορεί να κινδυνεύσουν με kick. Κάθε οδηγός μπορεί να θέσει challenges, είτε προς τα μέλη του club του, είτε πρός όλους τους άλλους. Αν λοιπόν έχετε πετύχει ένα δυνατό lap time ή πιάσατε ένα καλό σκορ σε κάποιο face off, μπορείτε να το θέσετε σε challenge. Όσο μεγαλύτερο το επίτευγμα, τόσο πιο ψηλά θα βλέπετε τον σύλλογό σας. Με παρόμοιο τρόπο, μπορούν να τεθούν και club challenges, όπου κάθε μέλος συνεισφέρει στην επίτευξή τους.
Το σκοτάδι άρχισε να πέφετει ξανά και σπίθες φώτισαν την άσφαλτο καθώς ένας αγωνιζόμενος συγκρούστηκε σε μια μπαριέρα. Να η ευκαιρία λοιπόν! Πάτησε απότομα φρένο κόβοντας όλο το τιμόνι κι αμέσως σανίδωσε το γκάζι. Το Apollo γλίστρησε με χάρη κι ακρίβεια ανάμεσα στο ακινητοποιημένο όχημα και τη μπαριέρα, βρήκε πρόσφυση ακριβώς τη στιγμή που χρειαζόταν, σπινάρισε, επιτάχυνε και γλίτωσε παρατρίχα τη σύγκρουση με έναν μικρό βράχο που ξεπρόβαλλε στη νύχτα. Χαμογέλασε, ενθουσιασμένος με την ακρίβεια του χειρισμού κι άφησε πίσω τον εκνευρισμό για το άδικο σύστημα των penalty. Μπροστά του μια ακόμα φουρκέτα του ‘δωσε την ιδέα να αφήσει ένα drift challenge εκεί για τον Γιώργο. Τράβηξε χειρόφρενο κι ένιωσε σαν πρωταγωνιστής ταινίας δράσης καθώς τα λάστιχα τσίριζαν κι οι πόντοι έπεφταν βροχή. Το drift όμως του κόστισε σε χρόνο κι ένας αντίπαλος τον έφτασε. Μια μικρή επαφή με το πίσω φτερό και το Apollo άρχισε να παίρνει σβούρες στην άσφαλτο. Χτύπησε από μπαριέρα σε μπαριέρα και τα υπόλοιπα 11 αυτοκίνητα τον πέρασαν, το ένα μετά το άλλο. Βρίσκεται πλέον στη 12η θέση σταματημένος, 400 μέτρα πριν τον τερματισμό. Ο αγώνας είχε χαθεί. Ήταν η 20η συνεχόμενη φορά που του συνέβαινε. Άφησε το αμάξι και τον αγώνα και πήγε να πιει μια μπύρα να ηρεμήσει.
Κάπου εδώ αρχίζουν να μαζεύουνται τα σύννεφα και για το παιχνίδι. Το σύστημα με τις τιμωρίες είναι απρόβλεπτο και συχνά-πυκνά πολύ αυστηρό. Μια αναπόφευκτη σύγκρουση μπορεί να σας βάλει κόφτη στην ταχύτητα για κάμποσα δευτερόλεπτα. Ένα χτύπημα αντιπάλου που θα σας στείλει εκτός διαδρομής θα σας βρει κατηγορούμενους για… corner penalty, στερώντας σας πόντους, χρόνο και κάμποσες θέσεις στον αγώνα.
Για κάποιο περίεργο λόγο που θα είχε βάση σε θεωρίες συνομωσίας, τα πιο άδικα από αυτά συμβαίνουν συνήθως στο τέλος του αγώνα, κάνοντάς σας να χάσετε τα πάντα σε λίγα δεύτερα και ν’ αναγκαστείτε να παίξετε ολόκληρο τον αγώνα από την αρχή. Η επιθετική ΑΙ των αντιπάλων -ενώ θα ήταν καλοδεχούμενη σε κάθε άλλη περίπτωση- επιδεινώνει το πρόβλημα. Είναι τόσο επίμονοι, δε, που όσο καλά κι αν τρέξετε, δε θα τους έχετε ποτέ σε απόσταση ασφαλείας ώστε να αποφύγετε τη σύγκρουση στον τελευταίο γύρο. Ίσως κάποια επιλογή τύπου rewind να έσωζε την κατάσταση εδώ, αλλά δεν υπάρχει.
Επιπρόσθετα, όταν το single player campaign έρθει στο αναπόφευκτο τέλος του, τα πράγματα που θα μπορέσετε να κάνετε μειώνονται δραματικά. Συγκεκριμένα, το μόνο που μένει, είναι να κυνηγήσετε τα challenges που θέτουν διάφοροι στο δίκτυο, τα multiplayer sessions και κάποια events που “ανεβαίνουν” περιστασιακά. Αν αυτά θα είναι λίγα ή πολλά, ή έστω αρκετά για να κρατήσουν το ενδιαφέρον, δεν το ξέρει ακόμα κανένας. Ίσως το παιχνίδι κερδίσει το “στοίχημα” που τέθηκε στην αρχή και τραβήξει τον κόσμο στο γεμάτο άμιλα μοντέλο ανταγωνισμού που ξεκινάει στο χώρο. Ίσως και όχι, στην οποία περίπτωση το replayability πέφτει ραγδαία. Τα προβλήματα αυτά υπάρχουν και ενώ μπορεί να μην είναι άμεσα ορατά, σαν εκείνο το βράχο μέσα στη νύχτα, είναι εξίσου σκληρά κι ικανά για την καταστροφή.
Καθώς στρυφογύριζε νευρικά τα κλειδιά στα χέρια του, σκέψεις πήγαιναν κι ερχόντουσαν. Προσπαθούσε να αποφασίσει αν θα αφήσει το club, τα εξωτικά αυτοκίνητα και την οδήγηση σε ακόμη πιο εξωτικούς προορισμούς. Ή αν θα του δώσει μια ευκαιρία, παραβλέψει τα προβλήματα κι απολαύσει το διασκεδαστικό μοντέλο οδήγησης για λίγο ακόμα. Είναι και πανέμορφο το άτιμο…
To Driveclub είναι το παιχνίδι που θα πείσει τους γονείς, τη σύζυγο ή τη συνείδησή σας για την επιλογή σας να πάρετε PS4. Ο τεχνικός του τομέας είναι καταπληκτικός, κατάλληλος για φιγούρα σε συγγενείς και φίλους. Κατάλληλος ακόμα και για να καθήσετε να χαζεύετε το preview κάθε πίστας ή για να ταξιδεύετε με τη βοήθειά του (και της φαντασίας σας) σε Περού, Νορβηγία, Ινδία, Καναδά κι αλλού. Δεν είναι όμως τα γραφικά που “κάνουν” ένα παιχνίδι…
…δεν είναι όυτε καν το gameplay. Κανένα στοιχείο μόνο του δεν αρκεί για να φέρει ένα παιχνίδι πολύ ψηλά. Γιατί πλέον τα παιχνίδια έχουν αναχθεί σε εμπειρίες. Είναι αυτό που σου μένει όταν το τελειώσεις ή όταν σηκωθείς από τον καναπέ μετά από ώρες gaming. Είναι βίωμα -κι αυτό το βίωμα, όσο ωραία και προσεγμένα κι αν στήθηκε από την ομάδα της Evolution studios, όσο στέρεες κι αν είναι οι βάσεις του, πληγώνεται σφόδρα από ένα χαμηλό replay value, ένα άδικο σύστημα penalty και μια ΑΙ που ταιριάζει ασορτί -ειδικά όταν χάνεται εξ’ αιτίας της ο αγώνας 7 στις 10 φορές. 7 στις 10 είπατε; Κατοχυρώθηκε στον κύριο!