Μία indie δημιουργία βάζει τα γυαλιά στον Tony Hawk…
Μπορεί το review του OlliOlli να έρχεται λίγο καθυστερημένα, αλλά θα λέγαμε ότι μάλλον είναι δίκαιο να καλύψουμε τα καλύτερα δείγματα της indie σκηνής, ακόμα κι αν μας ξεφύγανε, δεδομένου μάλιστα ότι το τελευταίο διάστημα ασχοληθήκαμε κυρίως με ανεξάρτητους τίτλους που δεν ξέφευγαν από τη μετριότητα. Ως εκ τούτου, λοιπόν, καλό είναι να βλέπουμε και την πραγματική αξία των indies, μέσα από δημιουργίες που έχουν να προσφέρουν κάτι αξιόλογο και να επιδείξουν την εφευρετικότητά τους ακόμα και με –πολλές φορές- ελλιπείς πόρους (σε σχέση βέβαια με μεγάλες παραγωγές ή υπέρογκα επιτυχημένα Kickstarters).
Η βρετανική Roll7 καταφέρνει να προσφέρει ένα από τα καλύτερα indie δείγματα της φετινής χρονιάς, προσφέροντας ένα ιδιαίτερο μίγμα μεταξύ –φαινομενικά- απλοϊκού gameplay και υψηλής πρόκλησης. Παρά το γεγονός ότι ο τίτλος περιστρέφεται γύρω από το skateboarding, το σίγουρο είναι ότι δε χρειάζεται να είστε φαν του αθλήματος προκειμένου να εκτιμήσετε τις χάρες του OlliOlli.
Η εισαγωγή στο λειτουργικότατο σύστημα χειρισμού γίνεται μέσω του απαραίτητου tutorial, που προσφέρει οδηγίες ώστε ο skateboarder σας να μην… σπάσει τα μούτρα του. Ως είθισται, βέβαια, σε παιχνίδια που απαιτούν μεγάλες δόσεις συγχρονισμού στο πάτημα των πλήκτρων, έτσι και εδώ το tutorial μπορεί να παρουσιάζει μία απλή κατάσταση, σε επίπεδο gameplay, αλλά όταν μπείτε στο κυρίως μέρος του τίτλου θα αρχίσετε να βλέπετε το βάθος του OlliOlli αλλά και της αυτοσυγκέντρωσης που απαιτείται.
Η ουσία του τίτλου βρίσκεται σε τρεις βασικές λειτουργίες. Η πρώτη αφορά το λεγόμενο Ollie (από όπου δανείζεται και ο τίτλος το όνομά του), που στο skateboard λεξικό αναφέρεται στο τρικ της αναπήδησης του skateboarder –μαζί με το skateboard- χωρίς να χρησιμοποιεί τα χέρια του. Με απλούς όρους, δηλαδή, το Ollie, όσον αφορά τους μηχανισμούς του παιχνιδιού, αποτελεί το άλμα. Για να επιτύχουμε ένα άλμα αρκεί να κρατήσουμε προς μία κατεύθυνση τον αριστερό μοχλό του gamepad και να τον αφήσουμε προκειμένου να εκτιναχθεί ο skateboarder. Επιπλέον, ανάλογα με τη φορά που δίνουμε στο μοχλό πριν τον αφήσουμε, εκτελείται και ένα τρικ ανάμεσα από τα δεκάδες που περιέχει ο τίτλος (την ποικιλία εκ των οποίων θα ζήλευαν πολλές μεγάλες παραγωγές).
Η δεύτερη βασική λειτουργία του OlliOlli αφορά τα grinds, δηλαδή την ισορρόπηση του skateboarder σε κάθε λογής λεπτή επιφάνεια, όπως κάγκελα, ταμπέλες κ.λπ. Για να το επιτύχουμε αυτό αρκεί να κουνήσουμε προς οποιαδήποτε κατεύθυνση τον αριστερό μοχλό προτού προσγειωθούμε στο ανάλογο σημείο του περιβάλλοντος, προκειμένου να εκτελέσουμε το grind. Όπως είναι φυσικό, δύναται να πραγματοποιούμε αλλεπάλληλα grinds πηδώντας από τη μία επιφάνεια στην επόμενη, έχοντας τη δυνατότητα να πραγματοποιούμε διαφόρων ειδών grinds (ανάλογα με την κατεύθυνση που έχει ο μοχλός).
Κάπου εδώ εισέρχεται το σύστημα των combos, που μας επιτρέπει να αυξήσουμε σημαντικά τη συλλογή των πόντων σε κάθε επίπεδο. Προκειμένου να αυξήσουμε τον μετρητή των combos, το μόνο που απαιτείται είναι να εκτελούμε διαδοχικά κόλπα και grinds δίχως να πατάμε καθόλου στο έδαφος. Όσο περισσότερο θα εξοικειώνεστε με το σύστημα χειρισμού, τόσο περισσότερο θα διαπιστώνετε ότι τα combos αποτελούν την ουσία του OlliOlli, οδηγώντας στο κυνήγι της υψηλότερη δυνατής βαθμολογίας, αλλά και στην απόλαυση της συνεχούς ροής μεταξύ εντυπωσιακών αλλεπάλληλων κόλπων.
Η τρίτη σημαντική λειτουργία του τίτλου αφορά στην προσγείωση έπειτα από άλματα ή grinds. Προκειμένου να συλλέξουμε όσο το δυνατόν περισσότερους βαθμούς, απαιτείται να πατήσουμε το X (στο gamepad του PS3, όπου βασίστηκε και αυτό το review) λίγο πριν ακουμπήσουμε το έδαφος. Σε περίπτωση που το κάνουμε πολύ νωρίς, χάνουμε σημαντικούς βαθμούς από όσους έχουμε συλλέξει από το εκάστοτε combo, ενώ αν το πατήσουμε πολύ αργά (ή καθόλου) θα δούμε τον skateboarder μας να χάνει την ισορροπία του για μερικά κλάσματα, χρονικό διάστημα που είναι αρκετό για να κουτρουβαλιαστεί σε σκαλοπάτια ή να πέσει πάνω σε κάποιο εμπόδιο.
Αν και το μοντέλο χειρισμού, όπως το περιγράψαμε παραπάνω, μπορεί να φαίνεται απλοϊκό, μη γελιέστε. Όταν αρχίσουν να σας έρχονται με μία εύλογη ταχύτητα τα εμπόδια, τα παγκάκια, τα σκαλοπάτια και λοιπές ευκαιρίες για τούμπες ή τρικ, τότε θα νοιώσετε την υψηλή δυσκολία του συγχρονισμού των κινήσεων. Παρόλα αυτά, ο υποδειγματικός χειρισμός του OlliOlli έδειξε τα δόντια του όταν με λίγη εξάσκηση αρχίσαμε να εξοικειωνόμαστε, φτάνοντας –σχετικά σύντομα- σε σημείο να εκτελούμε με ομαλότητα τα διάφορα τρικ, ενώ δεν άργησε η στιγμή όπου ο χειρισμός έγινε δεύτερη φύση και ο έλεγχος του skateboarder γινόταν πλέον με πάσα αμεσότητα.
Ο χειρισμός λοιπόν αποτελεί το άλφα και το ωμέγα του OlliOlli και σε αυτόν τον τομέα η Roll7 τα καταφέρνει πραγματικά ιδανικά, προσφέροντας ένα σύστημα χειρισμού που λειτούργησε άψογα σε όλη τη διάρκεια της ενασχόλησής μας, χωρίς να δημιουργεί χώρο για την παραμικρή αρνητική κριτική. Το περιεχόμενο είναι με τη σειρά του αρκούντως ικανοποιητικό, προσφέροντας συνολικά 50 επίπεδα χωρισμένα σε πέντε θεματικές ενότητες και δύο βαθμούς δυσκολίας, οδηγώντας μας σε σκηνικά που ξεκινούν από απλές αλάνες και φτάνουν μέχρι neon καταστάσεις στο Τόκυο ή ρωσικές βάσεις όπου θα μπορέσετε να κάνετε grind στη ράχη του Godzilla αλλά και πυραύλους αντίστοιχα.
Κάθε ένα επίπεδο προσφέρει πέντε challenges, δοκιμασίες δηλαδή, που απαιτούν γνώση του χειρισμού και πολλές φορές σημαντικό βαθμό αυτοσυγκέντρωσης. Σε κάθε επίπεδο οι δύο από τις πέντε δοκιμασίες αφορούν τη συλλογή βαθμών, ενώ οι υπόλοιπες τρεις προσφέρουν ποικίλα ζητούμενα ανάλογα με το επίπεδο. Η ποικιλομορφία των challenges βρίσκεται σε καλά επίπεδα, φέρνοντάς μας συνεχώς μπροστά σε νέες προκλήσεις. Κάποια challenges μπορεί να μας ζητάνε να μην πραγματοποιήσουμε κανένα grind σε όλη τη διάρκεια του επιπέδου (κάτι που είναι περισσότερο δύσκολο από ό,τι ακούγεται), να συλλέξουμε αντικείμενα που ενδέχεται να βρίσκονται σε “περίεργα” σημεία ή να μην ακουμπήσουμε καθόλου το έδαφος ως το τέλος του επιπέδου -μεταξύ άλλων.
Αυτά τα challenges είναι και το “ζουμί” του OlliOlli, καθώς σε γενικές γραμμές το να φτάσουμε στο τέλος του εκάστοτε επιπέδου είναι σχετικά εύκολη υπόθεση, αλλά με τις εν λόγω δοκιμασίες να προσφέρουν έναν άκρως καλοδεχούμενο αυξημένο βαθμό πρόκλησης. Επιπροσθέτως, όποτε ολοκληρώνουμε και τα πέντε challenges σε ένα επίπεδο, τότε ξεκλειδώνεται η δύσκολη εκδοχή του, η οποία προσφέρει πέντε καινούρια challenges, οδηγώντας μας παράλληλα σε μία εμπλουτισμένη εκδοχή του “εύκολου” επιπέδου που μπορεί να περιέχει πλέον περισσότερες ευκαιρίες για grinds ή νέα εμπόδια.
Από ένα παιχνίδι που επικεντρώνεται στο σκορ δε θα μπορούσαν να λείπουν και τα leaderboards, που ενδέχεται να αποβούν με τη σειρά τους εθιστικά, ιδίως για όσους θέλουν να κάνουν “μία προσπάθεια ακόμα” προκειμένου να ανέβουν μερικές θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη. Όσον αφορά το οπτικό “ντύσιμο” του OlliOlli, η επιλογή των δημιουργών να ακολουθήσουν το δρόμο του pixel art φαντάζει ως ο ιδανικός για το arcade και retro στήσιμο του συνολικού εγχειρήματος. Αν και αυτή η εικαστική επιλογή έχουμε διαπιστώσει ότι οδηγεί σε “love or hate” καταστάσεις, η Roll7 έχει υλοποιήσει με μαεστρία αυτή την τεχνική, προσφέροντας ένα όμορφο και ομαλό αποτέλεσμα, δημιουργώντας μία ωραία εικόνα όταν καταφέρνουμε να επιτύχουμε μία ασταμάτητη ροή κόλπων, αλμάτων και grinds.
Συνολικά, το OlliOlli προσφέρει μία εμπειρία που δείχνει έντονα πως θα μπορούσε να δημιουργηθεί αποκλειστικά μέσω της indie σκηνής, αποτελώντας ένα από τα δυσεύρετα διαμάντια μεταξύ των δεκάδων ανεξάρτητων κυκλοφοριών. Το πόνημα της Roll7 προσφέρει αυτό που φαντάζει να είναι ένα ιδανικό σύστημα χειρισμού για δισδιάστατο τίτλο με θέμα το skateboarding, εμπλουτισμένο με ένα ιδανικό –για τον τίτλο- μηχανισμό συλλογής πόντων και εθιστικά challenges.
Οι λάτρεις των παιχνιδιών που απαιτούν υψηλό (αλλά όχι εκνευριστικό) βαθμό τεχνικής πιστεύουμε πως θα πρέπει να του δώσουν μία ευκαιρία.
Το review βασίστηκε στην PS3 έκδοση του παιχνιδιού.