Now loading…
Μπορεί σε πρώτη ανάγνωση το όνομα Sniper: Ghost Warrior να φαντάζει ιδιαίτερα απλοϊκό και τετριμμένο, όμως ο υπεύθυνος νονός της CI Games (City Interactive όταν ξεκίνησε η σειρά) μάλλον ήξερε πολύ καλά τι έκανε. Φαίνεται ότι το “Sniper” αποτελούσε ένα άκρως ικανό “δόλωμα” στα stands των καταστημάτων (ανάλογα με τα πιο τοξικά δολώματα των movie tie-ins). Παρόλο που κατά γενική ομολογία τόσο το πρώτο Sniper όσο και το Sniper: Ghost Warrior 2 ήταν μετριότατα παιχνίδια -με επιείκεια- αυτό δεν τα εμπόδισε από την είσοδό τους στο κλαμπ των παιχνιδιών με περισσότερες του ενός εκατομμυρίου πωλήσεων, οδηγώντας τα τελικά σε πλήρη εμπορική επιτυχία και –όπως είναι φυσικό- στη δημιουργία ενός franchise. Εικάζουμε ότι η αναφορά της συμπαθής κλάσης των Sniper στον τίτλο, όσο κοινότυπη κι αν είναι, τελικά μάλλον αρκεί και με το παραπάνω για να τραβήξει τα βλέμματα.
Δεν φτάνει όμως μόνο το όνομα. Μία εταιρία χρειάζεται επιπλέον χαρακτηρισμούς, που σε μάρκετινγκ επίπεδο φαίνεται να κάνουν θαύματα. Κάπως έτσι το Ghost Warrior 3 έκανε ένα βήμα παραπέρα, αφήνοντας το γραμμικό σχεδιασμό προς όφελος της μόδας της εποχής που δεν είναι άλλη από την open world δομή. Μία προσέγγιση που τελικά δεν καταφέρνει και πολλά εκτός από το να αποτελεί έναν ακόμα “κράχτη”.
Πριν μπούμε όμως στον ανοιχτό κόσμο τα προβλήματα ήδη έχουν ξεκινήσει από το σενάριο. Αν και πολωνικό, το στούντιο ανάπτυξης για κάποιο λόγο (όχι και πολύ αυθαίρετος βέβαια) αποφάσισε να προσφέρει τον πρωτότυπο πρωταγωνιστή στο πρόσωπο ενός Αμερικανού πεζοναύτη που προσπαθεί να βοηθήσει τον ταλαιπωρημένο, από εμφύλιες συγκρούσεις Γεωργιανό λαό. Ο υπερομαντισμός των πράξεων του εν λόγω στρατιώτη είναι τόσο υπερβολικός, που άνετα παραπέμπει σε βιντεοταινίες β’ διαλογής από τα 80s. Η κακή γραφή βρίσκεται σε τόσο χαμηλά (ή υψηλά αν προτιμάτε) επίπεδα, που τελικά γίνεται πολύ λεπτή η γραμμή μεταξύ εκνευρισμού και διασκέδασης.
Η ηθοποιία είναι μετριότατη, οι αποκαλύψεις αδιάφορες και, γενικότερα, το συνολικό σεναριακό περιτύλιγμα δεν είναι σε καμία περίπτωση ικανό να κρατήσει το ενδιαφέρον μέσα από τα κλισέ του, τις αδιάφορες αποκαλύψεις και τις προχειρογραμμένες σχέσεις μεταξύ φίλιων χαρακτήρων. Αρκεί να πούμε ότι σε ένα, φαινομενικά, προσγειωμένο μιλιταριστικό περιβάλλον σύντομα θα αποκαλυφθεί η ύπαρξη μία μυστικής οργάνωσης που φτιάχνει στρατιώτες με υπερανεπτυγμένη δύναμη, ταχύτητα, αντανακλαστικά κ.λπ., κάτι που ως το τέλος φαίνεται κάπως άσχετο με το γενικότερο, προσγειωμένο κλίμα.
Αλλά ας αφήσουμε τα του σεναρίου και ας περάσουμε στο προκείμενο. Open world· τι σημαίνει αυτό; Κάλυψη αποστάσεων και δεκάδες σημαιάκια στο χάρτη. Τι έχουν αυτά τα σημαιάκια; Τους γνωστούς αδιάφορους υπόπτους: ομήρους (οι οποίοι δεν καταλάβαμε αν μας βοηθούν κάπου), μικρά παρατηρητήρια που μας δίνουν πρώτες ύλες, σκηνές εκτελέσεων που καλούμαστε να ερευνήσουμε για να βρούμε κι άλλες πρώτες ύλες κ.λπ. Αυτά τα σημεία δεν έχουν τίποτα περισσότερο από πολύ μικρές ανταμοιβές ή collectibles, ενώ, αν είστε τυχεροί, μία στο τόσο μπορεί να σας οδηγήσουν σε ένα καινούριο όπλο. Βρίσκονται απλά εκεί για να γεμίσουν έναν, κατά τα άλλα, αρκετά άδειο κόσμο.
Δίχως να καταφέρνουν να προξενήσουν το ενδιαφέρον έστω από εικαστικής άποψης, όπως συνέβαινε στο Mad Max π.χ., το βάρος πέφτει στην ανάγκη εύρεσης πρώτων υλών, που όμως τελικά καταλήγουν να είναι παντελώς παράταιρες. Η CI Games φαίνεται πως έβαλε εμβόλιμα το crafting στο παιχνίδι δίχως να έχει δουλέψει ιδιαίτερα στην ισορροπία του και –πολύ περισσότερο- στο λόγο ύπαρξής του. Το Ghost Warrior μάς επιτρέπει να φτιάξουμε διαφόρων ειδών σφαίρες (διαφορετικού διαμετρήματος, εκρηκτικές, απλές κ.λπ.) αλλά και κάθε λογής αναλώσιμα, όπως επιδέσμους, χρησιμοποιώντας πρώτες ύλες που βρίσκουμε στο χάρτη.
Ως εδώ καλά. Η δημιουργία ερωτηματικών με την όλη ύπαρξη του crafting έρχεται όταν αντιληφθούμε πως όλα αυτά τα αναλώσιμα μπορούμε πολύ απλά να τα αγοράσουμε από το βολικό online μαγαζί που βρίσκεται στη βάση μας (και το crafting αποκλειστικά και μόνο στη βάση μας γίνεται). Το αντίτιμο για την αγορά τους είναι αρκετά μικρό σε σχέση με τα υπεραρκετά χρήματα που κερδίζουμε από τις αποστολές, με αποτέλεσμα το crafting να αυτοαναιρείται και κατ’ επέκταση το ψάξιμο των υλών στο χάρτη να χάνει την οποιαδήποτε αξία που μπορεί να είχε (όχι ότι θα γινόταν λιγότερο κουραστικό, αλλά τουλάχιστον θα είχε ένα άλφα νόημα).
Γενικότερα το open world του θέματος φαντάζει ανούσιο. Η οδήγηση είναι πέρα για πέρα διεκπαιρεωτική, τα διάσπαρτα “συμβάντα” στερούνται φαντασίας τόσο σε περιεχόμενο όσο και από άποψη αξιοθέατου ενώ επίσης το ευμέγεθες περιβάλλον, σε συνδυασμό με τη χρήση της CryEngine, οδηγούν σε ένα ακόμα εμπόδιο, το loading. Ο κόσμος του Ghost Warrior 3 χωρίζεται σε τρεις σχετικά μεγάλες περιοχές (δεν είναι και ο μεγαλύτερος open world κόσμος που έχουμε δει) κάθε μία εκ των οποίων χωρίζεται με μερικά από τα μεγαλύτερα loadings που έχουμε δει ποτέ.
Όποτε ξεκινάτε το παιχνίδι και όποτε αλλάζετε μεταξύ των περιοχών (που περιέργως η δομή των αποστολών μας μετακινεί συχνά πυκνά από τη μία περιοχή στην άλλη) το loading δεν είναι ποτέ μικρότερο από τα τέσσερα λεπτά -με το ρολόι- ενώ συνήθως ξεπερνά τα πέντε. Αντιλαμβάνεστε βέβαια ότι τα κρασαρίσματα σε αυτή την περίπτωση (εμείς είχαμε τρία) οδηγούν σε άλλα επίπεδα εκνευρισμού δεδομένου ότι γνωρίζουμε πως η επανεκκίνηση του παιχνιδιού ισοδυναμεί με τον χρόνο μίας εγκατάστασης παιχνιδιού. Ακόμα όμως κι αν το Ghost Warrior τρέξει απροβλημάτιστα, καλό θα είναι να έχετε ένα βιβλίο δίπλα σας…
Η αρκετά αδικαιολόγητη μεταφορά του σε open world δείχνει ακόμα πιο περίεργη όταν περνάμε στις κύριες αλλά και δευτερεύουσες αποστολές, δηλαδή στην ουσία του παιχνιδιού όπου η CI Games τα πάει αρκετά καλά. Τα objectives έχουν μία σεβαστή ποικιλία, οδηγώντας μας σε αρκετά ενδιαφέροντα ζητούμενα που απαιτούν διαφορετική προσέγγιση και τεχνική. Η δομή των περιοχών όπου διαδραματίζονται οι αποστολές και η τοποθέτηση των φρουρών φαίνεται ότι έγινε με τη δέουσα προσοχή ώστε να μας οδηγεί σε έντονες και ιδιαίτερα ευχάριστες stealth αποστολές.
Οι σιγαστήρες και τα snipers αποτελούν φυσικά τους δύο καλύτερους συμμάχους μας. Αν πάντως καταφέρνει κάτι πολύ καλά η δημιουργία της CI Games, αυτό είναι να δικαιολογήσει και να “κερδίσει” πλήρως την ύπαρξη της λέξης “sniper” στον τίτλο της. Αν και δεν φέρνει κάποια ουσιαστική καινοτομία στη χρήση αυτού του είδους όπλων, το Ghost Warrior 3 δεν παύει να παντρεύει όλους τους γνωστούς μηχανισμούς του sniping στην εντέλεια. Κάθε βολή υπό τη σκιά του stealth αποτελεί μία μικρή ιεροτελεστία. Ρυθμίζουμε το ζουμ της διόπτρας, ρυθμίζουμε το δείκτη της απόστασης του σκοπεύτρου ανάλογα με την απόσταση του εχθρού (ή του κεφαλιού του καλύτερα), λαμβάνουμε υπόψη την ταχύτητα και την κατεύθυνση του αέρα, κρατάμε την αναπνοή μας και πατάμε τη σκανδάλη.
Η παρακολούθηση της σφαίρας σε slow motion όταν πετύχουμε την τέλεια βολή σε αποστάσεις μεγαλύτερες των 100 μέτρων είναι πραγματικά απολαυστική. Παρόλο που δεν αποδίδει το extravaganza x-ray θέαμα του Sniper Elite 4, ό,τι χάνει σε θέαμα το κερδίζει σε ουσία. Συνιστούμε ανεπιφύλακτα να ασχοληθείτε δίχως το βοήθημα που σας δείχνει ακριβώς την τροχιά που θα ακολουθήσει η σφαίρα, καθώς έτσι χάνεται η μισή αξία του παιχνιδιού.
Στην stealth προσέγγιση, που είναι και ο ιδανικός τρόπος για να ασχοληθείτε, συμβάλλει θετικά και η A.I. Αν και δεν θα δείτε κάτι το πραγματικά εντυπωσιακό, η CI Games τα καταφέρνει αξιοπρεπέστατα στο θέμα της τεχνητής νοημοσύνης, τουλάχιστον όσον αφορά τα stealth σημεία. Οι εχθροί δεν έχουν ούτε βιονικά μάτια ούτε είναι τυφλοί, ενώ αν ένας μεμονωμένος φρουρός σας δει, δεν μπαίνει αυτομάτως σε συναγερμό όλο το στρατόπεδο αν προλάβετε να τον εξοντώσετε εγκαίρως.
Από την άλλη, όταν έρθετε σε action μονοπάτια, η A.I. αρχίζει να χάνει λίγο από την… αξιοπρέπειά της, καθώς οι εχθροί πάσχουν από τη συνηθισμένη ασθένεια της αδιαφορίας για τη ζωή τους, μην έχοντας κανένα ιδιαίτερο ζήλο να καλυφθούν. Γνωρίζουν μάλλον πολύ καλά ότι αυτοί είναι αναλώσιμοι αλλά εμείς πέφτουμε με 3-4 σφαίρες. Θα πρέπει όμως να τονίσουμε ότι το Ghost Warrior 3 είναι κατά βάση ένα stealth παιχνίδι, επομένως θα ήταν ίσως λίγο άδικο να το κρίνουμε αυστηρά για τις ατέλειες που έχει στα πιο action μονοπάτια του (που κατά βάση σε ελάχιστες περιπτώσεις είναι υποχρεωτικά).
Με λίγα λόγια το Sniper: Ghost Warrior 3 αποτελεί μία ακόμα μικρή βελτίωση του franchise, κάτι που από μόνο του μάλλον δεν λέει πολλά… η CI Games, πεπεισμένη μάλλον πως πρέπει να ακολουθήσει τις τάσεις των εποχών, αποφάσισε να γεμίσει αχρείαστα το παιχνίδι με έναν open world κόσμο που περισσότερο λειτουργεί ως εμπόδιο, ρίχνοντας το ρυθμό με τα ανούσια ταξίδια και τα γιγάντια loadings. Το παιχνίδι θα μπορούσε κάλλιστα να λειτουργεί πολύ καλύτερα και πιο σφιχτά εάν επιστρέφαμε σε ένα παλιότερο μοντέλο (που πλέον θα φάνταζε πιο φρέσκο…) επιλέγοντας αποστολές και μεταφερόμενοι αυτομάτως σε αυτές.
Με ακόμα λιγότερα λόγια, το Sniper: Ghost Warrior 3 είναι ένα παιχνίδι του 6 (spoiler για την βαθμολογία παρακάτω) αλλά του “καλού” έξι. Ένα κλασικό ΑΑ παιχνίδι, με τα θέματά του αλλά και με μερικά στοιχεία που, χωρίς να φέρνουν την επανάσταση, δουλεύουν πολύ καλά, σε βαθμό που οι φαν του είδους θα σιχτιρίσουν μεν, θα ευχαριστηθούν δε, προτού προχωρήσουν στο επόμενο AAA FPS.
Υποσημείωση: Για ποιο λόγο δεν μιλήσαμε για το multiplayer; Μα πολύ απλά γιατί ακόμα δεν έχει γίνει διαθέσιμο. Σε αυτόν τον τομέα η CI Interactive καταφέρνει να μπει στη μεγάλη λίστα με τις επαίσχυντες τακτικές της σύγχρονης βιομηχανίας. Πολύ απλά, το multiplayer δεν είναι ακόμα διαθέσιμο και θα δοθεί κάποια στιγμή το τρίτο τρίμηνο μέσω δωρεάν patch. Ως εδώ όλα καλά, μόνο που CI Interactive αποφάσισε ουσιαστικά να αποκρύψει την πληροφορία μέχρι την ημέρα κυκλοφορίας του παιχνιδιού (μη χαθούν και τα preorders) ταυτόχρονα με το review εμπάργκο που είχε οριστεί για την ίδια ημέρα.
To review βασίστηκε στην PS4 έκδοση του παιχνιδιού.
