Μετά τον Nathan Drake, τι;
A Thief’s End ονομαζόταν το τέταρτο Uncharted και η Naughty Dog παραμένει πιστή στην υπόσχεσή της να αφήσει πλέον ήσυχο τον Nathan Drake. Πέντε παιχνίδια μετά (συμπεριλαμβανομένου του συμπαθητικού Golden Abyss για το PS Vita) είμαστε απόλυτα έτοιμοι να αποδεχθούμε ότι ο συμπαθέστατος ήρωας έχει αποσυρθεί για τα καλά από το επάγγελμα της αρχαιοκαπηλίας. Όλες οι περιπέτειες, τουλάχιστον της κύριας σειράς, αποτελούσαν “μία και μία” εμπειρίες, από την ωραία έκπληξη του πρώτου Uncharted στην εξαιρετική βελτίωση του εντυπωσιακότατου Among Thieves, που πέρασε σε ένα μάλλον διχαστικό αλλά εξίσου εντυπωσιακό Drake’s Deception, για να καταλήξει στην κορωνίδα της σειράς με το κορυφαίο και πλούσιο σε περιεχόμενο A Thief’s End.
Δεν μπορεί να είναι κανείς παραπονεμένος για τον κύκλο των περιπετειών του Nathan Drake και την αλλαγή της προσοχής της Naughty Dog προς την πλευρά του Last of Us, ένας κόσμος που πιστεύουμε ότι έχει τη δυνατότητα να πει πάρα πολλές ιστορίες. Κάπως έτσι ήρθε το Uncharted: The Lost Legacy, ένα παιχνίδι που ευτυχώς σέβεται την απόσυρση του Nathan Drake, μπαίνοντας στα χωράφια του spin-off. Ας το πούμε από την αρχή πως ενώ το A Thief’s End ήρθε με τρανταχτές βελτιώσεις σε όλους τους τομείς, φέρνοντας τελικά μία πλήρως αναζωογονημένη εμπειρία, το Lost Legacy δείχνει ελαφρώς κουρασμένο, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δεν φέρει την υψηλή ποιότητα που μας έχει συνηθίσει η Naughty Dog.
Το Lost Legacy προοριζόταν αρχικά ως DLC για το A Thief’s End, μόνο για να αλλάξει πορεία αργότερα ως αυτόνομος spin-off τίτλος. Τα σημάδια του DLC (πιο ορθά θα έπρεπε να αναφέρεται ως “expansion pack” εξ αρχής) η αλήθεια είναι ότι φαίνονται, ιδίως στο θέμα του σεναρίου. Ο Nathan Drake δίνει την πρωταγωνιστική σκυτάλη στην Chloe Frazer, την “foxy” συνάδελφό του Drake που γνωρίσαμε στα Uncharted 2 και 3. Μερικούς μήνες μετά τα γεγονότα του 4ου κεφαλαίου (από όπου ήταν άφαντη) θα πάρουμε τον έλεγχο της Chloe στην Ινδία, όπου ψάχνει το μυθικό Χαυλιόδοντα του Γκανέσα.
Όπως συνέβαινε και στο A Thief’s End έτσι κι εδώ σχεδόν σε όλη την έκταση της περιπέτειας θα έχουμε στο πλάι μας ένα sidekick, αυτή τη φορά θα τον βρούμε στο πρόσωπο της Nadine Ross, η οποία από villain στο A Thief’s End προάγεται σε ηρωίδα. Όπως είναι φυσικό, η περιπέτεια θα μας μεταφέρει σε εξωτικές τοποθεσίες, με κάθε λογής αρχαία παλάτια και μνημεία εμπνευσμένα από την ινδική ιστορία. Περιττό να πούμε πως ο σχεδιασμός τους πάντα κόβει την ανάσα, καθώς η Naughty Dog συνεχίζει να είναι μίας από τις κορυφαίες εταιρίες όσον αφορά το “ξεζούμισμα” των δυνατοτήτων κονσόλας της Sony. Ως είθισται σε παιχνίδι Uncharted, βέβαια, θα βρεθούμε αντιμέτωποι και με έναν μίνι στρατό, εδώ καθοδηγούμενος από τον πολέμαρχο-τρομοκράτη Avas, ο οποίος θέλει το Χαυλιόδοντα για τους δικούς του μοχθηρούς σκοπούς.
Η βάση της ιστορίας προσφέρει από τη μία πλευρά την κατάλληλη δικαιολογία για την εξερεύνηση ενός αρχαίου πολιτισμού, αλλά από την άλλη δεν τα πάει τόσο καλά με το θέμα των διαλόγων και την ανάπτυξη χαρακτήρων. Η αλήθεια είναι ότι το αλαζονικό και εξυπνακίστικο στοιχείο του χαρακτήρα του Nathan Drake σίγουρα δεν ήταν για όλα τα γούστα, όμως θεωρούμε ότι ήταν αρκετά καλογραμμένος, ώστε τελικά να δένει ιδανικά με το γενικότερο ανάλαφρο, χιουμοριστικό και περιπετειώδες ύφος της σειράς (εν μέσω μικρών γενοκτονιών βεβαίως, αλλά παιχνίδι είναι, οπότε ας το προσπεράσουμε αυτό).
Αντιθέτως, ο χαρακτήρας της Chloe δεν πιστεύουμε ότι μπορεί να αποτελέσει επάξιο αντικαταστάτη του Drake. Σε αυτό μάλλον δεν φταίει τόσο η ίδια η χαρακτήρας όσο οι αλλαγές στις τάξεις της συγγραφικής ομάδας της Naughty Dog. Οι περισσότερες αποκρίσεις της Chloe, τα εξυπνακίστικα σχόλια αν προτιμάτε, σε διάφορες καταστάσεις είναι άνευρες και ανίκανες να δημιουργήσουν έστω και ένα μικρό μειδίαμα. Επίσης, η προσπάθεια εμβάθυνσης του χαρακτήρα είναι μάλλον εκβιαστικά δραματική, δίχως να είναι σε θέσει να αποδώσει τη βαρύτητα που είχαν στο μυαλό τους οι δημιουργοί.
Για τον Avas στο ρόλο του villain, δεν έχουμε να πούμε πολλά, πέρα από το αρχετυπικό του ρόλου του, που λίγο ακόμα και θα μιλούσε για κατάκτηση του κόσμου. Στα υπόλοιπα μέρη της σειράς οι villain επιζητούσαν χαμένους θησαυρούς, μυθικά τεχνουργήματα με μυστηριώδεις δυνάμεις και λοιπά κειμήλια του αρχαίου κόσμου που θα τους παρείχαν ουσιαστική δύναμη και δικαιολογούσαν εν μέρει τη συμμετοχή μισθοφορικού στρατού. Στην παρούσα περίπτωση οι λόγοι του Avas απλά δεν πείθουν. Από την άλλη πλευρά, η συνεχής παρουσία των δύο πρωταγωνιστριών βοηθάει στην εξέλιξη της ιστορίας και στη δημιουργία της εντύπωσης ενός κινηματογραφικού διδύμου.
Συνεχώς ακούμε συζητήσεις και σχολιασμό από τις Chloe και Nadine, δίνοντας έτσι πολλούς πόντους στη “ζωντανή” σχέση τους και στον κινηματογραφικό χαρακτήρα της περιπέτειάς τους. Σε αυτό βοηθάει και η εξαιρετική A.I. του sidekick μας που του επιτρέπει να κινείται και να αλληλεπιδρά με το χώρο με απόλυτη φυσικότητα. Από τα πρώτα στάδια της περιπέτειας οι δύο ηρωίδες θα βρεθούν στις ινδικές ζούγκλες και σε μνημεία που έμειναν κρυμμένα για εκατοντάδες χρόνια. Ένα μεγάλο κομμάτι του παιχνιδιού λαμβάνει χώρα σε ανοιχτό χάρτη, όπου μπορούμε να μετακινηθούμε οδηγώντας ένα 4Χ4. Αυτό το κομμάτι παραπέμπει φυσικά στο επίπεδο της Μαδαγασκάρης του A Thief’s End αν και εδώ υπάρχει ελαφρώς μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων.
Έχουμε πλήρη ελευθερία να αποφασίσουμε τη σειρά με την οποία θα επισκεφτούμε τα κύρια μνημεία (main objectives ουσιαστικά) ενώ επίσης υπάρχουν και ορισμένα δευτερεύοντα μνημεία, η εύρεση των οποίων οδηγεί σε ένα ουσιαστικό έπαθλο. Δεν θα πρέπει να αγχωθείτε για εξονυχιστική εξερεύνηση καθώς, καλώς ή κακώς, οι τοποθεσίες όλων των μνημείων (κύριων και δευτερευόντων) είναι σημειωμένες με ακρίβεια στον χάρτη. Όσον αφορά τα δευτερεύοντα μνημεία, θα λέγαμε ότι αποτελούν χαμένη ευκαιρία και μάλλον έλλειψη έμπνευσης ή χρόνου από την ομάδα ανάπτυξης, καθώς μόνο μερικά από αυτά περιέχουν περιβαλλοντικούς γρίφους, οι οποίοι όμως είναι οφθαλμοφανείς.
Όλα τα δευτερεύοντα μνημεία ουσιαστικά απαιτούν να οδηγήσουμε στο τάδε σημείο του χάρτη, ίσως να σκοτώσουμε κάποιους εχθρούς και τελικά να συλλέξουμε το εκάστοτε αντικείμενο, με την όλη διαδικασία να μην διαρκεί παραπάνω από 3-4 λεπτά αφότου φτάσουμε στο σημείο. Ας πούμε ότι το Lost Legacy μας δείχνει ότι τα Uncharted λειτουργούν πολύ καλύτερα στα γραμμικά μονοπάτια τους και στην καλοδουλεμένη ροή, η οποία χάνεται όταν μεταφερθεί σε μία open world κατάσταση, όσο μικρής έκτασης κι αν είναι.
Ευτυχώς βέβαια, ο ανοιχτός χάρτης καταλαμβάνει περίπου τη μισή έκταση του παιχνιδιού, η οποία από εκεί και ύστερα επιστρέφει στα γνώριμα γραμμικά μονοπάτια, με το ομαλό platforming, την καλοδουλεμένη δράση και -φυσικά- τα εντυπωσιακά set-pieces. Θα πρέπει να τονίσουμε για άλλη μία φορά ότι η φύση του The Lost Legacy δεν του επιτρέπει καινοτομίες, κάτι που σημαίνει πως όσοι ασχολήθηκαν με το A Thief’s End (και πραγματικά δεν πιστεύουμε ότι υπάρχει έστω ένα άτομο που θα παίξει πρώτα το The Lost Legacy και μετά το A Thief’s End) θα βρεθούν σε εντελώς γνώριμα μονοπάτια. Οι νέες “αρένες” δράσης επιτρέπουν, για άλλη μία φορά, τόσο τη stealth όσο και την action προσέγγιση. Η A.I. λειτουργεί αρκετά καλά και στις δύο περιπτώσεις (δεν λείπουν τα ευτράπελα, αλλά τελικά εκπληρώνει ικανοποιητικά το σκοπό της) οδηγώντας σε υπερκινητικές συγκρούσεις, με καταιγισμό από σφαίρες και εκρήξεις αλλά και σε απολαυστικά γρήγορο stealth.
Ο ρυθμός μεταξύ εξερεύνησης και δράσης δείχνει πλέον ότι έχει βρει πλήρη ισορροπία, κάτι από το οποίο έπασχε ελαφρώς το A Thief’s End, όπου οι μεγάλες περίοδοι του platforming μάς έκαναν να παρακαλάμε ορισμένες φορές για μία αφορμή για το πάτημα της σκανδάλης. Καλό ρυθμό έχουν επίσης και οι γρίφοι, οι οποίοι έρχονται σε ελαφρώς αυξημένους αριθμούς. Δεν θα βρείτε κάποια σπαζοκεφαλιά που θα σας κρατήσει κολλημένους για ώρα (άλλωστε δεν είναι αυτό το ζητούμενο των Uncharted), όμως αρκετοί από αυτούς θέλουν μία άλφα σκέψη, είτε για το πώς θα φτάσετε σε κάποια φαινομενικά απρόσιτη πλατφόρμα είτε για να λύσετε κάποιο μηχανικό γρίφο, φέρνοντας τελικά τα κατάλληλα διαλείμματα μεταξύ platforming και δράσης.
Δεν νομίζουμε ότι χρειάζεται να μιλήσουμε εκτενώς για τον τεχνικό τομέα. Μπορείτε να ανατρέξετε στο review μας για το A Thief’s End για το εγκώμιο που πλέκεται σχετικά με την εξαιρετικά λεπτομερή μηχανή γραφικών της Naughty Dog. Το παιχνίδι σφύζει από κάθε λογής λεπτομέρειες, από τα animation μέχρι το σχεδιασμό και του τελευταίου artifact, ενώ τα αρχαία και επιβλητικά κτίσματα (κάτι που έλειπε από το 4ο κεφάλαιο, βάσει θεματολογίας βέβαια) είναι χάρμα οφθαλμών.
Σχετικά με το multiplayer κομμάτι δεν μπορούμε να πούμε πολλά καθώς θα διατεθεί την ημέρα κυκλοφορίας του τίτλου (μερικές μέρες μετά το γράψιμο του παρόντος review). Θα πρέπει να αναφέρουμε, ωστόσο, πως το multiplayer του Lost Legacy θα είναι πλήρως συμβατό με το multiplayer του A Thief’s End, κάτι που σημαίνει ότι οι παίκτες και των δύο τίτλων θα μπορούν να βρίσκονται στους ίδιους χάρτες. Φυσικά, θα περιέχονται νέα όπλα, skins και modes αποκλειστικά για του Lost legacy, ενώ για το co-op mode καθώς επίσης και το εντελώς νέο survival arena co-op mode μέχρι και τριών παικτών θα μιλήσουμε την επόμενη εβδομάδα, σε σχετικό stream που έχουμε προγραμματίσει. Πριν φτάσουμε στο τέλος του κειμένου, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε την προσπάθεια της Sony Hellas, δεδομένου ότι το παιχνίδι δίνει την επιλογή για Ελληνικά, σε μενού και υπότιτλους.
Εν κατακλείδι, το Lost Legacy δεν είναι κάτι περισσότερο από “ακόμα λίγο Uncharted 4” (όταν λέμε “λίγο”, μιλάμε για περίπου 10 ώρες…). Διάφοροι είναι αυτοί που θα σκεφτούν ότι αυτό ακριβώς αναζητούσαν ενώ άλλοι ίσως αποφασίσουν ότι η χορταστική διάρκεια του 4ου ήταν αρκετή. Η αλήθεια είναι πως εκτός της ξεχωριστής θεματολογίας, που μας οδηγεί σε εντυπωσιακά ινδικά μνημεία, το Lost Legacy δεν κρύβει άσσους στο μανίκι του (χαρακτηριστικό είναι ότι η τελική του κορύφωση, δημιουργεί déjà vu…) αλλά ακολουθεί τη γνώριμη και επιτυχημένη πορεία του Uncharted 4.
Από την άλλη, ως παιχνίδι της Naughty Dog, το Lost Legacy είναι τεχνολογικά κορυφαίο και το gameplay του διατηρεί την αμεσότητα, το χιούμορ, τη δράση, την απόλαυση και τη cinematic φύση του franchise ψηλά. Αποτελεί μία σαφέστατα ιδανική πρόταση για τους φίλους του franchise, οι οποίοι βέβαια θα πρέπει να έχουν υπόψη ότι παίρνουν στα χέρια τους ένα expansion και όχι ένα κανονικό, αριθμημένο, κεφάλαιο.
