“Get N or Get Out”.
Μετά από την απόλυτη κυριαρχία της στην αγορά για περίπου δέκα χρόνια, με το NES να έχει πουλήσει περίπου 60 εκατομμύρια τεμάχια παγκοσμίως και το SNES να έφτασε σε πωλήσεις τα 50 εκατομμύρια τεμάχια, η Nintendo βρισκόταν μπροστά σε ένα σταυροδρόμι. Οι εποχές άλλαζαν, η SEGA με το Saturn ήταν ακόμα ισχυρή, το “new kid in the block”, η Sony, είχε ανεβάσει τρελές ταχύτητες με το πρώτο PlayStation και μια ολόκληρη γενιά παικτών έδειχνε να έχει μαγευτεί από τα “optical media”, τα CD-Rom που χρησιμοποιούσαν οι πιο σύγχρονες κονσόλες και οι υπολογιστές. Και μέσα σε μια περίοδο ραγδαίων αλλαγών για τη βιομηχανία των videogames (και της τεχνολογίας γενικότερα) η Nintendo πήρε την απόφαση να τραβήξει το δικό της δρόμο. Έτσι, πάρθηκε η απόφαση το “Ultra 64”, όπως ήταν η αρχική ονομασία του Nintendo 64, να κάνει χρήση cartridges και όχι CD.
To 1996 το Nintendo 64 έκανε το ντεμπούτο του σε Ιαπωνία και Αμερική, ενώ το 1997 ήρθε και στην Ευρώπη. Συνοδευόμενο από το Super Mario 64 -για πολλούς, το καλύτερο παιχνίδι όλων των εποχών- και μια σειρά από κορυφαία first και second party παιχνίδια (Zelda: Ocarina of Time & Majora’s Mask, Wave Race 64, Pilotwings, Killer Instict Gold, Mario Kart 64, Banjo-Kazooie, Goldeneye 007, Star Fox 64, Blast Corps, Conker’s Bad Fur Day) το Nintendo 64 ήταν μια κονσόλα με παράξενη πορεία στην αγορά. Ενώ ήταν γεμάτο καινοτομίες και σπουδαία τεχνικά χαρακτηριστικά (τέσσερα controller ports, αναλογικός μοχλός στο χειριστήριο, rumble pack για δόνηση, τεράστια επεξεργαστική ισχύ, που ήταν πολύ ανώτερη του ανταγωνισμού) φαίνεται ότι υπήρξαν σημαντικά λάθη από τη Nintendo, που δυστυχώς το κράτησαν χαμηλά.
Πρώτα από όλα, υπήρξε σημαντική απουσία third party υποστήριξης, με οάσεις στην έρημο των εν λόγω τίτλων να ήταν τα Star Wars: Shadows of the Empire, Star Wars: Rogue Squadron, Turok, Extreme G και ορισμένα ακόμα, ενώ τεράστιο πλήγμα για το σύστημα ήταν τελικά η σχεδόν καθολική απουσία JRPGs, ειδικά παιχνιδιών από τις σειρές Final Fantasy, Breath of Fire, Star Ocean, Dragon Quest κ.ο.κ. Αυτή η κατάσταση, σε συνδυασμό με την ατμομηχανή του PlayStation, που το 1997 και το 1998 σάρωνε τα πάντα στο πέρασμά του, οδήγησαν το Nintendo 64 στο να μείνει αρκετά πίσω σε πωλήσεις και τελικά να εξελιχθεί στην λιγότερο -ως τότε- εμπορικά επιτυχημένη οικιακή κονσόλα της Nintendo, αφού μέχρι το τέλος της ζωής του, το 2003-2004, είχε καταφέρει να πουλήσει κάτι περισσότερο από 30 εκατομμύρια τεμάχια παγκοσμίως.
Ήταν, όμως, το Nintendo 64 μια “αποτυχία”; Όπως θα σας επιβεβαιώσουν σχεδόν όλοι όσοι το είχαν στην κατοχή τους, όχι. Μπορεί το τελευταίο cartidge based οικιακό σύστημα να έμεινε πίσω από τον ανταγωνισμό, όμως μέσα στα σχεδόν 400 παιχνίδια της βιβλιοθήκης του θα βρείτε πάρα πολλά από τα καλύτερα, πλέον καλοσχεδιασμένα και καινοτόμα παιχνίδια όλων των εποχών, ενώ πολλά από τα χαρακτηριστικά του που προαναφέρθηκαν (δόνηση, αναλογικός μοχλός) “ηχούν” μέχρι σήμερα και καθόρισαν τον τρόπο που παίζουμε.
Βέβαια, σε λίγες μόλις γραμμές κειμένου δεν χωρά η ιστορία, η σημασία, ο αντίκτυπος, τα λάθη και η παρακαταθήκη του Nintendo 64. Για αυτό, στο παρακάτω video, το όγδοο του αφιερώματός μας, ο υπογράφων και ο Λάμπρος Δημακόπουλος επιχειρούν μια αναδρομή στην ιστορία της κονσόλας.
