H Amanita σε mobile μονοπάτια.
To να κάνεις install το νέο παιχνίδι της Amanita Design στο PC σου, είναι πάντοτε μια γλυκιά ιεροτελεστία. Βάζεις τον τίτλο να κατεβαίνει, την καφετιέρα να ετοιμάσει ένα λίτρο καφέ, εφοδιάζεις μια πιατέλα γεμάτη μπισκότα, βάζεις το καλοριφέρ σε μια γλυκιά, ζεστή θερμοκρασία και, δίχως σκέψη, κλείνεις το κινητό σου για να μην έχεις τίποτα αγενέστατες διακοπές από ανθρώπους του κοντινού σου περιβάλλοντος που περιμένουν να έχεις ζωή στον “πραγματικό κόσμο”. «Πφφφ… ο πραγματικός κόσμος είναι υπερεκτιμημένος», λες εσύ στον εαυτό σου, και παίρνοντας μια βαθιά γουλιά καφέ (μέτριου με πολύ γάλα), κάνεις ένα καλλιτεχνικό μακροβούτι μέσα στο νέο, σουρεαλιστικό παράδεισο της Amanita.
Για όποιον ζει σε σπηλιές αλλά δε τρέφεται με τα βρώσιμα μανιτάρια της Amanita, να θυμίσουμε πως η εταιρία αυτή βρίσκεται πίσω από τα μαγικά adventure παιχνίδια Samorost, Machinarium και Botanicula, οπότε αυτό ίσως να κάνει πιο κατανοητή την εισαγωγή μας αλλά και το τι θα έπρεπε να περιμένετε από το νέο τους παιχνίδι. Όμως, στην περίπτωση του Chuchel τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά αλλά και ταυτόχρονα τόσο όμορφα γνώριμα. Συγκεκριμένα, το παιχνίδι δείχνει να επιστρέφει την εταιρία πίσω στις ρίζες της και στα μικροσκοπικά παιχνιδίσματα και διαφημίσεις με τα οποία είχε ξεκινήσει, αφήνοντας προσωρινά στην άκρη την δημιουργία πιο μεγάλων και περίπλοκων τίτλων προς όφελος ενός “σφηνακίου” ακατάπαυστής διασκέδασης και χαμόγελου.
Το Chuchel, λοιπόν, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένας φόρος τιμής στο κυνήγι του Roadrunner από τον Wile E. Coyote, αλλά και του βελανιδιού από τον Scrat. Βλέπετε, το Chuchel δεν είναι μία μεγάλη ενιαία ιστορία αλλά ένα σύμπλεγμα πολλών μικρών τέτοιων σκηνών, όπου ο χαρακτήρας μας θα προσπαθεί να πιάσει στα χέρια του το πολυαγαπημένο του κεράσι που έκλεψε ένα γιγάντιο χέρι. Ο παίκτης, λοιπόν, με λογική Amanita & Monty Python, θα βρεθεί αντιμέτωπος με μια σειρά διαφόρων σκηνικών όπου ο Chuchel θα πρέπει να βρει τον τρόπο σε κάθε σκηνή για το πώς θα φτάσει κοντά στο κεράσι, πάντα με εκρηκτικά, γλυκά αλλά και πολύ αστεία αποτελέσματα. Η ποικιλία όλων των “puzzles” είναι αρκετά μεγάλη και τα σκηνικά που θα συναντήσετε είναι γεμάτα μεράκι, εξυπνάδα και έξυπνα tributes σε διάφορα παιχνίδια, ενώ είναι βέβαιο πως όσο θα παίζετε, το χαμόγελο θα είναι μόνιμα σχεδιασμένο στο πρόσωπό σας.
Βέβαια, πρέπει κάπου εδώ να ξεκαθαρίσουμε πως όταν μιλάμε για σφηνάκι-παιχνίδι, το εννοούμε. Το Chuchel αποτελεί μια ιδιαίτερα γρήγορη εμπειρία και έναν τίτλο που θα μπορέσει ο καθένας να τελειώσει μέσα σε 3 ώρες. Είναι και μικρό σε διάρκεια αλλά και κάθε σκηνή είναι ιδιαίτερα απλή προς την επίλυσή της, σχεδιασμένη πιο πολύ για να διασκεδάσει τον καθένα που θα το δει παρά στο να προκαλέσει τους πιο πεπειραμένους παίκτες. Είναι ένας τίτλος σχεδιασμένος ως μια πολύ απλή, οικονομική και προσβάσιμη σε όλους εμπειρία, που φαντάζει σχεδόν ιδανική για κυκλοφορία σε φορητές πλατφόρμες (η κυκλοφορία σε κινητά θα έρθει σε μερικούς μήνες).
Αυτή την μικρή, low cost διάθεση της παραγωγής την βλέπει κανείς και από τον σχεδιασμό του κόσμου, μιας και μεγάλο μέρος της οθόνης παραμένει λευκό εν αντιθέσει με τα πιο πλούσια backgrounds παλαιότερων τίτλων της εταιρίας. Και όμως, η Amanita κατάφερε να κάνει ακόμα και αυτό να είναι ένα από τα μαγικά στοιχεία του παιχνιδιού και σε αυτό βοήθησε το απίστευτα δημιουργικό art direction του Jaromir Plachy, γνωστού από τον πολύχρωμο κόσμο που είχε υφάνει στο Botanicula. Όλες οι σκηνές και όλοι οι χαρακτήρες είναι τόσο ιδιαίτεροι και μοναδικοί, που δεν θα ήταν υπερβολή αν θα λέγαμε πως έχουμε να κάνουμε με την πιο δημιουργική δουλειά της εταιρίας μέχρι σήμερα.
Ταυτόχρονα, αυτή η μινιμαλιστική εκδοχή ενός σουρεαλιστικού κόσμου και η μορφή μικρών επεισοδίων, δίνει την αίσθηση ότι το παιχνίδι θα μπορούσε να είναι ένα running, strip gag, εβδομαδιαίο κόμικ, όπως αυτά που υπήρχαν παλιά στις εφημερίδες. Η μικρή διάρκειά του, το ότι είναι σαν πολλά μικρά Max (by Bara) επεισόδια, η φαινομενική απλότητά του κόσμου του και η ευκολία του θα μπορούσαν να χρεωθούν ως αρνητικά στα περισσότερα παιχνίδια, αλλά εδώ, η εταιρία δίνει ακριβώς αυτό που θέλει να δώσει και για μια τρίωρη, χαρούμενα διασκεδαστική και προσβάσιμη για όλους εμπειρία, το αποτέλεσμα είναι μαγικό.
Αν θα μπορούσε να προσάψει κάποιος ένα αρνητικό στο gaming σφηνάκι της Amanita, αυτό θα ήταν η τιμή του, μιας και στα 10 ευρώ είναι κομματάκι τσιμπημένο. Από την άλλη, όμως, ο κόσμος έχει δώσει τα ίδια και πολλά περισσότερα για πολλά Walking Simulators παρόμοιας διάρκειας, που δεν πλησιάζουν ούτε στο ελάχιστο την ευρηματικότητα και την μαγεία του Chuchel. Αν το δείτε με αυτή την οπτική, τότε και 20 ευρώ είναι καλύτερα να προσφερθούν εδώ παρά 10 ευρώ σε ένα ακόμα «περπατώ εις το δάσος με τις σκέψεις μου, με τον Morgan Freeman να κάνει αφήγηση» παιχνίδι. Είναι μια ιδιαίτερη εμπειρία για όλη την οικογένεια και παρόλη την απλότητα και μικρή της διάρκεια, θα γίνει αγαπητή από τις πρώτες κιόλας στιγμές.
