Όταν τα άρτια platformers μπορούν να γίνουν ακόμα καλύτερα.
Όταν το Donkey Kong: Tropical Freeze πρωτοανακοινώθηκε στο, σχεδόν μακρινό, 2013, οι απανταχού οπαδοί της Nintendo αντέδρασαν πολύ άσχημα. Αφενός γιατί είχε προηγηθεί η μεγάλη επιστροφή του αξιαγάπητου γορίλα στο Wii και στο καθ’ όλα εξαιρετικό Donkey Kong Country Returns, δια χειρός Retro Studios. Από την άλλη, επειδή οι οπαδοί έτρεφαν την ελπίδα πως το επόμενο project της Rare θα είχε να κάνει με την επιστροφή της Samus Aran και το περιζήτητο στα όρια του θρυλικού Metroid Prime 4. Έτσι, ένα ακόμα platformer, σε μια περίοδο που το Wii U είχε κυριολεκτικά «γεμίσει» platformer, ένας ακόμα τίτλος Donkey Kong Country προκάλεσε οργή και απογοήτευση.
Συναισθήματα τα οποία όμως καταλάγιασαν, όταν το Tropical Freeze κυκλοφόρησε και αποδείχτηκε πολύ καλύτερο των περιστάσεων, πολύ καλύτερο από τον προκάτοχό του, καθώς έφερε λίγη από την αίγλη των Country παιχνιδιών που είχαν κυκλοφορήσει τη δεκαετία του ’90 στο Gameboy και που είχαν αποτελέσει εμβληματικές παρουσίες στο στερέωμα των φορητών platformers, δίπλα στους τίτλους Mario.
Πράγματι, το Tropical Freeze έγινε ευρέως αποδεκτό και επιτυχία σε μια κονσόλα που ίσως να μην άξιζε την επιτυχία του αυτή. Που ίσως, τελικά, να μην άξιζε πολλές άλλες επιτυχίες. Και καθώς το Nintendo Switch συνεχίζει να ακολουθεί ανοδική πορεία στις πωλήσεις και στην καθημερινότητα των gamers, η Nintendo δράττεται της ευκαιρίας να το κυκλοφορήσει ξανά στο Switch, ακολουθώντας τη γνωστή συνταγή που ακολούθησε και για τα Mario Kart 8 DX, Bayonetta 1+2 & Pokken Tournament DX. Μια κυκλοφορία, ελαφρώς ενισχυμένη με μερικά επιπλέον καλούδια. Μόνο που αυτή τη φορά θα αποφύγουμε το κλισέ και δεν θα αναρωτηθούμε κατά πόσον αξίζει η αγορά του παιχνιδιού στο Switch.
Η απάντηση είναι ξεκάθαρη και μπορούν να την μαντέψουν όσοι ασχολήθηκαν μαζί του στο Wii U και όσοι θέλουν ή πρόκειται να το παίξουν για πρώτη φορά. Το παιχνίδι προτείνεται ανεπιφύλακτα στους νέους παίκτες, ακόμα και προς εκείνους που η εμπειρία τους στα βιντεοπαιχνίδια δεν τους επέτρεψε να ασχοληθούν με το παιχνίδι πιο παλιά. Ωστόσο, και οι παίκτες που ασχολήθηκαν με το παιχνίδι στο Wii U είναι σίγουρο πως θα βρουν κάτι καινούριο στην έκδοση αυτή, κάτι που θα τους επιτρέψει να ασχοληθούν ξανά μαζί του. Το τι είναι αυτό, θα το δούμε πιο κάτω.
Ας αρχίσουμε, όμως, με τα βασικά. Η υπόθεση του παιχνιδιού ξεκινάει με τον Donkey Kong να γιορτάζει τα γενέθλιά του παρέα με πλέον εξέχοντα μέλη του club των πιθηκοειδών που γνωρίσαμε στα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς Donkey Kong Country: τους Diddy Kong, Dixie Kong και Cranky Kong. Λίγο πριν σβήσει τα κεράκια, μια νιφάδα χιονιού μπαίνει απρόσκλητη στο σπίτι και σβήνει τη φλόγα. Σαφέστατα, μια νιφάδα χιονιού δεν είναι απαραίτητα κάτι το ανησυχητικό. Σύντομα, όμως, θα γίνει αντιληπτό πως η νιφάδα είναι ο προπομπός μιας βάρβαρης φυλής, ονόματι Snowmads, η οποία σκοπεύει να επιτεθεί το τροπικό νησί, να υποδουλώσει τους κατοίκους και να φέρει τον παγωμένο χιονιά στο τροπικό παράδεισο που κατοικούν οι Kongs. Και κάπως έτσι ο Donkey και η παρέα του ξεκινούν ένα ταξίδι για να σώσουν το νησί και να διώξουν μακριά τους παγωμένους, εχθρικούς πιγκουίνους και να επαναφέρουν την τάξη και την ηρεμία – και, ίσως, και το τροπικό κλίμα που ταιριάζει απόλυτα σε μια ζούγκλα!
Η νέα αυτή περιπέτεια του Donkey Kong θα τον ταξιδέψει σε έξι διαφορετικά νησιά, το καθένα με το δικό του σχεδιασμό, τις δικές του προκλήσεις και, κυρίως, έναν μεγάλο αριθμό επιπέδων. Κάθε νησί έχει ένα αρκετά ικανοποιητικό αριθμό επιπέδων που είναι προσβάσιμα από την αρχή, αλλά και έναν εξίσου ικανοποιητικό αριθμό κρυφών επιπέδων, τα οποία περιμένουν να ξεκλειδωθούν από τον παίκτη. Κάτι το οποίο -οφείλουμε να τονίσουμε- δεν θα είναι διόλου εύκολο. Αν το Donkey Kong Country Returns ήταν ένα όμορφα σχεδιασμένο παιχνίδι, οι άνθρωποι των Retro Studios έχουν κάνει θαύματα στο Tropical Freeze.
Από τις ηλιόλουστες παραλίες στα Αλπικά βουνά και τη σαβάνα, από την περιπλάνηση στο έδαφος ως τις ξέφρενες βόλτες με τα τρενάκια και τις καταδύσεις στα βαθιά νερά των νησιών, η εξερεύνηση του κάθε επιπέδου με σκοπό να φανερωθούν όλα τα κρυμμένα μυστικά μπορεί να αποδειχθεί μια εξαιρετικά δύσκολη, αλλά παράλληλα συναρπαστική διαδικασία. Όπως πολύ συχνά συμβαίνει και με τα επίπεδα των Mario platformers, οι σχεδιαστές του κάθε επιπέδου καταφέρνουν να κρατήσουν το ενδιαφέρον του παίκτη αμείωτο. Η προσεκτική πλοήγηση σε κάθε πίστα πολλές φορές υποσκάπτεται από τα υπέροχα γραφικά, τα ζεστά χρώματα της παλέτας αλλά και το υπέροχο soundtrack που μας κάνουν να ξεχνάμε το σκοπό και το στόχο του παιχνιδιού: να φτάσουμε στο τέρμα, έχοντας συλλέξει τα γράμματα που συλλαβίζουν “KONG” και τα διάσπαρτα κομμάτια puzzle, η συμπλήρωση των οποίων αποκαλύπτει εικόνες από το σύμπαν του Donkey Kong.
Και σαφέστατα, με ένα playthrough το οποίο μπορεί άνετα να διαρκέσει ανάμεσα στις 12 με 15 ώρες αχαλίνωτης διασκέδασης, το Tropical Freeze παραδίδει σεμινάρια υποδειγματικού σχεδιασμού και υλοποίησης των platformers. Και, φυσικά, ένα γνήσιο platformer πρέπει να περιλαμβάνει και το ανάλογο gameplay. Εδώ δεν έχουμε εκπλήξεις. Η περιπλάνηση στους κόσμους γίνεται μέσω 2D side-scrolling απεικόνισης, η οποία πολύ συχνά γίνεται 2.5D όταν ο Donkey Kong προσεγγίζει σημεία του εκάστοτε επιπέδου κάνοντας χρήση των βαρελιών που λειτουργούν ως μεταβατικά σημεία από το σημείο Χ στο σημείο Ψ.
Όμως, η ζούγκλα είναι άγρια. Ως εκ τούτου, ο ρυθμός του παιχνιδιού επιταχύνεται εξίσου άγρια σε ορισμένα σημεία και, παρά τον προσεκτικό έλεγχο, πολύ συχνά οι παίκτες θα πέσουν θύματα των παγίδων που κρύβει κάθε επίπεδο. Αυτό είναι και το μοναδικό αρνητικό που μπορούμε να καταλογίσουμε στο παιχνίδι, καθώς ουκ ολίγες φορές θα χρειαστεί να υιοθετήσουμε μια trial and error προσέγγιση με σκοπό να ξεπεράσουμε τις προκλήσεις ή ακόμα και να συλλέξουμε κάποιο γράμμα ή κρυφό αντικείμενο. Και πάλι, όμως, όλα αυτά αποτελούν μεμονωμένα περιστατικά κατά τη διάρκεια της περιπέτειάς μας και πολύ σύντομα θα γίνουμε ξανά ένα με τη δράση και τους φρενήρεις ρυθμούς της ζούγκλας.
Ο χειρισμός γίνεται μια εξαιρετικά εύκολη υπόθεση, με τους δημιουργούς να παραλείπουν τα ατοπήματα ως προς τον χειρισμό που συνόδευαν την έκδοση για Wii U. Οι παίκτες μπορούν να χρησιμοποιήσουν απροβλημάτιστα τόσο τα Joy-cons της κονσόλας, όσο και το Pro Controller. Τα σημεία ελέγχου ανταποκρίνονται πολύ εύκολα και ο Donkey Kong πραγματοποιεί κινήσεις τεσσάρων σημείων, άλματα, τούμπες και χτυπήματα στο έδαφος, κάνοντας τη χρήση ενός απλού κουμπιού, ενώ εξίσου εύκολη είναι και η πραγματοποίηση της υπερδύναμης Kong-Pow, η οποία και επιτρέπει την εξουδετέρωση όλων των αντιπάλων που βρίσκονται τη δεδομένη στιγμή στην οθόνη μας. Ως προς τους λοιπούς gameplay μηχανισμούς, οι δημιουργοί αρκέστηκαν στην πεπατημένη, χρησιμοποιώντας ξανά ό,τι είχαμε συναντήσει στην προηγούμενη έκδοση του παιχνιδιού.
Ο Donkey Kong θα χρησιμοποιήσει τον Diddy Kong για να κάνει μεγαλύτερα άλματα, την Dixie Kong για μεγαλύτερη ώθηση κατά τη διάρκεια του άλματος και το μπαστούνι του Cranky Kong το οποίο θα τον βγάλει ασπροπρόσωπο όταν ο Donkey Kong προσγειωθεί κατά λάθος σε μια επικίνδυνη επιφάνεια. Τους χαρακτήρες αυτούς μπορούμε να τους συναντήσουμε είτε σπάζοντας τα ειδικά βαρέλια με το όνομά τους, είτε αγοράζοντάς τους κάνοντας χρήση του ειδικού in-game νομίσματος που συναντούμε σποραδικά στα επίπεδα. Παράλληλα, όπως είναι αναμενόμενο, βελτίωση έχει υποστεί και ο τεχνικός τομέας. Το σχεδιαστικό και απεικονιστικό κομμάτι του παιχνιδιού ήταν εντυπωσιακά όμορφο και το 2013. Ωστόσο, η επιπρόσθετη ιπποδύναμη του Switch το μεταμορφώνει σε μια εντελώς νέα εμπειρία.
Οι λεπτομέρειες του επιπέδου (όπως το τρίχωμα του Donkey Kong, οι σκιές κλπ.) είναι περισσότερο εμφανείς, καθώς η ανάλυση και τα πιο ζεστά χρώματα το καθιστούν απόλυτα εφικτό. Τα loading screens δεν διαρκούν όσο αυτά της παλιάς έκδοσης, με τους παίκτες να μπαίνουν στη δράση αρκετά γρήγορα. Επιπλέον, ο ρυθμός ανανέωσης των καρέ είναι σχεδόν κλειδωμένος στα 60 καρέ το δευτερόλεπτο, είτε παίζουμε με το Switch σε handheld mode, είτε σε docked mode, με ελάχιστες περιπτώσεις να παρατηρείται μια ελαφρά μείωση αυτού του αριθμού, χωρίς ωστόσο να μειώνεται η αίσθηση της δράσης και ο γοργός ρυθμός του παιχνιδιού. Ακόμα και όταν επιλέγουμε να παίξουμε παρέα με έναν δεύτερο παίκτη, το co-op multiplayer λειτουργεί το ίδιο καλά, μετατρέποντας το παιχνίδι μας σε μια φανταστική εμπειρία διασκέδασης με άλλους παίκτες.
Όμως, το στοιχείο που θα προσελκύσει το ενδιαφέρον των παλιών παικτών δεν είναι τόσο τα ανανεωμένα γραφικά, αλλά η εισαγωγή ενός νέου playable χαρακτήρα, του Funky Kong. O Funky Kong είναι ένας χαρακτήρας που συναντήσαμε στο in-game κατάστημα του παιχνιδιού, ο οποίος αποφασίζει να αναλάβει δράση στην έκδοση για Switch. Ο Funky Kong είναι ένας χαρακτήρας που συγκεντρώνει πάνω του όλες τις ικανότητες που κατέχουν οι λοιποί Kongs. Κάνοντας χρήση της σανίδας σερφ του, μπορεί να πραγματοποιήσει διπλά άλματα ενώ είναι στον αέρα, να παρατείνει την παραμονή του στον αέρα, ακόμα και να προσγειωθεί με ασφάλεια σε επικίνδυνες επιφάνειες χωρίς κίνδυνο τραυματισμού.
Ο Funky Kong είναι ο «εύκολος» χαρακτήρας του παιχνιδιού, ενώ σε συνδυασμό με το νέο Funky mode του παιχνιδιού, συνειδητοποιούμε πως δεν παίζουμε πια το παραδοσιακό παιχνίδι, αλλά ουσιαστικά το Easy Mode του παιχνιδιού. Τα αντικείμενα στο in-game κατάστημα είναι πολύ πιο φθηνά, ο Funky Kong έχει περισσότερες καρδιές στη διάθεσή του, ενώ όταν χάνουμε αρκετές ζωές σε μια πίστα, το παιχνίδι μας δίνει την ικανότητα να προχωρήσουμε στην επόμενη πίστα, χωρίς να φτάσουμε στο σημείο τερματισμού της προηγούμενης.
Αν και δεν αποθηκεύεται η πρόοδος που σημειώσαμε στη συλλογή αντικειμένων, η συγκεκριμένη δυνατότητα προτείνεται για τους αρχάριους του είδους, αλλά και για τους παλιούς παίκτες που επιθυμούν να προσεγγίσουν το παιχνίδι και τα μυστικά του με έναν πιο ασφαλή και γρήγορο τρόπο, μακριά από τα ατοπήματα του πρώτου playthrough – όχι ότι τα πράγματα είναι εντελώς εύκολα, αλλά το συγκεκριμένο mode περιλαμβάνει δυσκολίες μικρότερου βαθμού, με τον Funky Kong να ξεπερνά τα όποια προβλήματα ακόμα πιο γρήγορα και αποτελεσματικά. Και κάπως έτσι συνεχίζεται η ξέφρενη δράση, μέχρι να φτάσουμε στον τερματισμό του παιχνιδιού, όπως ο κάθε παίκτης νομίζει πως το έχει καταφέρει καλύτερα.
Και όταν το κρύο φύγει και η σκόνη καταλαγιάσει, τι είναι αυτό που απομένει τελικά; Είναι η δομή και ο υπέροχος σχεδιασμός των νησιών και των επιπέδων. Είναι η δυνατότητα των σχεδιαστών να χρησιμοποιήσουν την ασφαλή οδό και να καταφέρουν και πάλι να ενθουσιάσουν τους παίκτες. Είναι η αίσθηση δικαιοσύνης και ισορροπίας που παρέχεται σε παλιούς και νέους παίκτες ταυτόχρονα. Και η συνειδητοποίηση του πόσο πολύ λείπει ο Donkey Kong. Όχι γιατί αποτελεί μια ξεχωριστή μορφή στο πάνθεον των χαρακτήρων της Nintendo. Όχι, ο Μάριο δεν έχει να φοβάται τίποτα. Η συνειδητοποίηση έγκειται στο γεγονός ότι, ανάμεσα στον κυκεώνα κυκλοφοριών, με πολύπλοκους μηχανισμούς gameplay, μεγάλη έκταση και διάρκεια, χρειαζόμαστε μερικά ποιοτικά platformers που προσφέρουν διασκέδαση και δεν είναι πολύπλοκα. Τα Donkey Kong Country είναι από αυτά τα παιχνίδια – και το Tropical Freeze, αν και παλιά κυκλοφορία, δεν πρέπει να παραλειφθεί από έναν gamer που σέβεται τον εαυτό του, casual ή μη.
