“This is your Story.”
Μια φράση την οποία επαναλάμβανε συχνά ο Auron στον Tidus, ήταν το “This is your Story.” Ο Tidus, στην αρχή του Final Fantasy X, ήταν λίγο ενοχλητικός αφού παρουσιαζόταν ως ο σταρ των “Zanarkand Abes” και ήθελε να τραβήξει τα βλέμματα επάνω του. Ωστόσο, το ταξίδι του στον κόσμο του Spira και τα γεγονότα που έλαβαν χώρα εκεί, σε συνδυασμό βέβαια με τη συντροφικότητα και τη στήριξη των υπολοίπων πρωταγωνιστών, ο χαρακτήρας του άλλαξε και ωρίμασε, ώστε να ανταπεξέλθει στη νέα του περιπέτεια και τοποθεσία.
Παρομοίως, στην περίπτωση του Final Fantasy VII, ο Cloud, μπορεί να παρουσιαζόταν στην αρχή του τίτλου ως ο ψυχρός επαγγελματίας, πρώην SOLDIER 1st Class, ωστόσο στη συνέχεια του τίτλου και μετά από πολλά γεγονότα, το παρελθόν του επιτέλους τον πρόφτασε και στην περιοχή του Mideel, με την πολύτιμη βοήθεια της Tifa, κατάφερε και “τοποθέτησε” ορισμένα πράγματα στη σωστή σειρά, οπότε από εκείνο το σημείο -με τη βοήθεια και τη στήριξη των άλλων χαρακτήρων- μπόρεσε να ολοκληρώσει το σκοπό και το ταξίδι του. Μια ακόμη περίπτωση ήταν αυτή του Fei στο Xenogears, όπου ο χαρακτήρας πέρασε την πρώτη του “κρίση ταυτότητας” στα γεγονότα της Lahan και έχασε τον έλεγχο. Ο “Citan”, και στη συνέχεια οι υπόλοιποι χαρακτήρες (Elly, Bart και λοιποί), βοήθησαν τον πρωταγωνιστή ώστε να ακολουθήσει το μονοπάτι του.
Μια παρόμοια περίπτωση είναι αυτή του Tales of Abyss, όπου ο πρωταγωνιστής και κακομαθημένος πρίγκιπας Luke, ήταν από τους πιο εκνευριστικούς χαρακτήρες σε σειρά Tales of (και ενδεχομένως σε Jrpg τίτλο), ωστόσο με τα γεγονότα που συνέβησαν στο παιχνίδι αλλά και τις πράξεις που έκανε ο ίδιος, είχαμε ως αποτέλεσμα την αλλαγή του χαρακτήρα του. Παρόμοια ήταν και η περίπτωση του Edge Maverick στο Star Ocean IV, ο οποίος ως κυβερνήτης του SRF-003 Calnus, είχε την αυτοπεποίθηση και την αισιοδοξία πως όλα θα πηγαίνουν πάντα καλά, μέχρι τη στιγμή που οι πράξεις του επέφεραν συνέπειες και είχαν ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα την ωρίμανση και εξέλιξη του χαρακτήρα.
Όπως καταλαβαίνετε θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πολλά περισσότερα παραδείγματα, αλλά εδώ είναι η αξιολόγηση του Octopath Traveler. Οπότε, μην ανησυχείτε ότι ίσως ξεχάσαμε το παιχνίδι, απλά μερικές φορές για να γίνουν κάποια πράγματα κατανοητά, χρειάζονται συγκεκριμένα παραδείγματα. Οι τίτλοι που αναφέραμε παραπάνω έχουν ένα κοινό παρανομαστή, αυτός ο κοινός παρανομαστής είναι ο γνώριμος που βλέπουμε στα JRPGs, δηλαδή η δύναμη της φιλίας και η αυτό-αξιολόγηση του ήρωα/ πρωταγωνιστή (όταν αυτή συμβαίνει σε ορισμένους τίτλους) που έχει ως σκοπό την εξέλιξη/ ανάπτυξή του, ο οποίος πρωταγωνιστής, με τη συντροφικότητα της ομάδας του, καθοδηγείται στον τελικό του σκοπό.
Το Octopath Traveler, λοιπόν, δεν έχει παρόμοια δομή με αυτά τα παιχνίδια. Οι δημιουργοί επέλεξαν ένα εντελώς διαφορετικό μονοπάτι, στο οποίο μας δίνεται η ελευθερία να επιλέξουμε έναν από τους οκτώ χαρακτήρες και στη συνέχεια αν επιθυμούμε, μπορούμε να τους στρατολογήσουμε. Σε αυτό το σημείο καλό είναι να αναφερθεί πως αυτή η δομή της επιλογής ενός χαρακτήρα -μεταξύ άλλων- είναι κάτι το οποίο δεν είναι εντελώς καινούργιο για τα Jrpg δεδομένα. Για παράδειγμα, στην περίπτωση του Wild Arms 3 της Media Vision είχαμε τρεις επιλέξιμους χαρακτήρες, όπου αν και ξεκινούσαμε με όποιον επιθυμούσαμε, καταλήγαμε σε μια κοινή ιστορία, όπου πάλι είχαμε έναν ηγετικό ρόλο.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση η Virginia ήταν η ηρωίδα και πρωταγωνίστρια που ταξιδέψε και ανακάλυψε το τι συμβαίνει στον κόσμο της Filgaia, ενώ οι σύντροφοί της, για ακόμη μια φορά, την καθοδήγησαν και την ανέπτυξαν μέσα από τις δικές τους ιστορίες. Παρόμοια, ήταν και η περίπτωση του Suikoden III, στο οποίο πάλι είχαμε τρεις επιλέξιμους χαρακτήρες, οι οποίοι στο συγκεκριμένο τίτλο, ξεκινούσαν από εντελώς διαφορετικά μέρη και κοινωνικά στρώματα, ωστόσο οι ιστορίες ενωνόνταν και οδηγούσαν σε έναν τελικό σκοπό – ταξίδι, με τη διαφορά πως εκεί είχαμε τρεις διαφορετικούς πρωταγωνιστές καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού.
Σίγουρα, ο τίτλος που μας θύμισε περισσότερο την περίπτωση του Octopath Traveler, στο ταξίδι των αναμνήσεών μας, είναι το SaGa Frontier στο οποίο είχαμε επτά διαφορετικούς χαρακτήρες και ανάλογα με τις επιλογές και τις πράξεις μας, είχαμε μια διαφορετική ροή στη δομή του σεναρίου. Ωστόσο, η συνολική μας εκτίμηση σε ό,τι αφορά στο Octopath Traveler, μας θύμισε τις καλές εποχές της σειράς Romancing SaGa. Αυτό συνέβη διότι πρωταγωνιστές ήταν η ελευθερία των επιλογών και μετά το lore που παρείχε το παιχνίδι. Οπότε, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Όπως προαναφέραμε, το Octopath Traveler μάς παρέχει την ελευθερία να ξεκινήσουμε με έναν από τους οκτώ διαθέσιμους χαρακτήρες. Εμείς επιλέξαμε το μονοπάτι της Tressa, η οποία προβάλλει ένα πιο κοινωνικό και διαφορετικό τμήμα, αφού η συγκεκριμένη χαρακτήρας επαγγέλλεται έμπορος. Το σημείο έναρξης είναι η πόλη του Rippletid, όπου η ίδια αναζητά κάτι περισσότερο στη ζωή της, μέχρι τη στιγμή που ένα καράβι αγκυροβολεί στο λιμάνι της πόλης της.
Εκεί ξετυλίγεται και αποδίδεται το πρώτο της κεφάλαιο, το οποίο δε θα περιγράψουμε για αποφυγή spoilers. Μετά από διάφορα γεγονότα αποφασίζει να ταξιδέψει στον κόσμο, ώστε να δει αν υπάρχει αυτό που αναζητά. Σε εκείνο το σημείο το παιχνίδι προβάλλει τον κόσμο/ ήπειρο της Orsterra, ώστε να καταλάβουμε πού βρίσκεται το επόμενο κεφάλαιο της ηρωίδας, με την προβολή των γνώριμων waypoints. Παράλληλα, στο χάρτη απεικονίζονται και οι υπόλοιποι χαρακτήρες και οι περιοχές που θα τους βρούμε, ώστε να τους στρατολογήσουμε.
Το Octopath Traveler φανερώνει την ελευθερία του στις πρώτες ώρες, αφού, αν και προτείνει να στρατολογήσουμε τους υπόλοιπους ήρωες, μας επιτρέπει να συνεχίσουμε κανονικά την ιστορία και με ένα χαρακτήρα. Ωστόσο, τα προαπαιτούμενα επίπεδα είναι υψηλά για το δεύτερο κεφάλαιο, οπότε αντί να πραγματοποιήσουμε τη διαδικασία του grinding, ταξιδέψαμε στις υπόλοιπες περιοχές και στρατολογήσαμε τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας. Ξεκινήσαμε το ταξίδι μας βορειοδυτικά στην πόλη του Atlasdam, όπου στρατολογήσαμε τον Cyrus, επειδή αφενός μια ομάδα χρειάζεται έναν δυνατό spell caster και αφετέρου η ιστορία που μας διηγήθηκε και το δικό του ταξίδι αναζήτησης, μας κίνησε το ενδιαφέρον. Έπειτα συνεχίσαμε δυτικά, στη χιονισμένη πόλη του Flamesgrace, με σκοπό να στρατολογήσουμε την Ophilia, γιατί μια ομάδα χρειάζεται έναν healer, αλλά για ακόμη μια φορά το παιχνίδι μάς παρουσίασε έναν ενδιαφέρον πρόλογο για τη νέα μας ηρωίδα.
Το ταξίδι συνεχίστηκε με την αντίστροφη ροή του ρολογιού (σύμφωνα με την απεικόνιση των πόλεων στο χάρτη), με στόχο να στρατολογήσουμε και τους οκτώ χαρακτήρες. Σε κάθε πόλη συναντούσαμε τους χαρακτήρες, μας διηγιούνταν την ιστορία-πρόλογό τους και απλά τους βοηθούσαμε να ολοκληρώσουν το quest τους. Στην πρώτη φάση της στρατολόγησης παρατηρήσαμε δύο πράγματα. Το ένα είναι πως όταν αποκτούσαμε ένα χαρακτήρα, τα προαπαιτούμενα επίπεδα για το επόμενο κεφάλαιο άλλαζαν προς τα επάνω (Scaling). Η δεύτερη παρατήρησή μας ήταν πως η αλληλεπίδραση μεταξύ των χαρακτήρων ήταν ανύπαρκτη.
Δηλαδή, δεν νιώσαμε ποτέ πως έχουμε κάποιον ηγέτη ή μια ομάδα που έχει συντροφικότητα. Απλά, είναι οκτώ ταξιδιώτες οι οποίοι συνταξιδεύουν. Στο δεύτερο κεφάλαιο τα πράγματα άρχισαν να παίρνουν άλλη ροή, εφόσον παρουσιάζονταν σύντομοι διάλογοι μεταξύ των μελών της ομάδας που ήταν παρόμοιοι με τα skits των παιχνιδιών “Tales of”. Δηλαδή, το παιχνίδι απεικονίζει πώς να μεταβούμε σε διάλογο μεταξύ των χαρακτήρων, όπου συμμετέχουν μονό δύο πρόσωπα και η διάρκεια αυτών των διαλόγων δεν είναι μεγαλύτερη από ένα με δυο λεπτά.
Αυτό το γεγονός δεν μας αποθάρρυνε ώστε να βγάλουμε το βεβιασμένο συμπέρασμα “no interactions, no buy!”. Αντιθέτως, μας τράβηξε το ενδιαφέρον, διότι στην οθόνη μας είχαμε οκτώ διαφορετικούς και καλογραμμένους χαρακτήρες, με τις δικές τους ιστορίες, όπου δεν είναι απαραίτητο να επηρεάσει ο ένας τον άλλο και να δημιουργήσουν μια ομάδα και έναν ηγέτη για κάποιο σκοπό. Οπότε, στο δεύτερο κεφάλαιο της Tressa κάναμε ένα μικρό διάλειμμα και ξεκινήσαμε ένα καινούργιο αρχείο αποθήκευσης, ώστε να δούμε τι αλλάζει στο παιχνίδι μέχρι εκείνο το σημείο.
Πριν όμως αρχίσουμε να περιγράφουμε τις διαφορές που συναντήσαμε, καλό είναι να ανοίξουμε μια μικρή παρένθεση ώστε να περιγράψουμε κάποια πράγματα, για να αποκτήσετε μια καλύτερη εικόνα των επιλογών. Ο κάθε χαρακτήρας που στρατολογήσαμε από τους οκτώ, εκτός του ότι έχει τη δική του ιστορία, έχει και τις δικές του ικανότητες και ρόλο. Για παράδειγμα, η Ophilia έχει στη μάχη το ρόλο του white mage, όπου ειδικεύεται στην ίαση, ενώ η ειδική της ικανότητα (path action) στην πόλη είναι η καθοδήγηση (Guide).
Αυτή η ικανότητα βοηθά στην επίλυση ορισμένων side quests, σε ορισμένες περιπτώσεις όπου απαιτείται η μετακίνηση (escort mission) ενός άτομου. Οπότε, με τη χρήση του Guide πραγματοποιείται αυτή η ενέργεια. Όπως αντιλαμβάνεστε, και οι υπόλοιποι χαρακτήρες έχουν τις δικές τους μοναδικές ικανότητες, που σημαίνει πως μπορείς να επιλύσεις μια επιμέρους αποστολή με διαφορετικό τρόπο. Εδώ έρχεται το σύστημα της φήμης στην κάθε πόλη, το οποίο επηρεάζεται από το πόσο ευγενικές ή ανέντιμες πράξεις πραγματοποιούμε. Για παράδειγμα, η Primrose, ως χορεύτρια, έχει την ικανότητα να επιλύσει την παραπάνω μετακίνηση χαρακτήρα μέσω της γοητείας (allure) της, η οποία ικανότητα της επιτρέπει να “μαγέψει” τον NPC ώστε να τον μετακινήσουμε εκεί που επιθυμούμε.
Αν κάνουμε αυτή την αθέμιτη πράξη, θα έχει ως αποτέλεσμα να αποκτήσουμε κακή φήμη στην πόλη όπου βρισκόμαστε, οπότε εκεί οι κάτοικοι αρχίζουν να απομακρύνονται και να διακόπτουν την επικοινωνία μαζί μας, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα να μην μας παρέχουν quests. Αντιθέτως, αν είμαστε με ευγενικό χαρακτήρα, έχουμε τα αντίθετα αποτελέσματα. Σε κάθε περίπτωση, υπάρχει για ακόμη μια φορά η επιλογή της ελευθερίας, ενώ δεν απουσιάζει και η επιλογή της επανάκτησης φήμης στην κάθε πόλη, η οποία έρχεται με το αντίστοιχο αντίτιμο χρημάτων.
Εμείς, λοιπόν, στο δεύτερο, πειραματικό αρχείο αποθήκευσης, στρατολογήσαμε τέσσερις χαρακτήρες. Αν και είχαμε στο μυαλό μας να φτιάξουμε μια ομάδα με “waifus”, όπως θα έκαναν οι Ιάπωνες, δεν το κάναμε. Αντ’ αυτού, επιλέξαμε χαρακτήρες με ευγενή χαρακτήρα, εφόσον ως κεντρική ηρωίδα είχαμε επιλέξει την Tressa. Οπότε, για την επίλυση των side quests, είχαμε συγκεκριμένο μοτίβο. Παρόλα αυτά, στη μάχη τα πράγματα ήταν λίγο περίεργα. Από τη μία τα επίπεδα που απαιτούνταν για το επόμενο κεφάλαιο ήταν λιγότερα, από ό,τι όταν είχαμε όλους τους χαρακτήρες και εν συνεχεία νιώσαμε λίγο περιορισμένοι εφόσον είχαμε τέσσερις συγκεκριμένους ρόλους στη μάχη.
Ωστόσο, οι δημιουργοί έχουν προβλέψει και για τους παίκτες που θα έπαιζαν με λιγότερους χαρακτήρες. Δηλαδή, κάποιος που θα εξερευνήσει τον κόσμο της Orsterra, έχει τη δυνατότητα να ανακαλύψει ορισμένους ναούς, οι οποίοι κρύβουν τους ρόλους των υπολοίπων χαρακτήρων. Οπότε, με μια τετράδα ηρώων, μπορούμε στην ουσία να αποκτήσουμε πρόσβαση σε όλους τους ρόλους. Έτσι συνεχίσαμε το ταξίδι μας στο δεύτερο κεφάλαιο της Tressa, χωρίς να χρειαστούμε αρκετό grinding ενώ, βέβαια, η επιλογή των skip scenes βοήθησε αρκετά ώστε να παρακάμψουμε κείμενα που είχαμε παρακολουθήσει ήδη.
Φτάνοντας, λοιπόν, στο δεύτερο κεφάλαιο, παρατηρήσαμε πως είχαμε πάλι την επιλογή αλληλεπίδρασης χαρακτήρων. Όμως, με λιγότερα μέλη στην ομάδα το περιεχόμενο των διαλόγων άλλαξε, διότι σε ορισμένες περιπτώσεις οι χαρακτήρες μοιράονταν την εμπειρία τους για την επίλυση του γεγονότος που λάμβανε χώρα. Οπότε, μπορούμε να πούμε πως όντως, ανάλογα με τις επιλογές μας, αποκτάμε διαφορετική οπτική γωνία των πραγμάτων εφόσον συλλέγουμε λιγότερες ή περισσότερες πληροφορίες γύρω από το lore του παιχνιδιού.
Σε εκείνο το σημείο επανήλθαμε στο κανονικό αρχείο αποθήκευσης, όπου είχαμε όλους τους χαρακτήρες και συνεχίσαμε το ταξίδι μέχρι τέλους, ώστε να αποκτήσουμε συνολική εικόνα για την ιστορία του τίτλου. Ο κάθε χαρακτήρας έχει τέσσερα κεφάλαια, με το καθένα να έχει τη δική του κατάληξη. Το κάθε κεφάλαιο -αν έχετε τον απαραίτητο εξοπλισμό, επίπεδα και σχηματισμό στην ομάδα- μπορει να ολοκληρωθεί σε μία με δύο ώρες. Σίγουρα κάποιος μπορεί να πσκεφτεί πως ένα οκτάωρο δεν είναι και πολύ χρόνος για την ιστορία του κάθε χαρακτήρα, και όντως η διάρκεια μπορει να φαντάζει μικρή, αλλά μην ξεχνάμε πως μιλάμε για οκτώ χαρακτήρες, συν το γεγονός πως τα επίπεδα ανεβαίνουν μεταξύ των κεφαλαίων, οπότε ο χρόνος αυξάνεται.
Επίσης, να σημειωθεί πως όποιος ασχοληθεί με όλους τους χαρακτήρες, θα αποκτήσει καλύτερη εικόνα, διότι μέσω του lore που θα μάθει από όλους τους ήρωες, αλλά και από τα side quests, θα αποκτήσει καλύτερη γνώση για το τι συμβαίνει στον κόσμο της Orsterra. Οπότε, καλό είναι να αναφέρουμε πως όποιος αναζητά μια παραδοσιακή, εννιαία JRPG ιστορία, η οποία προσφέρει συνοχή, έναν αξιομνημόνευτο Villain και διαλόγους μεταξύ των μελών της ομάδας, δεν θα τη βρει στο Octopath Traveler. Αντιθέτως, το παιχνίδι βασίζεται στο πόσο θα ασχοληθεί ο παίκτης ώστε να συλλέξει το lore και να κατανοήσει τι συμβαίνει.
Αφήνοντας επιτέλους την ιστορία του παιχνιδιού και τη σύνδεση των χαρακτήρων στην άκρη, μπορούμε να πάμε στο gameplay κομμάτι του τίτλου και συγκεκριμένα στο σύστημα μάχης. Εκεί έχουμε το παραδοσιακό, turn-based σύστημα, στο οποίο συμμετέχουν ως τέσσερις χαρακτήρες και με μάχες που πραγματοποιούνται με τον παλιό, γνώριμο τρόπο της τυχαίας συνάντησης έχθρων. Στο σύστημα μάχης οι δημιουργοί δεν ανακάλυψαν τον τροχό, απλά χρησιμοποίησαν μια δοκιμασμένη συνταγή που έχουμε συναντήσει σε άλλους τίτλους του είδους και λειτουργεί καλά.
Η συνταγή της επιτυχίας εδώ είναι να ανακαλύψουμε το αδύναμο σημείο του αντίπαλου μέσω των διαφορετικών επιθέσεων με μαγεία, σπαθί, δόρυ και άλλες επιθέσεις (όπως γίνεται και στις περιπτώσεις των Shin Megami Tensei, The Legend of Heroes και άλλων τίτλων) και μετά χρησιμοποιούμε την ίδια επίθεση ώστε να “σπάσουμε” την άμυνά του, η οποία απεικονίζεται με μια ασπίδα και που με τη σειρά της προβάλλει τα χτυπήματα που χρειάζεται ώστε να βρεθεί σε ευάλωτη θέση (stagger) ο εχθρός. Εκεί, πλέον, το κάθε μας χτύπημα προκαλεί σημαντική ζημιά (critical hits) ενώ παράλληλα ο εχθρός χάνει τη σειρά του.
Στη μάχη προσθέστε και το γεγονός των διαφορετικών ρόλων (mage, thief, dancer κ.α), όπου μπορούμε να επιτεθούμε με φυσικές επιθεσεις, ξόρκια και με άλλες διαφορετικές ικανότητες ενώ την εμφάνισή τους κάνουν και τα BP (Boost Points), τα οποία αποκτάμε με κάθε γύρο και μας επιτρέπουν (με την προϋπόθεση ότι θα τα συλλέξουμε όλα) να πραγματοποιήσουμε μέχρι τέσσερις διαδοχικές επιθέσεις. Αλλιώς, ανάλογα με τα ποσά έχουμε συλλέξει στον κάθε χαρακτήρα, κάνουμε αντίστοιχο αριθμό διαδοχικών επιθέσεων όποια στιγμή το επιθυμούμε.
Η δυσκολία του παιχνιδιού εξαρτάται από το αν έχουμε τον κατάλληλο εξοπλισμό, υψηλά επίπεδα στους χαρακτήρες μας και την κατάλληλη ομάδα, η οποία θα εκμεταλλεύεται τα τρωτά σημεία των εχθρών. Αν κινηθούμε σωστά σε αυτά τα πλαίσια, τότε δύσκολα αντιμετωπίζουμε πρόβλημα. Όμως, η προετοιμασία των χαρακτήρων και πόσο μάλλον το μέγεθος μιας τέτοιας ομάδας, είναι λογικό πως χρειάζεται grinding. Ειδικά από τη στιγμή που όσοι χαρακτήρες δεν συμμετέχουν στη μάχη δε λαμβάνουν πόντους εμπειρίας. Σε αυτό το σημείο, καλό είναι να ειπωθεί πως οι λιγότερο μυημένοι στο είδος δύσκολα θα αντέξουν τα παραπάνω χαρακτηριστικά του συστήματος μάχης.
Σε όλα τα παραπάνω προσθέστε το πανέμορφο εικαστικό και την καλογραμμένη μουσική, ενώ δεν απουσιάζουν και οι επιλογές στα voice overs (αγγλικά και ιαπωνικά) τα οποία είναι εξαιρετικά και στις δυο περιπτώσεις. Τα sprites και textures αποδίδουν όμορφα τις περιοχές, οι οποίες χωρίζονται σε διαφορές θεματικές ενότητες (δασικές εκτάσεις, έρημος, αμμόλοφοι, χιόνια και άλλες τοποθεσίες), οπότε η επανάληψη που γνωρίσαμε στην περίπτωση των Bravely Default δεν υφίσταται στο συγκεκριμένο τίτλο, αφού με την πρόοδό μας γίνεται συνεχώς διαθέσιμη μια νέα περιοχή και μια νέα πόλη. Στην κάθε πόλη βρίσκουμε διάφορα επιμέρους quests, τα οποία χρειάζονται τις ικανότητες των χαρακτήρων και την επιλογή σας για την επίλυσή τους.
Από εκεί και πέρα το περιεχόμενο είναι πλούσιο αφού μετά το τέλος όλων των κεφαλαίων διαθέσιμα γίνονται νέα quests, ενώ πλέον αποκτάμε και πρόσβαση σε διάφορα dungeons, στα οποία υπάρχουν παντοδύναμοι εχθροί και bosses, τα οποία χρειάζονται υπερβολικό grinding. Επίσης, όποιος ασχοληθεί με τα side quests και με όλους τους χαρακτήρες, θα ανακαλύψει και τον επίλογο, ο οποίος είναι κρυμμένος, αφού το παιχνίδι δεν σε καθοδηγεί στο πώς θα τον ανακαλύψεις.
Οπότε, όποιος επιθυμεί να παρακολουθήσει ένα κλείσιμο στο lore του τίτλου, θα χρειαστεί να παραμείνει αρκετά στον κόσμο της Orsterra και παράλληλα θα πρέπει να επενδύσει σε άφθονο grinding, ώστε να φτάσει τα επιθυμητά επίπεδα και εξοπλισμό που χρειάζεται. Επίσης, καλό είναι να έχετε τις προσδοκίες σας χαμηλά για τον επίλογο, αφού δεν παρουσιάζεται εξ ουρανού ένα μεγάλο παρασκήνιο και ένα μεγάλο κακό, που τα συνδέει όλα. Αντ’ αυτού, ο επίλογος λειτουργεί ως ένα κλείσιμο του lore που συνέλλεξε ο παίκτης μέσω των ιστοριών από τους χαρακτήρες αλλά και των επιμέρους quests που πραγματοποίησε.
Εν κατακλείδι, η ελευθερία που μας παρείχε το Octopath Traveler μάς θύμισε τα χαρακτηριστικά της σειράς Romancing SaGa, όπου πρωταγωνιστές είναι οι επιλογές και το πόσο θα ψάξει ο καθένας το παιχνίδι, ώστε να ανακαλύψει τι συμβαίνει στον κόσμο. Από εκεί και πέρα, σίγουρα το παιχνίδι της Square Enix δεν προτείνεται σε όλους, αφού κάποιοι τομείς του θα αποθαρρύνουν ένα τμήμα του κοινού. Ωστόσο, για αυτό το λόγο υπάρχει διαθέσιμο το demo του τίτλου. Ώστε όποιος το επιθυμεί, να μπορέσει να παρακολουθήσει τα χαρακτηριστικά και τους ήρωες του τίτλου, για να διανύσει το δικό του μονοπάτι. Εξάλλου, “This is your Story.”
