“Το ποδόσφαιρο είναι απλό. Το δυσκολότερο πράγμα είναι, όμως, να παίζεις…απλά.”
Υπάρχει ένα ρητό στο ποδόσφαιρο που αναφέρει: “Παίξε για το σήμα μπροστά στη φανέλα και όλοι θα θυμούνται το όνομα στο πίσω μέρος της”. Όμως, υπήρχε μια εποχή που το χρώμα της φανέλας και το σήμα μπροστά ήταν τα μόνα διακριτικά ανάμεσα σε ομάδες και παίκτες. Οι φανέλες ήταν από το ένα έως το έντεκα και δεν ανήκαν αποκλειστικά σε κάποιον παίκτη, σπόνσορες δεν υπήρχαν και, γενικότερα, το να αναγνωρίσεις έναν παίκτη ήταν ευκολότερο από τη σωματοδομή, το κούρεμα και την ύπαρξη ή όχι τριχοφυΐας στο πρόσωπο!
Σε αυτήν ακριβώς την εποχή προσπαθεί να μας μεταφέρει η Eclipse Games με το Legendary Eleven: Epic Football, και είναι αλήθεια ότι το καταφέρνει σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό. Πριν, όμως, περάσουμε στην ουσία, που δεν είναι άλλη από το τι έχει να μας προσφέρει και τι όχι ο τίτλος, ας δώσουμε κάποια “δημογραφικά” στοιχεία για αυτόν. Το Legendary Eleven: Epic Football είναι μια προσπάθεια ενός μικρου indie developer με έδρα τη Σαραγόσα της Ισπανίας, και ουσιαστικά πρόκειται για ένα καρτουνίστικο arcade “ποδοσφαιράκι”, αφιερωμένο αποκλειστικά στις δεκαετίες του 1970, του 1980 και του 1990 τόσο από πλευράς αισθητικής, όσο και από πλευράς gameplay. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι το Legendary Eleven αποτελεί ένα “ανεπίσημο” remaster καθώς και ένα φόρο τιμής σε τους τίτλους της εποχής, όπως το Super Sidekicks.
Φτάνοντας στην οθόνη έναρξης, μια γλυκιά νοσταλγία αρχίζει να μας κυριεύει, σε σημείο που ο υπογράφων το κείμενο έψαχνε…πενηντάρικα για να “ταΐσει” το PC του. Τα πάντα “φωνάζουν” ‘90s, από τη γραμματοσειρα μέχρι τη -σπαρτιατική- δομή των ομάδων και των διοργανώσεων. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει ίχνος καινοτομιών του 21ου αιώνα του τύπου “Ultimate Team” και εθνικών πρωταθλημάτων, αλλά μια σειρά από 36 κλασικές, εθνικές ομάδες από όλο τον κόσμο, (με πραγματική καινοτομία την εισαγωγή και κρατών που δεν υφίστανται πλέον, όπως η Σοβιετική Ένωση και η Γιουγκοσλαβία) και -δυστυχώς- μόνο δύο βασικά modes.
Τα δύο αυτά modes δεν είναι άλλα από το Championship mode, που δίνει στον παίκτη την ευκαιρία να διεκδικήσει τα βασικότερα κύπελλα σε επίπεδο εθνικών ομάδων (Africa Cup, Asia Cup, American Cup, Europe Cup), και, φυσικά, το χρυσό δισκοπότηρο των ποδοσφαιρικών διοργανώσεων, το Παγκόσμιο Κύπελλο (World Cup). Το δεύτερο βασικό mode είναι τα Legendary Matches, που ουσιαστικά αποτελουν αγώνες που έχουν μείνει στην ιστορία του παγκοσμίου κυπέλλου και που ο παίκτης καλείται να τα κερδίσει κάτω από ορισμένες συνθήκες. Φυσικά, υπάρχει η δυνατότητα φιλικών αγώνων και local co-op, αλλά και μια σύγχρονη “πινελια” με την δυνατότητα online multiplayer αγώνων.
Αφού ο παίκτης επιλέξει την αγαπημένη του εθνική ομάδα και τη διοργάνωση που θέλει να συμμετέχει, είναι έτοιμος να εισέλθει στον αγωνιστικό χώρο. Πριν, όμως, από αυτό και αφού επιλέξει την ενδεκάδα και το σύστημα που θα αγωνιστεί, του δίνεται η δυνατότητα να χρησιμοποιήσει ορισμένα boost απόδοσης, τα οποία έρχονται υπό τη μορφή αυτοκόλλητων. Αυτά τα αυτοκόλλητα δίνουν στην ομάδα μας ειδικά μπόνους σε σχέση με τη διαιτησία, την άμυνα, την αντοχή και πολλά άλλα, με τα οποία μπορούμε να βελτιώσουμε την ομάδα μας ανάλογα με τις προτιμήσεις μας ή να καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε τα πλεονεκτήματα της αντίπαλης ομάδας.
To gameplay του Legendary Eleven βασίζεται κυρίως στην αρχή “Εύκολο να το παίξεις, δύσκολο να το κατακτήσεις”. Με λίγα λόγια, το να σουτάρεις, πασάρεις, ντριπλάρεις και να κάνεις τάκλιν είναι υπόθεση ενός κουμπιού κάθε φορά. Αλλά η πραγματική ουσία και ομορφιά του παιχνιδιού είναι όταν μπορέσετε να σκοράρετε με την χρήση του Super-Shot. Για να βρεθείτε σε θέση να κανετε χρήση του Super-Shot, θα πρέπει να γεμίσετε ένα μετρητή, κάνοντας σωστές ενέργειες στον αγωνιστικο χώρο (κάτι παρόμοιο με αυτό που είχαμε δει στο NBA Playgrounds). Τότε, ο επιθετικός σας είναι σε θέση να εκτελέσει ένα φοβερής ισχύος και δεξιοτεχνίας σουτ ή ανάποδο ψαλίδι, που αν και δεν είναι 100% σίγουρο ότι θα μπει στο τέρμα, θα σας ανταμείψει με μια πολύ εντυπωσιακή φάση. Σε περίπτωση που κάποιος θέλει μια περισσότερο ρεαλιστική προσέγγιση στο αγώνα, μπορεί να αφαιρέσει τη δυνατότητα για Super-Shot, αν και δεν θα το προτείναμε, αφού πραγματικά ταιριάζει στην arcade φύση του τίτλου.
Στον τομέα των γραφικών το Legendary Eleven διατηρεί τη 70’s /90’s λογική του, με την καρτουνίστικη αισθητική του, τα κοντά σορτσάκια και τα κουρέματα σήμα-κατατεθέν της εποχής να δίνουν την στυλιστική νότα, χωρίς όμως να μπορεί να προσφέρει και κάτι αξιομνημόνευτο. Αντιθέτως, το αρκετά θολό σκηνικό στα σημεία που δεν είναι η μπάλα, αλλά και ενα μόνιμο tearing στην οθόνη, θα κουράσει και ίσως και αποθαρρύνει κάποιους να συνεχίσουν έπειτα από πολύωρη ενασχόληση. Αρνητικό πρόσημο θα βάζαμε και στον ήχο του παιχνιδιού, ο οποίος είναι αρκετά generic, ενώ οι θεατές -για κάποιο περίεργο λόγο- ακούγονται μόνο κατά τη διάρκεια στημένων φάσεων (κόρνερ, φάουλ) αλλά όχι όταν το παιχνίδι βρίσκεται σε κανονική ροή.
Η ενασχόληση με το Legendary Eleven, εκτός από μια γλυκιά επιστροφή στην εφηβική ηλικία, δίνει τη δυνατότητα σε όλους μας να καταλάβουμε πώς ήταν το gaming τοπίο στην κατηγορία αυτή πριν την εμφάνιση των FIFA και Pro Evolution Soccer και πόσο μπροστά έχει προχωρήσει το gaming από τότε. Παρόλα αυτά, υπάρχει αγνή αγάπη για το ποδόσφαιρο (και το gaming ειδικότερα) σε αυτό τον τίτλο, που μόνο χαμόγελα και διασκέδαση μπορεί να προσφέρεί. Βρείτε τον παλιό φίλο σας, πάρτε τα χειριστήρια και ετοιμαστείτε για ένα ρομαντικό ταξίδι στο χρόνο. Έστω και για 90 λεπτά!
Το review βασίστηκε στην έκδοση του παιχνιδιού για το PC.