Playing it safe.
Το Effie είναι ένα από εκείνα τα παιχνίδια που έχουμε υποσυνείδητα συνδέσει με χαλαρά gaming απογεύματα. Στιβαρό platforming, σχεδόν παλαιάς κοπής, σε έναν ευχάριστο, πολύχρωμο κόσμο. Καναπές, αραγματική και ένα δροσερό ή ζεστό ρόφημα στο τραπεζάκι, ανάλογα την εποχή φυσικά. Πρόκειται λοιπόν για μια νέα indie κυκλοφορία της ισπανικής Inverge Studios, μέσω του προγράμματος Square Enix Collective, που δανείζεται γνώριμα στοιχεία από αγαπημένους τίτλους του παρελθόντος που θα αναφέρουμε παρακάτω.
Οι παίκτες μπαίνουν στα παπούτσια του Galand, ενός μεσήλικα, ο οποίος δεν είναι αυτό που φαίνεται. Ο Galand είναι ένας νεαρός άνδρας, ο οποίος έχει πέσει θύμα μιας κατάρας που αλλάζει την εμφάνισή του. Αυτή είναι λοιπόν και η ιστορία, η προσπάθεια του πρωταγωνιστή να βρει τη μάγισσα που τον καταράστηκε και να λύσει την κατάρα κερδίζοντας πάλι τα νιάτα του, και στην πορεία, γιατί όχι, να σώσει τον κόσμο. Η παρουσίαση είναι ένα ευχάριστο μείγμα παραμυθιού και περιπέτειας, το οποίο αν και δεν καταφέρνει -δεν προσπαθεί καν για την ακρίβεια – να πει κάτι ξεχωριστό, τουλάχιστον λέει τα βασικά που θέλουν οι δημιουργοί, με ωραίο τρόπο. Σε αυτό βοηθά και ο ανοιχτός κόσμος των Red Plains, ένας πανέμορφος κόσμος με κατακόκκινα λιβάδια και δέντρα, στολισμένος με την λευκή αρχιτεκτονική των κτηρίων.
Οι σχεδιαστές ορθά επέλεξαν συγκεκριμένα χρώματα, τα οποία καταφέρνουν να ξεχωρίζουν καλλιτεχνικά το Effie από πολλά άλλα indie όπου γίνεται ένας χαμός χρωμάτων και σχεδίων. Το αρνητικό είναι ότι ο χάρτης είναι σε αρκετά σημεία απελπιστικά άδειος και κρύβει ελάχιστα μυστικά, οπότε και οι δημιουργοί έπρεπε είτε να συμπυκνώσουν τον κόσμο σε ένα μικρότερο, ή να δουλέψουν ώστε να κάνουν πιο πλούσιο και ζωντανό το περιβάλλον σε διάφορα «νεκρά» σημεία.
Αυτό που αφήνει μια πολύ γλυκιά αίσθηση κατά τη διάρκεια της ενασχόλησης με το Effie, είναι τα… PS2 vibes που δίνει, θυμίζοντας κλασικά παιχνίδια όπως τα Jak & Daxter και Ratchet & Clank. Κάθε κομμάτι του Effie “φωνάζει” PS2 era platforming, από τα άλματα, τη μάχη, μέχρι και τους αγώνας που παίρνουμε μέρος με το hoverboard-ασπίδα. Φυσικά, ένας προς έναν οι μηχανισμοί που συναντώνται εδώ είναι όλοι κατώτερες εφαρμογές όσων προαναφέραμε, αλλά καταφέρνουν να μεταφέρουν αυτή την οικεία αίσθηση και αισθητική. Άλλωστε αυτός ήταν ένας από τους στόχους, κάτι που δεν κρύβουν οι άνθρωποι της Inverge Studios.
Πρωταγωνιστικό ρόλο στο gameplay έχει η ασπίδα του πρωταγωνιστή, η Runeshield, η οποία εκτός από τη μάχη ως το βασικό όπλο, βοηθά στο platforming, αποτελεί τον κοινωνό των ρηχών “RPG” ιδιοτήτων του παιχνιδιού και κυρίως, λειτουργεί και ως hoverboard με το οποίο κινούμαστε και εξερευνούμε τα Red Plains. Η χρήση της ασπίδας ως hoverboard είναι μια ευχάριστη πινελιά – και χρήσιμη, δεδομένου του μεγέθους του κόσμου – η οποία χρησιμοποιείται και σε race events. Το platforming, το οποίο καταλαμβάνει ένα μεγάλο κομμάτι του παιχνιδιού, λειτουργεί ικανοποιητικά, αν και αυτό δεν σημαίνει διασκεδαστικά, αφού τα animations είναι αρκετά “ξύλινα”.
Το ίδιο ισχύει και για τα puzzles, τα οποία στερούνται κάποιας ιδιαίτερης έμπνευσης, και πολύ συχνά βασίζονται απλά στο σωστό timing από την πλευρά του παίκτη. Όσον αφορά στη μάχη, πρόκειται για εντελώς βασικούς μηχανισμούς όπως Ελαφριά και Βαριά επίθεση, με ελάχιστη δυστυχώς ποικιλία και προβληματική ροή στις κινήσεις του ήρωά μας. Ειδικά μετά το πρώτο μισό, οι μάχες είναι τόσο εύκολες που καθίστανται περισσότερο διαδικαστικές αγγαρείες.
Μια ελαφρώς διαφορετική νότα είναι τα Boss Fights, που κυρίως -σωστά κατά τη γνώμη μας- εστιάζουν πάλι σε platforming και puzzles. Αν και σαν σχεδιαστική επιλογή είναι σίγουρα προτιμότερη και πιο ταιριαστή με το σύνολο του παιχνιδιού, η εφαρμογή είναι λίγο νερόβραστη και δεν προσφέρει κάποια ένταση ή παικτική αξία γενικότερα. Και καλό θα ήταν να αναφέρουμε και τα προβληματικά checkpoints σε κάποια dungeons αλλά κυρίως, σε bossfights.
Αυτό που θεωρούμε ως τον πλέον σημαντικό συνδετικό κρίκο στη συνοχή και τη γοητεία του Effie, είναι η αισθητική του κατεύθυνση, η οποία καταφέρνει να του δώσει τη δική του ταυτότητα σε έναν χώρο με πάρα πολλές κυκλοφορίες, αυτόν των Indie 3D Platformers. Από τον σχεδιασμό του κόσμου και την παλέτα χρωμάτων, μέχρι τη φωνή και τα έξυπνα/ χιουμοριστικά σχόλια του αφηγητή και την αίσθηση περιπέτειας/ παραμυθιού, έχει επιτευχθεί μια γλυκιά ισορροπία η οποία δίνει πολλούς πόντους στο παιχνίδι. Προφανώς, όπως προαναφέραμε, αυτοί οι πόντοι αφαιρούνται από ένα συνολικά πεζό gameplay, κυρίως στις μάχες και τα boss fights, αλλά δεν διαγράφουν την πολύ ποιοτική δουλειά που έχει γίνει σε αυτό το κομμάτι. Είναι κρίμα για την ακρίβεια, γιατί φαίνεται μια μεγάλη απόσταση μεταξύ της δουλειάς που (πιθανότατα) έπεσε στον σχεδιασμό του κόσμου και στο περιεχόμενο/ gameplay, με αποτέλεσμα τα τελευταία να προδίδουν το πρώτο.
Σε γενικές γραμμές λοιπόν, το Effie δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από ένα ευχάριστο platforming διάλλειμα. Στις περίπου 6 ώρες που διαρκεί, έχει να προσφέρει ένα πολύ όμορφο και ποιοτικό αισθητικό αποτέλεσμα, το οποίο δυστυχώς πατά επάνω σε ένα αδύναμο περιεχόμενο και πεζό, σχεδόν αδιάφορο σε σημεία gameplay. Ωστόσο για τη σχετικά χαμηλή τιμή διάθεσής του (19,99), το Effie έχει να προσφέρει 1-2 ευχάριστα απογεύματα στους φίλους του genre και τους νοσταλγούς μιας χρυσής εποχής του αγαπημένου PS2.
Το review βασίστηκε στην έκδοση του παιχνιδιού για PS4.