The calculated game.
Τι προσδοκίες θα έπρεπε να έχουμε από το φετινό FIFA; Δεδομένου ότι υπάρχει μια εταιρία κολοσσός από πίσω, με τεράστιους πόρους και τεχνογνωσία, απαιτούμε, τουλάχιστον, την άνεση να αντιμετωπίζονται με καθαρό μυαλό τα προβλήματα που υπάρχουν. Ωστόσο, έχουμε φτάσει στο σημείο που το παραπάνω μόνο δεν είναι αρκετό, και υπάρχουν πολλά βήματα μπροστά τα οποία έχουν καθυστερήσει ήδη να έρθουν.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα του FIFA 20 όμως αυτή τη στιγμή, είναι ότι ξεκινάει το ματς με το εις βάρος του σκορ στο 2-0. Ήδη από τα πρώτα δευτερόλεπτα που η μπάλα θα κυλήσει στο φρεσκοκομμένο και βρεγμένο χορτάρι, η διαφορά για κάποιον που έχει ασχοληθεί πρόσφατα με το φετινό PES, είναι τουλάχιστον χαοτική. Η ροή στο gameplay πάσχει σημαντικά, και ενώ υπάρχουν τα μικρά tweaks που γίνονται κάθε χρόνο εδώ κι εκεί, η αλήθεια είναι πως το gameplay του FIFA 20 ελάχιστα διαφέρει από την περσινή πρόταση και όσα έχουμε δει τα τελευταία χρόνια γενικότερα από την ΕΑ. Φυσικά, υπάρχει όπως πάντα προσοχή στις λεπτομέρειες, η ταχύτητα έχει πέσει ελαφρώς και η συμπεριφορά των παικτών και της μπάλας έχει μεγαλύτερη αίσθηση βάρους, με αποτέλεσμα λάθος πάσες και σουτ να γίνονται πιο συχνά.
Αυτά δίνουν μεγαλύτερη αίσθηση επιτεύγματος για κάθε όμορφη κίνηση που ξεδιπλώνεται στο χορτάρι, αλλά δυστυχώς για κάθε ευχάριστη στιγμή υπάρχει και μια εκνευριστική που σπάει το ρυθμό και τη διασκέδαση. Οι σέντρες είναι εντελώς άνευρες και άχαρες, ειδικά για όποιον προέρχεται από το PES, ενώ φέτος έχουμε ακόμη πιο πολλές κόντρες και δοκάρια. Ταυτόχρονα, η κινητικότητα των παικτών στην επίθεση είναι σχετικά χαμηλή, και σε συνδυασμό με την αποδυνάμωση των ψηλών προωθημένων και την πιο εύκολη άμυνα, σημαίνει ότι πολλές επιθέσεις καταλήγουν να πνίγονται δημιουργικά και λιγότερες κινήσεις να βγαίνουν φυσικά.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι δίνει την εντύπωση πως δεν κρύβει και πολλές εκπλήξεις, και αυτό είναι απογοητευτικό για ένα άθλημα σαν το ποδόσφαιρο. Αν κάτι μετράει σαν έκπληξη, είναι το πόσο εύκολα δίνονται κάρτες με το παραμικρό, θυμίζοντας ότι οι ενστικτώδεις κινήσεις στο FIFA… τιμωρούνται. Σε ένα κατά τα άλλα ισορροπημένο και πλήρες gameplay που είναι γεμάτο όμορφες λεπτομέρειες σε κάθε γωνία του γηπέδου, αποτελεί μελανό σημείο η αίσθηση της ψυχρής και αυστηρά υπολογισμένης με εξισώσεις, έκβασης του «όμορφου παιχνιδιού».
Υπάρχει όπως πάντα προσοχή στις λεπτομέρειες, η ταχύτητα έχει πέσει ελαφρώς και η συμπεριφορά των παικτών και της μπάλας έχει μεγαλύτερη αίσθηση βάρους, με αποτέλεσμα λάθος πάσες και σουτ να γίνονται πιο συχνά.
Η παρουσίαση παραμένει ό,τι πιο αυθεντικό υπάρχει αυτή τη στιγμή σε βιντεοπαιχνίδι ποδοσφαίρου, αν και σχετικά στάσιμη τα τελευταία χρόνια. Αυτό που συνεχίζει να προσθέτει μια πολύ ευχάριστη ποιοτική νότα είναι οι ευρωπαϊκές διοργανώσεις, τα δικαιώματα των οποίων έχει αποκτήσει η ΕΑ. Όμορφη ατμόσφαιρα, αυθεντικά γραφήματα, πληθώρα διαθέσιμων modes αλλά και ποιοτική παρουσίαση όχι μόνο από τον συνήθη ύποπτο, Alan Smith αλλά και τον Derek Rae με τον Lee Dixon, που χαρακτηρίζουν τις διοργανώσεις της UEFA στο φετινό FIFA (Champions League, Europa League, Super Cup).
Η μόνη πραγματική προσθήκη για φέτος είναι το Volta Football, το οποίο έρχεται να αντικαταστήσει το The Journey. Πρόκειται για ένα ολοκληρωμένο μικρό παιχνίδι futsal εντός του κανονικού παιχνιδιού, με δικό του story mode, τουρνουά, online κομμάτι και ικανοποιητικό customization του Avatar και του Squad μας. Οι παίκτες θα μπορούν να επισκεφθούν πολλά ενδιαφέροντα γηπεδάκια όπως στο Άμστερνταμ, τις φαβέλες του Rio De Janeiro και στην κορυφή ουρανοξυστών του Τόκιο, η απόδοση και η ατμόσφαιρα των οποίων έχει μεταφερθεί ικανοποιητικά, ενώ η ιστορία χωρίς να πιάνει τα στάνταρ του The Journey, κρίνεται τίμια.
Όσον αφορά το gameplay, οι βάσεις προέρχονται ξεκάθαρα από το κανονικό FIFA, αλλά αναμενόμενα με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα και έφεση σε μαγικές πάσες και τρίπλες. Δεν έχουμε να κάνουμε με την «ανάσταση» του FIFA Street, υπάρχουν αρκετά θέματα στη ροή αλλά αυτή τη στιγμή το Volta είναι παραπάνω από καλοδεχούμενο στο σύνολο του FIFA, προσφέροντας κάτι διαφορετικό και πολλές στιγμές διασκέδασης. Αρκεί βέβαια να μην είναι κάτι που θα εγκαταλειφθεί στο μέλλον, αλλά θα εμπλουτιστεί περισσότερο, καθώς υπάρχουν πολλές δυνατότητες στο συγκεκριμένο mode, πέρα από την γενναία αρχή που έγινε φέτος.
Και κάπως έτσι περνάμε στο Ultimate Team: την χειρότερη έκφραση των microtransactions που υπάρχει αυτή τη στιγμή στο χώρο των βιντεοπαιχνιδιών. Θα μας επιτρέψετε να σταθούμε λίγο περισσότερο φέτος στο card game του FIFA, έναν πραγματικό κολοσσό, τα νούμερα του οποίου ζαλίζουν. Πρόκειται για το mode που σε μεγάλο βαθμό «κουβαλάει» τη σειρά τα τελευταία χρόνια, ένα άκρως εθιστικό κομμάτι της καθημερινότητας για πολύ κόσμο. Μπορεί λοιπόν ο χαμός φέτος να έγινε με το NBA 2K20, αλλά την ίδια δουλειά κάνει η ΕΑ, χρόνια τώρα, πιο έξυπνα και πιο καλοστημένα. Αρκεί να δει κανείς τη διαδικασία ανοίγματος πακέτων με κάρτες: ένα πραγματικό υπερθέαμα, στο οποίο πιθανότατα έχει πέσει περισσότερη δουλειά από ολόκληρο το Career mode.
Στο Ultimate Team, αν πρόκειται για καλή κάρτα, τότε ο παίκτης φαντασμαγορικά πετάγεται πανηγυρίζοντας, με πυροτεχνήματα και φωτιές στο βάθος να γιορτάζουν αυτό το συγκλονιστικό γεγονός.
Μια χρυσή πόρτα με την εικόνα του πακέτου περιμένει τους gamers. Ξαφνικά πετάγονται φωτιές, η πόρτα ανοίγει μέσα σε χρυσούς καπνούς, και μπροστά μας ανοίγεται ένα τούνελ με ένα χρυσό φως στο βάθος. Όσο πιο σπάνιος είναι ο παίκτης, τόσο πιο βαθιά στο τούνελ προχωράμε, όσο πιο βαθιά προχωράμε τόσο αρχίζει να πανηγυρίζει το αόρατο κοινό, μέχρι να βγούμε στη μέση ενός γηπέδου, και αν πρόκειται για καλή κάρτα τότε ο παίκτης φαντασμαγορικά πετάγεται πανηγυρίζοντας, με πυροτεχνήματα και φωτιές στο βάθος να γιορτάζουν αυτό το συγκλονιστικό γεγονός. Οφείλουμε όλοι να αναγνωρίζουμε πόσο εθιστικό και πόσο επικίνδυνο μπορεί να είναι αυτό που μόλις περιγράψαμε, σε ένα παιχνίδι που δεν έχει κανένα απολύτως περιορισμό σε ηλικίες. Μπορεί ορισμένες φορές να υπερβάλλουμε στον καταδικασμό των microtransactions, στην προκειμένη περίπτωση όμως οφείλουμε όλοι να προβληματιστούμε.
Το μεγάλο πρόβλημα ωστόσο με το Ultimate Team είναι ότι εκτός των παραπάνω, δεν είναι και γενναιόδωρο προς τους παίκτες, ώστε να αποφύγουν το παραπάνω τσίρκο. Ενώ χρόνο με το χρόνο γίνεται αισθητά πιο πλούσιο σε περιεχόμενο, ταυτόχρονα γίνεται πιο «φτωχό» στις παροχές προς τους παίκτες. Φέτος αφαιρέθηκαν και τα Coin Boosts που βοηθούσαν τους παίκτες να ξεκινήσουν, ενώ δίνονται κάποια πακέτα, τις πιθανότητες των οποίων να «βγάλουν» καλό παίκτη, γνωρίζουμε όλοι πλέον. Το grind που απαιτείται πλέον για να φτιάξει κάποιος μια αξιοπρεπή ομάδα είναι ασύλληπτο.
Σε άλλα παιχνίδια συναντάται η ίδια φιλοσοφία, αλλά δίνονται και πράγματα στους παίκτες. Το PES δίνει πολύ πιο εύκολα δυνατούς παίκτες ενώ το NBA 2K20, για παράδειγμα, με ένα πολύ μικρότερο pool παικτών, δίνει αμέσως παίκτες στην ομάδα μας με τουλάχιστον 89 rating, ώστε να μπορούμε να παίξουμε σαν άνθρωποι. Για να βγάλει κάποιος παίκτη 85+ rated στο FIFA, θα πρέπει όχι να γκρεμιστεί φούρνος, αλλά ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο. Και τα Contracts και οι Fitness κάρτες σημαίνουν ότι για κάθε ματς έχουμε κάποια σημαντικά έξοδα, τη στιγμή που μετράμε τις δεκάρες μας. Και φυσικά, οι παίκτες τραυματίζονται με τη συχνότητα του Gareth Bale.
Χωρίς υπερβολές, η ΕΑ ζητάει ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής των παικτών ως αντίτιμο, εάν θέλουν να έχουν μια καλή συλλογή αθλητών, και φέτος περισσότερο από ποτέ είναι έντονη η αίσθηση της βιομηχανοποιημένης διασκέδασης. Για παράδειγμα, με το που τελειώνει ένα ματς UT, μας έρχεται και το… τιμολόγιο. Βάλαμε γκολ; Ορίστε 50 Coins. Ωπ, κάναμε όμως και φαουλάκια και πήραμε και κίτρινη κάρτα. -20 Coins. Και βγήκαμε και Offside σε κάποιες φάσεις, ας προσέχατε κύριε, -10 Coins και εδώ. Τα Coins, τα οποία είναι λιγότερα φέτος, δεν καλύπτουν τις ανάγκες των αγορών, αφού οι τιμές των παικτών αυξάνονται κάθε χρόνο, με αποτέλεσμα οι gamers να τρέχουν και να μην φτάνουν.
Η μόνη πραγματική προσθήκη για φέτος είναι το Volta Football, το οποίο έρχεται να αντικαταστήσει το The Journey.
Αυτό σημαίνει ότι ένα πιθανό άνοιγμα πακέτου που θα βγάλει έναν πολύ ακριβό παίκτη, μας γλυτώνει από δεκάδες ώρες grind. Και φυσικά, το πιο σημαντικό σε όλη αυτή την διαδικασία χτισίματος ομάδας: σε λιγότερο από ένα χρόνο, όλοι θα ξεκινούν πάλι από το μηδέν με το FIFA 21. Το Ultimate Team συνεχίζει να είναι και φέτος ένα άκρως εθιστικό και καλοστημένο mode, ένας μικρόκοσμος που τελικά έχει γιγαντωθεί περισσότερο από το ίδιο το παιχνίδι στο οποίο περιέχεται. Η προσέγγιση της ΕΑ ωστόσο είναι λανθασμένη κατά τη γνώμη μας, και αφαιρεί καθοριστικά από την αίσθηση ικανοποίησης. Αξίζει τελικά ο Hazard 50 ώρες από τη ζωή μας;
Γενικά, το FIFA φέτος κάνει ένα πολύ σοβαρό σφάλμα: δεν φαίνεται να σκοτίζεται και ιδιαιτέρως για τη διασκέδαση των παικτών. Κάνει τα απαραίτητα ώστε να είναι λειτουργικό και πλήρες για να κρατήσει τους παίκτες, χωρίς να κάνει την υπέρβαση σε κανένα σημείο. Περισσότερο θυμίζει μια ομάδα του Μουρίνιο που κοιτάζει να λειτουργεί ορθά και να παίρνει το 1-0, παρά μια ομάδα που βάζει στις προτεραιότητές της να παίξει όμορφη μπάλα. Δίνει την έντονη αίσθηση στρατευμένης, βιομηχανοποιημένης, προϋπολογισμένης διασκέδασης, ενώ δεν γίνονται στιβαρά βήματα μπροστά για τη σειρά.
Ίσως οι άνθρωποι της ΕΑ αποφάσισαν να μην κάνουν το επόμενο βήμα σε αυτή τη γενιά, με την επόμενη να πλησιάζει πλέον. Αν και πρόκειται για ένα γεμάτο ποδοσφαιρικό πακέτο, η αλήθεια είναι ότι το FIFA 20 είναι μια μάλλον μέτρια προσθήκη στη σειρά και η αίσθηση στασιμότητας είναι πιο έντονη από ποτέ. Ωστόσο, αυτή τη στιγμή το FIFA 20 κάνει όλα όσα οφείλει να κάνει ώστε να γράψει άλλη μια ακόμη χρονιά στο κοντέρ και να δικαιολογεί την αγορά του από τους φίλους της σειράς και του αθλήματος.
To review για το FIFA 20 βασίστηκε στην έκδοσή του για το PS4.
