Η “πολυτάλαντη” πρόταση της Atlus στα καλύτερά της.
Το έχουμε πει αρκετές φορές από αυτό το μετερίζι, θα το ξαναπούμε για μια ακόμα φορά: Δεν είμαστε, σε καμία περίπτωση, οπαδοί της τακτικής των επανακυκλοφοριών τύπου “deluxe”, “enhanced” ή “definitive”. Ακόμα χειρότερα, δεν υποστηρίζουμε την τακτική επανακυκλοφορίας τίτλων που είδαμε πριν από λίγα μόλις χρόνια, στην προηγούμενη γενιά. Άλλο πράγμα είναι να κυκλοφορεί ένας τίτλος με όλα του τα DLC στην εποχή που του αρμόζει να το κάνει, και άλλο πράγμα είναι το “άρμεγμα” ενός τίτλου λίγα χρόνια μετά, για τους προφανείς λόγους που επιλέγει ένας developer ή ένας publisher να το κάνει. Μπορούμε, όμως, να κάνουμε τα στραβά μάτια και να συγχωρήσουμε (για να μην πούμε “ανεχτούμε”) μια τέτοια πρακτική, όταν δίνεται η ευκαιρία σε έναν τίτλο-στολίδι μιας αδικημένης κονσόλας, να μπορεί να συστηθεί ξανά σε ένα ευρύτερο κοινό από την προηγούμενη φορά.
Όπου «αδικημένη κονσόλα», απλά συμπληρώστε το όνομα “Wii U”. Και όπου λέμε «τίτλο-στολίδι», αντικαταστήστε με το Tokyo Mirage Sessions #FE – δηλαδή, χωρίς αμφιβολία, έναν πραγματικά ιδιαίτερο τίτλο, που κατάφερε να συγχωνεύσει σωστά και με ακρίβεια δύο διαφορετικά είδη και σύμπαντα, το οποίο έρχεται για μια ακόμα φορά, με τον υπότιτλο “Encore” πλέον, για να μας κλείσει το μάτι πονηρά και να μας προκαλέσει ξανά στο πολύχρωμο Τόκυο.
Για να είμαστε ειλικρινείς, όμως, και ειδικά προς εκείνους τους παίκτες που δεν είχαν καμία εμπειρία με το παιχνίδι μέχρι και αυτή τη στιγμή, το Tokyo Mirage Sessions #FE Encore είναι, στο μεγαλύτερο κομμάτι του, ένα JRPG με επιρροές Persona. Όσοι παίκτες περιμένουν να βρουν διάχυτο gameplay από τη σειρά Fire Emblem, τότε μάλλον θα απογοητευτούν. Οι οποιεσδήποτε αναφορές στην εν λόγω σειρά αφορούν αποκλειστικά στις ονομασίες των Mirage, στον τρόπο με τον οποίο εξελίσσονται, στο art design, που είναι ένας επιτυχής συγκερασμός των δύο κόσμων, όπως επίσης και στον τρόπο με τον οποίο οι παίκτες της ομάδας μας αλλάζουν επίπεδο και γίνονται πιο δυνατοί.
Ακόμα και η χρήση του όρου «επιρροές Persona» ίσως να μην είναι απόλυτα ακριβής στη συγκεκριμένη περίπτωση, καθώς το Tokyo Mirage Sessions #FE Encore δεν θυμίζει σε τίποτα το σκοτεινό, επηρεασμένο από τις ψυχολογικές ταλαντεύσεις της ανθρώπινης ψυχής, Persona. To Tokyo Mirage Sessions #FE Encore, αντιθέτως, πραγματεύεται το παρασκήνιο πίσω από τον κόσμο του θεάματος, των «ειδώλων» – καταφέρνει, ωστόσο, να προσδώσει το απαραίτητο σκοτάδι στον τρόπο που εκτυλίσσεται η πλοκή, για να το καταστήσει εφάμιλλο με τα JRPGs που κατά καιρούς προσφέρει η Atlus, αλλά και να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον των παικτών μέχρι το τέλος. Ακόμα και αν η πλοκή στην ολότητά της αφορά στην pop idol σκηνή της Ιαπωνίας, ακόμα και αν το στοιχείο της ιαπωνικής pop κουλτούρας είναι έκδηλο από τα πρώτα δευτερόλεπτα της περιπέτειας, ξενίζοντας πιθανώς κάποιους παίκτες που δεν είναι συνηθισμένοι στην kawaii διαδραστικότητα και φλυαρία, το Tokyo Mirage Sessions #FE Encore βαδίζει στα σωστά χνάρια και ολοκληρώνεται με τις καλύτερες προοπτικές.
To Tokyo Mirage Sessions #FE Encore πραγματεύεται το παρασκήνιο πίσω από τον κόσμο του θεάματος, των «ειδώλων».
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Το Tokyo Mirage Sessions #FE Encore λαμβάνει χώρα στο σύγχρονο Τόκιο, με τη δράση να εκτυλίσσεται σε περιοχές των προαστίων Shibuya και Harajuku. Ο παίκτης βιώνει τα γεγονότα μέσα από τη ματιά του Itsuki Aoi, ο οποίος προσπαθεί να σώσει την παιδική φίλη του, Tsubasa Oribe, που έχει πέσει με τη σειρά της θύμα σκοτεινών δυνάμεων, γνωστών και ως Mirages (τα αντίστοιχα πνεύματα-δαίμονες που συναντάμε στη σειρά Shin Megami Tensei – και, κατά προέκταση, στη σειρά Persona). Τα Mirages επιτίθενται αδιάκριτα σε ανθρώπους που έχουν ιδιαίτερο ταλέντο, σε κάθε πιθανή μορφή τέχνης, γνωστό και ως Performa, η αφαίρεση του οποίου είναι ισοδύναμη με αφαίρεση της ίδιας της υπόστασης της ανθρώπινης ύπαρξης – άλλωστε, οι άνθρωποι χωρίς ταλέντο και δημιουργικότητα είναι φύσει άδειοι και παθητικοί, κάτι που τονίζει το παιχνίδι σε κάθε ευκαιρία.
Ο Itsuki, όμως, καταφέρει να χρησιμοποιήσει με επιτυχία το δικό του Performa, μετατρέποντας έτσι ένα επικίνδυνο Mirage σε έναν πιστό και αξιόμαχο σύντροφο, ενώ σταδιακά δείχνει και στα υπόλοιπα μέλη της ιστορίας πως μπορούν και αυτοί να χρησιμοποιήσουν τα δικά τους Performa για να στρατολογήσουν με επιτυχία τους δικούς τους Mirages, οι οποίοι φέρουν τα ονόματα θρυλικών ηρώων από τη σειρά Fire Emblem. Έτσι, ο Chrom θα βοηθήσει τον Itsuki να βοηθήσει σταδιακά τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές, να σταθεί δίπλα τους στις περιπέτειές τους, να τους βοηθήσει να βρουν το δικό τους Mirage, αλλά και να καταξιωθεί ως εξέχουσα προσωπικότητα του πρακτορείου ταλέντων Fortuna Agency, το οποίο ακροβατεί ανάμεσα στην προώθηση καλλιτεχνών για την Ιαπωνική (και όχι μόνο..) pop idol σκηνή, αλλά και στην προστασία των ανθρώπων με δυνατό Performa, που τους κάνει αυτομάτως στόχους.
Το μεγαλύτερο κομμάτι του παιχνιδιού αφορά στην εξερεύνηση των περιοχών του Τόκυο, αλλά και την περιπλάνηση στα dungeons, τα οποία είναι γνωστά ως Idolaspheres. Κάθε Idolasphere φέρει το δικό του, μοναδικό σχεδιασμό και τα δικά του Mirages, με τη δυσκολία να κλιμακώνεται διαδοχικά όσο προχωράμε από το ένα Idolasphere στο επόμενο. Ο σχεδιασμός τους βασίζεται σε κάποιον οργανισμό ή τοποθεσία που σχετίζεται με τον κόσμο του θεάματος, από θεατρικές σκηνές μέχρι και τηλεοπτικά στούντιο, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι το Tokyo Mirage Sessions #FE Encore βασίζεται στη διεθνή έκδοση του αρχικού παιχνιδιού και όχι στην ιαπωνική, κάτι που σημαίνει πως έχει υποστεί το απαραίτητο editing για να προσαρμοστούν ορισμένα στοιχεία του περιβάλλοντος σε πιο family-friendly πρότυπα.
Ένα ακόμα εντυπωσιακό στοιχείο του σχεδιασμού των Idolaspheres είναι και η προσθήκη γρίφων. Μπορεί η περιπλάνηση να εξακολουθεί να πατά σε πιο γραμμικά πρότυπα, αλλά οι γρίφοι ή οι επιμέρους αποστολές που μας αναθέτουν Mirages, και που χρειάζονται για να προχωρήσουμε παρακάτω, είναι αρκετά πιο ευπρόσδεκτοι από ένα άμυαλο storming εξολοθρεύοντας εχθρούς και συλλέγοντας αντικείμενα. Ο κόσμος, τώρα, του κεντρικού Τόκυο είναι εκ διαμέτρου αντίθετος από τον σκοτεινό και πνιγηρό κόσμο των Idolaspheres. Με εξαίρεση κάποιες συγκεκριμένες στιγμές, το Τόκυο είναι μια χαρούμενη και φωτεινή πόλη, με όμορφο σχεδιασμό και πολλά χρώματα.
Το μεγαλύτερο κομμάτι του παιχνιδιού αφορά στην εξερεύνηση των περιοχών του Τόκυο, αλλά και την περιπλάνηση στα dungeons.
Δεν θα ήταν υπερβολή να αναφέρουμε πως ο σχεδιασμός του overworld χάρτη έχει γίνει με πρότυπο κάποιο anime, καθώς παρατηρούμε εξ αρχής την επιλογή των σχεδιαστών της Atlus να «χρωματίσουν» τους NPCs που γεμίζουν τον κόσμο, κάνοντας την πόλη πιο όμορφη οπτικά, αλλά και βοηθώντας τον παίκτη να επικεντρωθεί στους NPCs που χρειάζεται για να προχωρήσει παρακάτω. Δουλεμένα assets, 3D μοντέλα χαρακτήρων και όχι sprites και ένα αρκετά ανάλαφρο ύφος στην απεικόνιση κάνουν το Τόκυο του Tokyo Mirage Sessions #FE Encore μια όμορφη περιοχή, στην οποία ο παίκτης δεν πρόκειται να βαρεθεί, όσο και να περιπλανηθεί, όσα quests και αν κληθεί να φέρει εις πέρας.
Αναφορικά με τα quests, οφείλουμε να προειδοποιήσουμε τον παίκτη πως θα αφιερώσει αρκετό χρόνο ως προς την ολοκλήρωσή τους. Τα main quests περιστρέφονται γύρω από την στρατολόγηση νέων μελών της ομάδας/ καστ, αλλά και την εξέλιξη της υπόθεσης, ενώ υπάρχουν αρκετά side quests, στόχος των οποίων είναι η παροχή βοήθειας από πλευράς Itsuki σε ένα από τα μέλη του καστ, το αποτέλεσμα της οποίας θα είναι το ξεκλείδωμα ενός νέου Performa, που στη συνέχεια θα δώσει ένα συγκεκριμένο μπόνους στον εν λόγω χαρακτήρα κατά τη διάρκεια της μάχης. Εκτός από τα side quests υπάρχουν επίσης και άλλα, πιο δευτερεύοντα, τα οποία τα λαμβάνουμε από NPCs που βρίσκονται στον κόσμο, η ολοκλήρωση των οποίων μας επιβραβεύει με αντικείμενα, αλλά και με πολύτιμους πόντους εμπειρίας. Πολλές φορές αισθανθήκαμε πως τα side quests αλλά και οι δευτερεύουσες αποστολές απλώς πρόσφεραν ένα μικρό boost στο «χτίσιμο» της ομάδας, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο όφελος. Ωστόσο, η ολοκλήρωση των δευτερευουσών αποστολών αποτελεί και ένα βήμα στο “good ending” του παιχνιδιού, κάτι που πρέπει να γνωρίζουν οι completionists αλλά και όλοι όσοι θέλουν να δουν την ορθή ολοκλήρωση της ιστορίας του Itsuki.
Όπως και να έχει, τόσο οι κεντρικές αποστολές, όσο και οι δευτερεύουσες, έχουν ως κεντρικό πυρήνα τις αναμετρήσεις στα Idolaspheres με τα περιπλανώμενα Mirages που καραδοκούν σε κάθε γωνία. Ακολουθώντας πιστά τη συνταγή των Shin Megami Tensei, μια τριμελής ομάδα με εναλλασσόμενα μέλη (πλην του Itsuki) πολεμά σε ένα παραδοσιακό turn-based σύστημα μάχης, με μια αρένα που θυμίζει έντονα συναυλιακό χώρο, όπου οι ίδιες οι επιθέσεις μπορούν να αποτελούν εκτελέσεις τραγουδιών. Η τακτική για να νικηθεί κάποιο από τα Mirages εντοπίζεται στην εύρεση της αδυναμίας του (φωτιά, άνεμος, ξίφος, δόρυ κ.ο.κ.). Η εύρεση των αδυναμιών, σε συνδυασμό με τις κατάλληλες ικανότητες που μπορεί να κατέχει κάποιο μέλος του καστ, οδηγεί αυτόματα στην εκτέλεση αλλεπάλληλων επιθέσεων, γνωστών και ως “Sessions”, τα οποία μπορούν να οδηγήσουν στη χρήση ειδικών επιθέσεων και στοn γρηγορότερο κατακερματισμό της αντίπαλης ομάδας.
Επιπλέον, η συνεχόμενη χρήση των Sessions συμβάλλει και στο γέμισμα μιας ειδικής μπάρας, η οποία επιτρέπει στον παίκτη να χρησιμοποιήσει το Mirage του ως Summon, με στόχο την πρόκληση μεγαλύτερης ζημιάς. Σε αυτό το σημείο η έκδοση Encore επιτρέπει και το γρήγορο προσπέρασμα των animation της κάθε επίθεσης Summon, γλιτώνοντας χρόνο και βοηθώντας τον παίκτη να επικεντρωθεί μόνο σε αυτό που έχει σημασία, δηλαδή την ίδια τη μάχη αλλά και το πώς μπορεί να βελτιώσει τις επιδόσεις των Mirages αλλά και των μελών του καστ. Η ολοκλήρωση κάθε μάχης προσφέρει πόντους εμπειρίας, αλλά και υλικά που χρησιμοποιούνται για την ενίσχυση και βελτίωση των Mirages.
Ακολουθώντας πιστά τη συνταγή των Shin Megami Tensei, μια τριμελής ομάδα με εναλλασσόμενα μέλη (πλην του Itsuki) πολεμά σε ένα παραδοσιακό turn-based σύστημα μάχης.
Αυτό επιτυγχάνεται μέσω του συστήματος Carnage Unity, το οποίο εξοπλίζει τα Mirages με νέα, ισχυρότερα όπλα και πρόσβαση σε μια νέα σειρά ικανοτήτων και μαγικών επιθέσεων, αλλά και του συστήματος Radiant Unity, το οποίο ξεκλειδώνει νέα Performas, τα οποία και δίνουν μια ώθηση στον χαρακτήρα του καστ και τον πολεμιστή του. Οι μάχες με πιο ισχυρούς αντιπάλους μάς επιτρέπουν να αποκτήσουμε πιο σπάνια και ισχυρότερα υλικά, τα οποία μας δίνουν πρόσβαση σε σπανιότερα και δυνατότερα Carnages/ Radiant Unities. Δεν μπορούμε παρά να μην αναλογιστούμε όμως πως, σε μεταγενέστερα σημεία στην ιστορία, η εύρεση των κατάλληλων αντικειμένων αγγίζει τα όρια του grinding, κάτι που μας απογοητεύει και μας αναγκάζει ακούσια να επισκεφθούμε τα μπουντρούμια αρκετές φορές, μέχρι να καταφέρουμε να βρούμε όλα όσα χρειαζόμαστε.
Και φυσικά, σε μεγαλύτερες δυσκολίες και με boss fights, που κάνουν καλύτερη χρήση της Α.Ι του παιχνιδιού, το grinding είναι μονόδρομος. Δεν παύει, όμως, να κάνει καταναγκαστικό το gameplay και να προσθέτει χρόνο όταν δεν πρέπει. Όσον αφορά στον τεχνικό τομέα του τίτλου, είναι αρκετά αξιοπρεπής, με τα loading times να είναι σχεδόν ανύπαρκτα (αν και αρκετά συχνά ως φαινόμενο), ενώ ορισμένα cutscenes που μας φέρνουν σε επαφή με τα μοντέλα των χαρακτήρων αλλά και τα assets του κόσμου είναι πραγματικά όμορφα. Το Tokyo Mirage Sessions #FE Encore μπορεί να είναι πανέμορφο τόσο παίζοντας σε handheld όσο και σε docked mode, με τη ροή να κυλάει ομαλά και δίχως να παρατηρήσουμε κάποιο από τα περιστασιακά frame drops που είχαμε συναντήσει στην προηγούμενη έκδοση.
To soundtrack εξακολουθεί να είναι πανέμορφο, με σύγχρονη μουσική και εμφανείς τις επιρροές της ιαπωνικής κουλτούρας και με την Encore έκδοση να προσθέτει ένα νέο τραγούδι στο σύνολο, χωρίς ωστόσο να αποτελεί κάτι ρηξικέλευθο στη συνολική εμπειρία. Δεν υπάρχει μεταγλώττιση σε κάποια άλλη γλώσσα, με το παιχνίδι να μας προσφέρεται με την αυθεντική, ιαπωνική ομιλία. Δεν είναι ένα από τα χαρακτηριστικά που μας στενοχώρησε, ειδικά από τη στιγμή που όλοι οι διάλογοι αποδίδονται σωστά στα αγγλικά μέσω υποτίτλων. Θα θέλαμε όμως να υπήρχαν και υπότιτλοι κατά τη διάρκεια της μάχης, όπου αρκετοί παίκτες ίσως να δυσκολευτούν να έχουν εικόνα για το τι διαμείβεται ανάμεσα στους παίκτες, κάτι που ήταν παράλειψη του αρχικού παιχνιδιού και δεν κατάφερε να πείσει την Atlus να επέμβει και να το διορθώσει.
Το Tokyo Mirage Sessions #FE Encore έρχεται επίσης με όλο το διαθέσιμο DLC υλικό που προσφέρθηκε στο αρχικό παιχνίδι, δίνοντας στον παίκτη τη δυνατότητα να «ντύσει» τα μέλη του κάστ με κάποιες μοναδικές στολές. Με εξαίρεση τη στολή του Joker από το Persona 5, έναν τίτλο ο οποίος και αποτελεί ευσεβή πόθο των κατόχων του Nintendo Switch, κανένα από τα κουστούμια δεν δίνει κάποιες πρόσθετες ιδιότητες στα μέλη του καστ – ο ρόλος τους είναι απλά και μόνο διακοσμητικός. Το μόνο ευτύχημα είναι η ύπαρξη ενός νέου Idolasphere, που ξεκλειδώνεται αρκετά νωρίς στο παιχνίδι, το οποίο αν και δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικό, εν τούτοις δίνει τη δυνατότητα στον παίκτη να βρει χρήσιμα αντικείμενα, αλλά και να ξεκλειδώσει νέες πτυχές της διαπροσωπικής σχέσης του Itsuki με τα άλλα μέλη του καστ, κάτι που προσφέρει νέες πτυχές του background τους και μας επιτρέπει να τους εξετάσουμε κάτω από μια νέα οπτική γωνία.
Το Tokyo Mirage Sessions #FE Encore έχει ένα μεγάλο καστ αξιομνημόνευτων χαρακτήρων, όμορφη και σφιχτή πλοκή, και τη δυνατότητα να επενδύσουμε περισσότερο στην ιστορία μέσω του New Game+ mode, όπου μεταφέρουμε την πρόοδό μας σε ένα νέο save που ξεκινάει από την αρχή, μας επιτρέπει να παρακολουθήσουμε το «κανονικό» ending του παιχνιδιού και, κυρίως, μας επιτρέπει να σχηματίσουμε το καστ όπως ακριβώς επιθυμούμε, ακόμα και να αφαιρέσουμε τον Itsuki από την αρχική μας τριάδα.
Ακόμα και με την προσφορά του Tokyo Mirage Sessions #FE Encore ως μια definitive edition του αρχικού παιχνιδιού, η Atlus καταφέρνει να διώξει τον όποιο ενδοιασμό μπορεί να έχουμε, μιας και μιλάμε για έναν αρκετά ποιοτικό και χορταστικό σε διάρκεια τίτλο, με ορισμένα θέματα που προκύπτουν από τις επιλογές στο gameplay και την ίδια τη φύση των JRPGs, τα οποία όμως δεν μπορούν επ’ ουδενί να μειώσουν την αξία του. Όσοι το έπαιξαν αρχικά στο Wii U δεν θα βρουν εδώ πολλά νέα πράγματα να κάνουν, οπότε η εκ νέου αγορά του θέλει σκέψη. Για τους υπόλοιπους -με τη δυνατότητα να έχουν πλέον το Tokyo Mirage Sessions #FE μαζί τους πάντα και παντού- είναι μια εξαιρετική πρόταση και ένα ενδιαφέρον ταξίδι, το οποίο μας βάζει σε σκέψεις για τον σκοτεινό κόσμο του θεάματος.
