Ultra post modernism. I love it.
To Saints Row 3 δεν ήταν από τα παιχνίδια που φανταζόμασταν ότι χρειαζόταν remaster. Εννοούμε φυσικά, ότι πρόκειται για ένα παιχνίδι που αν έχουμε κάποια πράγματα να θυμόμαστε, τα γραφικά σίγουρα δεν είναι ένα από αυτά. Εδώ όμως γίνονται άλλα κι άλλα remasters, οπότε θα ήταν υπερβολή να ενοχλήσει τον οποιονδήποτε το Saints Row. Και η αλήθεια είναι ότι, σαν Remaster, έχουμε να κάνουμε με μια από τις καλές περιπτώσεις, αφού φέρνει ανανεωμένα γραφικά και περισσότερες επιλογές, με όλα τα DLC έτοιμα. Κυρίως όμως, αποτελεί μια αφορμή να ξαναπαίξουμε το καλύτερο Saints Row μέχρι σήμερα.
Θυμόμαστε ακόμη την εποχή, μια δεκαετία πίσω, που το GTA IV έφερνε μια σκοτεινή, βαριά και ρεαλιστική προσέγγιση στο open-world είδος, γεννώντας ένα trend “ρεαλιστικού open-world” που ακολούθησε ευλαβικά η βιομηχανία από τότε. Το αντίπαλον δέος, το Saints Row 2, εμφανίστηκε τότε για να κάνει ακριβώς τα αντίθετα. Και ήταν το Saints Row 3 στο οποίο ολοκληρώθηκε το όραμα του άμυαλου διασκεδαστικού και over-the-top, open-world παιχνιδιού. Γεμάτο εξωφρενικές αποστολές και δυνατές στιγμές, όπως η πτώση με αλεξίπτωτα υπό τους ήχους του «Power» του Kanye, συχνά χοντροκομμένο αλλά πάντα απολαυστικό χιούμορ, άφθονη over-the-top δράση και ένα απλό και ευρύ σύστημα αναβαθμίσεων του χαρακτήρα και όχι μόνο μέσω χρημάτων και Respect.
Το Saints Row τεχνικά δεν χρειαζόταν κάποιο remaster απαραίτητα, αλλά η ανάλαφρη φιλοσοφία του ήταν καλό να εκπροσωπηθεί και σε αυτή την γενιά, και φυσικά σε ένα κοινό το οποίο πιθανότατα δεν πρόλαβε να ασχοληθεί με την αρχική κυκλοφορία. Φυσικά, δεν είναι όλα ρόδινα, αφού το gunplay συνεχίζει να έχει έλλειψη βάρους και μια γενικά αδιάφορη αίσθηση, και το ίδιο ισχύει και για την οδήγηση, αλλά τα παραπάνω δεν είναι ικανά να αφαιρέσουν την ικανοποίηση του να βολτάρεις με πειραγμένα αυτοκίνητα που αψηφούν την βαρύτητα κάνοντας drive-by με συμμορίες και ακούγοντας παράλληλα το «You’re the best around» από το Karate Kid στο ράδιο. Το Saints Row μπορεί να μην είχε ποτέ την κοφτερή γραφή και το χιούμορ των Grand Theft Auto, αλλά αυτό που είχε πάντα είναι… νεύρο. Και γενικά, αναγνωρίζουμε ότι όλως περιέργως, το παιχνίδι έχει γεράσει σχετικά καλά και δύναται να προσφέρει πολλές ώρες απολαυστικού gameplay, ακόμη και σε όσους είχαν ήδη ασχοληθεί στο παρελθόν.
Όσον αφορά το οπτικό κομμάτι, αρχικά επικράτησε μια απογοήτευση σχετικά με το frame rate, το οποίο για να αποδώσει σε υψηλότερη ανάλυση μετά βίας άγγιζε τα 30fps, αλλά το παιχνίδι έγινε πολύ πιο ευχάριστο όταν ανακαλύψαμε την καλά κρυμμένη επιλογή για ξεκλείδωμα των fps. Η πόλη του Steelport είναι σαφώς πιο ευχάριστη στο μάτι καθώς έχει αναβαθμιστεί με νέους φωτισμούς οι οποίοι κάνουν τη διαφορά κυρίως κατά τη διάρκεια της ημέρας, εμπλουτισμένα εφέ, και κυρίως νέα textures και μοντέλα σε οχήματα και χαρακτήρες. Δεν είναι κάτι το επαναστατικό και φαίνεται ότι δεν πρόκειται για παιχνίδι του 2020 λίγο πριν την επόμενη γενιά των PS5 και Xbox Series X, αλλά καταφέρνει να εκμοντερνίσει το παιχνίδι και να το κρατήσει όρθιο, μια δεκαετία αργότερα.
Εν ολίγοις, το Saints Row The Third έχει μέχρι και σήμερα λόγo ύπαρξης, και καταφέρνει ακόμη να ξεχωρίσει στον τομέα του. Το remaster καθ’αυτό δεν έχει κάνει καμία μεγάλη αλλαγή, αλλά η φιλοσοφία του και μόνο συνεχίζει να είναι απολαυστική και άκρως διασκεδαστική. Και κυρίως, σε μια άχαρη λαίλαπα «ρεαλιστικών» open-world παιχνιδιών, το Saints Row 3 συνεχίζει να είναι ένα απολύτως αναγκαίο και αναζωογονητικό χαστούκι στα μούτρα, με μωβ φωσφορίζoν Dildo-ρόπαλο.
Το Saints Row The Third – Remastered κυκλοφορεί για PS4, PC και Xbox One από τις 22 Μαΐου. Το review βασίστηκε στην έκδοσή του για το PS4.
