Στο μεταίχμιο…
Το Project CARS 3 αποτελεί το τρίτο μέλος της γνωστής σειράς της Slightly Mad Studios και αναμφίβολα πρόκειται για μία κυκλοφορία που συνοδεύτηκε από αρκετές αντιδράσεις. Για να κατανοήσουμε καλύτερα το πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο, και έπειτα να περάσουμε και στο ίδιο το παιχνίδι, πρέπει να ρίξουμε μία ματιά στις ρίζες της σειράς. Το Project C.ommunity A.ssisted R.acing S.imulator ξεκίνησε ως μία προσπάθεια δημιουργίας ενός σύγχρονου προσομοιωτή αγώνων, ο οποίος θα χρηματοδοτούνταν σε ένα βαθμό από την κοινότητα και εκείνη θα είχε λόγο στην ανάπτυξή του. Η ομάδα τήρησε κάποιες από τις υποσχέσεις της, ακύρωσε κάποιες άλλες (έκδοση για Wii U) και μάλιστα κατάφερε να κυκλοφορήσει και το Project CARS 2, έναν τίτλο που πατούσε επάνω στην βάση του πρώτου.
Αν και τα δύο πρώτα παιχνίδια της σειράς προσπάθησαν, δεν κατάφεραν να πείσουν τη «σοβαρή» simracing κοινότητα, και να τα θεωρήσει κομμάτι της. Έτσι, φτάσαμε σε μία περίεργη κατάσταση, με τους hardcore παίκτες να τα θεωρούν κατώτερα των δικών τους επιλογών, ενώ ταυτόχρονα τα ίδια τα παιχνίδια απωθούσαν το mainstream κοινό μέσα από τον δύστροπο χειρισμό με gamepad και τις δεκάδες ρυθμίσεις που απαιτούσαν. Η Slightly Mad βρέθηκε σε ένα αδιέξοδο, έκανε αναστροφή και τελικά επίλεξε έναν διαφορετικό δρόμο για το δημιούργημά της. Αυτός είναι και ο λόγος που υπήρξαν αντιδράσεις, οι οποίες προέρχονται όχι μόνο από τους φίλους των δύο πρώτων Project CARS, αλλά και από μία ελιτιστική μερίδα της κοινότητας, η οποία είχε ήδη «αφορίσει» τη σειρά.
Η ίδια η Slightly Mad προσπάθησε να μας πείσει πως το παιχνίδι θα παραμείνει πιστό στις ρίζες του, και απλά θα γίνει πιο προσβάσιμο, όμως κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο. Λίγα μόνο λεπτά χρειάστηκαν για να καταλάβουμε πως Project CARS 3 δεν είναι ένας προσομοιωτής αγώνων και αυτό δεν έχει σχέση μόνο με το σύστημα οδήγησής του. Το studio πέταξε στα σκουπίδια το σύστημα των pit stop, τις κατατακτήριες δοκιμές, τις διαφορετικές γόμες ελαστικών, την κατανάλωση καυσίμου και τις μηχανικές ζημιές, με κύρια δικαιολογία πως ο τίτλος θα εστιάσει στην ίδια την οδήγηση και την ευχαρίστηση μέσω αυτής. Δυστυχώς, κανείς δεν βρέθηκε να τους ειδοποιήσει πως τα pit stop και όλα τα παραπάνω δημιουργούν ένα επίπεδο στρατηγικής σε κάθε αγώνα και είναι αναπόσπαστο κομμάτι της μαγείας των motorsports.
Αυτός είναι και ο λόγος που έχουμε υποχρεωτικά pit stop στις περισσότερες μορφές του μηχανοκίνητου αθλητισμού, ενώ συναντώνται ακόμη και σε mainstream τίτλους, όπως το Gran Turismo. Για να μην μακρηγορούμε, θα περάσουμε στο ίδιο το παιχνίδι και θα το κρίνουμε για αυτό που είναι. Όσοι ήθελαν ένα Project CARS 3 που θα μπει στο ίδιο ράφι με τα προηγούμενα και θα προσπαθήσει να ανταγωνιστεί τίτλους όπως το Assetto Corsa Competizione, μπορούν να σταματήσουν την ανάγνωση εδώ. Εξάλλου, μία ολική αποδόμηση του Project CARS 3, κρίνοντάς το με βάση τα παραπάνω στάνταρ, θα ήταν άστοχη και ανούσια.
Το Project Cars 3 ξεκινά βάζοντάς μας να δημιουργήσουμε τον προσωπικό μας οδηγό και συνεχίζει με έναν εισαγωγικό αγώνα εξοικείωσης με τη νέα του ταυτότητα. Ακολουθώντας το αντίστοιχο παράδειγμα τίτλων όπως το GRID και το Driveclub, κάθε τι που κάνουμε μέσα στον αγώνα μας ανταμείβει με XP, ο μετρητής των οποίων είναι στο κέντρο του επάνω μέρους της οθόνης. Κάθε σωστή στροφή, κάθε καθαρή προσπέραση ή το πάτημα επάνω στην αγωνιστική γραμμή, γεμίζουν συνεχώς την οθόνη μας με την αντίστοιχη ένδειξη.
Μετά το τέλος του εισαγωγικού αγώνα μπορούμε να ξεκινήσουμε την πορεία μας στο Career Mode, αφού αγοράσουμε το πρώτο μας όχημα. Ο τίτλος άφησε στην άκρη το αληθοφανές αντίστοιχο mode του Project CARS 2, το οποίο μας έβαζε να συμμετάσχουμε σε πλήρη πρωταθλήματα, εμπνευσμένα από τα πραγματικά motorsports. Αντιθέτως, στον νέο τίτλο έχουμε μία αρχική οθόνη, στην οποία εμφανίζονται κατηγορίες αγώνων, οι οποίοι τις περισσότερες φορές έχουν ελάχιστη διάρκεια που σπάνια υπερβαίνει τους τρεις γύρους, και η οποία δεν ικανοποιεί. Οι αγώνες αφορούν είτε αυτοκίνητα δρόμου, είτε race cars και οι δύο αυτές κατηγορίες χωρίζονται σε ακόμη περισσότερες βάσει της δύναμης των οχημάτων.
Στόχος μας είναι να ολοκληρώσουμε κάποια από τα τρία objective ενός αγώνα (όχι απαραίτητα νίκη). Όσο περισσότερα πετυχαίνουμε, τόσοι περισσότεροι αγώνες ξεκλειδώνουν, ενώ υπάρχουν και μικρά πρωταθλήματα τριών ή το πολύ τεσσάρων αγώνων. Ο παίκτης μπορεί να αναβαθμίσει μηχανικά το όχημά του και να το ανεβάσει «κατηγορία», φέρνοντας στο μυαλό μνήμες από τα Gran Turismo. Το παραπάνω, σε συνδυασμό με την επιλογή για κάποιες αισθητικές παρεμβάσεις, δημιουργούν ένα δέσιμο του παίκτη με το όχημά του. Θέλοντας και μη, το Project CARS 3 μάς υποχρέωσε να δεθούμε με το Mitsubishi μας και να το κρατήσουμε για πάρα πολλούς αγώνες, αφού ο ρυθμός με τον οποίο προσφέρονται τα credits είναι αρκετά αργός και οδηγεί σε grinding. Ευτυχώς, υπάρχει η επιλογή για custom event (αγώνα, εξάσκηση αλλά όχι πρωτάθλημα), έτσι ώστε να δοκιμάσουμε ένα όχημα πριν αποφασίσουμε να το κάνουμε δικό μας.
Το επίπεδο πρόκλησης του τίτλου είναι αρκετά βατό ακόμη και στα υψηλότερα επίπεδα δυσκολίας. Η ΑΙ δείχνει να ακολουθεί μία συγκεκριμένη γραμμή σε κάθε πίστα και σπάνια ξεφεύγει από αυτή ώστε να δώσει κάποιο δείγμα ζωντάνιας. Στις περισσότερες περιπτώσεις έχουμε να κάνουμε με ανούσιους “catch the rabbit” αγώνες, με τον παίκτη να προσπερνά τους πάντες μέσα σε λίγες στροφές. Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις, ειδικά σε βρεγμένο οδόστρωμα, η ΑΙ κάνει εξωπραγματικά πράγματα, βρίσκει παραπάνω πρόσφυση και φαίνεται να υπακούει σε άλλους κανόνες φυσικής. Δεν ήταν λίγες οι φορές που, με ίδια οχήματα, η ΑΙ μάς ξέφευγε στις ευθείες, μοιάζοντας να μην αλλάζει καν σχέση στο κιβώτιο.
Πριν περάσουμε στα της οδήγησης, πρέπει να αναφέρουμε πως το σύνολο του περιεχομένου του Project CARS 3 είναι σε μεγάλο βαθμό ίδιο με του προκατόχου του. Οι περισσότερες πίστες του Project CARS 2 είναι εδώ, με το βρετανικό στοιχείο να είναι πάλι έντονο, ενώ κάποιες άλλες, όπως το Spa ή το Le Mans, απουσιάζουν, αφήνοντας χώρο για περισσότερες φαντασιακές διαδρομές. Πάνω από 200 οχήματα καλύπτουν το μεγαλύτερο εύρος του μηχανοκίνητου αθλητισμού, σύγχρονου ή κλασσικού. Μοναδική παραφωνία στον συγκεκριμένο τομέα είναι η μη «φυσική» κατηγοριοποίηση των οχημάτων, που μπορεί να οδηγήσει σε αγώνες με περίεργα grid, με αυτοκίνητα GT3, GTE, V8 supercars αλλά και «πολεμικές μηχανές» όπως η Siesto Elemento, να μάχονται για το ίδιο βάθρο.
Η όλη προσπάθεια της Slightly Mad για έναν πιο προσβάσιμο τίτλο θα έμενε άκαρπη αν η οδήγηση με gamepad παρέμενε στα ίδια επίπεδα με τα προηγούμενα Project CARS. Ευτυχώς, το studio κατάφερε να δημιουργήσει έναν σωστό σύνδεσμο ανάμεσα στη μηχανή φυσικής και τον χειρισμό, και πλέον η οδήγηση με gamepad είναι όχι μόνο δυνατή αλλά και διασκεδαστική. Στα σπλάχνα του Project CARS 3 έχουμε για ακόμη μία φορά την Madness Engine, η οποία δίνει ένα προβάδισμα στον τίτλο σε σχέση με τους υπόλοιπους στην -νέα του- κατηγορία. Ο παίκτης νιώθει το βάρος των οχημάτων και ο έλεγχος τους είναι εύκολη υπόθεση. Τα περισσότερα έχουν την τάση να γλιστράνε -αρκετά- σαν να έχει μια στρώση πάγου η επιφάνεια του οδοστρώματος. Η μοναδική δουλειά που έχει ο παίκτης, πέρα από το να ακολουθεί την αγωνιστική γραμμή, είναι να ελέγξει αυτό το γλίστρημα και φυσικά να το περιορίσει. Μπορεί η παραπάνω διαδικασία να ακούγεται κουραστική, όμως στην πράξη η οδήγηση του Project CARS 3 με gamepad μάς άφησε παραπάνω από ικανοποιημένους.
Αντιθέτως, η οδήγηση με τιμονιέρα ξεγυμνώνει το απλό σύστημα που έχει στηθεί από την Slightly Mad και είναι αρκετά κατώτερη σε σχέση με τα υπόλοιπα παιχνίδια της σειράς, όχι όμως της simcade κατηγορίας. Ο παίκτης, έχοντας περισσότερο έλεγχο στα inputs του, λόγω του τιμονιού και του πεντάλ, νιώθει έντονα τα σημεία που υποβοηθείται από το ίδιο το παιχνίδι, ώστε να μην χάσει εύκολα τον έλεγχο. Αντίστοιχα, το force feedback απέχει πολύ από αυτά άλλων τίτλων, και στις περισσότερες περιπτώσεις ακόμη και η βίαιη επαφή με τα κερμπ δεν καταφέρνει να μας «ταρακουνήσει» ή να γίνει σημαντικά αντιληπτή.
Το διασκεδαστικό μοντέλο οδήγησης με gamepad μάς έδωσε αρκετή όρεξη να δοκιμάσουμε το πλούσιο online κομμάτι του παιχνιδιού. Εδώ, πέρα από την επιλογή για private lobby, έχουμε τη δυνατότητα να συμμετάσχουμε σε προγραμματισμένους αγώνες με οδηγούς παρόμοιου επιπέδου, σε δυνατότητες και συμπεριφορά, στα πρότυπα του Gran Turismo Sport. Ακόμη και όταν δεν μας ικανοποίησε κανένα από τα combo που ήταν διαθέσιμα μία ημέρα, είχαμε τη δυνατότητα να συμμετάσχουμε σε Quick Race, δηλαδή αγώνα υπό τυχαίες συνθήκες. Αυτή ήταν και μία από τις πιο διασκεδαστικές στιγμές του τίτλου, με κάθε αγώνα να αποτελεί μία μοναδική εμπειρία. Εκτός από τα παραπάνω, υπάρχει και το Rivals mode, ένα είδος Weekly, Daily και Monthly hotlap, με παγκόσμιους πίνακες κατάταξης.
Όσον αφορά στον τεχνικό τομέα, εδώ η νέα πρόταση της Slightly Mad δίνει αγώνα για να περάσει τη βάση. Σε συνθήκες καλού φωτισμού ο τίτλος παράγει ένα ικανοποιητικό αλλά όχι εντυπωσιακό οπτικό αποτέλεσμα, με τα αρκετά πιο έντονα χρώματα να σφραγίζουν τη νέα του ταυτότητα. Η κατάσταση χειροτερεύει τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας, ενώ σε διαφορετικές καιρικές συνθήκες, όπως σε βροχή ή καταιγίδα, το framerate δυσκολεύεται να συνεχίσει στα 60 fps. Φυσικά, η κατάσταση επιδεινώνεται αυξάνοντας τον αριθμό των οχημάτων στην πίστα. Η μετριότητα συνεχίζεται και στο επίπεδο λεπτομέρειας των αυτοκινήτων και του εσωτερικού τους, ο οποίος σε συγκεκριμένες συνθήκες μοιάζει αντίστοιχος του Real Racing 3 που τρέχει σε smartphones.
Οι απαιτήσεις στον συγκεκριμένο τομέα το 2020 είναι σαφώς υψηλότερες, και πλην ελάχιστων εξαιρέσεων (Forza, GT Sport, ACC σε δυνατά συστήματα) τα παιχνίδια της κατηγορίας αυτής συνεχίζουν να απογοητεύουν. Στο ίδιο επίπεδο κυμαίνονται και οι ηχητικές επιδόσεις του Project CARS 3, με τον ήχο των περισσότερων οχημάτων να μας αφήνει ασυγκίνητους. Ταυτόχρονα, η ύπαρξη μουσικής την ώρα του αγώνα είναι ακόμη ένα στοιχείο που μαρτυρά το νέο χαρακτήρα της σειράς. Τέλος, οφείλουμε να αναφέρουμε πως συναντήσαμε αρκετά bugs, που κυρίως είχαν να κάνουν με οχήματα και event που παρέμεναν κλειδωμένα παρά το επίπεδο που είχαμε φτάσει.
Συνοψίζοντας, ο διαφορετικός δρόμος που επέλεξε να ακολουθήσει η Slightly Mad με το Project CARS 3 γίνεται εύκολα ορατός σε κάθε σημείο του, εκτός του ίδιου του ονόματός του. Ένας διαφορετικός υπότιτλος και μία πιο τίμια στρατηγική σε ό,τι αφορά το marketing, θα μετρίαζαν κατά πολύ τις δικαιολογημένες αντιδράσεις όσων αγάπησαν τη σειρά για αυτό που ήταν.
Εκείνοι θα πρέπει να παραμείνουν στο Project CARS 2 ή να ψάξουν νέο σπίτι. Όσον αφορά στο ίδιο το παιχνίδι, το λειτουργικό σύστημα οδήγησής με gamepad, το προσεγμένο online mode και το πλούσιο περιεχόμενο το καθιστούν μία λογική επιλογή για τους φίλους του είδους. Φυσικά, τα αρκετά μελανά του σημεία του στερούν το δικαίωμα για το κάτι παραπάνω, αφήνοντας όμως χώρο για πολλές βελτιώσεις μελλοντικά.
Το Project CARS 3 κυκλοφορεί από τις 28 Αυγούστου 2020 για PS4, PC και Xbox One. Το review βασίστηκε στην έκδοση του PS4, με review code που λάβαμε από τον διανομέα, την Bandai Namco Entertainment Greece.
