Παίζουμε τη νέα περιπέτεια των DedSec στο φουτουριστικό Λονδίνο.
Η ανακοίνωση του Watch Dogs: Legion μάς προκάλεσε έκπληξη στην αρχή. Ήταν το πρώτο παιχνίδι ανοικτού κόσμου της Ubisoft, το οποίο έρχεται χωρίς κάποιον πρωταγωνιστή στο παιχνίδι. Οι μέρες του Aiden Pearce και του Marcus Holloway ως εξέχουσες προσωπικότητες και πρωταγωνιστές έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, καθώς τον πρωταγωνιστικό ρόλο τον έχουν αναλάβει…οι ίδιοι οι πολίτες του Λονδίνου, σε μια ανεπανάληπτη αλλά και υπέρμετρα φιλόδοξη προσπάθεια των προγραμματιστών του παιχνιδιού να αλλάξουν δραματικά τη συνταγή gameplay και αφήγησης.
Το σεναριακό υπόβαθρο και ο σχεδιασμός του Σικάγο και του Σαν Φρανσίσκο των Watch Dogs και Watch Dogs 2 έδιναν εκείνη την αμυδρή αίσθηση του ότι η περιπέτεια εξελίσσεται είτε κάπου στο μέλλον ή πολύ απλά σε ένα παράλληλο σύμπαν. Το Watch Dogs: Legion έρχεται να το επιβεβαιώσει από τα πρώτα λεπτά της εξ αποστάσεως δοκιμής που είχαμε με το παιχνίδι -μετά από πρόσκληση της Ubisoft- παρουσιάζοντας μια εικόνα που δεν έχει σχέση με το σήμερα, αλλά ίσως θα μπορούσε να ισχύσει κάπου…κάπως…κάποτε. Ένα δραματικό γεγονός στη βρετανική ιστορία έρχεται να αλλάξει τις κοινωνικοπολιτικές ισορροπίες, δίνοντας την ευκαιρία σε τρομοκρατικές οργανώσεις και παραστρατιωτικούς οργανισμούς να αναδυθούν από το πουθενά και να διεκδικήσουν κομμάτι από την πίτα της εξουσίας, χωρίς να διστάζουν να κάνουν το οτιδήποτε για να ισχυροποιήσουν τη θέση τους.
Φυσικά, σε έναν φουτουριστικό και ολίγον τι δυστοπικό κόσμο, η τεχνολογία κατέχει μια κεντρική θέση στο όλο εγχείρημα της εφαρμογής της εξουσίας. Με όλο και περισσότερους πολίτες να βιώνουν τις συνέπειες της ασυδοσίας των εν λόγω οργανώσεων, η βρετανική DedSec φαίνεται πως καλεί τους πολίτες να αναλάβουν δράση, δίνοντάς τους τα κίνητρα για να απελευθερωθούν από τα δεσμά που έχει επιβάλλει η τεχνολογία και όλοι όσοι τους επιβουλεύονται.
Η δοκιμή μας με το Watch Dogs: Legion, η οποία κράτησε περίπου τρεισήμισι ώρες, μας έβαλε κατευθείαν στα βαθιά. Η αλήθεια είναι πως, μαθαίνοντας μόνο ένα κομμάτι της πλοκής, χωρίς να έχουμε τη συνολική εικόνα για το πώς φτάσαμε στο σημείο έναρξης του demo μας, χρειαστήκαμε λίγη ώρα για να καταλάβουμε το πώς ακριβώς λειτουργεί όλο το gameplay σύστημα του τίτλου. Ξεκινήσαμε με τρεις αρχικούς χαρακτήρες, δύο γυναίκες και έναν άνδρα, ενώ στην πορεία καταφέραμε να στρατολογήσουμε ακόμα έναν χαρακτήρα. Τολμάμε να ομολογήσουμε πως η Ubisoft έχει κάνει εξαιρετική δουλειά στη δημιουργία ατόμων και ξεχωριστών προσωπικοτήτων.
Δεν είναι παράλογο να πούμε πως, δυνητικά, κάθε πολίτης του Λονδίνου μπορεί να στρατολογηθεί στον αγώνα των DedSec, αν και σε κάθε περίσταση το ίδιο το παιχνίδι μάς υποδεικνύει ποιοι θα ήταν οι καταλληλότεροι NPCs που μπορούν να αναλάβουν δράση την εκάστοτε στιγμή. Κάθε στρατολόγηση απαιτεί την εκτέλεση μιας μικρής αποστολής. Στην περίπτωση της δικής μας στρατολόγησης χρειάστηκε να χακάρουμε ένα σύστημα και να αποκτήσουμε πρόσβαση σε πληροφορίες που αφορούσαν στον χαρακτήρα που θέλαμε να προσθέσουμε στο roster μας. Όταν ολοκληρωθεί η αποστολή αυτή, τότε ο χαρακτήρας αυτός γίνεται και αυτόματα μέλος της ομάδας μας, έτοιμος να αναλάβει δράση.
Κάνοντας χρήση μιας random generated βάσης δεδομένων από assets φυσιογνωμικών χαρακτηριστικών, φωνών αλλά και accents, κάθε ένα πιθανό μέλος της ομάδας μας έχει τη δική του φωνή, προσωπικότητα και υπόσταση. Έτσι, οι χαρακτήρες έρχονται με τα δικά τους όπλα, θανάσιμα ή και μη, αλλά και τη δική τους ξεχωριστή ικανότητα, η οποία τους επιτρέπει να αποκτήσουν πρόσβαση στο σύστημα και να το τροποποιήσουν κατά βούληση, ανοίγοντας σημαντικά τον ορίζοντα των διαθέσιμων επιλογών που προσφέρει το παιχνίδι. Φυσικά, απαιτείται σημαντικός χρόνος ενασχόλησης με τον τίτλο από την αρχή, για να μπορεί ο παίκτης να κατανοήσει σε βάθος το σύστημα αυτό και να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες στρατολόγησης για να εκμεταλλευτεί πλήρως τις αδυναμίες του λονδρέζικού ctOS και ειδικά των drones που περιπολούν τις περιοχές και μπορούν, χωρίς τη σωστή προετοιμασία, να προκαλέσουν πονοκέφαλο στους παίκτες.
Σε μια συγκεκριμένη αποστολή, στην οποία και επιμείναμε χωρίς τη σωστή προσέγγιση, παραλίγο να χάσουμε όλα τα μέλη της ομάδας μας, αναγκάζοντάς μας να απομακρυνθούμε κακήν-κακώς από εκείνο το σημείο. Παρά την πικρή αίσθηση της ήττας στα χείλη μας, ανακαλύψαμε ακόμα ένα χαρακτηριστικό. Τα μέλη της ομάδας που χάνουμε είτε συλλαμβάνονται προσωρινά και απελευθερώνονται λίγο αργότερα, είτε απλώς καταλήγουν στο νοσοκομείο μέχρι να αναρρώσουν. Η Ubisoft έχει υποσχεθεί ένα σύστημα permadeath, κατά το οποίο όσα μέλη «πέφτουν» στη μάχη, χάνονται οριστικά, αν και κάτι τέτοιο δεν φάνηκε να ισχύει στο συγκεκριμένο build που δοκιμάσαμε.
Το ίδιο το Λονδίνο αποτελεί, για μια ακόμα φορά, πηγή έμπνευσης. Ο σωστός και ακριβής σχεδιασμός των περιοχών είναι κάτι που μπορούν να το επιβεβαιώσουν όλοι όσοι εισέρχονται για δουλειά, ή μένουν εντός του City και των τριγύρω περιοχών. Στο χάρτη του Λονδίνου μπορούμε να μετακινηθούμε κάνοντας χρήση του μετρό, με τους σταθμούς του να αποτελούν παράλληλα και κέντρο επιχειρήσεων της DedSec. Αν, πάλι, ο παίκτης προτιμά την ελεύθερη μετακίνηση, μπορεί να χρησιμοποιήσει ένα από τα ανά πάσα στιγμή διαθέσιμα οχήματα και να ταξιδέψει όπου εκείνος επιθυμεί.
Αν και ο γράφων κατοικεί στο Ηνωμένο Βασίλειο, εν τούτοις του πήρε λίγη ώρα για να συνειδητοποιήσει ότι τα οχήματα οδηγούνται από τη δεξιά μεριά (!), ενώ το ίδιο το σύστημα οδήγησης είναι προσαρμοσμένο στις ιδιαιτερότητες του βρετανικού ΚΟΚ. Μπορούμε να πούμε με απόλυτη ειλικρίνεια ότι το σύστημα οδήγησης είναι αρκετά στιβαρό και θυμίζει αρκετά το σύστημα του Watch Dogs 2, το οποίο αποκρινόταν (και αποκρίνεται) άψογα στις εντολές μας.
Εκεί που με τίποτα δεν θυμίζει τον πρόγονό του, είναι στα μοτίβα της κεντρικής ιστορίας. Το πρώτο Watch Dogs ήταν μια ιστορία εκδίκησης, ενώ το δεύτερο ήταν μια χαρωπή, χιπστερική σχεδόν ιστορία, όπου μια κολεκτίβα χάκερ εναντιώνεται στα σχέδια του κακού CEO στο ηλιόλουστο Σαν Φρανσίσκο. Το Watch Dogs: Legion ασχολείται με μια πιο ώριμη, πιο σκοτεινή θεματολογία, που μας ξάφνιασε ευχάριστα. Δεν έχουμε πλήρη εικόνα για το σύνολο των υποθέσεων που πραγματεύεται το παιχνίδι, αλλά τόσο το human trafficking, όσο και το παραεμπόριο ανθρώπινων οργάνων αποτελούν τμήματα μιας θεματολογίας που τράβηξε την προσοχή μας και μας έπεισε να ασχοληθούμε λίγο περισσότερο με το κομμάτι της ιστορίας. Μακάρι να είχαμε λίγο περισσότερο χρόνο στη διάθεσή μας να δούμε το συγκεκριμένο κομμάτι της πλοκής λίγο περισσότερο. Σε κάθε περίπτωση, ανυπομονούμε να δούμε τον τρόπου που αυτό θα εξελιχθεί στο σύνολό του, όταν το Watch Dogs: Legion κυκλοφορήσει και επίσημα στην αγορά.
Το Watch Dogs: Legion προσπαθεί να αναδείξει τον εαυτό του ως το πιο φιλόδοξο project της σειράς, και από τα μεγαλύτερα στην ιστορία της Ubisoft. Στο χρόνο που περάσαμε μαζί με το παιχνίδι κάποια πράγματα λειτουργούσαν όπως πρέπει – και κάποια άλλα όχι και τόσο. Ήμασταν (και παραμένουμε) επιφυλακτικοί ως προς τον τρόπο με τον οποίο θα εξελιχθεί το κυρίως campaign, καθώς από δευτερεύον περιεχόμενο και online χαρακτηριστικά (τα οποία δεν μπορέσαμε να δοκιμάσουμε στην παρούσα φάση) η Ubisoft φαίνεται να τα πηγαίνει αρκετά καλά, πατώντας γερά στο sandbox στοιχείο του όλου εγχειρήματος.
Το να μας προσφέρεται ένας μεγάλος αριθμός διαθέσιμων χαρακτήρων προς έλεγχο μπορεί να σημαίνει πολλά, αλλά και τίποτα. Μεταβιβάσαμε την επιφύλαξή μας αυτή τόσο στον υπεύθυνο δοκιμών που βρισκόταν μαζί μας σε όλη τη φάση, όσο και στον εκπρόσωπο της Ubisoft, και αμφότεροι μας διαβεβαίωσαν πως το τελικό αποτέλεσμα θα μας αποζημιώσει. Είμαστε, λοιπόν, εν αναμονή για το τελικό προϊόν και την έναρξη μιας νέας περιπέτειας στους δρόμους του Λονδίνου στις 29 Οκτωβρίου.
Το Watch Dogs: Legion θα κυκλοφορήσει στις 29/10/20 για PS4, PC και Xbox One. Στην ημερομηνία κυκλοφορίας των συστημάτων νέας γενιάς, θα γίνει διαθέσιμο και στα PS5/ Xbox Series S/X.
