Παίζοντας με την ιστορία.
Σε ποιον δε θα άρεζε μια καθολική επανέκδοση του Age of Empires III; Ας το πάρουμε το πράγμα ανάποδα, έτσι για αλλαγή. Η πιο εύκολη απάντηση είναι, προφανώς, αυτοί στους οποίους δεν άρεσε το αρχικό παιχνίδι. Δεκτό και φυσιολογικό. Μετά, ίσως βάζαμε αυτούς οι οποίοι θεωρούν ότι η βιομηχανία και το είδος των RTS έχει προχωρήσει αρκετά την τελευταία δεκαπενταετία, οπότε το gameplay του τίτλου θα μοιάζει παλιό και ξεπερασμένο. Στο τέλος, θα αφήναμε λίγο χώρο και για αυτούς που θεωρούν ότι μια επανέκδοση δε θα ήταν ουσιαστική, παρά θα πασάλειβε λίγο τα γραφικά, περιμένοντας την αρπαχτή. Πέραν των ανωτέρω, δεν πιστεύουμε ότι θα υπάρχουν άλλοι με σπουδαίες αντιρρήσεις για την έκδοση ενός τέτοιου παιχνιδιού.
Συνεχίζοντας την ανάποδη φορά, ας ασχοληθούμε με την τελευταία κατηγορία παικτών: αυτούς που θεωρούν την επανέκδοση πιθανώς ανούσια και επιφανειακή. Σε αυτήν την περίπτωση τονίζεται ξεκάθαρα ότι δεν υπάρχει ο παραμικρός λόγος ανησυχίας. Η AοE IIΙ Definitive Edition αναπτύχθηκε από τις ίδιες ομάδες που μας έδωσαν τις πολύ καλές DE των ΑοΕ Ι και ΙΙ. Όσοι είχαν την τύχη να δοκιμάσουν κάποιο από τα παραπάνω παιχνίδια, γνωρίζουν ότι η δουλειά έχει γίνει με προσοχή και μεράκι. Οι λεπτομέρειες δεν αφέθηκαν στην τύχη τους και το όλο εγχείρημα αντιμετωπίστηκε με τη σοβαρότητα που του αρμόζει, ίσως, δε, με ακόμα περισσότερη προσοχή σε σχέση με τα άλλα δύο.
Πάμε πάλι να ξεκινήσουμε από την τελευταία δήλωση. Οι φίλοι της σειράς ίσως γνωρίζουν ότι το αρχικό παιχνίδι είχε φτάσει να αγγίξει μέσα από κάποια campaigns του το ευαίσθητο θέμα των ιθαγενών της αμερικανικής ηπείρου. Όπως ήταν αναμενόμενο, υπήρξαν αντιδράσεις. Πλέον, οι ομάδες ανάπτυξης ήρθαν σε επαφή και συνεργασία με διάφορες οργανώσεις των συγκεκριμένων ιθαγενών, όπως για παράδειγμα τις Native American και First Nations (συγκεκριμένα με τις κοινότητες των Lakota και Haudenosaunee) προκειμένου να διευθετηθούν οι όποιες ιστορικές ανακρίβειες. Επιπλέον, άλλαξαν και προστέθηκαν καινούριες φράσεις στην ομιλία των συγκεκριμένων φυλών.
Όμως δε σταματάμε εδώ, καθώς αλλαγές υπάρχουν πολλές. Αρκεί να ειπωθεί ότι το παιχνίδι πλέον αγγίζει την 4Κ ανάλυση χωρίς να απαιτεί κάποιο θηριώδες σύστημα για να το πετύχει. Τα γραφικά βρίσκονται σε καλό επίπεδο για τα σημερινά δεδομένα και η κίνηση όλων των στοιχείων του χάρτη είναι ομαλή και φυσικότατη, με την εξαίρεση κάποιων περιστασιακών “κοψιμάτων” στο γρήγορο scrolling ή σε μάχες με μεγάλο αριθμό μονάδων. Η ομορφιά της νέας ανάλυσης υπερθεματίζεται από την ποικιλία των τοπίων που περιλαμβάνουν από χιόνια εώς ηλιόλουστες παραλίες. Κοντολογίς, είναι πανέμορφο.
Επιπλέον, στην Definitive Edition έχετε όλα τα DLC του αρχικού παιχνιδιού (War Chiefs και Asian Dynasties) σε ένα πακέτο. Θεωρώντας ότι το βασικό Campaign διαρκεί περίπου 15-20 ώρες και τα άλλα δύο από περίπου 8, τότε έχουμε ένα χορταστικό σύνολο στη διάθεσή μας. Προσθέστε ακόμα και τα Art of War σενάρια που εισήχθησαν αρχικά με το ΑοΕ ΙΙ DE. Αυτά δίνουν στο νέο παίκτη την ευκαιρία να δαμάσει την καμπύλη εκμάθησης του παιχνιδιού, ενώ προσφέρουν στον παλιό κάποιο έξτρα περιεχόμενο, καθώς αποτελούν ένα ενισχυμένο tutorial στον τρόπο παιξίματος και τη στρατηγική του τίτλου.
Συμπεριλαμβάνοντας και τις Historical Battles, που απαρτίζονται από μικρά, αυτοτελή σενάρια διάσημων μαχών, καταλαβαίνουμε ότι το περιεχόμενο εκτοξεύεται αρκετά ψηλά και θα κρατήσει τους ενδιαφερόμενους δεσμευμένους στο παιχνίδι για πολύ καιρό. Τελευταία, αλλά εξίσου σημαντική, είναι η προσθήκη των Incas και Swedes στις playable φυλές, η καθεμία με τη δική της χαρακτηριστική προσωπικότητα και αποκλειστικές μονάδες.
Όμως πρέπει να εξετάσουμε σιγά – σιγά πώς στέκεται το AoE III πλέον σαν παιχνίδι στο έτος 2020. Εδώ τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα ούτε μπορούσαν να υπάρξουν – εδώ που τα λέμε – ριζοσπαστικές αλλαγές. Αυτό που αλλάζει είναι το layout των επιλογών πάνω στην οθόνη. Πέραν της κλασικής, υπάρχουν άλλες δύο, η μία εκ των οποίων ονομάζεται “σύγχρονη”, παραπέμποντας ίσως σε πιο πρόσφατους RTS τίτλους. Η ΑΙ έχει δεχθεί μια μικρή ενίσχυση, χωρίς να παράγει κάτι το εντυπωσιακό, ενώ παρόντα είναι τα γνωστά προβλήματα με το unit pathing. Κατά τ’άλλα, ο πυρήνας του παιχνιδιού έχει μείνει απαράλλαχτος.
Βέβαια υπάρχει το multiplayer. Αν και τα lobbies (και γενικότερα οι servers) ήταν σχεδόν άδεια κατά την ώρα που γράφονταν αυτές οι αράδες, τα ποικίλα modes υπόσχονται έντονες μάχες και δυνατές συγκινήσεις, φέρνοντας το παιχνίδι πιο κοντά στο σήμερα και αποδεικνύοντας ότι το 2005 δεν είναι και τόσο μακριά από το 2020 -τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τα RTS. Όλα αυτά χάρη στο online matchmaking, τους νέους χάρτες, τα leaderboards, τις βελτιώσεις στο balance, καθώς και το spectator mode. Όσοι είχαν δοκιμάσει κάποια PvP αναμέτρηση τότε, είτε με Lan, είτε μέσω…internet, θα τρίβουν τα χέρια τους με το σύνολο των παραπάνω επιλογών, καθώς η εμπειρία είναι πραγματικά απολαυστική.
Τι γίνεται όμως με αυτούς που δεν τους άρεσε το παιχνίδι εξ αρχής; Αυτό συνέβη κυρίως εξαιτίας της ανατροπής στις ισορροπίες που έφερε η εκτεταμένη χρήση πυροβόλων όπλων, καθώς και η – για πολλούς αταίριαστη στη σειρά – προσθήκη της Home City και του deck building. Ξεκινώντας πάλι από το τελευταίο, αναφέρουμε απλά ότι όλες οι κάρτες της Home City είναι διαθέσιμες από την αρχή και δε χρειάζεται πλέον XP για να ξεκλειδώσετε τα ανώτερα tiers. Το ΧΡ προσθέτει μονάχα στον εικαστικό χαρακτήρα της πόλης: αυξάνει τον πληθυσμό και την ποικιλία των κατοίκων (ζογκλέρ, ζητιάνοι κ.λπ.) και δεν επηρεάζει το gameplay. Οι κάρτες αυτές καθεαυτές, αντίθετα, έχουν ακριβώς τις ίδιες λειτουργίες και αντίκτυπο όπως τότε. Επίσης, δεν εξηγείται πουθενά η χρήση τους. Αν δε σας άρεσε τότε, δε θα σας αρέσει και τώρα. Αν μπορούσατε να το ανεχτείτε ή να το καλοδεχτείτε, το ίδιο θα κάνετε πάλι.
Το αυτόν μπορεί να ειπωθεί και για τη διαταραχή της ισορροπίας με την είσοδο πολλών πυροβόλων όπλων στις μονάδες. Ανέκαθεν η σειρά χαρακτηριζόταν από μια “χρυσή” ισορροπία μεταξύ του melee και του range, που έθετε τις βάσεις για τη δημιουργία τακτικών μάχης ανάλογα με τα προτερήματα και τα μειονεκτήματα της κάθε φυλής σε αυτούς τους τομείς. Θυμηθείτε, οι λάτρεις, πόσο διαφορετική ήταν η μάχη όταν είχατε να αντιμετωπίσετε longbows ή πως έπρεπε να αναθεωρήσετε την ανάπτυξή σας απέναντι στο ελαφρύ ιππικό των Βυζαντινών ή των Μογγόλων στο AoE II. Τα πολλά πυροβόλα έχουν εξασθενήσει την ισχύ του melee, όπως συμβαίνει φυσιολογικά και στην πραγματικότητα. Είναι πιστό στην εποχή που αντιπροσωπεύει, αλλά η ισορροπία που χαρακτήριζε τα προηγούμενα μέλη της σειράς έχει διαταραχθεί.
Οπότε ήρθε η ώρα να καταλήξουμε με την εισαγωγή: εν έτει 2020 η Tantalus Media, σε συνεργασία με τις Glu Mobile, Ensemble Studios και Forgotten Empires, μας έφεραν το Age of Empires III Definitive Edition, μια επανέκδοση ενός παιχνιδιού που έκλεισε τον κύκλο της πιο δημοφιλούς, ίσως, σειράς παιχνιδιών RTS. Είτε αυτό έγινε λόγω της φύσης του παιχνιδιού είτε για κάποιον άλλο λόγο, ας αφεθεί να το διερευνήσουν οι ιστορικοί.
Εμείς εδώ βλέπουμε ότι έχουμε να κάνουμε με έναν τίτλο σοβαρό, πλήρη, όμορφο και πιστό στον πυρήνα του. Είναι εμφανής η προσοχή που έχει δοθεί στη λεπτομέρεια, όπως επίσης και η απόσταση του gameplay του 2020 με αυτό του 2005. Όσοι αγάπησαν το αρχικό παιχνίδι θα αγαπήσουν και την επανέκδοση, καθώς τα σφάλματα που υπήρχαν παραμένουν, παρά τις όποιες βελτιώσεις. Εμείς θα το τιμήσουμε δεόντως, καθώς αποτελεί εξαιρετικό παυσίπονο μέχρι να βγουν τα Age of Mythology Definitive Edition και, φυσικα, το Age of Empires 4. Καλό βόλι σε όσους το τολμήσουν.
To Age of Empires III: Definitive Edtion κυκλοφορεί από τις 15/10/2020. To review βασίστηκε σε review code που λάβαμε από την Microsoft Hellas.
