Blast from the past.
Κάποτε, οι περισσότεροι δεν ξέραμε καν πώς να προφέρουμε το όνομά του: “Τάρικαν” ο ένας, “Τουραϊκάν” ο άλλος… Οι περισσότεροι από εμάς δεν το είχαμε τερματίσει ποτέ. Τέτοιος ήταν ο βαθμός δυσκολίας του και το βάναυσο μέγεθός του, που το παραπάνω εγχείρημα μπορεί να έπαιρνε και χρόνια.
Όλοι μας όμως είχαμε μείνει άφωνοι με την ποιότητα και τον τεχνικό τομέα του. Σε τέτοιον μάλιστα, βαθμό, που ακόμα και σήμερα, όλοι όσοι το έπαιξαν (και ακόμη περισσότεροι) το θυμούνται με αγάπη, θαυμασμό, σεβασμό και – γιατί όχι – πόρωση. Ο λόγος για το Turrican/Τούρικαν, το παιχνίδι που ξεκίνησε από τον πανάρχαιο Commodore 64 και κατέκτησε σχεδόν κάθε πλατφόρμα.
Το μακρινό 1989 κυκλοφόρησε σε Demo το πρώτο επίπεδο του παιχνιδιού. Η εικόνα υποδοχής που θύμιζε Manowar και Kings of Metal, σε συνδυασμό με τα γραφικά (κυρίως) του παιχνιδιού, άφησαν τον κόσμο έκθαμβο. Το επίπεδό τους ήταν πραγματικά πρωτόγνωρο για το μηχάνημα αυτό και άφηνε συνήθως τα στόματα ανοιχτά, με μερικά σάλια να τρέχουν στο πλάι.
Όταν το 1990 κυκλοφόρησε για το μηχάνημα, όλοι πίστεψαν επιτέλους ότι πρόκειται για πραγματικό επίτευγμα. Η επιτυχία του ήταν τέτοια, που σύντομα το παιχνίδι έκανε το άλμα προς όλα τα συστήματα Home Computers της εποχής (Amiga, Atari ST, Amstrad CPC, ZX Spectrum ακόμα και CDTV). Το 1991 έγινε το port σε Mega Drive και Game Boy, με το όνομα του δημιουργού Manfred Trenz, να γράφεται στην ιστορία.
Όσο μεγάλο, όσο εκπληκτικό και να ήταν το Turrican, η δόξα του “έσβησε” γρήγορα, καθώς η μεγάλη επιτυχία του έφερε την κυκλοφορία του Turrican II, που ήταν μεγαλύτερο και καλύτερο σε όλους τους τομείς. Επιπλέον, το παιχνίδι αυτό με τη σειρά του, άφησε ένα άλλο όνομα γραμμένο στην ιστορία, δίπλα σε αυτό του δημιουργού – αυτό του Chris Huelbeck, συνθέτη του soundtrack της σειράς στην Amiga – και όχι μόνο.
Το soundtrack όμως του Turrican II ήταν τόσο εκπληκτικό, που θεωρείται έκτοτε ως ένα από τα καλύτερα όλων των εποχών, αν όχι το καλύτερο. Για να φανεί το μέγεθος της αξίας του, αρκεί να αναφερθεί ότι η μουσική αυτή εκτελέστηκε από πλήρη συμφωνική ορχήστρα 13 χρόνια μετά κατά το Symphonic Game Music Concert Event το 2004 στη Λειψία της Γερμανίας, ενώ το 2013 κυκλοφόρησε η Turrican Soundtrack Anthology.
Ακολούθησαν πολλές συνέχειες και port σε κονσόλες και όχι μόνο. Όμως στο Turrican Flashback που ετοίμασε η Inin και η Factor 5 για εμάς, δεν βρίσκονται όλοι οι τίτλοι. Στη συλλογή αυτή περιλαμβάνονται – εκτός από τα δύο πρώτα παιχνίδια – το Mega Turrican (που είχε κυκλοφορήσει για το Mega Drive, καθώς και το Super Turrican (για τον μεγάλο του αντίπαλο, το SNES).
Όμως τι είναι το Turrican, για όσους δεν το συνάντησαν ποτέ; Είναι ένα παιχνίδι run’n’gun, με αχανή επίπεδα κατά τα Metroid πρότυπα, στο οποίο πρωταγωνιστεί ένας ήρωας που έχει συνδεθεί γενετικά με μια μεταλλική στολή, η οποία του δίνει σπουδαίες δυνάμεις.
Ο ήρωας αυτός καλείται να σώσει τον κόσμο (κατά τα πρότυπα της εποχής) αντιμετωπίζοντας μια αφυπνισμένη AI που βάλθηκε να καταστρέψει όλον το τεχνητό κόσμο της ξεχασμένης αποικίας Alterra σε έναν κοντινό γαλαξία. Το όνομα αυτής, Multiple Organism Unit Link, ή αλλιώς… MORGUL. Η ΑΙ αυτή έχει διαφθείρει κάθε μορφή ζωής που έχει πέσει στην επιρροή της, σε μια προσπάθεια να αφανίσει το ανθρώπινο είδος.
Έτσι, χειριζόμενοι τον ομώνυμο ήρωα, καλείστε να εξερευνήσετε πάμπολλα επίπεδα και υπο-επίπεδα, με εκατοντάδες κρυμμένα μυστικά, ψάχνοντας είτε οριζοντίως, είτε καθέτως. Οι αντίπαλοι είναι πολυάριθμοι, δημιουργημένοι με αρκετή έμπνευση και την αρμόζουσα ποικιλία. Υπάρχουν και περιβαλλοντικοί κίνδυνοι, παγίδες και πολλά άλλα, που θα σας εξοντώσουν σε λίγα δευτερόλεπτα.
Ακολουθώντας τη νόρμα μιας αρχαίας εποχής για το gaming, το παιχνίδι δε διαθέτει καθόλου collision detection. Όταν κάποιος σας χτυπάει, δεν υπάρχει animation ή κάποιο knockback, με αποτέλεσμα να βλέπετε βολές ή αντιπάλους να περνούν από μέσα σας – φαινομενικά ακίνδυνα – και μόνο αν κοιτάξετε τη μπάρα ζωής θα αντιληφθείτε πόσο μεγάλη ζημιά έγινε.
Σύμμαχοί σας, τα πολλά upgrades που μπορεί να δεχτεί το όπλο του ήρωα, κάποιες ειδικές επιθέσεις και η δυνατότητά του να μεταμορφώνεται σε σφαίρα όταν τα πράγματα γίνονται δύσκολα.
Αυτή είναι η δομή παιχνιδιού για τα δύο πρώτα “ορθόδοξα” παιχνίδια. Στο Mega Turrican τα πράγματα εξευγενίστικαν λίγο και το παιχνίδι ήρθε πιο κοντά στα σημερινά γούστα και πρότυπα. Τα επίπεδα μειώθηκαν σε μέγεθος, ιδιαίτερα ως προς τον κατακόρυφο άξονα και η εξερεύνηση έγινε πιο γραμμική, ενώ γενικά μειώθηκε πολύ υπέρ της δράσης.
Κατά τ’άλλα, αυξήθηκαν τα animations και τα χρώματα, ενώ προστέθηκαν parallax scrolling, εφέ καιρού και transparency. Άλλαξαν κάποια όπλα, εξαφανίστηκε το lighting gun και προστέθηκε grappling hook στο Mega Drive και Freezing Beam στο Super NES.
Απέκτησε ακόμα και εισαγωγή σε στυλ κόμικ, με τον ήρωα να ακούει την κραυγή απόγνωσης μιας όμορφης (πραγματικά, έτσι λέει) κοπέλας και να σπεύδει να βοηθήσει, σαν διαγαλαξιακός υπερήρωας που είναι. Δύσκολο να αποφανθεί κανείς αν οι αλλαγές αυτές έγιναν προς το καλύτερο ή το χειρότερο, πάντως και τα δύο “κονσολάδικα” παιχνίδια είναι όμορφα, απολαυστικότατα και γεμάτα δράση.
Μέχρι στιγμής, είτε μιλούσαμε για τα αυθεντικά παιχνίδια, είτε για τη συλλογή ήταν δύσκολα διακριτό. Αυτό έγινε επιτηδευμένα, καθώς η συλλογή προσφέρει ελάχιστα περισσότερα από τα αρχικά παιχνίδια κι ευτυχώς τίποτα λιγότερο. Τι λοιπόν προσφέρει πέρα από ένα απλό “συμμάζεμα” τεσσάρων παλιών τίτλων σε ένα μέρος; Ένα στοιχειώδες button mapping, τη δυνατότητα τοποθέτησης κάποιων ρετρό φίλτρων στην εικόνα και μια μικρή περιγραφή για το κάθε επιμέρους παιχνίδι.
Το πιο σημαντικό, φυσικά, είναι η δυνατότητα για save points και… rewind της δράσης για λίγα δευτερόλεπτα. Αυτό είναι σωτήριο για την ψυχική κατάσταση του gamer του σήμερα, καθώς ένα λάθος άλμα, μια γλίστρα, μια οποιαδήποτε απροσεξία, μπορεί να σας στείλει να ξεκινήσετε τον εκάστοτε τίτλο από την αρχή.
Σε μια κίνηση ακραίου σαδισμού, οι δημιουργοί σάς αποκλείουν από το να κερδίσετε οποιοδήποτε trophy αν χρησιμοποιήσετε τις επιλογές αυτές. Κάτι που ισχύει κι αν βρείτε και ενεργοποιήσετε τα cheats του τότε. Είναι όλα αυτά αρκετά για να δικαιολογήσουν το χαρακτηρισμό της συλλογής ως τίποτα παραπάνω από την απλή συγκέντρωση τεσσάρων παλιών τίτλων; Οριακά όχι…
Η σειρά Turrican φέρει κληρονομιά μεγατόνων και όνομα που αντηχεί στις δεκαετίες. Όταν κάποιος επιλέγει να τη φέρει ξανά στο προσκήνιο, θα πρέπει να περιμένει ότι οι παλιοί φίλοι της σειράς – οι οποίοι και αποτελούν τη μερίδα του λέοντος για το target group μιας τέτοιας συλλογής- θα αφυπνιστούν ως άλλη MORGUL. Για αυτό οφείλει να τη χειριστεί με σεβασμό και προσοχή.
Αυτό θα σήμαινε περισσότερο έξτρα υλικό, artwork, trivia, αφιερώματα, ακόμα και το ίδιο το πολυβραβευμένο και ιστορικό soundtrack. Έτσι όπως προέκυψε, αποτελεί μια εντελώς bare bones εμπειρία, του είδους που θα μπορούσε κανείς να αποκομίσει και από έναν απλό emulator. Επειδή υπάρχουν υπονοούμενα και για δεύτερη συλλογή στα σκαριά, κρατάμε μεγάλο καλάθι και περιμένουμε να εισακουστούμε εκεί.
Το Turrican Flashback κυκλοφορεί από τις 29/1/21 για PS4 και Switch. Το review βασίστηκε στην έκδοσή του για το PS4 με review code που λάβαμε από την εκδότριά του, την Inin.
