1,62. Καλό είναι να έχουμε μια ιδέα της γενικότερης εικόνας πριν ανοίξουμε μια συζήτηση επάνω σε οποιοδήποτε θέμα. 1,62 δισεκατομμύρια δολάρια λοιπόν είναι αυτά που έβγαλε η ΕΑ πέρυσι από το Ultimate Team. Όχι από το FIFA και τις πωλήσεις του προφανώς, το νούμερο αυτό αφορά αποκλειστικά και μόνο τα κέρδη που προέρχονται από το mode Ultimate Team. Και τώρα μπορούμε ίσως λίγο πιο εύκολα να κάνουμε μια συζήτηση για τις προσδοκίες που θα έπρεπε να έχουμε ή να μην έχουμε από το FIFA 22, και από το κάθε νέο FIFA.
Είναι παράλογο να ζητάμε κάθε χρόνο κάτι επαναστατικό λοιπόν; Υπάρχουν θέματα που δεν μπορούν να λυθούν; Υπάρχουν περιορισμοί πόρων; Δεν είναι μια κουβέντα που θα λυθεί σε αυτό το κείμενο, αλλά καλό θα ήταν να την έχουμε υπόψη από εδώ και πέρα. Κι αυτό διότι το FIFA 22 είναι μεν ένα καλό παιχνίδι, το οποίο για μια ακόμη φορά μάς υπενθυμίζει να μην ενθουσιαζόμαστε με τις ετήσιες κυκλοφορίες. Θέλουμε να έχουμε την πιο πρόσφατη έκδοση μιας σειράς και να ακολουθούμε την αθλητική σεζόν με τον δικό μας, ψηφιακό τρόπο κάθε χρόνο; Καλώς, αλλά μέχρι εκεί.
Ενώ τα παραπάνω ισχύουν λοιπόν, το FIFA 22 είναι ένα πολύ καλό ποδοσφαιρικό παιχνίδι και ένα από τα καλύτερα της σειράς τα τελευταία χρόνια, και το ξέρει. Για να το πούμε διαφορετικά, είναι ωραίες οι ομάδες που δείχνουν τις προθέσεις από τα πρώτα δευτερόλεπτα μιας ποδοσφαιρικής αναμέτρησης. Ήδη από τα πρώτα 10 λεπτά που θα βρεθεί στην οθόνη, το FIFA 22 προσπαθεί να δείξει ότι το σπίτι του ποδοσφαίρου είναι μόνο εκεί. Και συγκεκριμένα, στο ηλιόλουστο Παρίσι που ο Μπέκαμ πίνει χαλαρός το καφεδάκι του ενώ ο παίκτης μας τρέχει με μια μπάλα στα στενά, κατευθυνόμενος προς το Parc de Princes, και παράλληλα σε σύντομο χρονικό διάστημα συνεχίζουν να περνάνε από μπροστά μας γνώριμες φιγούρες από τον Εμπαπέ και τον Τιερί Ανρί μέχρι τον Lewis Hamilton και τον Anthony Joshua ενώ στο βάθος ξεκινάει ένα ματς του Champions League.
Και μας θύμισε όλο αυτό το σκετσάκι των ΑΜΑΝ με τον ΟΤΕ, και την ατάκα «Και που να πάτε κύριε; Ο ΟΤΕ είναι μεγάλος, ο ΟΤΕ είναι μακρύς, ο ΟΤΕ είναι μονοπώλιο». Κάπως έτσι λοιπόν η ΕΑ κρατάει με άνεση την πρωτοκαθεδρία, κάνοντας τις κλασικές ετήσιες βελτιώσεις και ταυτόχρονα χωρίς να παρουσιάζει τίποτα το επαναστατικό.
Οφείλουμε όμως να πούμε πως το FIFA 22 είναι πράγματι υπερπλήρες και με μικρές βελτιώσεις σε σχέση με πέρυσι σε όλα τα modes. Το Volta για παράδειγμα, στο οποίο συνεχίζει να επενδύει η EA, δεν έχει καταφέρει να γίνει το νέο FIFA Street αλλά έχει ουσιαστικές προσθήκες και είναι αισθητά καλύτερο. Συνεχίζει να υπάρχει εκεί για να συμπληρώνει ένα ήδη πλήρες πακέτο και να προσφέρει κάτι διαφορετικό σε αυτούς που θα το αναζητήσουν. Για παράδειγμα, φέτος έχει γίνει πιο γρήγορο και έχουν προστεθεί και κάποιες άτυπες «υπερφυσικές» δυνάμεις, όπως πολύ δυνατά σουτ, μεγάλη ταχύτητα ή σκληρά τάκλιν.
Καταλαβαίνουμε τι προσπαθεί να κάνει η ΕΑ, αλλά άποψή μας είναι πως για να «απογειωθεί» το Volta θα πρέπει να απελευθερωθεί από τη λογική του υπόλοιπου παιχνιδιού και να σουτάρει μεγάλο κομμάτι του gameplay. Είναι στην σωστή κατεύθυνση οι αλλαγές στο φετινό Volta, αλλά συνεχίζει να μην αποτελεί κυρίως πιάτο και κυρίως, να μην καλύπτει το κενό του FIFA Street.
Ο γράφων συνεχίζει να πιστεύει ότι το καλύτερο mode είναι η Καριέρα, η οποία έχει και φέτος νέες πινελιές και ιδέες και δεν στερεύει εύκολα από περιεχόμενο είτε πρόκειται για καριέρα παίκτη είτε κατευθείαν για προπονητή. Έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ ενδιαφέρον skill tree και perks που μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς στον παίκτη του, με μια RPG αίσθηση προόδου, που κρατάει το ενδιαφέρον και που ενισχύεται από την αυθεντικότητα του να παίζει κανείς στην λασπωμένη 3η κατηγορία Αγγλίας μέχρι να ανέβει στα μεγάλα σαλόνια.
Η καριέρα του παίκτη είναι και μια πολύ καλή ευκαιρία να παρατηρήσει κανείς το ανανεωμένο gameplay, να μελετήσει τις προσθήκες και τις αλλαγές χωρίς το άγχος του να κερδίσει το ματς και να δει τις αγορές που πρέπει να κάνει στο Ultimate Team. Η πιο σημαντική παρατήρηση για το gameplay έχει να κάνει με το γεγονός ότι πρόκειται για το πιο ρεαλιστικό FIFA μέχρι σήμερα, με την HyperMotion τεχνολογία να προσφέρει υπέροχες, άκρως ποδοσφαιρικές στιγμές.
Υπάρχουν πολλά νέα motion-captured animations από πραγματικούς ποδοσφαιριστές, σημαντικά αναβαθμισμένη σωματική επαφή μεταξύ των παικτών, και γενικά μια αίσθηση ότι όλες οι πτυχές του παιχνιδιού είναι συνεπείς και υπακούουν πλέον σε συγκεκριμένους βασικούς κανόνες φυσικής. Το χτίσιμο μιας επίθεσης από την άμυνα, στα τριγωνάκια στο κέντρο, τα ανοίγματα στα φτερά μέχρι την τελική πάσα στον Λουκάκου, είναι όλα πιο απολαυστικά από ποτέ, και δίνεται η αίσθηση ότι παιχνίδι δεν είναι τόσο προβλέψιμο όπως ήταν άλλες χρονιές.
Φέτος, υπάρχει η αίσθηση ότι δεν ξέρουμε πως θα καταλήξει μια φάση. Τα πλασέ παίρνουν τα φάλτσα που μπερδεύουν τους τερματοφύλακες, οι κόντρες και τα τάκλιν είναι από την φύση τους έντονα και οι παίκτες δεν μπλέκονται μεταξύ τους για ολόκληρα δευτερόλεπτα.
Πολύ ευχάριστο είναι επίσης ότι φέτος το pace είναι αισθητά πιο συνεπές με την πραγματικότητα αφού έχει να κάνει και με το timing που ο παίκτης θα πετάξει μπροστά τη μπάλα, στην οποία περίπτωση αν ο αμυντικός δεν έχει ακολουθήσει τη φάση από νωρίτερα, θα βρεθεί πολύ πίσω και πολύ δύσκολα θα προλάβει να καλύψει το χαμένο έδαφος. Αυτό προσθέτει και μια νέα διάσταση στην άμυνα, η οποία είναι πιο απαιτητική από άλλες χρονιές. Οι τερματοφύλακες από την άλλη, ενώ συχνά πυκνά πιάνουν τα άπιαστα, υπάρχουν πολλές στιγμές που δέχονται γκολ από σουτ ή φάσεις που δεν θα έπρεπε καν να είναι απειλητικές.
Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι το παιχνίδι συμπεριφέρεται διαφορετικά στο Ultimate Team, όπου δυστυχώς για μια ακόμη χρονιά η CPU σπάει τους κανόνες του παιχνιδιού ανάλογα με τα γούστα της και το γνωστό scripting, κανόνες στους οποίους όμως πάντα υπακούν οι ποδοσφαιριστές του παίκτη.
Οι παίκτες του υπολογιστή κερδίζουν τη συντριπτική πλειοψηφία των διεκδικήσεων, κάνουν συνεχώς μαρκαρίσματα που αγνοούν παντελώς το αν έχουμε τοποθετηθεί σωστά για να μην χάσουμε την μπάλα, και γενικά κάνουν πράγματα που πολύ δύσκολα γίνονται από τους δικούς μας παίκτες.
Και κάπως έτσι φτάνουμε στον πυρήνα του FIFA. Ή για την ακρίβεια, τον πυρήνα ολόκληρης της ΕΑ. 1.62 δισεκατομμύρια δολάρια, το 30% των εσόδων της ΕΑ. 1,62 δισεκατομμύρια λόγοι να γράφουμε κάθε χρόνο τα ίδια, και κάθε χρόνο η κατάσταση του Ultimate Team να είναι όλο και χειρότερη. Δεν θα γράψουμε πάλι κάτι καινούριο για το ίδιο mode, τις ίδιες τακτικές, το ίδιο τοξικό περιβάλλον. Το Ultimate Team θεωρητικά έχει τις βάσεις για ένα πολύ διασκεδαστικό mode, για αυτούς που δεν νιώθουν την ανάγκη να αγχώνονται για το κυνήγι των αναβαθμίσεων και δεν συγκινούνται από τις σειρήνες.
Για τους υπόλοιπους – τους περισσότερους – το Ultimate Team ζητά αντίτιμο την gaming ζωή τους. Φέτος έχουμε και Preview packs, για να μπορούμε να ανοίγουμε και εικονικά πλέον μια φορά την ημέρα, τα ήδη εικονικά Packs. Οι τιμές πολλών παικτών έχουν πέσει και έτσι είναι εύκολο να έχει κανείς μια τίμια ομάδα, αλλά οι τιμές των καλών παικτών είναι πραγματικά απαγορευτικές.
Ταυτόχρονα, τα Squad Building Challenges (SBC) ενώ ξεκίνησαν με μια καλή ιδέα έχουν καταντήσει αστεία, και αυτή είναι η πιο ευγενική λέξη που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε. Το αντίτιμο που ζητάνε είναι κυριολεκτικά εξοντωτικό, και δεν απευθύνεται σε ανθρώπους που δεν διατίθενται να βγάλουν λεφτά από την τσέπη τους. Για παράδειγμα, για να αποκτήσουμε την Untradable Player of the Month κάρτα του Cristiano Ronaldo πρέπει να ανταλλάξουμε συνολικά 26 εντεκάδες παικτών, μεταξύ των οποίων 4 89-rated και 4 88-rated, και πάει λέγοντας. Με πρόχειρους υπολογισμούς, ένα κόστος περίπου στα 2.5 εκατομμύρια coins. Ξέρετε πόσο πληρώνει ο μέσος αγώνας στο Ultimate Team; 800 coins.
Ίσως πρόκειται και εδώ για μια περίπτωση μοντέρνας, ελεύθερης διαπραγμάτευσης μεταξύ αγοράς και αγοραστή. Και δυστυχώς λειτουργεί ολόκληρο το mode με τρόπο τοξικό, όπου κάθε λεπτό που παίζουμε άλλο mode, είναι ένα λεπτό που δεν παίξαμε Ultimate Team και πιθανότατα χάσαμε κάποιο reward επειδή μας πέρασε κάποιος άλλος στην κατάταξη που έπαιξε περισσότερο. Για μια ακόμη χρονιά γίνονται προσθήκες που κάνουν το mode πιο προσβάσιμο σε όλους αλλά μην γελιέστε: το FUT είναι μια αγορά (γιατί για αγορά πρόκειται) που από ένα σημείο και μετά, απευθύνεται σχεδόν αποκλειστικά στα βαριά πορτοφόλια.
Φεύγοντας από το Ultimate Team, συνολικά ο τεχνικός τομέας του FIFA 22 είναι εντυπωσιακός, αν εξαιρέσουμε κάποια glitches και bugs που χωρίς ιδιαίτερο λόγο μας ταλαιπώρησαν τις πρώτες μέρες, όπως saves που χανόταν και features που δεν λειτουργούσαν. Το loading είναι σχεδόν άμεσο, σε σημείο που στο UT δεν προλαβαίνουμε καν να δούμε με ποια ομάδα είμαστε αντιμέτωποι.
Όσον αφορά τον οπτικό τομέα, το αποτέλεσμα είναι υψηλής ποιότητας αλλά δεν εντυπωσιάζει. Ενώ υπάρχουν μικρές λεπτομέρειες που φαίνεται σαφώς next-gen η εμπειρία, η συνολική εικόνα μάλλον απογοητεύει. Υπάρχουν δηλαδή πρόσωπα παικτών που είναι άκρως ρεαλιστικά, αλλά σε παίκτες που δεν είναι τόσο γνωστοί το αποτέλεσμα είναι στην καλύτερη, μέτριο, και το χάσμα μεταξύ τους χαοτικό.
Το φετινό FIFA λοιπόν δεν θα απογοητεύσει πολλούς και αντίστοιχα δεν θα εντυπωσιάσει πολλούς. Είναι ένα σαφώς βελτιωμένο παιχνίδι με καλές βάσεις, που εκμεταλλεύεται εν μέρει τις νέες κονσόλες για να πάει το gameplay ένα βήμα μπροστά στη σωστή – κατά τη γνώμη μας – κατεύθυνση. Για τους πιστούς ακόλουθους της σειράς, το FIFA 22 αξίζει τα λεφτά του. Ταυτόχρονα, δεν εξερευνά τις νέες δυνατότητες που ανοίγονται στη νέα αυτή γενιά, και η πολυπόθητη next-gen αίσθηση είναι κάτι που θα πρέπει να περιμένει.
To FIFA 22 κυκλοφορεί από την 1/10/21 για PS5, PS4, PC, Switch, Xbox Series και Xbox One. Το review βασίστηκε στην έκδοσή του για το PS5 με review code που λάβαμε από τη Bandai Namco Entertainment Greece.
