Βαρύ και ασήκωτο το πέπλο του Halo και της σκιάς που άφησε η Bungie, με την 343 Industries να προσπαθεί εδώ και χρόνια να ανακτήσει τα πάλαι ποτέ βασιλικά σκήπτρα της σειράς αλλά όλο κάτι να μην της βγαίνει. Ιδιαίτερα ενδιαφέρον ήταν το νέο σύμπαν του Halo 4 και το background των ανθρώπων και των Forerunners, αλλά το gameplay ήταν κομματάκι ανάλαφρο. Πολύ καλό το gameplay στο Halo 5 και με υπέροχο traversal, αλλά ιδιαίτερα αδιάφορο το campaign και οι χαρακτήρες. Χιλιοαγαπημένη η Master Chief Collection, αλλά πέρασε μετά πόνων και βασάνων για να στρώσει σωστά, με βουνό τα τεχνικά προβλήματα στην αρχή.
Καλή και χρυσή λοιπόν η 343 Industries και ξεκάθαρη η αγάπη της για το σύμπαν (η ομάδα άλλωστε είχε φτιαχτεί από βετεράνους της Bungie), όμως σε κάθε τίτλο που κυκλοφορεί υπάρχει ένα μικρό ή μεγάλο «αλλά» που τον συνοδεύει. Ακόμα και στο Halo Infinite, έναν τίτλο με budget εκατοντάδων εκατομμυρίων, απ’ όσο έχει ακουστεί, υπάρχει το τεράστιο «αλλά» της παρουσίασης του 2020 αλλά και του εμφανώς ανέτοιμου τίτλου που έδειξαν τότε. Σοφή η καθυστέρησή του για έναν χρόνο (παρά το ότι πόνεσε ιδιαίτερα το ισχνό σε παιχνίδια launch του Xbox Series), αλλά ο φόβος στην άκρη του μυαλού μας παρέμενε μέχρι σήμερα. Θα μπορέσει επιτέλους η 343 να παραδώσει ένα παιχνίδι που σύσσωμοι οι γκρινιάρηδες και μη gamers θα παραδεχθούμε ότι είναι ξανά ένα υπεράρτιο Halo;
Το γεγονός ότι ο Τύπος έχει παραλάβει το campaign για preview κοντά ένα μήνα πριν από την κυκλοφορία του Halo Infinite, είναι θετικό. Το ότι το multiplayer δόθηκε και αυτό πριν λίγες μέρες σε beta μορφή σε όλους, δείχνει πως, αν μη τι άλλο, η 343 πιστεύει πραγματικά στο παιχνίδι και δεν φοβάται να το δείξει πριν τις 8 Δεκεμβρίου. Για το multiplayer δεν έχει πολύ νόημα να μιλήσουμε τώρα μιας και είναι πάρα πολύ νωρίς για οποιαδήποτε συμπεράσματα.
Άλλωστε όλοι έχετε πρόσβαση στο παιχνίδι αυτή τη στιγμή και μπορείτε να δείτε από μόνοι σας τι πουλιά πιάνει, μιας και όλο το multiplayer του τίτλου θα είναι free to play. Για το campaign όμως; Για αυτό μπορούμε να σας πούμε πολλά μετά από πολλές ώρες ενδελεχούς παιχνιδιού και γερού καρβουνίσματος, τουλάχιστον μέσα στα πλαίσια που μας επιτρέπεται από την MS. Με το review να έρχεται σε μερικές εβδομάδες, λίγη υπομονή ακόμα και θα σας πούμε σύντομα και τις συνολικές εντυπώσεις μας.
Αν λοιπόν θέλαμε να περιγράψουμε το Halo Infinite με πολύ λίγες λέξεις, αυτές θα ήταν “Halo: Combat Evolved” αφού το νέο πόνημα της 343 δανείζεται πάρα μα πάρα πολλά στοιχεία από το στήσιμο, τη λογική και την αισθητική του πρώτου τίτλου της σειράς. Προσοχή, δεν αποτελεί μια συγνή αντιγραφή/ reboot τύπου Force Awakens, αλλά αν κάποιος μας έβαζε όλα τα παιχνίδια της σειράς δίπλα-δίπλα, με κοινά γραφικά και μας ρωτούσε ποιο είναι το Halo 2, θα λέγαμε με άνεση πως είναι το Halo Infinite.
Η ιστορία, όπως και στο πρώτο παιχνίδι, ρίχνει τον Master Chief μέσα σε έναν πόλεμο που κυμαίνεται εδώ και καιρό, δίχως να χάνει χρόνο σε υπερβολικό exposition. Είναι ξεκάθαρα επικεντρωμένη στον πρωταγωνιστή μας, και αν και δείχνει να έχει διάφορες συνδέσεις με τα Halo 4, Halo 5 και Halo Wars 2, το φως πέφτει πάνω στον Chief και στη νέα, πιο άγρια και πιο μοναχική περιπέτειά του. Για την ώρα τουλάχιστον, το cast είναι μικρό και σφιχτοδεμένο, πάντα στα πλαίσια του τελευταίου μεγάλου ήρωα Arnold… εεε John 117 και του πείσματός του να σώσει την ανθρωπότητα.
Θα παραδεχθούμε πως ο πρόλογος ήταν ολίγον τι νερόβραστος, με διάχυτο συναίσθημα ότι τα έχουμε δει και ξαναδεί όλα αυτά, αλλά ευτυχώς από το σημείο που βλέπετε πλέον τον τίτλο του παιχνιδιού και μετά, η κεντρική ιστορία δείχνει να έχει πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον απ’ ό,τι είχε οποιαδήποτε στιγμή του Halo 5. Το πώς θα εξελιχθεί αυτή ως το τέλος όμως, θα το δούμε στην πορεία.
Θαρούμε πάντως πως το μεγαλύτερο ερώτημα που έχει ο κόσμος είναι το τι ακριβώς συμβαίνει με το open world σκηνικό που φαίνεται να έχει το παιχνίδι, αλλά και για το παράπλευρο υλικό που είχαν δείξει οι δημιουργοί. Να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν κάτι εξ αρχής: Το Halo Infinite ευτυχώς ΔΕΝ είναι Far Cry. Ναι, είναι αρκετά πιο μεγάλος ο κόσμος του απ’ ό,τι στο παρελθόν, και ναι υπάρχει παράπλευρο και filler υλικό, αλλά δε πλησιάζει καν τα χαοτικά μεγέθη των Far Cry και τον κυκεώνα από σημαιάκια που εκεί βλέπουμε. Σε αυτό βοηθάει κατά βάση ο κατακερματισμός του χάρτη σε κλειδωμένες, μαζεμένες περιοχές, τον σχετικά μαζεμένο αριθμό από filler υλικό αλλά και στην υπέροχη προσθήκη του grapple.
Ο κατακερματισμός γίνεται γιατί το Zeta Halo ring, που λαμβάνει χώρα η ιστορία μας, έχει υποστεί τεράστιες καταστροφές και ο κόσμος του είναι σμπαραλιασμένος, σχεδόν χωρισμένος σε νησίδες, με αποτέλεσμα όσο προχωράτε την ιστορία, να ξεκλειδώνετε σιγά σιγά νησί το νησί και να μη σας αφήνει το παιχνίδι εξ αρχής να χαθείτε σε έναν πελώριο χάρτη δίχως ουσία. Αυτό το συμμάζεμα του χάρτη είναι νευραλγικής σημασίας (θυμίζει ίσως το Metro Exodus) και δείχνει πόσο καλύτερα μπορείς να σχεδιάσεις έναν ανοιχτό χώρο, χωρίς όμως να τον κάνεις απλά χαοτικά, μεγάλο και πνιγμένο στη σαβούρα και το filler υλικό.
Από την άλλη βέβαια, δυστυχώς δε μιλάμε για Witcher 3 ή RDR2, και έτσι το παράπλευρο υλικό -σε μεγάλο βαθμό- δεν έχει κάποια ουσιώδη ιστορία για να σε τραβάει. Αλλά ας βάλουμε σε μια σειρά όλο το υλικό που συναντήσαμε στο πρώτο «νησί» για να γίνουμε πιο κατανοητοί.
- Κτίριο/βάση/περιοχή που γίνεται κάτι πολύ σημαντικό για την ιστορία. Εκεί είναι όλο το ψωμί της ιστορίας, ο πιο ωραιός σχεδιασμός, οι πιο σκληρές μάχες και ο μεγαλύτερος χαμούλης.
- Μεγάλες βάσεις που έχουν κάποια πολύ μικρή ιστορία (τύπου κατέστρεψε τις γεννήτριες αυτού του εργοστασίου και την βάση που επισκευάζουν τα οχήματά τους). Μπόλικο fun και ξύλο και εδώ και σίγουρα κάτι που θα θέλει κάποιος να ασχοληθεί.
- FOB points. Mini βάσεις που στην ουσία δουλεύουν σαν control points, όπου αν ανακτήσεις από τους εχθρούς, σου εμφανίζει points of interest τριγύρω και μπορείς να καλέσεις βοήθεια για resources όπως οχήματα, marines, όπλα και εξοπλισμό, ανάλογα με το valour που εχεις (valour κερδίζεις όταν προχωράς την κεντρική ιστορία αλλά και με όλα τα παράπλευρα missions). Είναι πολύ μικρά και σε 3-4 λέπτα τα έχεις ανακτήσει, αλλά είναι πολύ χρήσιμα στο παιχνίδι και είναι και τα fast travel point σας.
- Bounties / special enemies. Μικρές βάσεις με διάφορους αντιπάλους που πλευρίζουν έναν σπέσιαλ εχθρό. Αυτές προσφέρουν αρκετά ενδιαφέρον μάχες καθώς οι σπέσιαλ αυτοί εχθροί δουλεύουν σαν mini bosses, ενώ αν τους νικήσετε, ξεκλειδώνετε μια σπέσιαλ, δυνατότερη έκδοση του όπλου τους.
Αυτά τα τέσσερα λοιπόν, είναι αρκετά ουσιώδη, προσφέρουν πολλά στο gameplay και είναι καλά στημένα σε σχεδιασμό και σε μάχη. Από εκεί και πέρα όμως, υπάρχει δυστυχώς και λίγο Ubisoft-o filler:
- Armor points. Απλά διάσπαρτα caches στον χάρτη, που αν τα ανοίξεις παίρνεις ένα upgrage point για να αναβαθμίσεις τον εξοπλισμό σου. Αυτά σιγουρά θα τα κάνεις για να αναβαθμίζεσαι, αλλά συχνά δεν έχουν ούτε κάποια μάχη αλλά ούτε κάποιο δύσκολο platform για να τα αποκτήσεις -απλά πρέπει να τα βρεις.
- Save marines. Μικρές ομάδες από marines, μπλεγμένες σε μικρές μάχες. Πηγαίνεις, καθαρίζεις, σκουπίζεις, φεύγεις. 2-3 λεπτά μάχη με τίποτα το ιδιαίτερο πέρα από το ότι θα έρθουν οι marines μαζί σου, οπότε βολεύει να σώσεις μερικούς πριν πας για κάποια μεγάλη αποστολή ή βάση.
- Mjolnir armor points. Ακριβώς όπως τα upgrade points, αλλά εδώ ξεκλειδώνεις armor cosmetics για το multiplayer. Πάλι δεν έχουν κάποια δυσκολία στην απόκτησή τους, και αν δεν έχεις στο πρόγραμμα να παίξεις multiplayer, μπορείς να τα αγνοήσεις εντελώς.
- Propaganda towers. Ορισμένα μικρά και απολύτως αδιάφορα πυργάκια, όπου αν σκοτώσεις 3-4 εχθρούς και τα ανατινάξεις, κερδίζεις ψήγματα από valour points.
Bλέπετε και εσείς μάλλον ότι τα παραπάνω πράγματα, παρά τη χρησιμότητά τους, έχουν μπει λιγάκι «φθηνά» στο παιχνίδι, δίχως πολύ ιδιαίτερη σκέψη στο σχεδιασμό και στο στήσιμό τους. Ναι, έχουν όλα μια χρηστικότητα (ειδικά τα upgrade points είναι απαραίτητα στα ανώτερα επίπεδα), αλλά γενικά όλο το παιχνίδι θα μπορούσε να τα δίνει με μια ιστορία ή να τα στήνει με περισσότερο βάθος. Ισως παρακάτω το πράγμα να αλλάζει, αλλά στην αρχή τουλάχιστον τα πράγματα είναι έτσι.
Η ουσία βέβαια στα Halo ήταν, είναι και θα είναι πάντοτε το gameplay και στο Halo Infinite -για άλλη μια φορά- η σειρά παραδίδει σεμινάρια σχεδιασμού. Το gunplay είναι εξαιρετικό όπως σε κάθε Halo ενώ η AI βρίσκεται για άλλη μια φορά στην κορυφή της βιομηχανίας, κάνοντας NPCs από άλλα σύγχρονα shooters να φαντάζουν αστείοι. Oι δε κλασικοί εχθροί έχουν όλοι αναβαθμιστεί αναλόγως, τόσο σε AI όσο σε δυνατότητες και συμπεριφορά. Οι Elites ειδικά είναι πιο θανατηφόροι από ποτέ, με το stealth τους να είναι πλέον 100% καθαρό και να μπορούν να σας πλησιάσουν και να σας κάνουν one stab kill πριν πάρετε μυρωδιά!
Όσο αστείο και αν ακουστεί αυτό που θα πούμε τώρα, αυτά που γράψαμε παραπάνω, πάνω κάτω τα περιμέναμε. Δεν θα ήταν Halo δίχως αυτά τα στοιχεία. Αυτό που δεν περιμέναμε καθόλου όμως, είναι το πόσο καλά δουλεύει το grapple hook που βλέπουμε για πρώτη φορά σε τίτλο Halo. Bungie και 343 έχουν ανά τα χρόνια δώσει διάφορα special abilities και εξοπλισμό στους Spartans (και στους Guardians του Destiny), κανένα όμως δεν πλησίασε την τόσο αρμονική και εξαιρετική εφαρμογή που βλέπουμε εδώ με το grapple hook.
Πέρα από το γεγονός ότι βοηθάει πάρα πολύ στο να κινηθείτε πάνω/κάτω στον μεγαλύτερο πλέον χάρτη, τώρα μπορείτε να προσεγγίσετε μια βάση με πάρα πολλούς τρόπους, να σκαρφαλώσετε τείχη, να φτάσετε sniper nests που στο παρελθόν δε θα φτάνατε ποτέ, και γενικά να αλλάξετε εντελώς το πώς πλησιάζατε μια μάχη στο παρελθόν του Halo, με το verticality πλέον να έχει εκτοξευθεί και να αλλάζει άρδην το gameplay. Ξαναλέμε, είναι νωρίς για συνολικές εντυπώσεις επάνω στο παιχνίδι, αλλά το grapple είναι ήδη ένα από τα ομορφότερα σημεία που έχουμε δει στη σειρά μέχρι σήμερα.
Στα του τεχνικού τομέα τώρα, τα πράγματα είναι λίγο-πολύ όπως τα περιμέναμε. Πολύ ωραία μουσική που συμβαδίζει με τη σειρά και καλό surround που βοηθάει πάντα στο να καταλαβαίνουμε από πού έρχεται ένας εχθρός, με τα διάφορα νέα weapon αλλά και environmental effects να δίνουν ζωή στον κόσμο. Οπτικά, από την άλλη, το Halo Infinite είναι ένα όμορφο παιχνίδι αλλά ξεκάθαρα είναι ένας τίτλος cross-gen σε τελικό αποτέλεσμα. Το animation capture είναι εξαιρετικό και τα textures πεντακάθαρα και υψηλής ανάλυσης, αλλά ναι, δεν είναι το παιχνίδι που φιγουράρεται για τα γραφικά του. Ίσως όμως και κανένα Halo να μην ήταν έτσι. Άλλωστε, με το art direction να επιστρέφει στα κλασικά μονοπάτια του Halo CE, είναι μάλλον αναπόφευκτο ότι δεν θα δούμε πιο extreme σκηνικά όπως στο Halo 4. Ίσως να κρύβονται όμως παρακάτω, ποιος ξέρει!
Σε γενικές γραμμές, η αρχική μας εντύπωση συνοδεύεται από ένα έντονο θετικό πρόσημο. Το gunplay και η AI δείχνουν καλύτερα από ποτέ, και τεχνικά μπορεί να μην «ρίχνει σαγόνια», αλλά τρέχει ήδη σχεδόν άρτια, με καρφωμένο framerate και πολύ ομαλή κίνηση. Το grapple είναι στοιχείο το οποίο ονειρευόμαστε κάθε βράδυ όταν πάμε για ύπνο και που σκεφτόμαστε όλη την ημέρα πριν πάμε πάλι πίσω να παιξουμε. Το μεγάλο στοίχημα όμως είναι ένα: Θα καταφέρει η ιστορία να κρατήσει δυνατή ροή αλλά και εξέλιξη μέχρι το τέλος;
Ή η πιο ανοιχτή φύση του χάρτη σε συνδυασμό με το OCD που πιάνει πολλούς παίκτες θα αφαιρέσουν από το πιο καταιγιστικό και “σωληνωτό” Halo του παρελθόντος; Το Halo Infinite είναι η μεγαλύτερη αλλαγή που έχει δει η σειρά μέχρι σήμερα, σε όλα της τα επίπεδα, ένα soft reboot θα το έλεγε κανείς. Το ρίσκο που πήραν η 343 Industries και η Microsoft είναι μεγάλο και μόνο ο χρόνος θα δείξει αν θα τους βγει αυτό το πείραμα. Υπομονή λοιπόν μέχρι τις αρχές του Δεκεμβρίου, το review μας αλλά και την κυκλοφορία του ίδιου του παιχνιδιού.
Το Halo Infinite κυκλοφορεί στις 8/12/21 για Xbox Series, PC και Xbox One. Η πρόσβαση στο campaign έγινε με ειδικό preview code που μας παραχωρήθηκε από τη Microsoft Hellas.
