Η Πέπα το γουρουνάκι δεν χρειάζεται πολλές συστάσεις. Πιθανότατα να είναι και το διασημότερο γουρουνάκι που υπήρξε ποτέ, αφήνοντας πίσω της εξαιρετικούς αντιπάλους της κατηγορίας, όπως ο Babe το γουρουνάκι ή ο Πόρκι Πιγκ. Η Τεράστια απήχησή της και η λατρεία που δείχνουν τα μικρά παιδιά στη σειρά, κάθε άλλο παρά τυχαία είναι. Κι αν οι μεγάλοι δεν μπορούν να καταλάβουν τι είναι αυτό που βρίσκουν τα παιδιά, αυτά ξέρουν και καταλαβαίνουν καλύτερα. Μια γνωστή έκφραση λέει ότι τα παιδιά είναι οι αυστηρότεροι κριτές και είναι εν μέρει αλήθεια. Γιατί μπορεί σε πρώτο χρόνο όλα τα καρτούν να τραβάνε την προσοχή και το ενδιαφέρον των μικρών ηλικιών, λίγα είναι όμως αυτά που θα τα κάνουν να κολλήσουν και να επιστρέφουν διαρκώς.
Λίγα είναι αυτά που ξεχωρίζουν από τη σημερινή υπερπροσφορά που υπάρχει σε περιεχόμενο, και κάνουν τα παιδιά να βλέπουν τα ίδια και τα ίδια επεισόδια σε μανιακή επανάληψη που οδηγεί τους γονείς σταδιακά στην τρέλα. Πόσο μάλλον, όταν την μερίδα του λέοντος δείχνει να έχει πλέον αρπάξει το YouTube, με το αλλοπρόσαλλο και ανεξέλεγκτο περιεχόμενό του.
Η Πέπα το γουρουνάκι λοιπόν έχει καταφέρει να κερδίσει αυτή τη μάχη με διάφορες σωστές κινήσεις, αλλά με την σημαντικότερη εξ αυτών να είναι η απλότητα που χρειάζονται οι πολύ μικρές ηλικίες. Υπάρχουν πολλά στοιχεία που συντελούν στο επιτυχημένο σύνολο, όπως το μεγάλο, έντονο, λιτό και καθαρό σχέδιο, οι γονείς που προσδιορίζονται μόνο ως προέκταση των παιδιών (χωρίς ονόματα δηλαδή, αλλά ως Μαμά Γουρουνίτσα και Μπαμπάς Γουρουνάκης) και πολλά ακόμα που δεν είναι της παρούσης.
Αυτό που έχει σημασία στην προκειμένη περίπτωση, είναι η απλότητα. Αυτή η απλότητα λοιπόν, που απογείωσε την τηλεοπτική σειρά, προσπάθησε να μεταφερθεί και στο παιχνίδι My Friend Peppa Pig. Μόνο που οι σειρές και τα video games είναι δύο διαφορετικά πεδία, με άλλους νόμους και κανόνες. Σε ένα βασικό, πρώτο στάδιο, η απλότητα δουλεύει και στο παιχνίδι, αλλά μετά από λίγο, μοιραία, θα οδηγήσει σε προβλήματα.
Πριν αναλύσουμε τα στοιχεία του παιχνιδιού λοιπόν, να αναφέρουμε ότι πρόκειται για ένα παιχνίδι που απευθύνεται στις πολύ μικρές ηλικίες. Θα λέγαμε πως είναι ιδανικό για πρώτο παιχνίδι κάποιου παιδιού, καθώς οι διαθέσιμες κινήσεις και οι απαιτήσεις είναι στο βασικότερο δυνατό επίπεδο. Το μόνο που έχει και μπορεί να κάνει το παιδί, είναι να κινεί τον χαρακτήρα του αριστερά και δεξιά με τον αναλογικό μοχλό, καθώς και ένα πλήκτρο για όλες τις ενέργειες. Χωρίς ποτέ να απαιτείται ταχύτητα, συγχρονισμός ή κάποιου είδους ικανότητα.
Μέχρι εδώ όλα καλά. Ιδανικά θα λέγαμε ως προς αυτό που προσπαθεί να επιτύχει ο τίτλος και το κοινό στο οποίο απευθύνεται. Σε αυτό το σημείο όμως, αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους πολλές και διάφορες παράλογες και τεμπέλικες επιλογές. Η βασική ιδέα της ιστορίας ξεκινάει με ένα όμορφο και αρκούντως περιορισμένο σε επιλογές (τα παιδιά δεν θέλουν πολλές επιλογές άλλωστε) character creation, όπου θα φτιάξουμε τον χαρακτήρα μας που θα είναι η καινούργια φίλη ή φίλος της Πέπα και θα την επισκεφτεί στην πόλη της.
Από εκεί και πέρα, όλο το παιχνίδι θα είναι η μετακίνησή μας από το ένα μέρος στο επόμενο, εκτελώντας μικρές ενέργειες και βασικά σενάρια. Θα πάμε για παράδειγμα στο χιονισμένο βουνό και θα φτιάξουμε χιονάνθρωπο, στο προαύλιο θα βοηθήσουμε την Μαντάμ Γαζέλα να κατεβάσει την χελώνα της από το δέντρο, και άλλα παρόμοια. Ως εδώ, όλα καλά. Τα προβλήματα εμφανίζονται στην πορεία για όλα αυτά τα μικρά σενάρια και τον τρόπο που γίνεται η εναλλαγή μεταξύ τους. Καθώς δεν υπάρχει μια λογική γραμμή και ακολουθία στο πο’υ είναι το κάθε τι, με ποια σειρά συμβαίνει, καθώς και μια γενικότερη ρεαλιστικότητα σε σημεία που θα όφειλαν να είναι ρεαλιστικά.
Για παράδειγμα, μπορεί να είμαστε στο πάρκο με την Μαμά και τον Μπαμπά Γουρουνάκη. Μας λένε ότι πρέπει να πάμε να βρούμε ξύλα και εμείς φεύγουμε προς την επόμενη περιοχή, έξω από το πάρκο, αλλά εκεί βρίσκεται πάλι η Μαμά Γουρουνίτσα που μόλις αποχαιρετίσαμε στην προηγούμενη περιοχή. Αυτό συμβαίνει πολύ πιο συχνά απ’ ό,τι μπορεί κάποιος να φανταστεί. Επίσης, έχουμε τα τυχαία συμβάντα, όπως ο μάστορας Κύριος Ταύρος που φτιάχνει τον δρόμο και μας λέει ότι πρέπει να περάσουμε από δίπλα. Αυτό θα τυχαίνει τουλάχιστον μια φορά στις τέσσερις που θα κινούμαστε με το αυτοκίνητο και δεν απαιτεί καν να κάνουμε κάτι, υπάρχει απλά για να ενοχλεί.
Το σύνολο της τεμπέλικης και πρόχειρης δημιουργίας συμπληρώνουν οι τυχαίες ενέργειες που πρέπει να εκτελέσει ο παίκτης (παίκτης μικρό παιδί, μην το ξεχνάμε αυτό) για να ενεργοποιηθούν κάποια επόμενα στάδια χωρίς καμία ένδειξη ή υπόδειξη ως προς αυτό. Για να φτάσει κάποιος στον τερματισμό για παράδειγμα, θα πρέπει να επισκεφτεί την Πατατούπολη. Η επιλογή να πάμε όμως στην Πατατούπολη, ξεκλειδώνει σεναριακά μόνο αφού έχουμε κάνει όλους τους απροσδιόριστους στόχους του παιχνιδιού και αφού πάμε με την Πέπα να παίξουμε στο δωμάτιό της. Το οποίο παιχνίδι στο δωμάτιο δεν είναι κάποιος στόχος του παιχνιδιού, αλλά μια τυχαία ενέργεια που μπορεί κάποιος να κάνει μέσα στο παιχνίδι. Πράγματα που κατά καιρούς έχουν παιδέψει και εκνευρίσει σε διάφορα παιχνίδια και εμάς τους μεγάλους, εδώ απαιτούνται από μικρά παιδάκια.
Και αν δεν είναι μαζί κάποιος μεγάλος που να έχει λίγη εμπειρία για να καταλάβει πού πάει η δουλειά, ένα παιδί καταλήγει απλά να περιφέρεται από περιοχή σε περιοχή χωρίς σκοπό και νόημα, να ακούει τους ίδιους και τους ίδιους διαλόγους με εξαντλητική συχνότητα και να μην ξέρει που πηγαίνει, γιατί η διαδρομή για ένα σημείο που πήγε πριν, μπορεί τώρα να μην είναι η ίδια.
Όλα αυτά λοιπόν, μπορεί κάποιοι να θεωρούν πως προσπερνιούνται κάτω από το πέπλο του “τα παιδιά δεν δίνουν σημασία σε τέτοιες λεπτομέρειες”, αλλά δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Τα παιδιά καταλαβαίνουν -και πολύ καλά μάλιστα. Και θα εκνευριστούν, γιατί το παιχνίδι δεν έχει καμία πρόοδο και θα απορήσουν γιατί εμφανίζεται πάλι μπροστά μου ο Παππούς Γουρουνάκης αφού τώρα μόλις τον άφησα πίσω μου.
Από την άλλη βέβαια, όσο κι αν ενοχλεί ο πρόχειρος και προβληματικός σχεδιασμός, δεν μπορούμε να αναιρέσουμε τη δυναμική που έχει το μέσο του gaming σε συνδυασμό με την αγάπη των παιδιών για τη σειρά. Τη χαρά που τους προκαλεί δηλαδή η δυνατότητα να μπουν στον αγαπημένο και χρωματιστό κόσμο που έχουν λατρέψει να παρακολουθούν, μόνο, όμως, ως παρατηρητές τόσα χρόνια. Να νιώσουν ότι γίνονται, πράγματι, φίλες με την Πέπα. Αυτό από μόνο του, αρκεί σε ένα βαθμό για να χαροποιήσει απόλυτα ένα μικρό παιδί που θα ασχοληθεί με το παιχνίδι και να παραβλέψει και όλα του τα ελαττώματα. Τα παιδιά άλλωστε, είναι πολύ πιο ανεκτικά. Εμείς οι μεγάλοι είμαστε οι γκρινιάρηδες.
Το My Friend Peppa Pig κυκλοφορεί από τις 22/10/21 για PS4, Switch, PC και Xbox One. Το review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για το Switch.
