Το UFC 5 δεν είναι το 3-punch combo (ελληνιστί μπαμ-άπερκατ-ντιρέκτ) που περιμέναμε, αλλά είναι όντως το παιχνίδι που φέρνει, περισσότερο απο ποτέ άλλοτε, την εμπειρία του πραγματικού UFC στα χειριστήριά μας. Τα τρία χρόνια που μεσολάβησαν μεταξύ της φετινής και της προηγούμενης κυκλοφορίας έδωσαν χρόνο στο franchise να ωριμάσει και να εξελιχθεί ουσιαστικά, αλλά σε καμία περίπτωση να δώσει κάτι πραγματικά πλούσιο ή διορθωμένο σε όλες του τις πτυχές.
Αν μη τι άλλο, είναι μια τρανή απόδειξη του πόσο τραβηγμένες απο τα μαλλιά είναι οι ετήσιες κυκλοφορίες αθλητικών τίτλων – μας ακούει η EA Sports και η 2Κ; Τι είπατε; Πόσα εκατομμύρια πούλησαν φέτος FIFA και NBA 2K; Ναι, μάλλον λάθος αριθμό πήραμε, συγγνώμη για την ενόχληση, καλή συνέχεια.
Το φετινό παιχνίδι αποτυπώνει εντυπωσιακά την ουσία των πραγματικών αγώνων UFC, ισσοροπώντας μεταξύ μιας βαθιάς στρατηγικής αλλά και διασκεδαστικής εμπειρίας. Και αυτό είναι κάτι που όντως έλειπε σε μεγάλο βαθμό απο τις προηγούμενες κυκλοφορίες. Πώς το καταφέρνει αυτό;
Αρχικά, με το να είναι rated “M for Mature” – εννοούμε φυσικά το νέο, βίαιο damage system, που θυμίζει το μεγάλο διάλλειμα σε ΕΠΑΛ. Φρύδια ανοίγουν, μύτες στραβώνουν, πληγές αιμορραγούν καθόλη τη διάρκεια του αγώνα, πλευρά σπάνε και πρόσωπα μεταμορφώνονται σε άμορφες μάζες με πρησμένα ζυγωματικά και καρούμπαλα. Πέρα απο το πολύ έντονο (και πιστό στο πραγματικό άθλημα) οπτικό θέαμα στο οκτάγωνο, πρόκειται για μια προσθήκη που προσθέτει βάθος και ποικιλία σε κάθε αναμέτρηση, αφού αλλάζει ουσιαστικά τις ισσοροπίες.
Μια σφοδρή κλωτσιά στη μύτη του αντιπάλου μπορεί να του δημιουργήσει πρόβλημα στην αναπνοή, και κατ’ επέκταση στη stamina και την ικανότητά του να συνεχίσει τη μάχη στον ίδιο ρυθμό. Με συνεχόμενα χτυπήματα στα σημεία όπου έχει δημιουργηθεί ζημιά, όχι μόνο επιβαρύνουμε περαιτέρω τις μαχητικές ικανότητες του αντιπάλου, προκαλώντας αιμορραγία, αλλά και αναγκάζουμε τον γιατρό του αγώνα να επέμβει και πολλές φορές να διακόψει το ματς, δίνοντάς μας τη νίκη με τεχνικό νοκ-άουτ.
Η συχνότητα με την οποία επεμβαίνει ο γιατρός είναι απολύτως ισσοροπημένη, και ο μηχανισμός αυτός δημιουργεί νέες δυναμικές. Όταν ο μαχητής μας έχει δεχθεί τέτοια χτυπήματα, θεωρούμε ότι μπορεί να ανακάμψει στα διαλλείματα, ή πρέπει να προσπαθήσουμε να τελειώσουμε το ματς νωρίς; Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα προσθήκη, η οποία ανοίγει νέες δυνατότητες στο πώς μπορούμε να προσεγγίσουμε κάθε ματς, και δημιουργεί έκτακτες συνθήκες που αλλάζουν τη ροή ενός αγώνα και παίζουν συνεχώς στην κόψη του ρίσκου και της ανταμοιβής.
Φυσικά, αυτό δεν αναιρεί ότι ο κάθε μαχητής ξεκινά με συγκεκριμένη τακτική, την οποία προσπαθεί να επιβάλει απο την αρχή του κάθε ματς, απλά φέτος υπάρχει έμφαση στο πόσο γρήγορα αλλάζουν οι συνθήκες στο MMA – συνήθως με την ίδια ταχύτητα που έρχεται ένα αριστερό hook που δεν έχουμε δει.
Αυτό σημαίνει ότι κάθε συνάντηση είναι σαν να λύνουμε ένα νέο παζλ, προσθέτοντας επίπεδα στρατηγικής στο παιχνίδι μας, ενώ κάθε μαχητής συμπεριφέρεται ακριβώς όπως στην πραγματική ζωή εντός του Οκταγώνου. Δυστυχώς, από το ρόστερ του παιχνιδιού λείπουν αρκετοί γνωστοί αλλά και ανερχόμενοι μαχητές (αλλά υπάρχουν άλλοι που έχουν αποσυρθεί χρόνια τώρα), αφήνοντας κενά που γίνονται αισθητά ιδιαίτερα στους σκληροπυρηνικούς οπαδούς.
Το ground game στο UFC 5 αξίζει ιδιαίτερης αναφοράς καθώς είναι απλοποιημένο φέτος, αλλά σε καμία περίπτωση εύκολο. Και δυστυχώς για τον γράφοντα, συνεχίζει να αποτελεί το πιο εκνευριστικό κομμάτι του παιχνιδιού. Ναι, αποτελεί κομβικό, θεμελιώδες χαρακτηριστικό του αθλήματος, αλλά είναι αυτό που έχει την πιο άχαρη μετάβαση στον κόσμο των βιντεοπαιχνιδιών. Απαιτεί μεν στρατηγική σκέψη και γρήγορα αντανακλαστικά, αλλά για όσους δεν διατίθενται να μάθουν έστω τα βασικά, προτείνουμε να έχουν και ένα ξιδάκι εύκαιρο για να γλυτώσουν τα χειρότερα.
Είναι άλλο να το λέμε, και άλλο να βρισκόμαστε επί 10 λεπτά στο πάτωμα με έναν τύπο που προσπαθεί να μας γυρίσει τον αγκώνα ανάποδα και που αρνείται κάθε προσπάθειά μας να επιστρέψουμε στο διασκεδαστικό κομμάτι του παιχνιδιού – τα κλωτσομπουνίδια ντε. Το ευχάριστο εδώ είναι ότι δίνεται η επιλογή σε κάποια modes να “απαγορεύεται” το ground game, και φυσικά για όσους ενδιαφέρονται για αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού, υπάρχουν πολλές επιλογές και ανοίγεται μια ακόμη διάσταση του gameplay.
Και είναι λογικό να αφήνει αυτά τα ανάμεικτα συναισθήματα το ground game, όταν η αίσθηση του boxing και kickboxing είναι τόσο καλή. Κάθε γροθιά και κάθε κλωτσιά είναι έντονες και άκρως απολαυστικές, οδηγώντας συχνά στο εθιστικό κυνήγι των νοκ-άουτ, τα οποία είναι επίσης αισθητά βελτιωμένα φέτος. Υπάρχει μια πολύ ευχάριστη ροή και εναλλαγή animations, αφήνοντας την εντύπωση ενός πιο άμεσου και σπιρτόζικου gameplay. Ακόμη, είναι ξεκάθαρες και οι διαφορές μεταξύ των κατηγοριών, δίνοντας νόημα στην συχνή εναλλαγή μεταξύ, π.χ., Featherweight και Heavyweight.
Στον οπτικό τομέα, το UFC 5 ωφελείται τα μέγιστα από τη μετάβαση στη Frostbite Engine της ΕΑ, ακόμη και αν αρκετά assets έχουν ανακυκλωθεί από την προηγούμενη κυκλοφορία.
Υπάρχουν στιγμές που τα σαρωμένα μοντέλα των πραγματικών μαχητών κόβουν την ανάσα, και εννοούμε συγκεκριμένα τη στιγμή που κάνει στην άκρη ο διαιτητής και έρχεται κατά πάνω μας ο Alistair Overeem, που θυμίζει εκείνα τα renders που έδειχναν πώς θα έμοιαζαν οι άνθρωποι αν είχαν εξελιχθεί για να επιζούν απο τρακαρίσματα. Αυτό που επίσης σίγουρα έχει ανέβει ένα επίπεδο και αφήνει καλές εντυπώσεις είναι η παρουσίαση, τόσο στα πλάνα πριν το ματς με την είσοδο των μαχητών, όσο και με τα νέα, υπέροχα slow-motion KO replays. Όλα τα παραπάνω οδηγούν σε μια καλύτερη αίσθηση αυθεντικότητας.
Δυστυχώς, αυτός ο αέρας ανανέωσης δεν περνάει σε άλλες πτυχές του τίτλου, με το γενικότερο περιεχόμενο να έχει μείνει σχετικά στάσιμο. Το Career Mode, βασικό στοιχείο του franchise, έχει κάποιες μικρές προσθήκες, αλλά διατηρεί την ίδια δομή χωρίς να ξεφεύγει από τη σκιά της μονοτονίας. Ανάμεσα απο κάθε μάχη έχουμε προπονήσεις και αλληλεπιδράσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα οποία μετά το πρώτο τετράωρο αρχίζουν να επαναλαμβάνονται.
Επίσης, βρήκαμε ελαφρώς ενοχλητικό ότι η μακροβιότητα το μαχητή μας πέφτει ακόμα και αν βγάλουμε νοκάουτ στο πρώτο λεπτό χωρίς να φάμε μισό κατακέφαλο. Ωστόσο, κατά τις πρώτες πρώτες ώρες ενασχόλησης με την online καριέρα βρήκαμε αρκετό ενδιαφέροντες και σταθερούς servers.
Εν κατακλείδι, το UFC 5 καταφέρνει να σταθεί ως μια ουσιαστική προσθήκη στο franchise, επενδύοντας περισσότερο στην εξέλιξη του άκρως απολαυστικού gameplay και λιγότερο στις υπόλοιπες πτυχές του. Eίτε είστε έμπειροι παίκτες είτε αρχάριοι, η φετινή κυκλοφορία προσφέρει συναρπαστικές μάχες, δίνει την αίσθηση ότι κάθε αγώνας είναι διαφορετικός, και καλεί να μπείτε στο Οκτάγωνο για «έναν ακόμη γύρο».
To EA Sports UFC 5 κυκλοφορεί από τις 27/10/23 για PS5 και Xbox Series. Το review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για το PS5, με review code που λάβαμε από τη Bandai Namco Entertainment Greece.
