Ace Attorney – μια σειρά εννέα στο σύνολο διαφορετικών παιχνιδιών, με δικαστικές αναμετρήσεις μέσα στο χρόνο και σε διαφορετικές χώρες. Μια σειρά που μετράει είκοσι τρία χρόνια ζωής και έχει εισάγει μια σειρά από αξιομνημόνευτους πρωταγωνιστές αλλά και δευτερεύοντες χαρακτήρες που έχουν αφήσει το δικό τους αποτύπωμα στο είδος των interactive novels. Με τη σειρά να έχει ολοκληρώσει, πλέον, τον κύκλο αποκλειστικότητάς της στις κονσόλες της Nintendo, η Capcom έχει αποφασίσει (ορθώς κατά τη γνώμη μας) να εισάγει μια ακόμα μεγαλύτερη μερίδα παικτών στις ιστορίες που διηγείται κάθε τίτλος της σειράς, μέσα από μια σειρά επανακυκλοφοριών.
Μετά τις κυκλοφορίες στις mobile συσκευές, όπου κάθε τίτλος έχει παρουσιαστεί οπτικά φρεσκαρισμένος, οι κονσόλες και οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν τα τρία πρώτα παιχνίδια της σειράς σε μια ενιαία συλλογή. Εκεί, γνώρισαν τον Phoenix Wright και τη βοηθό του, Maya Fey, σε ένα μακρινό ταξίδι «ενηλικίωσης» του Phoenix ως εκκολαπτόμενου δικηγόρου. Το ταξίδι αυτό ήταν αστείο, συγκινητικό και με μπόλικη δόση υπερφυσικού, που υπογραμμίζουν παχιά-παχιά τις ικανότητες του Shu Takumi όσον αφορά στην απόδοση αληθοφανών, γνήσιων και «ζωντανών» χαρακτήρων.
Θα μπορούσαμε να μιλάμε ώρες για το δίδυμο Wright και Fey, τον Edgeworth, τους Von Karma, τον Godot, την Oldbag και μπόλικους άλλους. Το κάναμε, όμως, στο παρελθόν. Τη σκυτάλη παίρνει τώρα το στερνοπούλι του Takumi, ο Apollo Justice. Ένας νέος χαρακτήρας που εμφανίζεται επτά χρόνια μετά το τέλος του Trials and Tribulations, και έρχεται να αφηγηθεί μια νέα ιστορία, όπου πολλοί από τους προϋπάρχοντες χαρακτήρες δεν χωρούν στο νέο αφηγηματικό πλαίσιο και που ο άλλοτε πρωταγωνιστής της σειράς φαίνεται πως έχει πάρει έναν πιο…σκοτεινό δρόμο.
Εν τούτοις, η γραφή του Takumi έρχεται να κάνει την ανατροπή, αποκαθιστώντας την αλήθεια και τη δικαιοσύνη, αλλά και να κλείσει οριστικά τη σειρά. Κάτι με το οποίο δεν συμφώνησαν οι ιθύνοντες της Capcom βέβαια, οι οποίοι αναγνώρισαν τη δυναμική της σειράς και της επέτρεψαν να συνεχίσει με παλιούς και νέους χαρακτήρες, ενώ ο Takumi προτίμησε να καταπιαστεί με τις ιστορίες του προγόνου -εξ Ιαπωνίας- του Phoenix Wright.
H παρούσα συλλογή παιχνιδιών τιτλοφορείται ως Apollo Justice: Ace Attorney Trilogy, όπου ο κεντρικός πρωταγωνιστής φέρεται να είναι ο Apollo Justice. Μέγα λάθος όμως, όπως βέβαια γνωρίζουν οι οπαδοί της σειράς που έχουν ασχοληθεί με όλα τα παιχνίδια μέχρι και σήμερα. Με εξαίρεση το Ace Attorney: Apollo Justice, το μοναδικό παιχνίδι της σειράς που κυκλοφόρησε στο Nintendo DS (εξαιρουμένου του spinoff Ace Attorney Investigations), ο Apollo Justice καταλαμβάνει εμφανώς λιγότερο χώρο, αν και η συγγραφική ομάδα επέλεξε να τον ενσωματώσει σε κομβικά σημεία της ιστορίας.
Στην πραγματικότητα, ωστόσο, ο αληθινός πρωταγωνιστής είναι για μια ακόμα φορά ο πολυμήχανος Phoenix Wright. Είναι αυτός που θέτει τις βάσεις για την αποκάλυψη μιας απίστευτης συνωμοσίας που τον στοίχειωσε για επτά ολόκληρα χρόνια, είναι εκείνος που κάνει δυναμικό comeback σε μια πιο ώριμη εκδοχή του στο Dual Destinies και εκείνος που θα βάλει οριστικό τέλος σε ένα άδικο και σαθρό δικαστικό σύστημα στο Spirit of Justice. Και στα τρία αυτά παιχνίδια ο Apollo δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας βοηθός του δικηγoρικού γραφείου του Phoenix.
Ένας χαρακτήρας που είναι υπερενθουσιώδης στο ντεμπούτο του, αλλά που μεταβάλλεται σε έναν χαρακτήρα παραστρατημένο και πιο σκοτεινό και που, εν τέλει, θα ολοκληρώσει την πορεία του οριστικά στο τελευταίο παιχνίδι. Μια πορεία που λήγει μάλλον άδοξα, αλλά σίγουρα με τον τρόπο που εκείνος ήθελε. Και κάπως έτσι οι παίκτες θα του κουνήσουν το μαντήλι του αποχαιρετισμού, με τη συλλογή αυτή να ετοιμάζει το δρόμο για τις νέες, πρωτότυπες περιπέτειες της σειράς που ακόμα περιμένουμε για επτά και πλέον χρόνια.
Η συλλογή κυκλοφορεί με τρία διαφορετικά παιχνίδια, δεκαοκτώ επεισόδια δικαστικού δράματος και μια σειρά από extras, τα οποία ειλικρινώς είναι στοιχεία που περιμένει να συναντήσει ο μέσος παίκτης σε μια συλλογή τίτλων και που δεν μας ενθουσίασαν και ιδιαίτερα. Ακόμα και αν η δημιουργία animations με επιλεγμένους χαρακτήρες, ατάκες και μουσική υπόκρουση μπορεί να αποτελεί το κερασάκι στην τούρτα για ορισμένους παίκτες, εν τέλει αποτελεί μια αχρείαστη προσέγγιση από πλευράς της Capcom.
Αυτό που έχει πραγματική σημασία είναι ότι η συλλογή έρχεται με όλο το έξτρα υλικό διαθέσιμο – είτε αυτό αποτελεί προαιρετικά κοστούμια, είτε τις DLC αποστολές που, παρά το παράδοξό τους στο κομμάτι της αφήγησης, έχουν ένα ενδιαφέρον για τον παίκτη. Και, φυσικά, οι ίδιες οι ιστορίες. Ο κοινός παρονομαστής όλων των ιστοριών είναι μια πολύ δυνατή αρχή και ένα πολύ δυνατό φινάλε, με ενδιάμεσες ιστορίες που το μόνο που καταφέρνουν είναι να «χτίσουν» λίγο περισσότερο τη δυναμική των χαρακτήρων της ιστορίας. Και αυτό θα διαπιστώσουν οι νέοι παίκτες που δεν είχαν την ευκαιρία να ασχοληθούν με τους τίτλους στις αρχικές τους πλατφόρμες κυκλοφορίας, ή στις mobile επανεκδόσεις.
Το Apollo Justice λοιπόν έρχεται να πει την ιστορία του ντεμπούτου του Apollo Justice στα δικαστικά έδρανα, καθώς καλείται να επιλέξει ανάμεσα σε δύο μέντορες και να ξεσκεπάσει μια απίστευτη συνωμοσία που εξυφαινόταν με πονηριά και προσοχή για επτά ολόκληρα χρόνια. To Dual Destinies έρχεται για να δώσει τέλος στη «σκοτεινή εποχή του νόμου» και να αποδώσει δικαιοσύνη σε έναν χαρακτήρα που επίσης υπέφερε πολύ, ενώ το Spirit of Justice έρχεται να εξερευνήσει τις αδυναμίες ενός συστήματος δικαιοσύνης που στηρίζεται στην… επίκληση πνευμάτων, δίνοντας οριστικό τέλος σε ένα σάπιο σύστημα ελέγχου που έχει στηθεί γύρω από αυτό.
Ωστόσο, από όλα αυτά τα παιχνίδια που απαρτίζουν την παρούσα συλλογή, το Dual Destinies είναι και αυτό που ξεχωρίζει σημαντικά από όλα τα προηγούμενα. Είναι το sequel που χρειαζόταν το Apollo Justice, μετά από μια ιστορία όπου το επίκεντρό της δεν είναι απόλυτα σαφές. Αφηγείται την ιστορία που ίσως θα μπορούσε να αφηγηθεί και ο ίδιος ο Takumi, μια ιστορία που καταφέρνει να ολοκληρώσει τους χαρακτήρες της, τόσο τους πρωταγωνιστές όσο και τους δευτερεύοντες μέσα από υποθέσεις που συνδέονται, κατά έναν πρωτότυπο τρόπο, μεταξύ τους και που καταλήγει σε ένα εξαιρετικό φινάλε, ανοίγοντας διάπλατα το δρόμο για τις επόμενες περιπέτειες.
Είναι επίσης το παιχνίδι που έθεσε νέες βάσεις στη σειρά, βάσεις τις οποίες όμως δεν φαίνεται να εκμεταλλεύτηκε απόλυτα ο προκάτοχός του, κάνοντας άμεση τη σύγκριση. Δεν θέλουμε να ακουγόμαστε, ωστόσο, σκληροί. Αν κάποιος παίκτης ασχοληθεί με τους τίτλους σε διαφορετικές φάσεις και με απαραίτητη χρονική απόσταση μεταξύ τους, θα μπορεί εύκολα να εκφράσει θετικότατες εντυπώσεις και για τα τρία παιχνίδια ξεχωριστά.
Τα πράγματα λίγο αλλάζουν όταν έχουμε να ασχοληθούμε με αυτά τα παιχνίδια στα πλαίσια μιας συλλογής, καθώς οι διαφορές γίνονται αρκετά πιο έντονες. Στο κομμάτι της οπτικής απεικόνισης των τίτλων υπάρχει μεγάλο χάσμα, μιας που το Apollo Justice αναπτύχθηκε για μια πιο παλαιότερη τεχνικά κονσόλα, με εντελώς διαφορετική μηχανή γραφικών. Έτσι, το Apollo Justice: Ace Attorney θυμίζει περισσότερο τεχνικά το port των mobile συσκευών, καθώς αποδίδεται μεν σε υψηλότερη ανάλυση, αλλά δεν παύει να είναι ένας τίτλος που ακολουθεί τη 2D-sprites συνταγή των προκατόχων του.
Αντιθέτως, τα Dual Destinies και Spirit of Justice αποδίδονται με μια εντελώς διαφορετική μηχανή γραφικών, η οποία μετέδιδε μια πιο λεπτομερή απόδοση των περιβαλλόντων έρευνας αλλά και των δικαστικών αιθουσών. Ο σχεδιασμός, μάλιστα, των περιβαλλόντων είχε πραγματοποιηθεί με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να γίνεται μια εντυπωσιακή χρήση του στεροσκοπικού 3D εφέ στο Nintendo 3DS, αποδίδοντας το βάθος αλλά και το pop-out effect των μηνυμάτων ένστασης που εμφανίζονται στην οθόνη. Πολύ συχνά, μάλιστα, ορισμένα 3D μοντέλα χαρακτήρων, ειδικά στο Dual Destinies, καταλήγουν να μην εμφανίζονται απόλυτα εναρμονισμένα με το μόνιμο δισδιάστατο background, προφανώς λόγω του ειδικού σχεδιασμού που είχαν υποστεί για το Nintendo 3DS.
Κάπως έτσι, έχουμε τις τεχνικές διαφορές ανάμεσα στο πρώτο παιχνίδι της συλλογής και τα επόμενα από τη μια, ενώ από την άλλη έχουμε αναπαραστάσεις χώρων που, παρά την υψηλή ανάλυση και τα πιο ζωντανά χρώματα, στερούνται ενός ιδιαίτερου εφέ που έδινε άλλη αίσθηση στη συνολική εμπειρία.
Μας δίνεται, επίσης, η ευκαιρία να εκφράσουμε και την ένστασή μας ως το πλήθος των ειδικών χαρακτηριστικών του gameplay. Το ειδικό βραχιόλι του Apollo που τον βοηθά να εντοπίσει τις στιγμές που ψεύδονται οι μάρτυρες κατέχει και το μεγαλύτερο μέρος της πίτας, μιας που ο Αpollo εμφανίζεται σε όλα τα παιχνίδια της συλλογής.
Από εκεί και πέρα έχουμε την ειδική εφαρμογή της Athena Cykes η οποία ορισμένες φορές αποτελεί περίπτωση hit or miss, ενώ το Magatama του Phoenix λειτουργεί με τον γνώριμο τρόπο, χωρίς ωστόσο τα λάθη να κοστίζουν και να μειώνουν τις ευκαιρίες που δίνει το παιχνίδι στον παίκτη. Και κάπως έτσι, ο παίκτης καταλήγει να ασχολείται με gimmicks που εμφανίζονται παρέα με τον εκάστοτε πρωταγωνιστή του επεισοδίου, αν και δεν υπάρχει η απαραίτητη ισορροπία μεταξύ τους για να προσφέρει στον παίκτη μια αίσθηση μοναδικότητας.
Οφείλουμε, ωστόσο, να παραδεχτούμε πως η Capcom έχει κάνει εξαιρετική δουλειά στο να αναπροσαρμόζει τα παιχνίδια σε ένα νέο UI που καταλαμβάνει μόνο μια οθόνη, χωρίς να δυσκολεύει τους παίκτες στην πρόσβαση στις διάφορες επιλογές. Πρόκειται βέβαια για το ίδιο (σχεδόν) αποτέλεσμα που είδαμε και στις mobile εκδόσεις, αλλά αυτό ακριβώς το αποτέλεσμα είναι που επιτρέπει σε ένα μεγαλύτερο κοινό να μπορεί να απολαύσει τα παιχνίδια της σειράς. Η ροή ανάμεσα στο κείμενο και τις σκηνές μετάβασης είναι εξαιρετική, ενώ μόνο το Apollo Justice φαίνεται να υποφέρει από cutscenes χαμηλών frames, και αυτό λόγω της κωδικοποίησης σε παλαιότερο hardware.
Από ηχητικής άποψης η μουσική του τίτλου αποδίδεται ακριβώς όπως πρέπει, με ορισμένα απολαυστικά κομμάτια να ακούγονται κατά τη διάρκεια των δικαστικών αναμετρήσεων. Το ίδιο ισχύει και για τα voice overs των χαρακτήρων, τόσο εντός του παιχνιδιού όσο και στα animated cutscenes, τα οποία ακούγονται εξαιρετικά, αν και συνεχίζουν να υπερτονίζουν τη διαφορά ανάμεσα στο Apollo Justice και τα δύο τελευταία παιχνίδια της σειράς.
Και κάπως έτσι έρχεται μια ακόμα συλλογή να κοσμήσει τα ψηφιακά ράφια υπολογιστών και κονσολών. Δεν αμφισβητούμε πως, σε σχέση με την προηγούμενη συλλογή, που ήταν ακέραια σε επίπεδο τεχνικής απόδοσης, γραφής και επιλογών, το Apollo Justice: Ace Attorney Trilogy είναι ένα πακέτο που έρχεται με κραυγαλέες διαφορές ανάμεσα στους τίτλους, τόσο από άποψη παλαιότητας, όσο και από άποψη ρυθμού και gimmicks.
Από τη στιγμή, ειδικά, που δεν μεσολαβεί ο απαραίτητος χρόνος από κυκλοφορία σε κυκλοφορία, είναι πολύ εύκολο για τον παίκτη να κάνει συγκρίσεις, ακόμα και να συγκρίνει τον τρόπο με τον οποίο το παιχνίδι αποκαλύπτεται σταδιακά από άποψη κατανόησης κειμένου και ακεραιότητας επιλογών. Στο τέλος της ημέρας, όμως, μιλάμε για μια γενικά ποιοτική συλλογή, με ενδιαφέρουσες ιστορίες και gameplay που ωριμάζει σωστά μέσα στο χρόνο – ή, τουλάχιστον, τις περισσότερες φορές.
Αν και οι ενδιάμεσες ιστορίες εξακολουθούν να μην προκαλούν ιδιαίτερα το ενδιαφέρον του παίκτη, εν τούτοις η συλλογή εξακολουθεί να προσφέρει δυνατές ενάρξεις και φινάλε, να παρουσιάζει τους πρωταγωνιστές με τον καλύτερο δυνατό τρόπο – ακόμα και να τους αποχαιρετά, με έναν τρόπο που αποκρυσταλλώνει το αίσθημα της δικαιοσύνης που τους διέπει.
Και αν οι παίκτες είναι έτοιμοι να συγχωρήσουν τα ατοπήματα για τα οποία μιλήσαμε εκτενώς, τότε έχουν μπροστά τους πολλές ώρες χορταστικών περιπετειών και ενδιαφέρουσας αφήγησης που ανοίγει την όρεξη για την επόμενη, μεγάλη περιπέτεια της σειράς.
Η Apollo Justice: Ace Attorney Trilogy κυκλοφορεί από τις 25/1/24 για PS5, PS4, PC, Switch, PC, Xbox Series και Xbox One. Το review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για το PS5, με review code που λάβαμε από τη CD Media.
