Outcast: A New Beginning | Review

Το όνομα “Outcast” για τους λάτρεις των videogames είναι ένα όνομα με ιστορία που χάνεται αρκετά πίσω στον χρόνο. Και όσο πιο πίσω πάει κανείς, τόσο πιο λαμπερά θα δει τα φώτα που το στολίζουν. Για την ακρίβεια, ο προκάτοχος του Outcast: A New Beginning, το πρώτο κεφάλαιο της σειράς που κυκλοφόρησε πίσω στο μακρινό 1999, φέρει τη βαριά κληρονομιά ενός από τα πρώτα καθαρόαιμα open world παιχνίδια με τη μορφή που τα γνωρίζουμε σήμερα. Γεγονός που το καθιστούσε φοβερά πρωτοπόρα κυκλοφορία για την εποχή, προσδίδοντας του και το ανάλογο κλέος.

Ωστόσο, με την πάροδο των χρόνων και με την κυκλοφορία σωρείας παρόμοιων παιχνιδιών, αλλά και με τα τεχνολογικά άλματα 25 χρόνων, δεν μπορεί από μόνο του να στηρίξει το βάρος της ύπαρξης ενός sequel. Με λίγα λόγια, η “ευθύνη” που είχε το Outcast: A New Beginning ήταν κατατί μεγαλύτερη από τον οποιονδήποτε άλλον open world τίτλο εκεί έξω.

Από τη μία όφειλε να σταθεί απέναντι σε μια πληθώρα τίτλων ανοιχτού κόσμου, ευρείας θεματολογίας και με αρκετά μεγαλύτερη εμπειρία στη σύγχρονη videogame πραγματικότητα, από την άλλη όφειλε και να δικαιολογήσει το σήμα που φέρει στο εξώφυλλό του, ένα σήμα που για μια γενιά gamers ήταν ταυτόσημο με την καινοτομία και την εξέλιξη. Το αν κατάφερε να εκπληρώσει επαρκώς κάτι από τα παραπάνω, είναι μια άλλη συζήτηση…

Η πρώτη επαφή του γράφοντα με τον τίτλο ήταν μέσω ενος gameplay trailer, κατά το οποίο ο πρωταγωνιστής μας, ο Cutter Slade, σαρώνει μια τεράστια καταπράσινη κοιλάδα με διαφόρων ειδών παράξενα πλάσματα κατά μήκος της, πετώντας από πάνω της με το φουτουριστικό glider του, για να εφορμίσει τελικά απότομα σε ενα κοπάδι άγριων εξωγήινων σκυλιών τα οποία και κατατροπώνει με το laser όπλο του.

Αν μη τι άλλο, η πρώτη γεύση από έναν τέτοιο τίτλο υπόσχεται μια δεδομένη ποιότητα διασκέδασης. Ανέμελης, ξέφρενης και απροβλημάτιστης διασκέδασης, και όντως ο τίτλος αυτό παραδίδει σε απεριόριστη ποσότητα. Αν ψάχνετε κάτι τέτοιο, μπορείτε κάλλιστα να αφήσετε το κείμενο που διαβάζετε αυτή τη στιγμή -ο κόσμος του Outcast 2: A New Beginning σάς περιμένει να τον εξευρευνήσετε.

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Ο παίκτης αναλαμβάνει τον ρόλο του Cutter Slade, ενός βετεράνου στρατιωτικού που ξυπνά με αμνησία σε έναν εξωγήινο κόσμο, ο οποίος δέχεται εισβολή από τους έταιρους γήινους πρώην συμπολεμιστές του. Έχοντας θολές αναμνήσεις από την κόρη του, που τον περιμένει πίσω στη Γη, ο πρωταγωνιστής μας θα συμμαχήσει με τους γηγενείς του πλανήτη, που υπόσχονται να τον βοηθήσουν με αντάλλαγμα τη βοήθειά του στην αναχαίτιση των εισβολέων.

Για την επίτευξη του τελευταίου, ο μεσήλικας ήρωάς μας θα πρέπει να ενώσει τους κατοίκους του πλανήτη, ενώ παράλληλα να εξασθενήσει τις βάσεις των κατακτητών. Από εκεί και έπειτα αρχίζει η δράση. Το Outcast: Α Νew Beginning προσφέρει μια γιγαντιαία παιδική χαρά, γεμάτη από διαφορετικά παράξενα αλλά πανέμορφα σκηνικά, και μας αφήνει να παίξουμε σε αυτήν, δίνοντάς μας παράλληλα και όλα τα απαραίτητα εργαλεία.

Jetpacks, gliders, boosters για sliding και laser όπλα είναι στη διάθεσή μας να τα χρησιμοποιήσουμε με όποιον τρόπο εμείς επιθυμούμε. Είμαστε στην κορυφή ενός βουνού, χαζεύοντας την πανέμορφη θέα μιας πράσινης κοιλάδας, που περιστοιχίζεται από ενα τροπικό δάσος, ενώ στο βάθος διαφαίνονται οι ακτές ενος καταγάλανου ωκεανού. Δεν είναι εικόνα, δεν είναι preset, δεν είναι texture. Μπορείς να ανοίξεις το paraglider σου και σε δευτερόλεπτα – με μια κατακόρυφη βουτιά ιλιγγιώδους ταχύτητας – να ίπτασαι λίγα μέτρα πάνω από το γρασίδι της κοιλάδας, χαζεύοντας την εξωγήινη πανίδα.

Όταν έρθεις αντιμέτωπος με τους πρώτους κορμούς του γετονικού τροπικού δάσους, με 2-3 ωθήσεις από το jetpack σου θα προσπεράσεις το σκηνικό και θα καταλήξεις στην άμμο της παραλίας που χάζευες πριν μερικά λεπτά από την βουνοκορφή που πλέον είναι πίσω σου. Όσοι έχουν αγαπήσει τίτλους σαν τα Just Cause ή τα Saints Row, μπορούν να ταυτιστούν ελεύθερα. Για αυτή την αίσθηση μιλάμε.

Αυτή την αίσθηση της παντοδυναμίας, της απόλυτης ελευθερίας να βρισκόμαστε οπουδήποτε μέσα στον κόσμο χωρίς ιδιαίτερο κόπο, είναι που “πουλάει” ο τίτλος της THQ Nordic, και έχει τη δυνατότητα να την κάνει πολύ ελκυστική. Τα τοπία που θα συναντήσει κανείς στον εξωγήινο αυτόν κόσμο είναι πραγματικά πανέμορφα.

Δεν παίρνουν το πρώτο βραβείο πρωτοτυπίας, αφού αποτελούνται από χιονισμένες βουνοκορφές, στολισμένες με καλυβοχώρια και ναούς ινδουιστικού τύπου, τροπικά δάση με πυκνή βλάστηση, κρυμένες μυστικιστικές πόλεις σε βραχώδη όρη καταμεσής της ερήμου και άλλα τέτοια settings, που είναι μεν πανέμορφα αλλά μοιάζουν κάπως… καρτποσταλικά. Αναδύουν ένα έντονο άρωμα Far Cry.

Είναι, όμως, αυτή η αρετή του παιχνιδιού αρκετή για να του επιτρέψει να σταθεί με ψηλά το κεφάλι; Μάλλον όχι είναι η απάντηση. Ο λόγος είναι ότι όσο ψυχαγωγική και να είναι η εμπειρία αυτή, δεν καταφέρνει να καλύψει τα υπόλοιπα gameplay κενά που αφήνει ο τίτλος. Η βασική δομή του Outcast είναι εφάμιλη των περισσότερων open world games των τελευταίων γενιών, δηλαδή map cleaners.

Ο χαρακτήρας μας μπορεί είτε να περνά τον χρόνο του επιτιθέμενος σε εχθρικές στρατιωτικές βάσεις, κλέβοντας κρίσιμης σημασίας resources, είτε αναλαμβάνει διάφορες αποστολές από τις κοινότητες / χωριά / πόλεις που συναντά στα διάφορα biomes του κόσμου, με σκοπό να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους και να τις πείσει να συμμετέχουν στον αγώνα για την απελευθέρωση από τους κατακτητές.

Οι αποστολές αυτές, αν και κατά τόπους γίνεται μια προσπάθεια διαφοροποίησής τους από την ομάδα ανάπτυξης, είναι κατα βάση ίδιες, επαναλαμβανόμενες και τετριμμένες, με τα συνήθη αντικείμενά τους να ανακυκλώνονται μεταξύ fetch quests, αποστολές προστασίας και συλλογή materials. Επιπλέον, οι μάχες του παιχνιδιού θυμίζουν άλλη εποχή. Το gunplay είναι αρκετά ξεπερασμένο, οι εχθροί φτωχοί σε ποικιλία και νοημοσύνη.

Η ελπίδα ότι η χρήση των βασικών μας εργαλείων (jetpack, προωθητήρες για boost ή ενεργειακή ασπίδα) μπορεί να δώσει μια πνοή σβελτάδας και φρεσκάδας στη μάχη, σβήνει γρήγορα, με την AI των εχθρών να μην αφήνει πολλά περιθώρια για πειραματισμούς και χορογραφίες. Οφείλουμε ωστόσο να αναγνωρίσουμε ότι στα ελάχιστα όπλα που προσφέρονται είναι πολύ μεγάλη η παραμετροποίηση που επιδέχονται αυτά, με διάφορα perks που ξεκλειδώνουμε όταν καθαρίζουμε βάσεις.

Εννοείται ότι παράλληλα με τις βασικές αποστολές, διαφόρων ειδών προκλήσεις και side quests κάνουν την εμφάνισή τους, δίνοντας ορισμένες εναλλακτικές στην ενασχόληση μας με τον κόσμο του παιχνιδιού, όπως για παράδειγμα challenges πτήσεων με το glider μας ή αγώνες ταχύτητας με ιπτάμενα είδη της πανίδας. Πάλι, όμως, δεν γίνεται η απαραίτητη προσπάθεια ενσωμάτωσής τους οργανικά στον κόσμο του παιχνιδιού, κάνοντας τις να μοιάζουν κάπως ασύνδετες.

Με αφορμή το παραπάνω, ένα αισθητό πρόβλημα του παιχνιδιού προκύπτει και από την προσπάθεια της ομάδας ανάπτυξης να χωρέσει όλο το content του κόσμου του παιχνιδιού σε μια οθόνη. Προσπάθεια που αποτυγχάνει, καθώς τα τόσο πολλά και διαφορετικά εικονίδια από τις διαθέσιμες επιλογές καταλήγουν να μπερδεύουν τον παίκτη. Ειδικά αν συνυπολογίσουμε τη δυνατότητα “σάρωσης” του χώρου από τον Cutter, κατά την οποία εμφανίζονται στην οθόνη με σήματα και ενδείξεις κουμπιών όλα τα διαθέσιμα αντικείμενα / χαρακτήρες με τους οποίους μπορούμε να αλληλεπιδράσουμε, δημιουργώντας μια συνολική εικόνα κάπως χαοτική.

Όλα τα παραπάνω θα ήταν κάπως πιο “ευκολοχώνευτα” αν από πίσω υπήρχε μια ιστορία που θα τα σέρβιρε ιδανικά. Δυστυχώς, όμως, και εδώ ο τίτλος μάς τα χαλάει.

Η αλήθεια είναι ότι στην περίπτωση του Outcast: A New Beginning συμβαίνει κάτι αρκετά παράξενο και οξύμωρο. Η σχετικά απλοϊκή, παλιομοδίτικη και κλασική “μπλοκαμπεστερική” πλοκή που πράγματι χαρακτηρίζει το παιχνίδι, με το generic σενάριο, τους ρηχούς χαρακτήρες και τις αναμενόμενες ανατροπές, θα ήταν κάτι που θα περίμενε κανείς από έναν τίτλο με τέτοιο “fun” και ανέμελο χαρακτήρα.

Αυτό που δημιουργεί μια παράξενη αντίθεση, ωστόσο, είναι η ύπαρξη αρκετά μεγάλου lore πίσω από τον κόσμο του παιχνιδιού, με ονοματολογία και ιστορία πίσω από αρκετές λεπτομέρειες. Υπάρχον lore που αξιοποιείται από το πρώτο παιχνίδι, αλλά και νέο το οποίο χτίζεται πάνω του.

Μάλιστα, το ακόμα πιο παράτερο στην όλη υπόθεση είναι ότι ακόμα και ο ίδιος ο τίτλος φαίνεται να μην έχει διάθεση να πάρει τον εαυτό του σοβαρά και καταλήγει να αυτοσαρκάζεται αλληγορικά. Ο Slade θα χλευάσει, θα ειρωνευτεί και θα διακόψει κάποιον NPC που του εξηγεί τη σημασία που έχει για την κουλτούρα και τη θρησκεία του λαού του ένα artifact που του ζήτησε να επιστρέψει, με την αιτιολογία “δεν με νοιάζει, άσε με απλά να πυροβολήσω κάτι για να τελειώνουμε”.

Από τη μια συνάδει με το πνεύμα “shoot first, talk later” του τίτλου, καθώς κατ’ ουσία αυτό που λέει ο χαρακτήρας σκεφτόμαστε και εμείς και αν δεν τον διέκοπτε αυτός θα το κάναμε εμείς με το skip button. Από την άλλη όμως, δεν γίνεται να μην αναλογιστούμε και το χαμένο potential μιας μεστής και καλογραμμένης ιστορίας με χρήση των cultural αυτών στοιχείων.

Εν κατακλείδι, το Outcast: Α New Beginning προσφέρει μια εμπειρία που κατά το ήμισυ θα συναντήσετε πολύ πιο στυλιζαρισμένη και καλοφτιαγμένη σε κάποιο AAA open world game της Ubisoft ή της Activision. Από την άλλη, όμως, θα ξαναβρείτε μια άκρως διασκεδαστική και ανέμελη διάθεση και αύρα που σπανίζει τα τελευταία χρόνια. Σίγουρα, δεν θα έχει το impact που είχε ο προκάτοχός του στον gaming κόσμο, αλλά παραμένει μια αξιοπρεπής ΑΑ πρόταση – ειδικά για τους λάτρεις του retro sci-fi.

Το Outcast: A New Beginning κυκλοφορεί από τις 15/3/24 για PS5, PC και Xbox Series. Το review μας βασίστηκε στην έκδοση του για το PS5, με review code που λάβαμε από την THQ Nordic.