Το Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes είναι πνευματικός διάδοχος της θρυλικής JRPG σειράς Suikoden, η οποία ξεχώριζε για το ώριμο ύφος γραφής και για το μεγάλο cast ηρώων. Το Eiyuden Chronicle Rising, παρόλο που είναι παράπλευρος τίτλος και τα γεγονότα του λαμβάνουν χώρα στον ίδιο κόσμο του Hundred Heroes, δεν αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για να ασχοληθεί κάποιος με αυτό.
Στο Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes, χρησιμοποιείται ο συνδυασμός του παραδοσιακού συστήματος μάχης σειράς (turn-based) και τυχαίων μαχών (random encounters). Στην ίδια τη μάχη χρησιμοποιούμε έξι χαρακτήρες. Ο τίτλος είναι πνευματικός διάδοχος κυρίως στο θέμα του game design, τουτέστιν, χρειάζεται εξερεύνηση για να στρατολογήσετε τους 120 ήρωες. Τέλος, το παιχνίδι υποφέρει από αρκετά τεχνικά προβλήματα, που επηρεάζουν μέχρι και τη πρόοδό μας, και παράλληλα το σενάριο και οι χαρακτήρες δύσκολα θα κρατήσουν το ενδιαφέρον των βετεράνων του είδους.
Η “χρυσή εποχή” για τα JRPGs ήταν τα 90’s, όπου εκείνο το διάστημα πολλά ιαπωνικά στούντιο έδιναν εξαιρετικούς τίτλους του είδους. Είχαμε μια εποχή, όπου η τότε Square Soft εδραίωνε τα Final Fantasy και Dragon Quest, και παράλληλα δημιουργούσε και ρίσκαρε με νέα IPs, τα οποία απόκτησαν μεγάλη αποδοχή (βλ. περίπτωση Chrono Trigger, Parasite Eve κ.λπ.).
Βέβαια, εταιρείες όπως οι Sega και Capcom είχαν ήδη ξεκινήσει τα βήματά τους με τα Phantasy Star και Breath of Fire αντίστοιχα. Μην ξεχνάμε και τη Bandai Namco, όπου ξεκινούσε με τη πιο εφηβική-shonen σειρά των Tales of. Οπότε, για εκείνη την εποχή ήταν λογικό και για την Konami να ασχοληθεί με την κατηγορία των JRPGs. Έτσι λοιπόν, το ιαπωνικό στούντιο δημιούργησε μια ομάδα, στα μέλη της οποίας είχαν ενταχθεί ο Yoshitaka Murayama και η Junko Kawano.
Ως νεοσύστατη ομάδα, η πρώτη ανάθεσή της ήταν να φτιάξει έναν τίτλο για την πρώτη κονσόλα της Sony, οπότε Murayama και Kawano αποφάσισαν να φτιάξουν ένα RPG, το οποίο θα μπορούσε να ανταγωνιστεί και να σταθεί απέναντι στα “θηρία” του χώρου, τα Final Fantasy και Dragon Quest.
Βέβαια, ο Murayama δεν είχε ενθουσιαστεί από την άχαρη απόδοση των τρισδιάστατων πολυγώνων, οπότε διάλεξε ως κατεύθυνση παρουσίασης τη δισδιάστατη οδό και την τεχνική των sprites. Για σενάριο, μολονότι μπορούσε να εμπνευστεί από διάφορες ιαπωνικές πηγές Manga τις οποίες διάβαζε, δεν το έκανε και αντί αυτού προτίμησε ως μούσα του την κινέζικη νουβέλα του Water Margin, όπου πρόβαλλε την πορεία της επανάστασης 108 ατόμων ενάντια στη κυβέρνηση.
Με αυτόν το τρόπο ξεχώρισε το Suikoden από άλλους τίτλους του είδους και κέρδισε τα βλέμματα του κοινού, αφού οι τίτλοι απευθύνονταν σε πιο ενήλικο κοινό και επικεντρώνονταν γύρω από πολιτική διαφθορά και πολέμους, τα οποία δένουν με το fantasy χαρακτηριστικό των True Runes (τα οποία επιτρέπουν τη χρήση για ξόρκια).
Κάπως έτσι ξεκίνησε η πορεία του Murayama, ο οποίος δημιούργησε τη θρυλική σειρά Suikoden και έγραψε την ιστορία για τα πρώτα παιχνίδια της σειράς. Στην πορεία, και μετά την τεράστια αποδοχή που γνώρισε η σειρα από το Suikoden II και έπειτα, ο Murayama (σύμφωνα με συνέντευξή του) είχε ως στόχο – μετά από τη δεκαετή δέσμευσή του με την Konami – να αποχωρήσει και να γίνει ελεύθερος επαγγελματίας.
Τη σκυτάλη πήρε η Kawano, η οποία ανέλαβε την αντίστοιχη επιμέλεια για τα Suikoden IV και Suikoden Tactics. Παράλληλα, όπως φαντάζεστε, ο Murayama, ίδρυσε το δικό του στούντιο, το Blue Moon, με το οποίο υλοποίησε διάφορα projects. Το 2020, σε συνεργασία με τη Kawano και άλλα μέλη, που συνέβαλαν στη δημιουργία των Suikoden, ανακοίνωσαν το Kickstarter project με την ονομασία “Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes”, το οποίο θα αποτελούσε πνευματικό διάδοχο των Suikoden.
Αυτό ήταν μια τεράστια έκπληξη για τους φίλους της σειράς, η οποία σταμάτησε (για τους βασικούς αριθμημένους) τίτλους με το Suikoden V το 2006. Λογικό επακόλουθο ήταν να επιτευχθούν οι βασικοί στόχοι της καμπάνιας σε ελάχιστο χρόνο (περίπου τέσσερις ώρες), ώστε να αναπτυχθεί ο τίτλος.
Όλα τα παραπάνω ήταν μια εισαγωγή για να γνωρίσετε έναν εξαιρετικό δημιουργό, τον Yoshitaka Murayama, ο οποίος απεβίωσε στις 6 Φεβρουαρίου του 2024. Τώρα, με την κυκλοφορία του Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes, έχουμε έναν πνευματικό διάδοχο των παραπάνω τίτλων, ο οποίος ίσως λειτουργήσει ως κίνητρο για να δει ο κόσμος την παρακαταθήκη που άφησε αυτός ο εξαιρετικός δημιουργός.
Μετά από τον παραπάνω πρόλογο, θα αναπτύξουμε τις εντυπώσεις μας από το Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes, ούτως ώστε να διατυπώσουμε και να σας παρουσιάσουμε για το αν στέκεται επάξια ως πνευματικός διάδοχος των Suikoden. Σε αυτό το σημείο καλό είναι να τονίσουμε πως το Eiyuden Chronicle Rising, το οποίο είναι παράπλευρος τίτλος, ανήκει στον ίδιο κόσμο του Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes. Αυτό σε άλλη περίπτωση θα σήμαινε πως θα έπρεπε να είχατε ασχοληθεί με το πρώτο παιχνίδι.
Η δική μας άποψη είναι πως δεν είναι απαραίτητο να γνωρίζετε τα γεγονότα του Rising για να ασχοληθείτε με το Heroes, αφού οι δευτερεύοντες χαρακτήρες δεν έχουν καμία τρομερή ανάπτυξη, πράγμα που σημαίνει πως όταν τους γνωρίσετε στο Hundred Heroes, δεν θα έχετε χάσει κάποιο σημαντικό υπόβαθρο από την ιστορία τους. Η ιστορία του Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes μάς βρίσκει στο κόσμο του Allraan, όπου εκεί ο τίτλος προβάλλει το συμβούλιο όλων των εθνών του κόσμου, τα οποία ανήκουν σε ένα πολιτικό σώμα ονόματι “League of Nations” και βρίσκονται σε περίοδο ειρήνης και συνεργασίας με την αυτοκρατορία Galdean, με την οποία συνορεύουν.
Εμείς ακολουθούμε τα βήματα του Nowa, ο οποίος προέρχεται από ένα μικρό χωριό και είναι μέλος της φρουράς της Eltisweiss. Η φρουρά αναλαμβάνει μια αποστολή συνεργατικού ύφους με την αυτοκρατορία, η οποία στέλνει τον δεύτερο ήρωα και πρωταγωνιστή Seign, με στόχο να ανακαλύψουν Primal Lens σε μια ανεξερεύνητη περιοχή.
Η ιστορία, από ό,τι καταλαβαίνετε από τα παραπάνω, βαδίζει σε ασφαλή, κλισέ μονοπάτια, αφού στο παραπάνω συμβούλιο εθνών συμμετέχει και η αυτοκρατορία Galdean, η οποία αναζητά την αφορμή για δύναμη και πόλεμο. Βέβαια, δεν θα αναφέρουμε περισσότερα για το πώς εξελίσσεται η ίδια η ιστορία, ώστε να μη σας επηρεάσουμε (με spoilers) την εμπειρία
Από την άλλη πλευρά, για αυτούς που μπορεί να αναρωτηθούν αν αυτά τα τόσο κλισέ μονοπάτια υπήρχαν στα Suikoden, η απάντηση είναι πως δεν υπήρχαν. Ασ δούμε γιατί.
- Στο Suikoden 3 είχαμε από την αρχή την επιλογή των τριών διαφορετικών ηρώων, οι οποίοι ήταν από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, πράγμα που εμβάθυνε πολύ στα γεγονότα και ιστορία του τίτλου, αφού αποκτούσαμε διαφορετικές οπτικές γωνίες.
- Στο Suikoden 4 – παρόλο που είναι ο πιο αδύναμος τίτλος της σειράς (για αρκετούς λόγους) – είχαμε τουλάχιστον ένα ενδιαφέρον στο σενάριο, με τον ρούνο της τιμωρίας (Rune of Punishment), ο οποίος χρησιμοποιεί την ενεργεία ζωής του κατόχου του, στο σημείο να τον οδηγεί στο θάνατο και να κλειδώνει τις αναμνήσεις μέσα του, μέχρι να βρει τον επόμενο κάτοχο.
- Στο Suikoden 5 είχαμε ένα βασίλειο το οποίο κατέστρεψε μια πόλη με τη δύναμη του Sun Rune και έστελνε τον πρίγκηπα-ήρωα να δει την καταστροφή και να επιβεβαιώσει ότι οι επιζήσαντες νιώθουν την τιμωρία τους.
- Σε κάθε τίτλο είχαμε μια ενδιαφέρουσα ιστορία, ενώ και οι δευτερεύοντες-συνοδευτικοί χαρακτήρες είχαν εξαιρετική ανάπτυξη, αποτελώντας πυλώνες για τον βουβό ήρωα, πράγμα που βοηθούσε πολύ στην ανάπτυξή τους, αλλά και στην παρακολούθηση των γεγονότων.
Στο σύστημα μάχης συμμετέχουν έξι ήρωες και έχουμε το παραδοσιακό σύστημα αναμονής σειράς, αλλά και τον κλασικό μηχανισμό των random encounters, τα οποία ωστόσο δίνουν χρόνο για εξερεύνηση και δεν κουράζουν.
Τώρα, στο Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes έχουμε μια ιστορία που είναι εντελώς απλοϊκή, χωρίς να παρουσιάζει ανατροπές. Συγκεκριμένα, θυμίζει εποχές παλιών τίτλων Dragon Quest, όπου απλά πηγαίναμε από πόλη σε πόλη και επιλύαμε τα προβλήματά τους. Επιπροσθέτως, οι τρεις ήρωες που προσφέρει το παιχνίδι δεν έχουν ίχνος ανάπτυξης.
Αυτό συμβαίνει διότι το παιχνίδι, για να “ανεβάσει στροφές”, χρειάζονται περίπου οχτώ ώρες. Στις διπλάσιες ώρες θα αποκτήσετε πρόσβαση και στους άλλους δυο ήρωες, πράγμα που σημαίνει πως στη μισή διάρκεια του παιχνιδιού δεν τους δίνεται ο απαραίτητος χρόνος να αναπτυχθούν, παραμένοντας αυτό που γνωρίζετε από την πρώτη στιγμή.
Συγκεκριμένα, ο Nowa, απλά εμπλέκεται σε περιπτώσεις επειδή “είναι του χαρακτήρα του”, ο Seign είναι μια απομίμηση του Roy Mustang (από το Full Metal Alchemist), όπου εκτός από την ενδυμασία, μέχρι και το τρίψιμο των δαχτύλων έχει αποδοθεί ώστε να κάνει ξόρκια, ενώ την τελευταία ηρωίδα, στο σημείο που μας τη δίνει το παιχνίδι, καλύτερα να τη γνωρίσετε μόνοι σας.
Αν και ο τίτλος εγκαταλείπει το αρχέτυπο του βουβού πρωταγωνιστή, παράλληλα εγκαταλείπει και τους δευτερεύοντες-υποστηρικτικούς χαρακτήρες, οι οποίοι είναι στο παρόμοιο άνευρο επίπεδο των πρωταγωνιστών. Βέβαια, τα παραπάνω δεν είναι τα μόνο αδύναμα σημεία του τίτλου, αφού έχουμε πάρα πολλά τεχνικά προβλήματα, τα οποία επηρεάζουν την απόδοση των γεγονότων αλλά και την πρόοδό μας.
Συγκεκριμένα, ο τίτλος έχει αρκετό aliasing, ενώ όταν γίνονται απομακρυσμένα πλάνα στα cutscenes, υπάρχει έντονη θολούρα. Επίσης, σε ορισμένα γεγονότα όπου συμβαίνουν δραματικές σκηνές, το τρέξιμο των χαρακτήρων στα cutscenes είναι σε τόσο γρήγορη ταχύτητα (fast forward x4), που αλλοιώνεται η σκηνή με αποτέλεσμα αυτό που βλέπουμε να γίνεται κωμικό.
Παράλληλα, τα autosaves δεν λειτουργούν πάντα, τα waypoints ορισμένες φορές δεν δείχνουν (ή δεν εμφανίζονται καν) το πού πρέπει να πάμε, επιλογή αποθήκευσης δεν υπάρχει στον overworld, οπότε για να είμαστε ασφαλείς, μοναδική επιλογή είναι το πανδοχείο για χειροκίνητη αποθήκευση. Βέβαια, το χειρότερο είναι το κόστος της προόδου. Μετά το πρώτο boss fight δεν πήγαμε σε πανδοχείο, γιατί θα προχωρούσε η ιστορία και απλά μεταβήκαμε στο μαγαζί με τα ξόρκια (lens) για να τα εξοπλίσουμε στον χαρακτήρα μας, όπου εκεί στην οθόνη του μαγαζιού, το παιχνίδι σταμάτησε να αποκρίνεται.
Έτσι, επιστρέψαμε ξανά στο boss fight και προχωρήσαμε το παιχνίδι, ώστε να κάνουμε save. Επιπλέον, προς το τέλος του παιχνιδιού, μετά από διπλή μάχη boss, πάλι χάσαμε την πρόοδό μας, αφού το παιχνίδι δεν προχωρούσε τα events. Κάπως έτσι δεν καταφέραμε να έχομε το πραγματικό τέλος, το οποίο απαιτεί να στρατολογήσουμε και τους 120 χαρακτήρες.
Αυτό συνέβη γιατί προσπαθούσαμε να αλληλεπιδράσουμε με τους χαρακτήρες, ώστε να ενεργοποιηθεί το cutscene, αλλά το μόνο που είχαμε ήταν ένα flickering στην οθόνη. Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί πως τα περισσότερα από τα παραπάνω προβλήματα υπήρχαν και στη beta μορφή του τίτλου… Θα έλεγε κανείς πως οι δημιουργοί δεν έλαβαν πληροφορίες για τα προβλήματα του τίτλου.
Η επόμενη λογική σκέψη είναι πως το παιχνίδι θα σωθεί από το σύστημα μάχης. Όμως και εκεί τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Στο σύστημα μάχης συμμετέχουν έξι ήρωες και έχουμε το παραδοσιακό σύστημα αναμονής σειράς, αλλά και τον κλασικό μηχανισμό των random encounters, τα οποία ωστόσο δίνουν χρόνο για εξερεύνηση και δεν κουράζουν. Στην ίδια τη μάχη δίνουμε εντολή στους ήρωες, και ανάλογα με τη σειρά προτεραιότητας, πραγματοποιείτε η μάχη, ώστε να δούμε τα όμορφα spells και βέβαια τις συνδυαστικές επιθέσεις των χαρακτήρων. Όλα αυτά έρχονται σε δεύτερη μοίρα, αφού το παιχνίδι έχει ανύπαρκτη πρόκληση, οπότε στις απλές μάχες το βάζουμε κυριολεκτικά στον αυτόματο.
Εξαίρεση αποτελούν ορισμένα boss fights, όπου καλούμαστε να ξοδέψουμε μια από τις κινήσεις μας στο gimmick που επηρεάζει το πεδίο της μάχης προς όφελος μας. Δηλαδή, σε κάποιες μάχες καλούμαστε να χτυπήσουμε έναν μοχλό ώστε να κουνηθεί ένας γερανός για να ρίξει μια πέτρα, ή να ανοίξουμε μια πόρτα για να φύγει το νερό, αλλά και διάφορα αλλά που θα αφήσουμε να ανακαλύψετε μόνοι σας.
Το Hundred Heroes προσφέρει και hard δυσκολία, στην οποία δεν αλλάζουν και πάρα πολλά, εκτός από ορισμένες κινήσεις και καλύτερα στατιστικά στους εχθρούς, οπότε μάλλον στις μάχες με τα bosses μπορεί να βρείτε μια μικρή πρόκληση. Γενικά, φαίνεται πως και οι ίδιοι οι δημιουργοί δεν γνώριζαν πώς να διαχειριστούν την πρόκληση, αφού από ένα σημείο και μετά (εκτός και αν είχαμε να κάνουμε με bug…), το παιχνίδι σταμάτα μέσα από τα καταστήματά του να πουλάει αντικείμενα που δίνουν πόντους στη μπάρα υγείας.
Παρόλο που το παιχνίδι έχει συνεχόμενες μάχες, σε ορισμένα σημεία προσφέρει πράγματα, όπως ξεκούραση, αντικείμενα και save points, ενώ σε άλλες συνεχόμενες μάχες δεν συμβαίνει το ίδιο. Κάτι παρόμοιο διαπιστώσαμε ότι συμβαίνει με το gimmick μηχανισμό στις μάχες με τα bosses, αφού από ένα σημείο και έπειτα και αυτές οι μάχες μπαίνουν στον αυτόματο, αφού δεν χρειάζεται καν να επέμβουμε.
Hades II | Πρώτες εντυπώσεις
Δοκιμάσαμε την “technical test” έκδοση του τίτλου από την Supergiant Games….
Για τους τολμηρούς καλό είναι να ειπωθεί πως υπάρχουν και παραμετροποιήσεις στη μάχη, που ίσως κάνουν το παιχνίδι πιο δύσκολο. Από εκεί και πέρα, η εκτίμησή μας είναι πως το Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes αποτελεί πνευματικό διάδοχο της σειράς Suikoden μόνο σε ό,τι αφορά το game design.
Ο τίτλος σαφώς προωθεί την εξερεύνηση – δεν υπάρχει bestiary και quest log, οπότε για να βρείτε τους χαρακτήρες χρειάζεται ψάξιμο και διατήρηση σημειώσεων, αφού ο καθένας από αυτούς για να ενταχθεί απαιτεί τα δικά του κριτήρια. Δεν απουσιάζει και η διαχείριση των αντικειμένων, αφού η τσάντα σας γεμίζει συχνά, οπότε θα πρέπει να τα αφήνετε στη βάση σας. Παράλληλα, το χτίσιμο της πόλης-κάστρο σας δεν πάει στον αυτόματο, όπως στα Suikoden, αφού χρειάζεται να δώσετε ορισμένα υλικά που συλλέγετε στα γραμμικά dungeons.
Ορισμένοι χαρακτήρες ανήκουν στην “easter egg” κατηγορία, δηλαδή εκτός από την εξάδα που έχουμε στη μάχη, μπορούμε να τοποθετήσουμε και έναν έβδομο, ο οποίος μας παρέχει μια παθητική ικανότητα, όπως περισσότερα χρήματα από τις μάχες, μεγαλύτερη ταχύτητα στο περιβάλλον και διάφορα άλλα.
Με την εξερεύνηση θα ανακαλύψετε και τα διάφορα mini games, που περιλαμβάνουν ψάρεμα, παιχνίδι καρτών, παιχνίδι με σβούρες και διάφορα άλλα.Υπάρχουν και μάχες τακτικής, αλλά δεν χρειάζεται να αναφέρουμε και πολλά, αφού και αυτές έχουν ανύπαρκτη πρόκληση. Την επανεμφάνισή τους κάνουν και οι μονομαχίες (duels), όπου απλά καλούμαστε να πραγματοποιήσουμε επίθεση, αντεπίθεση και κίνηση ισχυρής επίθεσης (attack, counter, break), τα οποία ανακαλύπτουμε από τους διαλόγους των χαρακτήρων που λαμβάνουν μέρος στη μονομαχία.
Πρέπει όμως να αναφερθούμε και στα θετικά χαρακτηριστικά του τίτλου, τα οποία είναι το όμορφο εικαστικό και ο σχεδιασμός χαρακτήρων της Kawano. Αξίζει δε, να σημειωθεί πως υφίσταται αρκετή ποικιλία σε εχθρούς, πόλεις και περιοχές, οι οποίες συνοδεύονται από όμορφες μελωδίες.
Προς το τέλος της ιστορίας, που υφίσταται η κλιμάκωση, ο τίτλος προσφέρει δυο τελευταία μεγάλα dungeons, που θυμίζουν καλές εποχές Suikoden. Η διάρκεια του παιχνιδιού για το κανονικό τέλος αγγίζει τις 33 ώρες και σίγουρα θα απαιτούνται οι διπλάσιες για τη στρατολόγηση όλων των χαρακτήρων, ούτως ώστε να επιτευχθεί το πραγματικό τέλος.
Εν κατακλείδι, το Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes προτείνεται αυστηρώς προς του παίκτες που γνωρίζουν τη σειρά Suikoden καλά και ολοκλήρωσαν το Suikoden IV. Και τονίζουμε το Suikoden IV, διότι μέσα από αυτό σίγουρα θα έχουν αποκτήσει την αναγκαία εμπειρία, υπομονή και αντοχή για να ανταπεξέλθουν σε αυτά που θα συναντήσουν στο Hundred Heroes…
To Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes κυκλοφορεί από τις 23/4/24 για PS5, PS4, PC, Switch, Xbox Series και Xbox One. Το review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για το PS5, με review code που λάβαμε από τη CD Media.
