Το The Gap συνδυάζει τη λογική ενός walking simulator με μερικούς έξυπνους γρίφους και μια αρτιστική προσέγγιση στα γραφικά. Η ιστορία είναι μια μίξη επιστημονικής φαντασίας και εύστοχων κοινωνικών και οικογενειακών θεμάτων. Κάποιες αρτιστικές επιλογές στα γραφικά και κάποια ξύλινα voice overs είναι τα κυριότερα προβλήματά του. Αποτελεί όμως σίγουρα ένα πολύ καλό δείγμα της κατηγορίας.
Η κατηγορία των walking simulators έχει σίγουρα τις δικές της ιδιαιτερότητες και το δικό της κοινό. Αρκετά συχνά, παιχνίδια του είδους μάς έχουν προσφέρει αξιοπρόσεκτες εμπειρίες. Ένα τέτοιο παιχνίδι είναι το The Gap, το οποίο κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2023 σε Steam, Xbox και PlayStation και πλέον κυκλοφορεί στο Switch. Η άποψή μας για την έκδοση στις υπόλοιπες πλατφόρμες έχει παρουσιαστεί ήδη και στο παρόν κείμενο θα μιλήσουμε για την πρόσφατη έκδοση στο σύστημα της Nintendo.
Δημιουργός του The Gap είναι η Label This από τη Σλοβενία. Η εταιρία αποτελείται από δύο άτομα και το παιχνίδι αποτελεί την παρθενική τους κυκλοφορία. Μάλιστα, το The Gap ξεκίνησε την ύπαρξή του ως πτυχιακή εργασία για τη σχολή καλών Τεχνών της Λιουμπλιάνα. Ως πρώτο παιχνίδι των δημιουργών και ως δημιουργία μόλις δύο ατόμων, σίγουρα κερδίζει τις εντυπώσεις ως προς την ποιότητά του.
Στα παιχνίδια της κατηγορίας πρωτεύων ρόλο παίζει το σενάριο και η ιστορία, στοιχεία που σε γενικές γραμμές δεν μας απογοήτευσαν. Ο χαρακτήρας μας είναι ένας άνθρωπος που ξυπνάει στο κατεστραμμένο του διαμέρισμα, έχοντας χάσει τη μνήμη του. Σύντομα ανακαλύπτουμε ότι είναι ένας διάσημος νευροχειρούργος και ότι προσπαθούσε να βρει τη θεραπεία για τη χορεία του Huntington, μια ανίατη νευρολογική πάθηση από την οποία έπασχε η γυναίκα του. Σκοπός μας είναι να συλλέξουμε στοιχεία ώστε να επαναφέρουμε τη μνήμη μας και έπειτα να βρούμε την πολυπόθητη θεραπεία.
Το παιχνίδι λαμβάνει χώρα στο κοντινό μέλλον και έτσι περιλαμβάνει αρκετά στοιχεία επιστημονικής φαντασίας, όπως η νανοτεχνολογία και τα παράλληλα σύμπαντα. Ένα ενδιαφέρον στοιχείο της πλοκής είναι πως η πρόσβαση στα παράλληλα σύμπαντα συνδέεται με την αίσθηση του deja vu. Tο έτερο στοιχείο που μας άρεσε είναι η πολύ πετυχημένη μίξη αυτών των sci-fi εννοιών με κοινωνικά και οικογενειακά θέματα.
Ο πρωταγωνιστής περιγράφεται ως απόλυτα συγκεντρωμένος στη δουλειά του, με άμεσες αρνητικές επιπτώσεις στην οικογενειακή ζωή και στη σχέση του με τη γυναίκα του. Καθώς θα συλλέγουμε αναμνήσεις από διάφορες χρονικές περιόδους της ζωής του, θα γίνουμε μάρτυρες της εξέλιξης της σχέσης του ζευγαριού, από τη γνωριμία τους και την αρχή του έρωτά τους μέχρι τις σκοτεινές τελευταίες μέρες.
Από την άλλη, οι επαγγελματικές εμμονές του πρωταγωνιστή συνδέονται άμεσα με την επιβίωση της γυναίκας του, οπότε δεν μπορεί κανείς να τον κατηγορήσει εύκολα. Οι ισορροπίες σε αυτές τις περιπτώσεις δεν είναι εύκολο να κρατηθούν. Από την άλλη, οι προσωπικές του φιλοδοξίες ενδεχομένως να παίζουν τον δικό τους ρόλο. Ενδιαφέροντα θέματα που κρατούν το ενδιαφέρον του παίκτη.
Θετικές λοιπόν οι εντυπώσεις από την ιστορία συνολικά. Δυστυχώς, η γραφή είναι κάπως άνιση και αφαιρεί πόντους από το συνολικό αποτέλεσμα. Ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις κρίνεται ως άνω του μέσου όρου, υπάρχουν και διάλογοι που φαντάζουν όχι και τόσο φυσικοί. Σε αυτό συνεισφέρει αρνητικά και η απόδοση των voice actors, που σε σημεία είναι “ξύλινη” και βγάζει από το κλίμα τον παίκτη. Οι στιγμές αυτές είναι μεν μειοψηφία, αλλά αρκούν για να χαλάσουν την ατμόσφαιρα, στοιχείο σίγουρα κι αυτό καθοριστικό για παιχνίδι της κατηγορίας.
Όσον αφορά το gameplay, τα πράγματα είναι ως ένα βαθμό αναμενόμενα. Δυστυχώς, τα μέρη τα οποία θα συναντήσουμε δεν έχουν μεγάλο ενδιαφέρον και είναι περιορισμένα σε αριθμό. Στη συντριπτική πλειοψηφία του χρόνου μας θα περιπλανηθούμε στους τέσσερις τοίχους του διαμερίσματός μας, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους.
Το παιχνίδι έχει προοπτική πρώτου προσώπου. Γενικά σκοπός μας είναι να ανακαλύψουμε στοιχεία όπως φωτογραφίες, κείμενα και ούτω καθεξής, ώστε να ξεκλειδώσουμε τις ανάλογες αναμνήσεις. Ευτυχώς, το παιχνίδι περιλαμβάνει κάποια quality of life στοιχεία που διευκολύνουν τον παίκτη. Έτσι, στο σαλόνι του σπιτιού υπάρχει ένας μεγάλος πίνακας σαν αυτούς που συναντάμε σε αστυνομικές ταινίες και ο οποίος γεμίζει σιγά σιγά με τα στοιχεία και τις αναμνήσεις που συλλέγουμε. Σε αυτές έχουμε λοιπόν άμεση πρόσβαση και το παιχνίδι μάς λέει ποιες έχουμε ολοκληρώσει και ποιες όχι.
Να πούμε εδώ ότι το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του gameplay είναι η ύπαρξη κάποιων γρίφων, συνήθως του στυλ να βρούμε ένα password για ένα υπολογιστή ή να ξεκλειδώσουμε ένα τηλέφωνο. Οι γρίφοι αυτοί είναι λίγοι σε αριθμό, αλλά σίγουρα έξυπνοι και προσφέρουν παικτική ικανοποίηση κατά την επίλυσή τους.
Θα πρέπει λοιπόν ο παίκτης να προσέχει συνεχώς τους διαλόγους και να διαβάζει προσεκτικά τα κείμενα που συναντά, τόσο για να κατανοήσει την ιστορία όσο και για να συγκρατήσει στοιχεία για τους γρίφους που θα συναντήσει παρακάτω. Ευτυχώς το παιχνίδι μάς ενημερώνει αν έχουμε βρει τα απαραίτητα στοιχεία ή όχι όταν συναντήσουμε αυτούς τους γρίφους. Επίσης, τα αντικείμενα με τα οποία μπορούμε να αλληλεπιδράσουμε και τα hotspots είναι σε γενικές γραμμές αρκετά ξεκάθαρα.
Γενικά πάντως, το παιχνίδι δεν εξηγεί από την αρχή τι πρέπει να κάνεις και γενικά πώς να σημειώσει πρόοδο ο παίκτης. Αυτό γίνεται φανερό με έμμεσο τρόπο, μέσω των κειμένων που ανακαλύπτουμε. Δεν είναι κάτι απαραίτητα κακό αυτό, αποτελεί σίγουρα μέρος της εμπειρίας και ταιριάζει και με το θέμα της αμνησίας του πρωταγωνιστή. Να αναφέρουμε εδώ πως συνολικά το παιχνίδι διαρκεί περί τις τρεις ώρες.
Οπτικοακουστικά μάς ικανοποίησε η δουλειά των δημιουργών, οι οποίοι σύμφωνα με τα λεγόμενά τους στόχευαν σε ένα είδος στυλιστικού ρεαλισμού. Ισχύει αυτό, καθώς σε άλλα σημεία τα γραφικά είναι φωτορεαλιστικά και σε άλλα ακολουθείται πιο καλλιτεχνική προσέγγιση, με έμφαση σε σχήματα αντί για textures. Υπάρχουν και κάποιοι πίνακες ζωγραφισμένοι με το χέρι. Αυτή η σύνθεση διαφορετικών τεχνοτροπιών οδηγεί σε ένα όμορφο οπτικό αποτέλεσμα.
Ένα στοιχείο που μας παραξένεψε είναι ότι οι βασικοί χαρακτήρες που συναντούμε σε αναμνήσεις δεν είναι ρεαλιστικά όντα αλλά χρωματιστές σκιές. Είναι σίγουρα αρτιστική επιλογή, απλά θεωρούμε ότι πιο ρεαλιστικά μοντέλα θα συνείσφεραν στην έκκληση εντονότερων συναισθημάτων. Είναι μια επιλογή που ίσως φαντάζει επιπόλαιη και σαν γρήγορη λύση από πλευράς των δημιουργών και σίγουρα θα ξενίσει κάποιους.
Όσον αφορά τον ηχητικό τομέα, περί των ομιλιών αναφερθήκαμε πριν. Η μουσική δεν είναι πανταχού παρούσα, αλλά όπου υπάρχει είναι πετυχημένη, μελωδική και συμβάλλει στη δημιουργία της ανάλογης ατμόσφαιρας.
Εν κατακλείδι, το The Gap μάς πρόσφερε μια πολύ ικανοποιητική εμπειρία και σίγουρα ανήκει στα καλύτερα παιχνίδια της κατηγορίας. Η πλούσια ιστορία, που συνδυάζει επιστημονική φαντασία με κοινωνικά θέματα, οι έξυπνοι γρίφοι και τα αρτιστικά γραφικά, συμβάλλουν σε ένα σύνολο που αφήνει πολλές υποσχέσεις για το μέλλον. Όσοι αρέσκονται στα walking simulators με στοιχεία adventure games ας το εντάξουν στο ραντάρ τους.
Το The Gap κυκλοφορεί από τις 4/4/24 για το Nintendo Switch. Το review μας βασίστηκε σε review code που λάβαμε από την Crunching Koalas.
