Το Paper Mario: The Thousand-Year Door είναι ο τίτλος που θεωρείται από πολλούς ως ο καλύτερος της σειράς Paper Mario. Παρουσιάζει γνωστούς χαρακτήρες από το Μανιταροβασίλειο, πλούσιο χιούμορ και εξελιγμένους μηχανισμούς μάχης. Ο Mario, έχοντας λάβει έναν μαγικό χάρτη από την Peach, ταξιδεύει στην πόλη Rogueport για να βρει έναν κρυμμένο θησαυρό. Εκεί συνειδητοποιεί ότι η Peach έχει εξαφανιστεί και ανακαλύπτει την ύπαρξη μιας αρχαίας πόλης κάτω από την πόλη, καθώς και την παρουσία μιας εχθρικής ομάδας, των X-Nauts.
Το παιχνίδι έχει αναβαθμιστεί τεχνικά με βελτιωμένα γραφικά και μουσική. Παρά τις βελτιώσεις, λείπει νέο υλικό που θα μπορούσε να προσελκύσει τους παλιότερους παίκτες. Το σύστημα μάχης παραμένει το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του παιχνιδιού, προσφέροντας πολλές επιλογές και ελευθερία στον παίκτη. Η απόδοσή του είναι εξαιρετική τόσο σε φορητή όσο και σε τηλεοπτική λειτουργία, με τα χρώματα και το art style να αποδίδονται άψογα.
Το Paper Mario: The Thousand-Year Door συνεχίζει να εντυπωσιάζει είκοσι χρόνια μετά την αρχική κυκλοφορία του, διατηρώντας την πρόκληση, το χιούμορ και την διασκέδαση που το καθιστούν αριστούργημα της σειράς.
Είκοσι χρόνια παρά κάτι μήνες. Αυτό είναι το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από την κυκλοφορία του πρώτου Paper Mario: The Thousand-Year Door, στο θρυλικό GameCube και στην επανέκδοση του παιχνιδιού που κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τη στιγμή που γράφονται αυτές οι λέξεις. Και, όπως είναι απόλυτα φυσικό και δικαιολογημένο, τα συναισθήματά μας είναι ποικίλα, οι απόψεις μας διίστανται.
Καλούμαστε να είμαστε πολύ συγκρατημένοι και πιο σκεπτικοί όταν έχουμε να κάνουμε με επανεκδόσεις τίτλων που κυκλοφορούν απλώς πιο γυαλισμένοι και όμορφοι, χωρίς έναν ελάχιστο αριθμό ουσιαστικών παρεμβάσεων στο gameplay και τη συνολική εμπειρία ενός τίτλου που θα δώσουν μια αίσθηση φρεσκάδας, ένα αυξημένο δηλαδή κίνητρο σε όσους έχουν ασχοληθεί με το παιχνίδι στο παρελθόν. Και εδώ, η αλήθεια είναι πως το Paper Mario: The Thousand-Year Door είναι μια πιο τεχνικά όμορφη έκδοση του αρχικού παιχνιδιού, χωρίς όμως να προσφέρει στους παλιούς παίκτες αυτό το κάτι που θα τους παροτρύνει να ασχοληθούν μαζί του για ακόμα μια φορά.
Από την άλλη, όμως, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το γεγονός ότι δεν έχουμε να κάνουμε με έναν οποιονδήποτε Paper Mario τίτλο, αλλά με το Paper Mario: The Thousand-Year Door. Ακόμα και μετά από πολλές συνέχειες, άλλες καλές και άλλες λιγότερο καλές, ο συγκεκριμένος τίτλος αποτελεί, σύμφωνα με τα μέσα και την κοινότητα, τον καλύτερο Paper Mario τίτλο που έχει κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής, άποψη που συμμερίζεται απόλυτα και ο γράφων.
Πρόκειται για ένα παιχνίδι που παρελαύνουν μπόλικοι γνώριμοι του Μανιταροβασιλείου, γεμάτο με μπόλικο χιούμορ και σπιρτάδα, ένα παιχνίδι που εξέλιξε ακόμα περισσότερο τους μηχανισμούς μάχης του αρχικού Paper Mario για το Nintendo 64, προσφέροντας μια εμπειρία ακόμα πιο κοντινή σε εκείνη του Super Mario RPG, γεφυρώνοντας ακόμα περισσότερο τις δύο αυτές σειρές. Και, συγκρίνοντάς το μέσα στα χρόνια, πρόκειται για τον τίτλο με την πιο ενδιαφέρουσα ιστορία, η εξέλιξη της οποίας απλώς παίρνει τον παίκτη από το χέρι και τον ταξιδεύει, χωρίς να γίνει αντιληπτό το πόσο εύκολα μπορούν να περάσουν 25 και πλέον ώρες διασκέδασης μαζί του.
Ας ξεκινήσουμε, ωστόσο, με την πλοκή του τίτλου, ειδικά για όσους δεν είχαν την ευκαιρία να παίξουν την αρχική έκδοση του GameCube. Ο Mario ταξιδεύει στην πόλη Rogueport, έχοντας λάβει έναν μαγικό χάρτη που του ταχυδρόμησε η Peach και ο οποίος εικάζεται ότι οδηγεί σε έναν κρυμμένο θησαυρό. Φτάνοντας στο Rogueport, ωστόσο, συνειδητοποιεί ότι η Peach είναι άφαντη.
Καθώς αρχίζει και εξερευνεί την πόλη, η οποία βρίθει εγκληματικών στοιχείων, μαθαίνει ότι η πόλη χτίστηκε πάνω στα ερείπια μιας αρχαίας πόλης, η οποία καταποντίστηκε μετά από έναν κατακλυσμό, ενώ η υποψία κρυμμένων θησαυρών είναι αυτή που έχει προσελκύσει τους…ύποπτους περίοικους του Rogueport, αλλά και μια μυστηριώδη, εχθρική ομάδα, τους X-Nauts. Οι τελευταίοι, που είναι και υπεύθυνοι για την απαγωγή της πριγκίπισσας Peach, αναζητούν τα Κρυστάλλινα Αστέρια (Crystal Stars), τα οποία θα ανοίξουν την Πόρτα των Χιλίων Ετών (Thousand-Year Door) και θα τους προσφέρουν τον μυστηριώδη θησαυρό που κρύβεται από πίσω.
Legacy of Kain: Soul Reaver 1 & 2 Remastered | Review
Μια απρόσμενα ευχάριστη επιστροφή στον κόσμο του Nosgoth….
Και κάπως έτσι, ο Mario ξεκινάει ακόμα ένα ταξίδι, το οποίο θα τον οδηγήσει στις περιοχές που κρύβονται τα Crystal Stars, καταλήγοντας εν τέλει στην Peach και την πραγματική φύση του θησαυρού που κρύβεται πίσω από την θρυλική πόρτα.
Εκ πρώτης όψεως, όλα αυτά θυμίζουν μια τυπική περιπέτεια Mario, με ορισμένα στοιχεία που ίσως και να έχουμε συναντήσει ξανά σε κάποιον από τους μεταγενέστερους RPG τίτλους με πρωταγωνιστές τον Mario και τον Luigi. Όλα αυτά όμως αποτελούν ψήγματα του συνολικού πακέτου που θα συναντήσει ο παίκτης μπροστά του.
Καθώς ο Mario ανακαλύπτει περισσότερα για τη Rogueport, το δάσος Boggly, την πόλη Twilight, ακόμα και το ίδιο το Φεγγάρι, ο παίκτης μπορεί με ευκολία να συνειδητοποιήσει ότι κάθε περιοχή, με τους…ιδιαίτερους κατοίκους της, αφήνει τη δική της, μοναδική επίγευση και μια αίσθηση μοναδικότητας που κάνει την κάθε επίσκεψη σε κάθε περιοχή μια υπόθεση ευχάριστη και καθόλου βαρετή ή διεκπεραιωτική.
Ειδικά οι παίκτες που θα ασχοληθούν και με τα δευτερεύοντα quests που ξεκλειδώνονται σταδιακά, μετά το πέρας της πρώτης επίσκεψης σε κάθε κόσμο, θα διαπιστώσουν πως η επιστροφή τους στους κόσμους αυτούς είναι μια πολύ ευχάριστη -και κυρίως- γρήγορη και εύκολη διαδικασία. Στεκόμαστε ιδιαίτερα σε αυτό το τελευταίο κομμάτι της πρότασης, μιας που πρέπει να σημειώσουμε το πόσο ικανοποιητικές είναι οι QoL αλλαγές που έχει υποστεί η επανέκδοση του Paper Mario: The Thousand-Year Door.
Το ταξίδι από την Rogueport σε κάθε ξεχωριστή περιοχή είναι μια πολύ πιο γρήγορη και άμεση διαδικασία, μη θυμίζοντας σε τίποτα τα πολλά δωμάτια με τα μη αριθμημένα warp pipes. Ειδικά αυτός ο τελευταίος μηχανισμός βοηθάει εξαιρετικά όταν ο παίκτης φτάνει στο τέλος του παιχνιδιού, εκεί που το backtracking ήταν εξαιρετικά αναπόφευκτο και εντελώς βασανιστικό από άποψη πλοήγησης. Η αλλαγή του χαρακτήρα-βοηθού σε αυτό το ταξίδι γίνεται απλά με το πάτημα ενός κουμπιού, αποφεύγοντας κάθε λίγο και λιγάκι την πρόσβαση στο κεντρικό μενού και επιτρέποντας στον παίκτη να τροποποιήσει πιο εύκολα την ομάδα της μάχης, ή να ασχοληθεί πιο γρήγορα με την επίλυση των γρίφων που συναντά πάνω στον χάρτη.
Ορισμένοι διάλογοι έχουν αλλάξει με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να ανταποκρίνονται περισσότερο στο ύφος του παιχνιδιού αλλά και στα δεδομένα της σύγχρονης εποχής, έτσι ώστε το παιχνίδι να μπορούν να το απολαύσουν και οι μικρότερες ηλικίες…χωρίς νοηματικά κενά. Όλες αυτές οι βελτιώσεις είναι άκρως ευπρόσδεκτες, ενώ θεωρείται σίγουρο πως θα ανακουφίσουν τη μεγαλύτερη μερίδα των παλαιότερων παικτών που μάλλον έχουν…άσχημες αναμνήσεις από τo σχεδιασμό του αρχικού παιχνιδιού.
Επίσης, θα θέλαμε να προσθέσουμε τη δυνατότητα πρόσβασης στα μενού μέσω του σταυρού κατεύθυνσης του αριστερού Joy-con, συμβάλλοντας περαιτέρω στην ταχύτερη πρόσβαση, αλλά και την προσθήκη νέων NPCs που καλούνται να υπενθυμίσουν στον παίκτη τις ειδικές επιθέσεις που μπορεί να εκτελέσει με τη βοήθεια των companions. Ωστόσο, δεν γίνεται να μην αναφέρουμε την απογοήτευσή μας σχετικά με την έλλειψη νέου υλικού, είτε αυτό αφορά κάποιο νέο κεφάλαιο στην ιστορία, είτε κάποια πρόσθετα playable segments με την Peach και τον Bowser, που ενδεχομένως να τραβούσε την προσοχή των παλαιότερων παικτών.
Πέρα από αυτές τις QoL αλλαγές, το Paper Mario: The Thousand-Year Door για την έκδοση του Switch είναι το ίδιο, απαράλλακτο παιχνίδι που είχαμε γνωρίσει πριν από είκοσι χρόνια. Απαράλλακτο; Μάλλον χρησιμοποιήσαμε λανθασμένη ορολογία εδώ. Σε ένα remaster, το μόνο σίγουρο είναι πως ο τεχνικός τομέας του τίτλου πρέπει να είναι αναβαθμισμένος, να προσφέρει ένα τεχνικά καλύτερο αποτέλεσμα. Η αλήθεια είναι πως το Paper Mario: The Thousand-Year Door δεν μας απογοήτευσε εδώ.
Αν και το art direction δεν έχει αλλάξει ριζικά, εν τούτοις μιλάμε για ένα παιχνίδι κυριολεκτικά πανέμορφο. Η θολούρα από τη χαμηλή ανάλυση του GameCube εδώ δεν υφίσταται, αφήνοντας χώρο για πολύχρωμα και καθαρά περιβάλλοντα, αλλά και χαρακτήρες υψηλότερης ανάλυσης. Αντανακλάσεις, φωτισμοί και άλλα εφέ μεταμορφώνουν την αρχική εμπειρία που αποκομίσαμε από το Paper Mario: The Thousand-Year Door του GameCube και προσφέρουν κάτι που είναι οπτικά ευχάριστο.
Σε αυτό το σημείο θα αναφέρουμε επίσης την αισθητή γρηγοράδα στη φόρτωση του εκάστοτε σκηνικού κατά την εναλλαγή των χώρων, αλλά και στο ότι η αίσθηση του ότι τα πάντα αποτελούνται από…χαρτί και σκληρό χαρτόνι είναι ακόμα περισσότερο αισθητή. Η βοήθεια που προσφέρει το HD Rumble όταν βλέπουμε τους χαρακτήρες να τσαλακώνονται, ή όταν βλέπουμε τα σκηνικά να σωριάζονται σαν πύργος από τραπουλόχαρτα ενισχύει ακόμα περισσότερο την αίσθηση του χαρτιού και είναι από τα σημεία που νιώθουμε ότι πραγματικά ασχολούμαστε με ένα Paper… Mario.
Δοκιμάσαμε το παιχνίδι τόσο παίζοντας φορητά, όσο και στην τηλεόραση. Και στις δύο επιλογές παιχνιδιού, το Paper Mario: The Thousand-Year Door δεν απογοητεύει όσον αφορά στην απόδοση. Μάλιστα, η απόδοση των χρωμάτων στο σύνολό τους, αλλά κυρίως η απόδοση μιας συγκεκριμένης περιοχής του παιχνιδιού, είναι ονειρική στην οθόνη του OLED, με το γενικότερο art style να κουμπώνει άψογα στην οθόνη του εν λόγω μοντέλου, χωρίς αυτό να σημαίνει πως οι οθόνες του συμβατικού Switch υστερούν.
Φυσικά, είναι σχεδόν βέβαιο πως θα υπάρξουν οι φωνές εκείνες που θα διαμαρτυρηθούν για το ρυθμό ανανέωσης των καρέ, αριθμός που ήταν αδιαμφισβήτητα υψηλότερος στην έκδοση του GameCube και που στην έκδοση του Switch είναι κλειδωμένος στα 30 καρέ. Μπορούμε, όμως, να βεβαιώσουμε με απόλυτη ευκολία πως το παιχνίδι είναι σταθερότατο, χωρίς να χάνει το παραμικρό από τη ροή του και τη γενική του απόδοση.
Αν και έχουμε έντονες μνήμες από τον τρόπο που το αρχικό παιχνίδι έτρεχε στον Κύβο, το Paper Mario: The Thousand-Year Door δεν υστερεί σε τίποτα από θέματα απόδοσης, αλλά και ροής. Άλλωστε, δεδομένου του turn-based συστήματος μάχης, αλλά και του γενικότερου scope του τίτλου, μπορεί κάποιος να απολαύσει το παιχνίδι χωρίς να κουραστεί – χωρίς καν να αντιληφθεί αυτή τη διαφορά από την αρχική έκδοση. Μένοντας λίγο ακόμα στα τεχνικά του τίτλου, να αναφέρουμε πως η μουσική του τίτλου έχει αλλάξει, με τα απαραίτητα remixes που μεταφέρουν τον τίτλο σε μια πιο σύγχρονη μουσική εκδοχή του.
Ο συνδυασμός των ηχητικών θεμάτων αλλά και των εφέ, ορισμένα εκ των οποίων έχουν αλλάξει, είναι ένα ακόμα από τα θετικά χαρακτηριστικά της επανέκδοσης του Paper Mario: The Thousand-Year Door. Φυσικά, αν οι παίκτες θέλουν μια πιο παραδοσιακή εμπειρία και επιθυμούν το παλιό soundtrack, δίνεται η δυνατότητα να το κάνουν από πολύ νωρίς μέσα στο παιχνίδι, με την αγορά ενός ειδικού εμβλήματος που μπορεί να εξοπλίσει ο Mario ανά πάσα στιγμή.
Με αυτόν τον τρόπο, η Intelligent Systems έρχεται να δώσει περισσότερες επιλογές στους παίκτες, διατηρώντας κάπως την αίσθηση του παλιού, αλλά σε ένα παιχνίδι πλήρως ανανεωμένο οπτικά. Ανέκαθεν, ωστόσο, θεωρούσαμε πως τη διαφορά στα Paper Mario την κάνει το σύστημα της μάχης. Η αλήθεια είναι πως μετά το The Thousand-Year Door,η σειρά δοκίμασε να ασχοληθεί και με άλλους μηχανισμούς, σταδιακά αφαιρώντας τα RPG στοιχεία τα οποία και είχε ως δεδομένα όταν ξεκίνησε και συχνά δίνοντας μια πιο action προσέγγιση, η οποία μάλλον στερούσε αρκετά από τον αρχικό της χαρακτήρα.
Το Paper Mario: The Thousand-Year Door είχε καταφέρει να εξελίξει ακόμα περισσότερο το σύστημα μάχης του πρώτου τίτλου της σειράς, προσφέροντας αναμετρήσεις και μηχανισμούς level-up που προσφέρουν περισσότερες επιλογές και ελευθερία στον παίκτη. O Mario μπορεί κάθε φορά να αυξήσει τη ζωτικότητά του, τον αριθμό των πόντων που καθορίζουν τις ειδικές κινήσεις που μπορεί να εκτελέσει στη μάχη, ακόμα και των αριθμό των εμβλημάτων που μπορεί να εξοπλίσει.
Το τι θα επιλέξει να κάνει ο παίκτης είναι καθαρά προσωπική του υπόθεση, λαμβάνοντας πάντα υπ’ όψη και τις δυνατότητες των companions. Παρ’ όλο που μιλάμε για ένα παιχνίδι εικοσαετίας, εξακολουθούμε μέχρι και σήμερα να μιλάμε για ένα σύστημα μάχης με ένα ιδιαίτερο βάθος, αλλά και ένα σύστημα αναβάθμισης που δεν επηρεάζεται από στατιστικά και τυχαίους αριθμούς, αλλά που καθορίζεται από το πως προσεγγίζονται οι μάχες.
Το απαραίτητο scaling στη δύναμη των εχθρών υφίσταται, χωρίς ωστόσο να περιορίζει, ούτε και να δυσκολεύει, κάνοντας έτσι την μάχη μια απολαυστική διαδικασία και την αναβάθμιση του χαρακτήρα μια ακόμα πιο εύκολη υπόθεση. Το οπλοστάσιο ειδικών επιθέσεων αλλά και ικανοτήτων τόσο του Mario όσο και των συντρόφων εμπλουτίζεται επίσης και από μια ποικιλία από items. Είτε ο παίκτης επιλέξει να έχει πάνω του αντικείμενα θεραπείας και επαναφοράς, είτε αντικείμενα που προκαλούν ζημιά (ή και έναν συνδυασμό των δύο), το μόνο σίγουρο είναι πως κάθε προσέγγιση στη μάχη πρόκειται να είναι διαφορετική, με το παιχνίδι να προσαρμόζεται και συχνά να ανταμείβει την κάθε επιλογή του παίκτη.
Επιστρέφοντας στους συντρόφους, να αναφέρουμε επίσης το πόσο πολύ είναι απαραίτητοι στο κομμάτι των overworld γρίφων. Οι παίκτες που από πολύ νωρίς θα μπουν στη διαδικασία να εξερευνήσουν ακόμα περισσότερο τον κόσμο θα ανακαλύψουν από νωρίς πως υπάρχουν πολλές περιοχές που αρχικά είναι απροσπέλαστες και περιλαμβάνουν πολύτιμα αντικείμενα που ενισχύουν και βοηθούν τον Mario στο ταξίδι του.
Οι περιοχές αυτές γίνονται σταδιακά διαθέσιμες τόσο με τη βοήθεια των companions, όσο και με την απόκτηση ειδικών ικανοτήτων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο από τον Mario. Όλες οι ικανότητες που αποκτά ο παίκτης κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού συνηγορούν, ωστόσο, σε ένα μόνο πράγμα: το πόσο περίτεχνα είναι σχεδιασμένος ο κόσμος του παιχνιδιού. Για τον παίκτη που έχει την υπομονή να εξερευνήσει κάθε σπιθαμή, ο σχεδιασμός του παιχνιδιού δεν θα τον απογοητεύσει.
Στοιχεία που είδαμε να υλοποιούνται με διαφορετικό τρόπο σε επόμενα παιχνίδια της σειράς Paper Mario, εδώ εφαρμόζονται άψογα και σωστά και έχουν αποτελέσει πηγή έμπνευσης για αντίστοιχους μηχανισμούς που οι επόμενοι τίτλοι απλά δανείζονται και αλλάζουν ελαφρώς. Ακόμα και σήμερα, τόσα χρόνια μετά, το level design του Paper Mario: The Thousand-Year Door αποτελεί σημείο ορισμού για πολλά παιχνίδια. Θα θυμίσει πολλά στους παλαιότερους παίκτες και θα δώσει στους νεότερους παίκτες την ευκαιρία να καταλάβουν το λόγο που η Nintendo επέλεξε το συγκεκριμένο παιχνίδι να επιστρέψει ξανά στο προσκήνιο.
Και κάπου εδώ μπαίνει το ερώτημα: αυτή η επιστροφή είναι θριαμβευτική; Η επανακυκλοφορία του Paper Mario: The Thousand-Year Door, μετά από την κυκλοφορία του Origami King στο Switch, είναι κάτι που έχει σημασία; Η αλήθεια είναι πως πάντα υπάρχει χώρος για το κορυφαίο παιχνίδι της σειράς Paper Mario, ειδικά όταν αυτό έρχεται φρεσκαρισμένο και με μια σειρά από βελτιώσεις στο gameplay.
Στο τέλος της ημέρας, όμως, πρόκειται κυρίως για μια κυκλοφορία που θα απολαύσουν και θα εκτιμήσουν περισσότερο οι παίκτες που δεν είχαν την ευκαιρία να ασχοληθούν μαζί του στο παρελθόν, παρά οι παλαιότεροι παίκτες που έχουν ασχοληθεί μαζί του διεξοδικά. Γιατί, πέρα από τις QoL βελτιώσεις και το φρεσκαρισμένο λουκ, το Paper Mario: The Thousand-Year Door είναι η ίδια ακριβώς περιπέτεια που θυμόμαστε από το 2004. Θα ήταν μια μοναδική ευκαιρία από τη Nintendo να προσφέρει νέο περιεχόμενο, όπως είχαμε δει παλαιότερα σε επανεκδόσεις των Mario & Luigi RPGs, κάτι που στην τρέχουσα κονσόλα δεν φαίνεται να έχει την διάθεση να κάνει το ίδιο.
Και ακριβώς γι’ αυτό το λόγο θεωρούμε πως, όσον αφορά στους παλαιότερους παίκτες, το Paper Mario: The Thousand-Year Door έχει αξία για εκείνους που το θέλουν ξανά στη συλλογή τους και δεν έχουν πρόσβαση στην έκδοση του GameCube. Γιατί, για όλους τους νέους παίκτες, το Paper Mario: The Thousand-Year Door είναι ένα αριστούργημα για τη σειρά. Είναι το παιχνίδι που ενέπνευσε σχεδόν όλα τα επόμενα παιχνίδια της σειράς που κυκλοφόρησαν αργότερα. Και είναι ένα παιχνίδι χορταστικό, χιουμοριστικό, διασκεδαστικό και με πρόκληση τόσο σωστά δοσμένη, που συνεχίζει να εντυπωσιάζει είκοσι χρόνια μετά. Ένα Paper Mario που τιμά το όνομά του – και δεν θα απογοητεύσει.
Το Paper Mario: The Thousand Year Door κυκλοφορεί από τις 23/5/24 για το Nintendo Switch. Το review μας βασίστηκε σε review code που λάβαμε από τη CD Media.
