Υποθέτουμε οτι ελάχιστοι γνώριζαν την ύπαρξη του Evotinction. Εμείς σίγουρα όχι, καθώς δεν θυμόμαστε να προβλήθηκε ποτέ κάποιο trailer σε οποιαδήποτε έκθεση ή να αναφέρθηκε γενικότερα σε άρθρα για επικείμενες κυκλοφορίες. Μάλλον δεν βοηθάει και ο ίδιος ο τίτλος του, μία σύνθεση των λέξεων evolution και extinction, που δεν είναι και ο πιο εύηχος ή αξιομνημόνευτος. Με αυτήν την ανύπαρκτη προώθηση και το “άχαρο” όνομα η κινέζικη Spikewave Games βάζει μόνη της τρικλοποδιά για ένα παιχνίδι που θα μπορούσε να τραβήξει το ενδιαφέρον, αποτελώντας ένα από τα απειροελάχιστα σύγχρονα και καθαρόαιμα stealth παιχνίδια.
Αναφερόμαστε σε τίτλο του είδους που το stealth ούτε είναι εμβόλιμο μεταξύ σημείων δράσης, ούτε ενσωματώνει stealth μηχανισμούς από αυτούς που μπαίνουν “σφήνα” σε αφηγηματικά παιχνίδια και ουσιαστικά είναι ανύπαρκτοι. Το συγκεκριμένο πόνημα είναι εξαρχής κομμένο και ραμμένο για να ενταχθεί επάξια στο είδος των stealth και συγκεκριμένα αυτής της συνομοταξίας όπου αν μας πάρουν χαμπάρι οι εχθροί τότε σχεδόν σίγουρα πάμε στην οθόνη του game over.
Από τα πρώτα λεπτά το Evotinction δημιουργεί ταυτόχρονα διάφορα ερωτηματικά αλλά και ιντριγκάρει. Η περιπέτεια ξεκινάει εντελώς απότομα, δίνοντάς μας τον έλεγχο ενός χαρακτήρα που στα πρώτα δευτερόλεπτα βγαίνει από μία κάψουλα σε ένα εργαστήριο, φορώντας αυτό που φαίνεται να είναι μία στολή αστροναύτη. Δεν υπάρχει το οποιοδήποτε εισαγωγικό βίντεο για να μας πληροφορεί σχετικά με το που βρισκόμαστε και τι κάνουμε. Απλά αντιλαμβανόμαστε ότι είμαστε σε κάποια βάση όπου όλοι οι εργαζόμενοι βρίσκονται μπροστά από έναν θανάσιμο κίνδυνο.
Σύντομα θα μάθουμε ότι βρισκόμαστε σε ένα ερευνητικό και άκρως απόρρητο κέντρο, ονόματι HERE, δημιουργημένο για την ανάπτυξη μίας εξελιγμένης A.I. Όλα θα πάνε στραβά όταν το υπερανεπτυγμένο λογισμικό σύστημα, το MORE, προσβληθεί ανεξήγητα από τον ιό RED μετατρέποντας την A.I. σε πλήρως εχθρική και μαζί με αυτήν διάφορες ρομποτικές οντότητες. Φυσικά, αυτή η σεναριακή βάση δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, αλλά ο τρόπος με τον οποίο μεταφέρεται παρουσιάζει ενδιαφέρον.
Η αφήγηση λαμβάνει προσεγμένες τροπές, ώστε να εξάπτουν εκ νέου το ενδιαφέρον σε διάφορα κομβικά σημεία της περιπέτειας για τον ίδιο τον πρωταγωνιστή αλλά και τα τεκταινόμενα στο ερευνητικό κέντρο. Αν και δεν εμβαθύνει ιδιαίτερα στο θέμα της συνείδησης και της λεπτής γραμμής μεταξύ τεχνητής και φυσική νοημοσύνης καταφέρνει ωστόσο να αποφύγει τα πλήρως μονοδιάστατα μονοπάτια. Σίγουρα υπάρχουν αρκετά δάνεια από τα Matrix και Terminator, μεταξύ διαφόρων άλλων, αλλά τα μεταφέρει ικανποιητικά μέσα από το ενδιαφέρον και πειστικό σκηνικό ενός άκρως μυστικού εργαστηρίου.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η φύση του ίδιου του ερευνητικού κέντρου, όπου οι πολυάριθμοι εργαζόμενοι, κάθε επαγγέλματος, από μαγαζάτορες μέχρι τους πιο φτασμένους επιστήμονες κάθε κλάδου, δέχτηκαν να μείνουν έγκλειστοι για χρόνια, προκειμένου να προχωρήσουν στην άκρως απόρρητη εργασία τους προς τη σωτηρία του κόσμου. Ένα μεγάλο μέρος των πληροφοριών για τη φύση αυτής της κοινότητας και τις ζωές των εργαζόμενων έρχεται από διάφορα έγγραφα και ηχογραφήσεις. Μέσα από αυτά μαθαίνουμε για την καθημερινότητά τους αλλά και για την κατάσταση που επικρατεί λίγο πριν και μετά από την εισβολή του ιού RED.
Η πλειοψηφία των κειμένων είναι καλογραμμένη και ευχάριστη στο διάβασμα ή το άκουσμα (όλα τα κείμενα και τις ηχογραφήσεις μπορούμε να ακούμε την ανάγνωσή τους από ηθοποιούς). Διαφόρων ειδών προσωπικότητες ξεδιπλώνονται, από υπερενθουσιασμένους επιστήμονες, που βλέπουν εντελώς εξιδανικευμένα την όλη κατάσταση, μέχρι άτομα που έχουν φτάσει στα όριά τους από τον πολυετή εγκλεισμό.
Με φυσικό τρόπο αποδίδεται και η σταδιακή δημιουργία της παράνοιας όταν αρχίζουν να φαίνονται τα πρώτα σημάδια της μόλυνσης του MORE. Παρόλο που δεν προσφέρει μια εντελώς φρέσκια ανάγνωση στη συγκεκριμένη θεματική αυτό δεν αναιρεί το γεγονός πως το σενάριο του Evotinction είναι δουλεμένο και δεν εισάχθηκε απλά και μόνο ως μία πρόφαση για το stealth gameplay.
Μιλώντας για το gameplay το Evotinction δεν θα λέγαμε ότι είναι από τα πιο απαιτητικά παιχνίδια του είδους, χωρίς αυτό να μεταφράζεται ως κάτι το αρνητικό. Ο Liu είναι εξοπλισμένος με ένα gadget που του επιτρέπει να κάνει hacking από απόσταση, με μερικούς -απαραίτητους- περιορισμούς. Η πλειοψηφία των εχθρικών οντοτήτων έρχεται με τη μορφή αιωρούμενων σφαιρών, αν και υπάρχουν και άλλοι τύποι εχθρών, όπως στατικά πυροβόλα και ισχυρά ρομπότ, όλα εκ των οποίων έχουν συγκεκριμένες ρουτίνες, ως είθισται για το είδος.
H Α.Ι. του Evotinction δεν ξεφεύγει από τα τυπικά, αλλά η θεματική της τεχνητής νοημοσύνης καταφέρνει να προσφέρει μία σχετική φυσικότητα, σε αντίθεση με παιχνίδια που επιλέγουν ανθρώπινους αντιπάλους. Ως εκ τούτου, η ευλαβική τήρηση της κάθε περιπολίας, χωρίς την παραμικρή παρέκκλιση, εμφανίζεται φυσικότερη στην προκειμένη περίπτωση.
Αν και από θέμα κινητικότητας ο Liu δεν μπορεί να κάνει και πολλά πράγματα, πέρα από το περιστασιακό άλμα στην άλλη πλευρά κάποιου εμποδίου (η δυνατότητα για σκαρφάλωμα σε ψηλότερα σημεία απλά απουσιάζει), στο θέμα του hacking έχει ένα εκτενές ρεπερτόριο. Η αλήθεια είναι ότι για τη χρήση του hacking θα επιθυμούσαμε ένα πιο επεξηγηματικό tutorial. Ως έχει, απαιτεί αρκετό πειραματισμό ώστε να κατανοήσει κανείς πλήρως διάφορες λειτουργίες, με τα συνοδευτικά κείμενα να μην ξεδιαλύνουν ιδιαίτερα την κατάσταση.
Η δομή του παιχνιδιού χωρίζεται διακριτά μεταξύ σημείων που είναι ασφαλή (τουτέστιν δεν υπάρχει παρουσία εχθρών) και περιοχών όπου πρέπει να αντιμετωπίσουμε ή να αποφύγουμε διάφορες ρομποτικές οντότητες. Σε κάθε νέα περιοχή όπου υπάρχουν εχθροί εμφανίζεται μία μπάρα δευτερολέπτων, αποτελώντας έναν χρονικό περιορισμό αναφορικά με τη συνολική διάρκεια του hacking που μπορούμε να εκτελούμε στο συγκεκριμένο εχθρικό κομμάτι. Ανάλογα με τη λειτουργία του hacking αλλά και την απόσταση από τον στόχο μας απαιτείται διαφορετικός χρόνος για να εκτελεσθεί επιτυχώς.
Εάν φτάσουμε το χρονικό περιθώριο της κάθε επιμέρους εχθρικής περιοχής τότε, πολύ απλά, δεν μπορούμε να ενεργοποιήσουμε άλλο hack. Αυτός ο χρονικός περιορισμός δεν έρχεται για να μας δέσει εντελώς τα χέρια αλλά είναι καλοδεχούμενος ώστε να μας κάνει να σκεφτόμαστε αρκετά τις στιγμές και το είδος του hacking που θα χρησιμοποιήσουμε. Μια εναλλακτική τακτική που δεν ξοδεύει καθόλου από τον πολύτιμο χρόνο έρχεται ως ένα άλλο backstabbing, επιτρέποντάς μας να πάμε πίσω από έναν ανυποψίαστο εχθρό για να σκανάρουμε σε 1-2 δευτερόλεπτα το barcode του, οδηγώντας στην απενεργοποίησή του.
Από εκεί και ύστερα, υπάρχει η δυνατότητα να απενεργοποιήσουμε εξ αποστάσεων την ακοή των ρομπότ, να αλλάζουμε την κατεύθυνση που κοιτάνε για μερικά δευτερόλεπτα, να σταματάμε την πτήση τους ή να τα προσβάλλουμε με ιούς ώστε με το πάτημα ενός κουμπιού να απενεργοποιούνται πολλά από αυτά ταυτόχρονα. Σταδιακά ξεκλειδώνουμε διάφορες ικανότητες και αποκτούμε νέα gadgets που αναπτύσσουν σημαντικά την επιθετική και αμυντική εργαλειοθήκη μας.
Κάπου εδώ έρχεται η προαναφερθείσα συνιστώσα του ήπιου βαθμού δυσκολίας, κάτι που σημαίνει ότι έως τα μέσα της περιπέτειας θα έχετε μάλλον κατασταλάξει στις τακτικές που θα εφαρμόζετε στην πλειοψηφία των περιπτώσεων. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι πιο περίτεχνες hacking τεχνικές, που ξεκλειδώνονται μετά τα μέσα του Evotinction, μάλλον θα σας είναι αχρείαστες, εκτός και εάν κυνηγάτε τα trophies ή απλά θέλετε να καταστρώσετε περίπλοκα σχέδια.
Ωστόσο, σε γενικές γραμμές το hacking αποτελεί τελικά μία αρκετά φρέσκια ιδέα για το είδος παρόλο που θα επωφελούνταν από καταστάσεις που θα μας προέτρεπαν στη χρήση των πιο ενδιαφέροντων hacking τεχνικών. Στο παραπάνω θεωρούμε ότι θα βοηθούσε η εκτενέστερη ποικιλία των εχθρών ή πιο ευφάνταστο level design. Ίσως βασική αιτία για το παραπάνω αποτελεί η μικρή διάρκεια των περίπου 6-7 ωρών, κάτι που μάλλον περιόρισε την ποικιλία διαφορετικών καταστάσεων.
Ως ένα άλλο Metal Gear Solid, υπάρχει ένα εξτρα mode όπου μπορούμε να ασχοληθούμε σε ένα VR περιβάλλον με κάποιες stealth αποστολές, αλλά και σε αυτό το κομμάτι η ποικιλία είναι αρκετά περιορισμένη. Σε μία προσπάθεια να μεγαλώσει η διάρκεια μέσω του replayability μπορούμε να ασχοληθούμε επανειλημμένως με αυτές τις VR αποστολές για να επιτύχουμε καλύτερες βαθμολογίες. Το κομμάτι της βαθμολόγησης λειτουργεί καλά και όντως ωθεί στις επαναλήψεις για να πετύχουμε το τέλειο, αλλά αυτό δεν αναιρεί τον μικρό αριθμό των αποστολών του συγκεκριμένου mode.
Επιστρέφοντας στον βασικό κορμό του παιχνιδιού, το ερευνητικό κέντρο αποτελεί έναν ενιαίο χώρο, με ελάχιστα loading που απεικονίζει -ταιριαστά- ένα αποστειρωμένο περιβάλλον όπου το λευκό χρώμα κυριαρχεί. Πέρα από τα εργαστήρια, υπάρχουν διάφοροι άλλοι χώροι, όπως αίθουσες ψυχαγωγίας και μαγαζιά, δημιουργώντας ένα αληθοφανές και σχεδόν δυστοπικό περιβάλλον.
Δίνει εύλογα την εντύπωση, ηθελημένα εικάζουμε, ενός κτηρίου που έχει σχεδιαστεί από corporate “χαρτογιακάδες”, με γνώμονα το πως φαντάζονται ότι θα μείνουν ικανοποιημένοι οι υφιστάμενοί τους σε ένα περιβάλλον όπου θα πρέπει να ζήσουν απομονωμένοι για χρόνια. Το αποτέλεσμα είναι φυσικά ένα κτήριο που θεωρητικά προσφέρει όλες τις ανέσεις αλλά μάλλον φαίνεται ικανό να απομυζήσει την ενέργεια των εργαζομένων σε βάθος χρόνου, ηθελημένα ή μη.
Συνοψίζοντας, το Evotinction αναμφίβολα δεν έρχεται για να αλλάξει τα δεδομένα του είδους, αφού συχνά πυκνά καθιστά εμφανές ότι δεν είχε τους πόρους μίας ΑΑΑ παραγωγής και κατ’ επέκταση αδυνατεί να εκμεταλλευτεί πλήρως τις ιδέες του γύρω από τους stealth μηχανισμούς. Από την άλλη πλευρά, η αίσθηση που μας άφησε ήταν αυτή της ευχάριστης έκπληξης, προσφέροντας μία αξιόλογη stealth εμπειρία, σε ένα είδος που κινδυνεύει υπό εξαφάνιση.
Το Evotinction κυκλοφορεί από τις 12/09/24 για PS5, PS4, PC, Switch, Xbox Series και Xbox One. Το review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για PS5 σε review code που λάβαμε από την Perp Games.
