Κάποια στιγμή θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως η δήλωση ότι ένα παιχνίδι αναπτύχθηκε από έναν και μόνο δημιουργό, όσο αξιέπαινο κι αν είναι, δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για την προβληματική του κατάσταση, είτε μιλάμε για τεχνικά θέματα, είτε για δομικά. Το Pneumata αποτελεί μία ακόμα τέτοια περίπτωση, όπως και το πρόσφατο Hollowbody (μεταξύ πολλών άλλων).
Όπως όμως και στο Hollowbody, όπου ξεκάθαρα επιχειρήθηκε να αποδοθεί ένα ανεπίσημο Silent Hill, έτσι και εδώ το πρόβλημα ξεκινάει από την πεποίθηση ότι μπορεί να δημιουργηθεί ένα παιχνίδι ικανό να προσεγγίσει ανάλογες δημιουργίες που αναπτύσσονται από στούντιο-μεγαθήρια.
Στην προκειμένη περίπτωση το Pneumata εμφανέστατα επιχειρεί να αποδώσει μία εμπειρία εμπνευσμένη έντονα από το Resident Evil 7, κάτι που ο Antonio Alvarado προσπαθεί να πετύχει τόσο στην ατμόσφαιρά του όσο και σε τεχνικό επίπεδο, μέσω της χρήσης της Unreal Engine 5. Εξυπακούεται ότι δεν περιμέναμε να δούμε μία εφάμιλλη εμπειρία με αυτήν της Capcom, αλλά το ίδιο το παιχνίδι παραπέμπει άμεσα στο Resident Evil 7.
Εντούτοις, όσες παραχωρήσεις και να κάνει κάποιος, πολύ δύσκολα θα προσπεράσει τα πολλαπλά προβλήματα που μπαίνουν διαρκώς ως εμπόδιο στην προσπάθεια καλλιέργειας horror ατμόσφαιρας. Η περιπέτεια ξεκινάει στο σπίτι του David Hernandez, ένας ιδιωτικός ντετέκτιβ που μαθαίνουμε ότι έχει χάσει τα ίχνη της γυναίκας του. Ένα βροχερό βράδυ ένας άγνωστος θα αφήσει στην πόρτα του μία βιντεοκασέτα, στην οποία θα δει ενδείξεις πως η γυναίκα του ίσως είναι ζωντανή και πιθανόν να βρίσκεται στην κωμόπολη Milton του Missouri.
Κατά την άφιξή του στο Milton θα φανεί ότι είναι προ πολλού εγκαταλελειμμένο, κάτι που βέβαια δεν θα τον απωθήσει από την περαιτέρω έρευνα. Εννοείται πως δεν θα αργήσει και πολύ για να έρθει αντιμέτωπος με παραμορφωμένους ανθρώπους που έχουν χάσει τα λογικά τους και συμπεριφέρονται σαν αιμοδιψή τέρατα.
Το σενάριο γενικά αδυνατεί να χτίσει το οποιοδήποτε ενδιαφέρον, μην έχοντας ειρμό και εξηγήσεις για την κατάσταση που βιώνει ο Hernandez. Υπάρχουν ορισμένα διάσπαρτα έγγραφα και emails, οι πληροφορίες των οποίων είναι ιδιαίτερα ελλιπείς για να βγάλει κανείς το οποιοδήποτε συμπέρασμα. Τελικά, ούτε γίνεται σαφές για το συνέβη στο Milton, πέρα από μία θολή εξήγηση, τύπου εργαστηριακά πειράματα που πήγαν λάθος, ούτε γίνεται κατανοητός ο λόγος για τον οποίο ειδικά ο Hernandez έπρεπε να πάει εκεί για να ερευνήσει την κατάσταση.
Αυτό δεν θα ήταν ιδιαίτερο πρόβλημα αν το σεναριακό βάρος δινόταν αλλού, όπως στη δημιουργία αγωνίας για τη μοίρα της συζύγου του Herandez, αλλά και αυτό το σκέλος περνάει στο παρασκήνιο, δίχως να οδηγείται πουθενά. Ούτε αυτό θα ήταν σημαντικό πρόβλημα εάν το Pneumata έχτιζε μία ικανοποιητική horror ατμόσφαιρα, δίνοντας παράλληλα μία ποιοτική gameplay εμπειρία.
Τα προβλήματα ξεκινούν από την ίδια την παρουσία των τεράτων, το τρέξιμο των οποίων είναι σχεδόν κωμικά αργό, εικάζουμε μία αναγκαία κατάσταση ώστε και να φαίνεται ότι τρέχουν κατά πάνω μας αλλά και να μην είναι αδύνατο να τα αντιμετωπίσουμε στην πλειονότητα των κλειστοφοβικών περιβαλλόντων. Επιπλέον, δεν ήταν λίγες οι φορές που τα είδαμε να κολλάνε στο χώρο ή να αδυνατούν να στρίψουν προς τα εμάς.
Εδώ θα πρέπει να πούμε ότι η αίσθηση των λιγοστών όπλων (πιστόλι, καραμπίνα, πολυβόλο) είναι σχετικά καλή, αλλά είναι κάτι που χάνεται σε ένα παιχνίδι όπου οι μάχες καταλήγου να είναι τόσο κοινότυπες και εν τέλει αδιάφορες. Επιπλέον, ο σχεδιασμός των τεράτων δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως αξιομνημόνευτος αν και έγινε μία προσπάθεια ώστε να είναι αρκετά γκροτέσκα και να συνάδουν με την όλη αποσύνθεση που επικρατεί στην περιοχή.
Ακόμα σημαντικότερο θέμα προκύπτει από την έντονα προβληματική εξερεύνηση. Ο χάρτης απουσιάζει πλήρως σε ένα παιχνίδι που φαίνεται ότι τον έχει ανάγκη, καθώς συχνά μας τοποθετεί σε μεγάλα κτήρια, μαζί με διάφορους εξωτερικούς χώρους.
Αυτό βέβαια είναι το μικρότερο θέμα, καθώς συχνά βρισκόμαστε από αλλοπρόσαλλες συνθήκες για να προχωρήσουμε το σενάριο. Σε ένα ιδιαίτερα εκνευριστικό κομμάτι στις αρχές του παιχνιδιού, μία γυναίκα στον τρίτο όροφο ενός κτηρίου φωνάζει για τη βοήθειάς μας, η οποία βρίσκεται εμφανέστατα μπροστά από ένα θανάσιμο κίνδυνο. Μπαίνοντας στο κτήριο, εξαντλήσαμε όλη τη δυνατή εξερεύνηση, προσπαθώντας να βρούμε τρόπο να φτάσουμε στον τρίτο όροφο, ενώ παράλληλα η ελλιπής περιγραφή των objectives δεν βοηθούσε για να δώσει το οποιοδήποτε hint.
Η λύση βρισκόταν τελικά στο να ξεχάσουμε ότι η συγκεκριμένη γυναίκα ζητούσε την άμεση βοήθειά μας, να βγούμε από το κτήριο ώστε να επιστρέψουμε σε μία περιοχή του εξωτερικού χάρτη προκειμένου να ενεργοποιηθεί μία cutscene. Αυτή η προβληματική δομή συνεχίζει και σε διάφορα άλλα σημεία, ώστε, μαζί με την έλλειψη χάρτη και τα ελλιπή objectives, να έχουμε διαρκώς την αίσθηση ότι απλά είμαστε χαμένοι στον κόσμο του Pneumata, δίχως να έχουμε πραγματικά ιδέα του τι πρέπει να κάνουμε.
Υπάρχουν διάφορα άλλα παραδείγματα κακού σχεδιασμού, όπως ο εξαναγκασμένος αφοπλισμός του Hernandez ή τα απαράδεκτα boss fights αλλά μάλλον δεν είναι αναγκαίο να απαριθμήσουμε αυτές τις στιγμές. Επιπλέον, φαίνεται ότι διάφορες από τις αρχικές ιδέες του δημιουργού δεν κατάφεραν να υλοποιηθούν κάτι που είναι εμφανές από την επίσημη περιγραφή του παιχνιδιού στο Steam. Εκεί, υποστηρίζεται ότι, ως ντετέκτιβ, θα μπορούμε να αναλύουμε στοιχεία ώστε να διαλευκάνουμε διάφορους φόνους, κάτι που απλά δεν υπάρχει σε οποιαδήποτε μορφή.
Επιπλέον, υποστηρίζεται ότι υπάρχει ποικίλη A.I. που θα μας επιτρέπει να πολεμάμε ή να αποφεύγουμε με stealth τακτικές. Εντούτοις, stealth απλά δεν υφίσταται σε οποιαδήποτε μορφή και σίγουρα δεν αποτελεί ποτέ επιλογή. Ως ένα από τα λίγα θετικά κομμάτια του Pneumata μπορεί να θεωρηθεί ο τεχνικός τομέας, δεδομένου ότι η λεπτομέρεια στα περιβάλλοντα δείχνει έντονα ότι η Unreal Engine 5 όντως αξιοποιήθηκε σε μεγάλο βαθμό, για τα δεδομένα, κυρίως, ενός solo developer.
Φυσικά το παραπάνω δεν αρκεί και δεν αντισταθμίζει σε οποιοδήποτε βαθμό τα υπόλοιπα θέματα που ταλανίζουν τον τίτλο. Επιπλέον, η μίξη του ήχου δεν είναι και η καλύτερη δυνατή, καθώς συχνά η ένταση δεν συμβαδίζει με το τι συμβαίνει γύρω μας. Τέλος, ο ηθοποιός που δανείζει τη φωνή του για τον Hernandez δεν καταφέρνει να πείσει, αν και περισσότερο θεωρούμε ότι αποτελεί προϊόν ελλιπούς καθοδήγησης από πλευράς δημιουργού και όχι λόγω του ίδιου του ηθοποιού.
Εν κατακλείδι, το Pneumata έρχεται ως άλλη μία περίπτωση παιχνιδιού όπου το μοναδικό ουσιαστικό θετικό στοιχείο που μπορεί να του αποδοθεί είναι ότι αναπτύχθηκε από έναν και μόνο δημιουργό. Από εκεί και ύστερα όλοι οι τομείς είναι προβληματικοί ή ελλιπείς, οδηγώντας σε μία κουραστική εμπειρία που μάλιστα από μόνη της προσπαθεί να έρθει σε άμεση σύγκριση με κορυφαίους τίτλους του είδους.
Το Pneumata κυκλοφορεί από τις 20/09/24 για PS5, PC, και Xbox Series. Το review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για το PC, με review code που λάβαμε από την Perp Games.
