To Nintendo Switch μπορεί να είναι περήφανο για πάρα πολλά πράγματα που πέτυχε μέσα στον κύκλο των 8 χρόνων ζωής του. Κατάφερε να κάνει αστρονομικές πωλήσεις, κατάφερε να εισάγει στο κοινό μια από τις πλουσιότερες και πιο ενδιαφέρουσες βιβλιοθήκες τίτλων, κατάφερε να προσφέρει επιλογές διασκέδασης σε πολλές κατηγορίες παικτών εκεί έξω. Κατάφερε, όμως, να φέρει και όλους τους τίτλους της Monolith Soft που κυκλοφόρησαν για πλατφόρμες της Nintendo μετά από την εξαγορά της από εκείνη το μακρινό 2007 (και την πλήρη απόκτησή της το 2024) κάτω από την ομπρέλα του, κάτι που ενδιαφέρει άμεσα το παρόν κείμενο.
Βλέπετε, το Nintendo Switch είναι, πλέον, το σπίτι της σειράς Xenoblade Chronicles. Είναι το μέρος όπου ο Tetsuya Takahashi και η παρέα του μπόρεσαν να αφηγηθούν μια επική ιστορία κοσμογονίας, όπου τα σύμπαντα συγκρούονται και οι κάτοικοί τους παλεύουν να βρουν τη θέση τους σε έναν κόσμο με πολλές δυναμικές αλλά και έλλειψη σταθερότητας.
Το Xenoblade Chronicles X, ωστόσο, αποτέλεσε μια ιδιαίτερη περίπτωση στη μυθολογία του κόσμου της σειράς Xenoblade. Ήταν ένας τίτλος που σκόπιμα απομακρύνθηκε από την αφηγηματική γραμμή που χάραξε το πρώτο Xenoblade Chronicles, με σκοπό να εστιάσει περισσότερο στο gameplay και στα γραφικά υψηλής ανάλυσης, κάτι που αποτελούσε και μια από τις προτεραιότητες της ομάδας όταν κλήθηκαν να αναπτύξουν έναν τίτλο για Wii U. Το αν ήταν σωστό ή λάθος, αυτό το έκρινε η ιστορία. Γεγονός είναι πως το Xenoblade Chronicles X αποτέλεσε έναν περισσότερο spiritual successor του αρχικού τίτλου, παρά ένα άμεσο sequel του.
Η επιστροφή, όμως, στο lore με τα Xenoblade Chronicles 2 & 3, αλλά και οι αισθητικές παρεμβάσεις στο Xenoblade Chronicles: Definitive Edition που σχετίζονταν άμεσα με τη μυθολογία του κόσμου μάλλον χάραξαν με συγκεκριμένο τρόπο την πορεία που θα καλούταν, περίπου 10 χρόνια μετά την κυκλοφορία του αρχικού τίτλου, να διαδραματίσει το Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition. Και η πορεία αυτή μάλλον μας αρέσει, αν μπορέσουμε να παραβλέψουμε τα ουκ ολίγα ατοπήματα του τίτλου, που τα κουβαλά ως προίκα από την αρχική του κυκλοφορία.
Ας δούμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή – από το κομβικό σημείο της ιστορίας, όπου η Γη βρίσκεται ανάμεσα στα πυρά δύο εξωγήινων απειλών, πιο ισχυρές απ’ ότι θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν οι κάτοικοί της. Η ενωμένη κυβέρνηση αποφάσισε να βάλει σε εφαρμογή ένα σχέδιο εκκένωσης του πλανήτη, γνωστό και ως Project Exodus. Σύμφωνα με το σχέδιο, κιβωτοί που μετέφεραν ανθρώπους και άλλα έμβια όντα σε κρυόσταση θα εκτοξεύονταν και θα απομακρύνονταν από τον πλανήτη, με σκοπό την ανακάλυψη πλανητών με φιλόξενες συνθήκες ζωής – τόπους, δηλαδή, όπου η ανθρωπότητα θα μπορούσε να ανακάμψει και να ξεκινήσει από το μηδέν.
Η κιβωτός στην οποία βρίσκεται τοποθετημένος ο πρωταγωνιστής που σχεδιάζουμε, αλλά και ολόκληρη η ομάδα συντρόφων που θα γνωρίσει ο παίκτης στη συνέχεια, προσκρούει στον πλανήτη Mira, έναν κόσμο μυστηρίου, που φαίνεται πως αποτελεί το σπίτι πολλών έμβιων όντων. Σε αυτόν τον κόσμο, ο χαρακτήρας μας αλλά και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας μας θα εργαστούν άοκνα για την ευημερία, αλλά και για τη σωτηρία της ανθρωπότητας.
Καθώς ο χρόνος μετρά αντίστροφα και καθώς η απειλή που ήταν συνυπεύθυνη για την καταστροφή της Γης κάνει την εμφάνισή της στον Mira για να βεβαιωθεί πως η ανθρωπότητα θα εξαφανιστεί ολοκληρωτικά, ο παίκτης θα αγωνιστεί ενάντια σε κάθε άμεση και υποβόσκουσα απειλή, με σκοπό να επιβεβαιώσει πως η ανθρωπότητα θα παραμείνει ασφαλής, ανακαλύπτοντας ωστόσο πως τίποτα σε αυτόν τον κόσμο δεν είναι όπως φαίνεται.
Το Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition έρχεται επίσης να αφηγηθεί ένα νέο κεφάλαιο ιστορίας, χωρισμένο σε τρία υποκεφάλαια, το οποίο και γίνεται διαθέσιμο αμέσως μετά την ολοκλήρωση της κεντρικής ιστορίας του τίτλου. Είναι η ιστορία που «δεν τελειώνει ποτέ», σύμφωνα πάντα με το αρχικό παιχνίδι και ένας από τους πιο σημαντικούς λόγους που δικαιολογούν την αγορά του Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition. Ωστόσο, δεν θα μπούμε σε λεπτομέρειες για τα κεντρικά γεγονότα που εκτυλίσσονται σε ένα νέο κομμάτι του Mira (…ή και πέρα από αυτόν), για αποφυγή spoilers. Μπορούμε, μόνο, να πούμε πως αυτό το νέο κεφάλαιο θα δώσει κάποιες απαντήσεις που επί χρόνια αναζητούσαν οι παίκτες για το ρόλο των Samaarians και των Ganglion, του The Great One και όλων των υπόλοιπων αφηγηματικών κενών που προέκυψαν από το αρχικό παιχνίδι.
Κυρίως, όμως, θα γίνει η γέφυρα που θα ενώσει -κατά κάποιον τρόπο- το Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition με τα υπόλοιπα παιχνίδια της σειράς Xenoblade Chronicles, όσο δύσκολο, παράξενο ή ακατόρθωτο και αν ακούγεται στην παρούσα φάση. Το αν αυτό είναι επιτυχημένο, ή όχι, είναι κάτι που θα αποφασίσουν οι ίδιοι οι παίκτες. Άλλωστε, με τον τρόπο που έχουν υλοποιηθεί και εξελιχθεί τα διάφορα σύμπαντα στους άλλους τίτλους της σειράς, δεν θα έπρεπε να κάνει εντύπωση ο τρόπος με τον οποίο επιχείρησε ο Takahashi να κάνει αυτή την ένωση με το γενικότερο lore.
Ίσως, όμως, να ήταν καλύτερα το παιχνίδι να εξακολουθούσε να χαρακτηρίζεται απλώς ο πνευματικός διάδοχος του πρώτου Xenoblade Chronicles και τίποτα περισσότερο. Σε κάθε περίπτωση, και με τις εντυπώσεις μας να είναι ακόμα νωπές, είμαστε σίγουροι πως το νέο κεφάλαιο της ιστορίας θα σηματοδοτήσει την έλευση νέων Xenoblade Chronicles τίτλων, τα οποία και θα ρίξουν ακόμα περισσότερο φως στα μυστήρια της μυθολογίας των κόσμων που έχτισε η Monolith Soft για τις πλατφόρμες της Nintendo.
Επανερχόμαστε, ωστόσο, στο κομμάτι που είναι πιο σημαντικό: εκείνο του gameplay. Όπως ήδη αναφέραμε, το Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition είναι ένας τίτλος που επικεντρώνεται περισσότερο στην εξερεύνηση ενός πραγματικά μεγάλου κόσμου, και στο κομμάτι της μάχης που είναι σαφώς βελτιωμένο σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι της σειράς. Ο πλανήτης Mira είναι ένας κόσμος που στέκεται επάξια στο στερέωμα των υπόλοιπων κόσμων της Monolith Soft, χωρίς να ζηλέψει τίποτα σε σχέση με τα περιβάλλοντα που παρουσιάστηκαν στους επόμενους τίτλους της σειράς.
Πανέμορφες τοποθεσίες και εξαιρετικές απεικονίσεις των γήινων επιφανειών και του ουράνιου στερεώματος αποδίδονται εξαιρετικά. Ο πλανήτης Mira του Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition είναι χάρμα οφθαλμών καθώς παίζουμε σε docked mode, αν και απολαύσαμε πολύ περισσότερο τον τρόπο με τον οποίο αποδίδεται στην OLED οθόνη του Switch. Ο φρεσκαρισμένος τεχνικός τομέας του τίτλου δικαιολογεί άψογα τις ώρες που θα δαπανηθούν από τον παίκτη στο κομμάτι της εξερεύνησης, αλλά και εξηγεί ικανοποιητικά τη φροντίδα της επιμέλειας του κόσμου από την ομάδα ανάπτυξης.
Την ίδια στιγμή, σε εξίσου ικανοποιητικό επίπεδο στέκεται το σύστημα μάχης. Το γνώριμο σύστημα χρήσης των Arts που έχουμε δει και στα υπόλοιπα παιχνίδια της σειράς επιστρέφει και εδώ, με τις μάχες να αποτελούνται από αυτόματες επιθέσεις μέσα από την εναλλαγή melee και ranged όπλων και την εκτέλεση των Arts, που προσδίδουν πολλές, διαφορετικές επιδράσεις που κάνουν τη μάχη μια πολύ πιο ενδιαφέρουσα διαδικασία.
Μια ματιά στο αρχικό μας κείμενο, δια χειρός Σταύρου Λιναρδάκου, θα μπορέσει να προσφέρει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για το πως λειτουργεί ο μηχανισμός της μάχης. Εμείς να αναφέρουμε πως η ομάδα ανάπτυξης κατάφερε, με μια πολύ σημαντική τροποποίηση, να μεταβάλλει αρκετά το χρόνο περαίωσης μιας αναμέτρησης. Πρόκειται για το Quick Cooldown, έναν μηχανισμό που επιτρέπει στον παίκτη να χρησιμοποιήσει κάποιο Art που φορτίζεται, κάνοντας χρήση ενός μετρητή που είναι εμφανής στο κάτω μέρος της οθόνης.
Αυτός ο μετρητής μεγαλώνει όσο μεγαλώνει η πρόοδός μας στο παιχνίδι, φορτίζεται αργά κατά τη διάρκεια της μάχης και επαναφορτίζεται πλήρως όταν η μάχη ολοκληρώνεται. Με πιο απλά λόγια, το Quick Cooldown έρχεται να ελαττώσει τη βασανιστική αναμονή φόρτισης των Arts που ταλαιπωρούσε το αρχικό παιχνίδι, καθιστώντας έτσι την εμπειρία της μάχης αρκετά πιο φιλόξενη και απολαυστική.
Και δεν είναι μόνο η μάχη που επιδέχεται πολλές QoL βελτιώσεις. Η δυνατότητα αλλαγής των ενεργών μελών της ομάδας ανά πάσα στιγμή επιστρέφει και διορθώνει μια άλλη αμέλεια του παρελθόντος, όπως και η δυνατότητα αλλαγής της ώρας ανά πάσα στιγμή, που γινόταν μόνο σε συγκεκριμένα σημεία (τα οποία και εξακολουθούν να υπάρχουν στον χάρτη), διευκολύνοντας έτσι την εκτέλεση ορισμένων Affinity points και ορισμένων αποστολών. Η πρόσβαση στον χάρτη του Mira είναι πλέον εφικτή με το πάτημα ενός απλού πλήκτρου, ενώ το σταδιακό του άνοιγμα ξεκλειδώνει νέες ανταμοιβές που δεν υπήρχαν στην αρχική έκδοση του τίτλου.
Τα BLADE Levels και τα Division Points που λειτουργούσαν ως gate blockers, περιορίζοντας την ελεύθερη πρόσβαση και εξέλιξη του χαρακτήρα ανήκουν πλέον στο μακρινό παρελθόν, ενώ και ο μηχανισμός tracking έχει βελτιωθεί σημαντικά, οδηγώντας μας στην ολοκλήρωση ορισμένων fetching αποστολών αρκετά γρηγορότερα σε σχέση με την αρχική έκδοση. Νέοι playable χαρακτήρες προστίθενται στο roster χαρακτήρων (ορισμένοι εκ των οποίων εμφανίζονταν στην ιστορία αλλά δεν μπορούσαν να στρατολογηθούν στο παρελθόν), νέες αποστολές θα μας απασχολήσουν, ενώ η δυνατότητα απόκτησης εμπειρίας και διανομής της στα μη ενεργά μέλη της ομάδας είναι από τα θετικά στοιχεία που κάνουν τη διαχείρισή της πολύ πιο εύκολη.
Οι νέοι παίκτες θα βιώσουν το παιχνίδι σε μια πολύ πιο σύγχρονη εκδοχή που του ταιριάζει απόλυτα, ενώ οι παλιοί παίκτες θα αισθανθούν περισσότερο ανακουφισμένοι καθώς γνωρίζουν σταδιακά τις βελτιώσεις του τίτλου.
Ωστόσο, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως όλες οι QoL προσθήκες και βελτιώσεις δεν συνηγορούν σε μια πιο θετική αντιμετώπιση του παιχνιδιού από πλευράς μας. Το Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition εξακολουθεί να είναι ένας τίτλος μάλλον άδικος ως προς την δυσκολία. Δεν μιλάμε, φυσικά, για το επίπεδο δυσκολίας που θα αντιμετωπίσει ο παίκτης στις βασικές αποστολές και στη μάχη. Αναφερόμαστε στο πόσο άδικη μπορεί να γίνει μια συμπλοκή, όταν ένα τέρας υψηλού επιπέδου αποφασίσει να εμφανιστεί από το πουθενά στο σημείο αναμέτρησης και να μας δείξει γιατί ο Mira εξακολουθεί να είναι ένα αφιλόξενο μέρος.
Αναφερόμαστε στο ότι υψηλού επιπέδου τέρατα μπορούν να εμφανιστούν ξαφνικά μπροστά μας, καθώς εμείς βαδίζουμε αμέριμνοι στο επόμενο σημείο της αποστολής μας, το προτεινόμενο επίπεδο της οποίας ήταν αρκετά χαμηλό – ό,τι πρέπει, δηλαδή, για το φρικτό grinding που απαιτεί το παιχνίδι, τόσο σε επίπεδο απόκτησης εμπειρίας, όσο και σε επίπεδο απόκτησης πόρων, απαραίτητων για τα Skells και τον εξοπλισμό της ομάδας μας.
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο πολλές αποστολές θα αργήσουν να ολοκληρωθούν, καθώς το σημείο που αναγκαστούμε να πάμε ή το αντικείμενο που θα πρέπει να συλλέξουμε είναι κοντά σε μια πολύ επικίνδυνη περιοχή, αναγκάζοντάς μας να μεταβούμε σε άλλο σημείο του χάρτη, ή να αναλάβουμε μια διαφορετική αποστολή. Και όλα αυτά, ενώ η περιπέτεια συνεχίζεται, με το παιχνίδι να μας ανταμείβει σε κομβικά σημεία με τα κατάλληλα εργαλεία, ή όπλα, που θα κάνουν το ταξίδι μας λιγότερο επικίνδυνο.
Είναι αλήθεια πως το ίδιο το παιχνίδι θα μας δώσει συχνά τη λύση. Μια από τις λύσεις αυτές που μας λύνουν τα χέρια και μεταμορφώνουν ουσιαστικά την εμπειρία μας είναι και η εισαγωγή των Skells, των γιγαντιαίων μηχανών που θυμίζουν κάτι από τα Sirens του Xenoblade Chronicles 2, αλλά και του πιο μακρινού παρελθόντος της Monolith Soft. Τα Skells μπορούν να κάνουν την αναμέτρηση με δυνατότερους εχθρούς, συμπεριλαμβανομένων και των bosses τόσο του κυρίως παιχνιδιού αλλά και του πρόσθετου κεφαλαίου, μια πολύ πιο εύκολη και εύπεπτη διαδικασία, αρκεί ο παίκτης να καταλάβει τον τρόπο με τον οποίο οι μονάδες αυτές λειτουργούν και να τα εξοπλίσει με τον πιο κατάλληλο τρόπο.
Τα Skells, επίσης, μπορούν να μας μεταφέρουν σε σημεία του χάρτη τα οποία είναι δυσπρόσιτα (ή και απλησίαστα) από ξηράς, επιτρέποντάς μας να ανοίξουμε ακόμα περισσότερο τον χάρτη και να ανακαλύψουμε πολύτιμους θησαυρούς και πηγές. Το παιχνίδι, μάλιστα, εισάγει και μερικά ολοκαίνουρια Skells, ή κάνει διαθέσιμα Skells που είναι άμεσα συνδεδεμένα με την πλοκή, δίνοντας ακόμα περισσότερα εργαλεία στους παίκτες και επιτρέποντάς τους να πειραματιστούν ακόμα περισσότερο. Η αίσθηση, ωστόσο, που αποκομίζουμε από τον τρόπο με τον οποίο το Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition ξεκλειδώνει τους κρυμμένους άσους του, μάλλον μας απογοητεύει.
Το παιχνίδι αργεί πολύ να εισάγει κομβικούς μηχανισμούς. Ακόμα και η κεντρική πλοκή λειτουργεί, για ένα πολύ μεγάλο τμήμα του παιχνιδιού, ως ένα υπερεκτενές tutorial, με το κυρίως κομμάτι της δράσης και της εκτέλεσης της πλοκής να ξεκινά από το έβδομο κεφάλαιο και μετά. Και αν οι παλαιότεροι παίκτες προσεγγίζουν αυτήν την αδυναμία πλήρως συνειδητοποιημένοι, οι νεότεροι που δεν είναι τόσο…υποψιασμένοι θα έχουν πολλούς λόγους να απογοητευτούν.
Γεγονός είναι πως το Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition κουβαλάει στην πλάτη του έναν τίτλο -τον δεύτερο της σειράς-, με όλα τα λάθη και τα μειονεκτήματα του παρελθόντος. Για να φτάσουμε στο πολύ καλό Xenoblade Chronicles 3, η ομάδα ανάπτυξης έπρεπε να κάνει πολλούς πειραματισμούς, που άλλους παίκτες βρήκαν σύμφωνους και άλλους απλώς απογοήτευσαν. Η επιθυμία της ομάδας να δημιουργήσει έναν τίτλο που θα απείχε συνειδητά από αυτό που ήταν το πρώτο Xenoblade Chronicles, για να προσφέρει μια διαφορετική εμπειρία gameplay, σε σημεία αποδείχτηκε τραγική.
Το Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition, ωστόσο, διορθώνει κάποια από αυτά τα κακώς κείμενα του προκατόχου του και καταφέρνει να προσφέρει μια πιο βελτιωμένη εμπειρία στο σύνολό του. Για εμάς, το πιο σημαντικό είναι ότι τοποθετεί τις βάσεις για τη συνέχιση της μυθολογίας του σύμπαντος της σειράς Xenoblade Chronicles.
Οι παίκτες θα συνειδητοποιήσουν πως, ψήγματα εμπειριών που βίωσαν στα πιο πρόσφατα παιχνίδια της σειράς, πλέον συνδέονται αρμονικά και βγάζουν νόημα, ανεξάρτητα από το αν αυτό γίνεται επιτυχημένα ή όχι. Κυρίως, όμως, οι παίκτες θα κατανοήσουν καλύτερα το status quo αυτού του τίτλου. Και το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να περιμένουν τη συνέχεια. Μια συνέχεια που θα διορθώσει ακόμα περισσότερα λάθη, σφάλματα και αστοχίες και θα ανοίξει ένα νέο αφηγηματικό κεφάλαιο.
Το Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition κυκλοφορεί από τις 20/3/25 για το Nintendo Switch. Το review μας βασίστηκε σε review code που λάβαμε από τη CD Media.
