Όταν ο γράφων έλαβε τον κωδικό για το review του Chornobyl Liquidators, ακούσια στο μυαλό του τέθηκε το εξής ερώτημα: “μέχρι που μπορεί να φτάσει το όριο στο τι μπορεί να κάνεις σε ένα παιχνίδι; Πού μπαίνει η γραμμή στην θεματική από την οποία μπορείς να αντλήσεις έμπνευση για να δημιουργήσεις μια εμπειρία στον κόσμο των videogames;”.
Το παραπάνω ερώτημα, όντας ρητορικό, μάλλον δεν θα λάβει ποτέ σαφή απάντηση. Ωστόσο, μπορεί κανείς να ιχνηλατήσει ένα αμυδρό μονοπάτι γύρω από τα ηθικά όρια ενός βιντεοπαιχνιδιού βάσει της πρόθεσης των δημιουργών. Βάσει του πώς αποφασίζουν να προσεγγίσουν το οποιοδήποτε θέμα και της προσοχής και σεβασμού που δείχνουν στη φιλοσοφία της ανάπτυξής του.
“Σκληρές” θεματικές, “αμφιλεγόμενα” ζητήματα και “βαριά” ιστορικά γεγονότα, δεν γίνεται να αντιμετωπίζονται ελαφρά την καρδία. Ή μάλλον γίνεται, αλλά πολλές φορές το αποτέλεσμα που προκύπτει θα ήταν καλύτερο να είχε αποφευχθεί εξ’ αρχής. Στην προκειμένη η ομάδα ανάπτυξης πίσω από το Chornobyl Liquidators δεν υπάγεται στην τελευταία κατηγορία. Επιλέγοντας μια ρεαλιστική και ιστορικά έγκυρη προσέγγιση στο δυστύχημα με τη φωτιά στον πυρηνικό αντιδραστήρα της πόλης του Τσέρνομπιλ, πριν σχεδόν 40 χρόνια, επικεντρώνεται στην προσπάθεια παράδοσης μιας εμπειρίας κατά βάση fire-fighting simulator με δραματικά και ανθρώπινα στοιχεία και έμφαση στις πολλαπλές συνέπειες του τραγικού γεγονότος.
Αποφεύγοντας να μπλεχτεί με paranormal, sci-fi ή άλλες μυθιστορηματικές κατευθύνσεις, αποτολμά μια λιγότερο συνηθισμένη προσέγγιση, θέτοντας τον παίκτη αντιμέτωπο με αυθεντικές και “τετριμμένες” προκλήσεις, στον ρόλο του πυροσβεστικού σώματος που συνέδραμε στις προσπάθειες περιορισμού της κοσμοϊστορικής αυτής καταστροφής. Η προοπτική για κάτι τέτοιο σίγουρα ακούγεται πολλά υποσχόμενη, ωστόσο η πρόθεση και η θεωρία πολλές φορές απέχουν κατά πολύ από την πράξη και το αποτέλεσμα.
Το Chornobyl Liquidators είναι λιτό και άμεσο σε κάθε του τομέα. Το παιχνίδι σε πετάει τόσο απότομα στη δράση, δίνοντας σου μόνο ένα βασικό κίνητρο: να βοηθήσεις σε οποιοδήποτε μέτωπο υπάρχει ανάγκη και να περιορίσεις στο μέγιστο δυνατό την καταστροφή. Το gameplay του τίτλου στα ίδια επίπεδα δεν διεκδικεί περισσότερες ευθύνες. Πολύ βασικοί μηχανισμοί gameplay βάζουν τον παίκτη κατευθείαν στο κλίμα. “Σύνδεσε την κάνουλα στη μάνικα, στόχευσε και σβήσε την εστία”. Προσπάθειες “εμβάθυνσης” των μηχανισμών με διαφορετικούς χρωματισμούς στις κάνουλες ή στις μάνικες που πρέπει να αντιστοιχιστούν ανάλογα, είναι πραγματικά προσπάθεια που μπορεί να χαρακτηριστεί παιδική στην καλύτερη περίπτωση.
Ανά διαστήματα ο εκάστοτε χαρακτήρας που χειριζόμαστε, χάνει τις αισθήσεις του, η ραδιενέργεια τον νικά και πεθαίνει. Στη συνέχεια, ένας ιατροδικαστικός φάκελος μάς ενημερώνει για το όνομα, την ηλικία και άλλες σχετικές πληροφορίες. Στη συνέχεια, αναλαμβάνει κάποιος άλλος από το σημείο που σταμάτησε ο προηγούμενος πυροσβέστης κ.ο.κ.
Ο παραπάνω μηχανισμός όμως είναι scripted και οι φορές που συμβαίνει είναι προκαθορισμένες, μην λειτουργώντας ως κάποιος πρωτότυπος τρόπος respawn σε περίπτωση θανάτου μας, κάτι το οποίο θα είχε ένα κάποιο ενδιαφέρον. Σε μια προσπάθεια εμπλουτισμού του όλου gameplay, το Chornobyl Liquidators μάς δίνει διαφορετικούς ρόλους καθ’ όλη τη διάρκεια του τίτλου. Είτε παίζουμε μέσα από τα μάτια ενός πυροσβέστη, είτε ενός καθαριστή είτε ενός αστυνόμου.
Δυστυχώς, όμως, τα ράσα στην προκειμένη δεν κάνουν τον παπά, και κάθε διαφορετικός ρόλος είναι απλά μια διαφορετική εκδοχή του ίδιου gameplay, μασκαρεμένη. Είτε ρίχνεις με μια μάνικα σε μια φωτιά είτε με ένα “ραντιστήρι” σε ένα κομμάτι μολυσμένου από ραδιενέργεια αέρα, το διαδικαστικό της όλης εμπειρίας δεν κρύβεται.
Από εκεί και έπειτα, βέβαια, τα προβλήματα συνεχίζουν να συρρέουν για το παιχνίδι σχεδόν σε κάθε άλλο τομέα. Εκεί, όμως που η στοίβα φαντάζει δυσθεώρητη, είναι στον τεχνικό τομέα. Με γραφικά PS2 / πρώιμες εποχές PS3 και bugs/ glitches να δημιουργούν από άβολες ως κωμικές καταστάσεις, τα πράγματα φαντάζουν αρκετά δυσοίωνα για τον τίτλο. Ειδικά, συνυπολογίζοντας σε αυτό και την παλαιολιθική AI των διαφόρων NPCs που θα βρείτε στο διάβα σας.
Όχι ότι αυτοί οι NPCs θα παίξουν κάποιον ιδιαίτερο ρόλο στις εξελίξεις, καθώς το σενάριο του παιχνιδιού είναι πρακτικά ανύπαρκτο, αλλά και πάλι οι εικόνα δύο επιστημόνων με στολές ραδιενέργειας να συζητούν casually μέσα στα συντρίμμια του φλεγόμενου εργοστασίου του πυρηνικού αντιδραστήρα και να παραμένουν εκεί για να σου δώσουν οδηγίες ή άσχετα quotas, καταντά κάπως γελοία, ειδικά αν τη συνυπολογίσεις στο ρεαλιστικό πλαίσιο που το παιχνίδι ευαγγελίζεται πως ειδικεύεται και “πουλά”.
Εν κατακλείδι, το Chornobyl Liquidators στοχεύει κάπου που δεν είναι σε καμία περίπτωση έτοιμο να πάει. Η μικρή εμπειρία των ομάδων ανάπτυξης (συμπαραγωγή πολωνικών studios) και το χαμηλό budget χαντακώνουν εξ’ αρχής ένα αρκετά δύσκολο εγχείρημα, αυτό δηλαδή της επιτυχίας μέσω της λιτότητας, του ρεαλισμού και της βυθοσκόπησης στα σκοτάδια μιας τόσο εφιαλτικής εμπειρίας και των τραγικών πρωταγωνιστών της.
Για να συμβεί, όμως, κάτι τέτοιο, και η παράξενη και παράτολμη επιλογή να καταπιαστείς ως studio με ένα τέτοιο θέμα να στεφθεί με επιτυχία, πρέπει πρώτα να ξεκινάς με όραμα, με στόχο, με κάτι απτό και ξεκάθαρο σαν μήνυμα να επικοινωνήσεις, ώστε να υπάρχει πραγματικός λόγος ο παίκτης να βυθιστεί στη μαύρη και πικρή ιστορία που θες να του διηγηθείς. Δυστυχώς, ο λόγος αυτός απουσιάζει πλήρως, και η απάντηση στο αρχικό φιλοσοφικό ερώτημα στην περίπτωση του Chornobyl Liquidators είναι εύκολη και όχι και τόσο ευχάριστη για αυτό.
Το Chornobyl Liquidators κυκλοφορεί από τις 11/3/25 για PS5 και Xbox Series (για PC είναι διαθέσιμο από τον Ιούνιο του 2024). Το review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για το PS5 με review code που λάβαμε από την PR Outreach.
