Τρίτη χρονιά πλέον από τότε που χαιρετήσαμε για πάντα το FIFA και υποδεχτήκαμε το EA FC. Τρίτη χρονιά που αυτή παραμένει η μεγαλύτερη αλλαγή που έχει δει η σειρά την τελευταία πενταετία, κάτι που δεν ξέρουμε πώς θα συνεχίσει ενόψει της πώλησης της ΕΑ σε μια απο τις μεγαλύτερες συναλλαγές στην ιστορία του gaming για 55 δισεκατομμύρια δολάρια, όσα περίπου ξοδεύει η Τσέλσι δηλαδή σε δυο μεταγραφικά παράθυρα. Χωρίς να γνωρίζουμε ποιά είναι τα πλάνα για το μέλλον της μεγάλης αθλητικής σειράς της ΕΑ, το ΕΑ Sports FC 26 παραμένει μια αρκετά γνώριμη πρόταση στα πλαίσια που μας έχουν συνηθίσει οι ετήσιες κυκλοφορίες.
Μπορεί να είναι λίγες οι αισθητές αλλαγές, αλλά υπάρχουν. Στο χρονοντούλαπο της ιστορίας μπαίνει το Volta, το οποίο λίγοι θα θρηνήσουν, και αντικαθίσταται εν μέρει απο το Rush mode.
Στα καλά νέα, αυτό που γρήγορα καταλαβαίνει κανείς είναι η πιο άμεση αίσθηση και απόκριση από τους παίκτες, με πιο σφιχτή ντρίμπλα. Το ίδιο ισχύει και για το passing game, που έχει γίνει πιο εύκολο και κάνει πολύ πιο γρήγορο το παιχνίδι στο κέντρο και τις μεταβάσεις από άμυνα σε επίθεση. Οι τερματοφύλακες είναι επίσης πιο έξυπνοι, τοποθετούνται καλύτερα, και διώχνουν πιο αποτελεσματικά τη μπάλα μακριά από την περιοχή αντί να μένουν ανοιχτοί σε tap-ins. Σε αυτό βοηθούν και οι λιγότερες κόντρες, και γενικά στον χρόνο που περάσαμε με το παιχνίδι, δεν είδαμε συχνά τις κλασικές γκάφες και τα αστεία ragdoll physics που εμφανίζονταν σε προηγούμενες εκδόσεις.
Όλα αυτά συχνά, αν όχι συνεχώς, οδηγούν σε έναν φρενήρη ρυθμό που πολλές φορές παρακάμπτει τα θεωρητικά καλοστημένα συστήματα και physics του gameplay, για να δώσει άρτο και θεάματα. Πολλές φορές τελειώσαμε online ματσάκια με σκορ 4-5, και γενικά σπάνια τελειώνει ματς με λιγότερα από πέντε γκολ.
Ο ρυθμός αυτός θα λέγαμε ότι είναι το κύριο χαρακτηριστικό του EA FC 26 και αποτελεί δίκοπο μαχαίρι. Από τη μια κρατάει συνεχώς το ενδιαφέρον, με τη μπάλα να πηγαίνει πάνω-κάτω, από την άλλη καταλήγει ελαφρώς ρηχό με το να “κανονικοποιεί” φάσεις που υπο άλλες συνθήκες θα μας έκαναν να πεταχτούμε απο τον καναπέ. Όταν όλα τα σουτ είναι σουτάρες, κανένα δεν είναι σουτάρα. Όταν όλες οι αποκρούσεις θυμίζουν Λεβ Γιασίν στα καλά του, τότε καμία δεν ξεχωρίζει πραγματικά.
Και πώς προωθεί το παιχνίδι αυτό τον φρενήρη ρυθμό; Κυρίως με το να κάνει τους αμυντικούς ηλίθιους προφανώς, οι οποίοι χάνουν συνέχεια τη θέση τους και παθαίνουν απανωτά εγκεφαλικά στην παραμικρή πίεση. Πολύ συχνά η άμυνα αδικείται με απλές πάσες στην πλάτης της, και σε αυτό έρχεται να προστεθεί το γνωστό scripting που εμφανίζεται κυρίως στο Ultimate Team.
Μα είναι όντως scripting; Ο ορισμός του scripting κυρία μου. Είναι καταγεγραμμένο χρόνια τώρα, εξυπηρετεί συγκεκριμένο σκοπό, και δεν χρειάζεται να μαντεύουμε πλέον τι γίνεται όταν οι παίκτες για κάποιον λόγο δεν πηγαίνουν προς μια ελεύθερη μπάλα, ή όταν πολλές κόντρες φαίνεται να αψηφούνται βασικοί νόμοι της φυσικής. Δεν λέμε ότι το scripting προκανονισμένα ευνοεί συγκεκριμένες ομάδες ή παίκτες, αλλά ότι πρόκειται για ένα δυναμικό σύστημα, που ανάλογα με τη ροή του ματς αποφασίζει να “επέμβει” ανάλογα με την επιθυμητή αίσθηση που έχει προαποφασίσει η ΕΑ.
Σε αυτό το σκηνικό έρχεται ως από μηχανής θεός η δυνατότητα επιλογής μεταξύ Competitive και Authentic, δύο εκ διαμέτρου αντίθετους τρόπους παιχνιδιού, οι οποίοι αλλάζουν ριζικά το gameplay. Θεωρούμε αυτό το πιο σημαντικό feature του παιχνιδιού – όχι απλά μια επιλογή, αλλά μια καθοριστική τομή που χωρίζει το παιχνίδι σε δύο κομμάτια που απευθύνονται σε δύο διαφορετικά κοινά.
Το Competitive αφορά κυρίως το Ultimate Team και online play, ενώ το Authentic αφορά αποκλειστικά offline modes εκτός του Ultimate Team. Να ξεκαθαρίσουμε από τώρα ότι εμείς είμαστε παιδιά του Authentic. Για να το πούμε αλλιώς: Σας γεμίζουν περισσότερο τρια γκολ με το πίτσι-πίτσι ποδόσφαιρο της Σίτι, ή ένα βρωμόσουτο του Ντρογκμπά έξω από την περιοχή αφού έχει κατεβάσει τη μπάλα βάζοντας πλάτη σε δύο αμυντικούς και μετά αντιπάλους να απογειώνονται από τάκλιν του Τζον Τέρι για να κρατήσει το μηδέν πίσω; Η απάντηση είναι υποκειμενική.
Το Authentic κρατάει έναν πιο ρεαλιστικό τόνο, ρίχνει τον ρυθμό και θυμίζει περισσότερο το ποδόσφαιρο που ξέρουμε και έχουμε μάθει να βλέπουμε. Οι παίκτες είναι αισθητά πιο αργοί, υπάρχει μια καλύτερη αίσθηση βάρους, και έρχεται έτσι στην επιφάνεια και το τακτικό βάθος του παιχνιδιού. Ειδικότερα στις υψηλότερες δυσκολίες, οι παίκτες “δουλεύουν” για κάθε καλό κατέβασμα. Δυστυχώς, είναι διαθέσιμο μόνο σε offline modes, και ούτε καν σε offline modes του Ultimate Team.
Το Competitive, από την άλλη, είναι σημαντικά πιο γρήγορο, οι πάσες πιο γρήγορες, και τα σουτ πιο δυνατά και πιο συχνά εντός εστίας. Η ΕΑ θεωρεί το Competitive ως το “κλασικό” EA FC gameplay, το έχει θέσει ως μόνη επιλογή στο Ultimate Team, και πιθανότατα είναι αυτό που θα προτιμήσει η πλειοψηφία. Αυτό που θεωρούμε πως χάνεται όμως, είναι όσα περιγράψαμε παραπάνω για το Authentic mode.
Μικρές, όμορφες λεπτομέρειες του ποδοσφαίρου χάνονται στη λαίλαπα του πάνω-κάτω και των πολλών γκολ, όπου όλοι παίζουν σύστημα “φουλ επίθεση με ξαφνικές άμυνες”. Ενώ χαιρόμαστε για αυτή την δυνατότητα επιλογής, ένα πρόβλημα που προκύπτει είναι ότι πρόκειται για δύο διαφορετικούς κόσμους και η μετάβαση από το ένα mode στο άλλο είναι σκληρή. Αν κάποιος ασχοληθεί ώρες με το Ultimate Team και μετά γυρίσει να παίξει Καριέρα, θα βρει το παιχνίδι “σούπα” και η μετάβαση χρειάζεται αντίστοιχα ώρες, όχι μόνο 1-2 ματς.
Φτάνοντας στο Ultimate Team, το οποίο είναι ξεκάθαρα όχι απλά ο πυρήνας του EA FC χρόνια τώρα, αλλά ένα παιχνίδι εντός του παιχνιδιού, μια εκτενής, απαιτητική και highly competitive εμπειρία με στόχο όλο το διαθέσιμο attention span των παικτών. Το κυνήγι για καλύτερες κάρτες δεν σταματάει ποτέ και κάθε λεπτό που δεν παίζουμε είναι ένα λεπτό που κάποιος παίζει και μας προσπερνάει. Θα πούμε βέβαια ότι είναι πιο εύκολο πλέον με τα τόσα εργαλεία που δίνονται στους παίκτες, να φτιάξει κανείς μια δυνατή ομάδα.
Είναι πραγματικά ατελείωτα τα modes, τα objectives, τα challenges, τα guides, το club customisation, και ήδη από την πρώτη εβδομάδα παιχνιδιού μπορεί κανείς να φτιάξει μια ομάδα με μέσο rating 85. Συνεχίζουμε βέβαια να μην αντιλαμβανόμαστε σε ποιούς ακριβώς απευθύνονται τα Squad Building Challenges με τις πραγματικά τρελές απαιτήσεις τους, ενώ εκνευρισμό δημιουργούν οι σχετικά αδιαφανείς τρόποι με τους οποίους γίνονται balance changes με patches και αλλάζουν σημαντικά το meta.
Γενικά πρόκειται για ένα ατελείωτο hamster wheel που κάνει reset κάθε χρόνο, με πιο σημαντικό κομμάτι το pay to win. Αν είπαμε ότι το NBA 2K26 έχει τα πιο εκτενή microtransanctions σε αθλητικό τίτλο, το FC 26 έχει τα πιο επιθετικά. Δεν χρειάζεται να συζητήσουμε ιδιαίτερα και φέτος για τα χρήματα που βγάζει κάθε χρόνο η ΕΑ απο τις φάλαινες (παίκτες που “τα σκάνε” πολύ, πολύ χοντρά σε ετήσια βάση). Φέτος υπάρχει και season pass, που για κάποιο λόγο περιέχει ανταμοιβές για offline modes, αλλά το ξεκλειδώνουμε παίζοντας κυρίως Ultimate Team. Θέλετε να γίνει διαθέσιμος ο Τζιανφράνκο Ζόλα στην Καριέρα; Πρέπει να παίξετε Ultimate Team. Γενικά δεν βγάζει ιδιαίτερο νόημα
Τουλάχιστον αυτά δεν είναι απαραίτητα για να απολαύσει κανείς την Καριέρα, είτε ως παίκτες είτε ως προπονητές. Η μεγαλύτερη καλοδεχούμενη αλλαγή είναι ο εμπλουτισμός αυτών των mode με κάποιες αρκετά θετικές προσθήκες, όπως unexpected events και η ευκαιρία να παίξουμε συγκεκριμένα σενάρια στην Καριέρα με πολύ καλοδεχούμενα επίπεδα πρόκλησης.
Κυρίως, η καριέρα είναι η καλύτερη ευκαιρία να παρατηρήσει κανείς τις προσθήκες και αλλαγές στο gameplay χωρίς το άγχος του να κερδίσει το ματς και να δει τις αγορές που πρέπει να κάνει στο Ultimate Team. Έχουμε και κάποιες ενστάσεις για το UI, το οποίο δεν είναι πάντα ξεκάθαρο, και χάνει την ευκαιρία να γίνει ελαφρώς πιο ευχάριστο με ένα soundtrack που σε γενικές γραμμές είναι μέτριο.
Η δυνατότητα επιλογής μεταξύ Competitive και Authentic είναι λοιπόν καθοριστική στο φετινό EA FC, αλλά δυστυχώς η υλοποίηση του δεύτερου είναι αισθητά περιορισμένη σε λίγα modes, ενώ το Ultimate Team παίρνει (καιρό τώρα) μια κλειστή στροφή προς highly competitive δρόμους που δεν απευθύνονται απαραίτητα σε ποδοσφαιρόφιλους. Τα καλά νέα είναι ότι οι τελευταίοι θα βρουν το σπίτι τους στα offline modes και την Καριέρα, σε ένα ποδοσφαιρικό πακέτο που ικανοποιεί μεν αλλά δεν συγκινεί.
Το ποδόσφαιρο του EA FC 26 θυμίζει δυστυχώς ή ευτυχώς το ποδόσφαιρο της Σίτι του Γκουαρδιόλα. Η κυκλοφορία είναι φοβερή, τα γκολ άπλετα, οι παίκτες κινούνται στα κουτάκια που τους έχει ορίσει ο προπονητής, οι νίκες έρχονται με τη σέσουλα. Αλλά ταυτόχρονα κάτι λείπει, ένα ειδικό βάρος. Σαν εκφωνητές που δεν κρατιούνται άλλο στο 80’ του ματς, ουφ, θα το πούμε: λείπει η άγρια ομορφιά του ποδοσφαίρου. Ορίστε.
Το EA Sports FC 26 κυκλοφορεί από τις 26/9/25 για PS5, PS4, PC, Switch, Switch 2, Xbox Series και Xbox One. Το review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για το PS5 με review code που λάβαμε από τη Bandai Namco Entertainment Greece.
