Είναι κοινώς αποδεκτό το γεγονός ότι πολλά είναι τα πρόσωπα που μπορεί να παρουσιάσει ένα roguelike παιχνίδι σαν το Collapsed. Η αντικατάσταση μιας κλασικής δομής διεύθυνσης και σχεδιασμού ενός τίτλου από έναν randomizing αλγόριθμο επιπέδων και εχθρών, είναι μια τακτική που, κακά τα ψέματα, αποτελεί «εύκολη» λύση για αρκετά indie studios που στερούνται πόρων, εμπειρίας και χρόνου για την δημιουργία μιας πιο συγκεκριμένης και ολοκληρωμένης εμπειρίας. Αυτό σημαίνει ότι ένας τέτοιος τίτλος υστερεί εκ των προτέρωνq Επ’ ουδενί.
Αυτό το ασαφές πλαίσιο και η στοχευμένη τυχαιότητα που χαρακτηρίζουν το είδος, μπορούν, δυνητικά, να αποτελέσουν τα δυνατότερα χαρτιά μιας δημιουργίας , όταν διαχειριστούν σωστά από ταλαντούχα χέρια και συμπορευθούν με εμπνευσμένα concepts.
Με άλλα λόγια, η επανάληψη σε έναν τίτλο, όταν συνδυαστεί με καλοδουλεμένο gameplay, χορταστικό περιεχόμενο και ποικιλία στον σχεδιασμό, κάθε άλλο από μειονέκτημα καταλήγει να γίνεται για τον τίτλο. Αντιθέτως, είναι ικανή να προσφέρει ένα εθιστικό αποτέλεσμα και να τον ξεχωρίσει από το σορό, όπως περίτρανα έχουν αποδείξει πρόσφατα και παλιότερα τίτλοι σαν τα Hades και Binding of Isaac αντίστοιχα. Είναι όμως αρκετός ο βαθμός που το Collapsed προσεγγίζει την εν λόγω συνταγή της επιτυχίας;
Η Glaive Games, ένα νεαρό indie studio, έρχεται να συστηθεί στον χώρο μέσα από την παρθενική της προσπάθεια· ένα roguelike side scrolling action-platformer που ακούει στο όνομα “Collapsed”. Επιλέγοντας μια εκ των τεσσάρων διαθέσιμων κλάσεων, καλούμαστε να πάρουμε το ρόλο ενός Hunter και να επιβιώσουμε σε έναν μετα-αποκαλυψιακό κόσμο, κυνηγώντας τη λεία μας σε διαδραστικά παραγόμενα levels.
Η δομή του gameplay είναι απλή και βάζει τον παίκτη γρήγορα στο κλίμα. Σε κάθε ένα από τα μοναδικά levels του τίτλου, που εκτείνονται και διακλαδώνονται τόσο οριζόντια όσο και κάθετα, εκτός από κύματα εχθρών θα συναντήσετε και τρεις πύλες, μια εκ των οποίων οδηγεί στο επόμενο level. Στη διάθεσή σας, ανεξαρτήτως της κλάσης που θα διαλέξετε, θα βρίσκονται πάντα ένα melee όπλο για κοντινή μάχη και ένα ranged.
Σκοπός σας, η όσο το δυνατόν μακρύτερη πορεία σας στον κόσμο του παιχνιδιού, προτού χάσετε τη μια και μοναδική ζωή σας. Σαφώς, πέραν της αντιμετώπισης πολλών και διαφορετικών αντιπάλων, ανά τις πίστες θα περάσετε τον χρόνο σας συλλέγοντας εξοπλισμό για τον πολεμιστή σας (διαχωρισμένο σε τρεις κατηγορίες: armor,ranged και melee), καθώς και κυνηγώντας αναλώσιμα όπως health και πυρομαχικά, τα οποία θα σας επιτρέψουν να επιβιώσετε παραπάνω σε κάθε run.
Τη διαδοχή των αλλεπάλληλων επιπέδων διακόπτουν διάφορα boss fights, τα οποία προσφέρουν και πολυτιμότερο loot, ανάλογο της δυσκολίας τους. Παράλληλα, στη διάθεση του παίκτη υπάρχει και η δυνατότητα για άλμα, σκαρφάλωμα σε τοίχους και dash, κατά τη διάρκεια του οποίου ο πρωταγωνιστής δεν μπορεί να πληγεί από εχθρούς.
Πρακτικά η όλη ουσία του gameplay μηχανισμού που χτυπά στην καρδιά του Collapsed είναι η εκπαίδευση του παίκτη στον συνδυασμό όλων τα παραπάνω δυνατοτήτων επίθεσης και αποφυγής, που θα του επιτρέψει να υπερνικήσει τα πολυάριθμα mobs που κατακλύζουν την οθόνη του, εξοικονομώντας παράλληλα τη μέγιστη δυνατή ζωτική ενέργεια (HP). Ο χειρισμός είναι ακριβής, κάθε δυνατότητα του χαρακτήρα λειτουργεί σωστά και έχει δουλευτεί με τρόπο τέτοιο που να εναρμονίζεται με τα περιβάλλοντα.
Έτσι, παρουσιάζεται σαν σύνολο μια ευχάριστη διαδικασία, με κίνητρα στην ενασχόληση μαζί της και στην επιμέρους εμβάθυνση των μηχανισμών που την διέπουν. Και ως ένα σημείο αυτό επιτυγχάνεται, καταφέρνοντας να δώσει μια ενδιαφέρουσα πρόκληση στο όλο εγχείρημα. Δυστυχώς, το ενδιαφέρον αυτό γρήγορα ξεφτίζει από την επανάληψη των εχθρών και των abilities τους καθώς και από την έλλειψη ενδιαφέροντος στην εξερεύνηση του κόσμου.
Το επαναλαμβανόμενο μοτίβο του loot (ίδιας μορφής και χρήσης αντικείμενα που διαβαθμισμένα ανεβάζουν διαφορετικά stats) και η σχεδιαστική απόφαση να παραμένει στην κατοχή του παίκτη και μετά τον θάνατο του, κάνει κάθε νέο run να μοιάζει όλο και πιο διαδικαστικό μέχρι να φτάσει ξανά στο επίπεδο του προηγούμενου και να αναζητήσει αντίστοιχο loot.
Επιπλέον, ενώ το gameplay δίνει έμφαση στα action-platform στοιχεία του, το loot που επιδρά άμεσα σε αυτό είναι δυστυχώς ελάχιστο (π.χ. Armor που επιτρέπει triple-jump, ή όπλα που “stun-αρουν” τους εχθρούς κ.α.), στερώντας από τον παίκτη τη στρατηγική σκέψη στην προσέγγιση κάθε run. Αντιθέτως, η αχρείαστη rpg ένεση που χορηγεί η Glaive Games στον τίτλο της, αναλώνεται σε κιλά από εξοπλισμό που ανεβοκατεβάζει αδιάφορα στατιστικά cooldown και elemental damage, και υποχρεώνει σε μια άβολη, λόγω μενού, και βαρετή διαλογή στο, αδικαιολόγητα περιορισμένο, inventory μας.
Η δυνατότητα crafting αντικειμένων υπάρχει, αλλά για κάποιον ακατανόητο λόγο δίνεται μόνο σε τυχαία σημεία στα levels και όχι στο κεντρικό hub. Στην ουσία, πρακτικά η μόνη διαχείριση του loot που έχει νόημα είναι το equipping του μεγαλύτερου level item και το discard των υπολοίπων. Αντίστοιχα και οι αρχικές κλάσεις που προσφέρονται δεν παρουσιάζουν ιδιαίτερες διαφοροποιήσεις μεταξύ τους, με τις βασικότερες να εντοπίζονται στην εμφάνισή τους.
Βγάζοντας σχεδόν εντελώς από την εξίσωση το αδύναμο σενάριο, που προσφέρεται από διάσπαρτα memory logs σε text μορφή, το κύριο στοιχείο που δίνει την αίσθηση progression στον τίτλο είναι το skill tree του χαρακτήρα. Shards που μαζεύει ο παίκτης κατά τη διάρκεια των runs του, είναι διαθέσιμα για την αναβάθμισή του μέσω του κεντρικού hub, που επιστρέφει μετά από κάθε θάνατό του.
Εδώ, η αίσθηση προόδου είναι αισθητή και οι αναβαθμίσεις αντικατοπτρίζονται πράγματι στο τρόπο παιχνιδιού. Ωστόσο, η ανάγκη για grind, ειδικά σε μεγαλύτερα επίπεδα προόδου, καταλήγει αναπόφευκτη και δεδομένων των προαναφερθέντων gameplay προβλημάτων, η επανάληψη και η κοινοτυπία είναι κάτι που σίγουρα δεν είναι θεμιτό σε τέτοιες περιπτώσεις.
Οι θάνατοι, όσο το loot που μαζεύει κανείς αναβαθμίζεται και τα attributes ξεκλειδώνονται στο skill tree του, γίνονται λιγότερο συχνοί μεν, ωστόσο τα πολλά και επαναλαμβανόμενα runs πάλι εγκαθίστανται απαραίτητα αν θέλετε να δείτε τα credits του τίτλου στην οθόνη σας.
Στο παραπάνω, μερίδιο ευθύνης έχει και ο προβληματικός τεχνικός τομέας του τίτλου, με τα frames σε σημεία να πέφτουν σε δραματικά επίπεδα. Κυρίως στις στιγμές όπου η μάχη αποκτά ξέφρενους ρυθμούς, σφαίρες από laser guns κατακλύζουν το χώρο, εχθροί “spawn-αρουν” ατέρμονα, και ο χαρακτήρας μας τρέχει ασταμάτητα προς αποφυγή των κινδύνων, το frame drop δίνει περισσότερο αίσθηση scrolling στατικών φωτογραφιών παρά motion βιντεοπαιχνιδιού, δημιουργώντας προφανή προβλήματα στη ροή.
Από εκεί και πέρα, ο οπτικός τομέας μένει σε ιδιαίτερα χλιαρά επίπεδα. Το “τεχνο-δυστοπικό” art-style που επιλέχθηκε δεν έχει ιδιαίτερες στιγμές, ενώ animations και σχεδιασμός χαρακτήρα φέρνουν αρκετά σε ενός είδους μοντέρνο flash-game. Η ποικιλία των mobs είναι αρκετά περιορισμένη, τόσο σε τεχνοτροπία και mechanics όσο και σε αισθητική.
Αντίστοιχα και τα περιβάλλοντα, τα οποία αλλάζουν ανά δύο portals, κυμαίνονται σε αρκετά κοινότυπα μονοπάτια με κλασικές επιλογές, που αφήνουν απλά την αίσθηση ενός διαφορετικού skin.
Εν κατακλείδι, το Collapsed, το παρθενικό πόνημα μιας ομάδας που δίνει αισιόδοξα στίγματα στον χάρτη του μέλλοντός της, διαλέγει να δοκιμάσει την τύχη του περπατώντας σε έναν όλο και πιο πολυσύχναστο και πολύβουο δρόμο, αυτό των roguelite παιχνιδιών, ο οποίος εκ των πραγμάτων δημιουργεί και μεγαλύτερο σωρό από τον οποίο πρέπει να ξεχωρίσει.
Στο σύνολο του δεν είναι ένα ιδιαίτερα κακό παιχνίδι, αλλά την ίδια σεζόν που έχουμε στη διάθεσή μας τίτλους όπως το Hades και το Curse of the Dead Gods, ο γράφων δυσκολεύεται να σκεφτεί πώς θα μπορούσε το Collapsed να βρει χρόνο παιχνιδιού στη library του εκάστοτε παίκτη.
To Collapsed κυκλοφορεί για PC από τον Αύγουστο του 2019, και για τα PS4, Xbox One και Switch από τις 13/3/21. Το review βασίστηκε στην έκδοσή του για το PS4 με review code που λάβαμε από τον εκδότη του.
