-Subnautica: Below Zero – Ημερολόγιο καπετάνιου: Κυριακή 16.05.2021 11:30 μ.μ.
Εδώ και λίγη ώρα, επιπλέω στατικός στην επιφάνεια της θάλασσας, αφήνοντας τις ήρεμες, επιφανειακές, κυματικές ροές της υδάτινης μάζας να ανεβοκατεβάζουν απαλά το σώμα μου στον χορό τους. Κοιτάζω χαμηλά, μέσα στη θάλασσα, χωρίς να σκέφτομαι απολύτως τίποτα. Το συνειδητό μου σιωπά, αφήνοντας χώρο στις αισθήσεις μου να επεξεργαστούν την ασύγκριτη ομορφιά που ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μου. Χιλιάδες φωτεινοί ιριδισμοί που αντικατοπτρίζονται στην επιφάνεια του νερού από το χλωμό σεληνιακό φως, κατακλύζουν το οπτικό μου πεδίο με αντίστοιχες αποχρώσεις του μπλε. Σαν να κοιτάζω ένα πρίσμα φωτός που διαπερνά ένα διαμάντι χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων, σαν να βρίσκομαι μέσα στο μεγαλύτερο καλειδοσκόπιο του κόσμου. Το μάτι μου τους κυνηγά, μέχρι το σημείο που το αδηφάγο σκοτάδι της αβύσσου εξαφανίζει κάθε χρώμα και κάθε φωτεινή αντανάκλαση. Σκέφτομαι ότι εικόνες σαν και αυτές, ενδεχομένως βοηθούν την επανεξέταση του ανθρώπου για την ίδια του τη θέση και της σημασίας του στον κόσμο, πριν ο συλλογισμός μου διακοπεί από το σώμα μου που αισθητά πια αρχίζει να παραπονιέται για την πτώση της θερμοκρασίας του από τον ψυχρό νυχτερινό αέρα, και έτσι βυθίζομαι ξανά στην υγρή αγκαλιά της θάλασσας και κολυμπάω αργά προς το κενό.
Κι όμως, παρά το γεγονός ότι ο γράφων ούτε φημίζεται ως κανένας ιδιαίτερος θαλασσόλυκος, ούτε το πρώτο φετινό μπάνιο δεν είχε τη τύχη να κάνει ακόμα, όσα γράφτηκαν παραπάνω είναι πέρα για πέρα αληθινά και τα έζησε παίζοντας Subnautica: Below Zero.
Εδώ και αρκετό καιρό η επιστροφή της ιδιαιτέρως ταλαντούχας indie ομάδας, Unknown Worlds Entertainment, με τη συνέχεια του αρκετά επιτυχημένου και αγαπητού πρώτου μέρους της σειράς Subnautica, αναμενόταν με έντονο ενδιαφέρον. Το τέλος στην αναμονή αυτή έρχεται με την κυκλοφορία του Subnautica: Below Zero, ενός project που αρχικά ξεκίνησε να αναπτύσσεται ως DLC του αρχικού τίτλου, το οποίο πέρασε αρκετό χρόνο ως early access,για να καταλήξει ως standalone παιχνίδι σε κονσόλες και PC.
Το επόμενο κεφάλαιο, λοιπόν, της open-world, survival adventure «υποθαλάσσιας» σειράς ξεκινά την ιστορία του εκεί όπου την άφησε τελευταία, στον πλανήτη 4546B, έναν χρόνο μετά τα γεγονότα του πρώτου κεφαλαίου, και δίνει στον παίκτη το ρόλο της νεαρής επιστήμονος Robin Ayou, που αναζητά την αλήθεια για την αδικοχαμένη αδελφής της που πέθανε σε εργατικό ατύχημα στον πλανήτη στο πλαίσιο της ερευνητικής αποστολής που συμμετείχε. Έτσι, μας δίνεται η ευκαιρία για ακόμα μια βουτιά στα πελάγη του μυστήριου, υδάτινου αυτού κόσμου.
Ας ξεκινήσουμε το review αυτό με μια παραδοχή: Το Subnautica: Below Zero είχε στη διάθεση του μια βαριά, σημαντική και πλούσια παρακαταθήκη από το πρώτο παιχνίδι. Ούτως ειπείν, βαδίζοντας στα χνάρια που άφησε ο προκάτοχός του και κρατώντας τα βασικά δομικά συστατικά του, η δουλειά του ήταν ήδη μισοτελειωμένη και το ποιοτικό του επίπεδό ήδη σε ένα υψηλό σημείο.
Βέβαια, το γεγονός αυτό στην πραγματικότητα έχει διττή φύση, καθώς μπορεί να αποτελέσει εργαλείο για τον τίτλο αλλά παράλληλα και όπλο, που μπορεί να τον πληγώσει μέσω της επανάληψης και της υπερβολικής ομοιότητάς του με το αρχικό. Ευτυχώς, το studio αντιλήφθηκε το παραπάνω και αξιοποίησε στο έπακρο την εξαιρετική δουλειά που είχε γίνει στον αρχικό τίτλο από θέμα gameplay και μηχανισμών, εισάγοντάς τα και στο Subnautica: Below Zero.
Όλα τα στοιχεία που αγάπησε κανείς στο Subnautica δηλώνουν παρόντα: η επιβίωση μέσω της εύρεσης τροφής και νερού, η συλλογή πρώτων υλών, η εξερεύνηση, το scanning, το base building και όλα τα υπόλοιπα στοιχεία που συνέθεσαν τον ελκυστικότατο καμβά του πρώτου τίτλου είναι εδώ, χαρίζοντας στο Below Zero το γνώρισμα του εθιστικού gameplay της σειράς. Η Unknown Worlds, όμως, δεν σταματάει εκεί, και πατώντας επάνω σε στέρεα θεμέλια, βελτιώνει ατέλειες, ιδιοτροπίες και τσαπατσουλιές του παρελθόντος, διευκολύνοντας τη ζωή του παίκτη με μικρές μεν αλλά καίριες παρεμβάσεις.
Το inventory έχει γίνει πιο εύχρηστο, η διαχείριση των πρώτων υλών πιο παραμετροποιήσιμη ενώ το «καρφίτσωμα» των διαφόρων συνταγών στην οθόνη για άμεσο έλεγχο έχει κυριολεκτικά και μεταφορικά σώσει ζωές, γλυτώνοντας στον παίκτη άπειρες ώρες «ανοιγο-κλεισίματος» του PDA του. Είναι ένα συστατικό το οποίο, μέχρι πρότινος, πραγματικά αποτελούσε μελανό σημείο στον survival χαρακτήρα της σειράς. Ειδικά στα μετέπειτα στάδια του παιχνιδιού, όπου οι απαιτήσεις πρώτων υλών για την κατασκευή εργαλείων/ κτισμάτων αυξάνονται ποσοτικά και ποιοτικά, η αναγκαιότητα της βελτίωσης που επέφερε η ομάδα στο management γίνεται εμφανής.
Πολλά από τα assets του παιχνιδιού, κυρίως οι πρώτες ύλες αλλά και αρκετά είδη flora και fauna, επανεμφανίζονται από τον πρώτο τίτλο είτε αυτούσια είτε έχοντας υποστεί έναν ελαφρύ ανασχεδιασμό. Ωστόσο, αρκετές είναι και οι νέες προσθήκες, με φυτά και ζώα που δεν έχουμε ξανασυναντήσει στη σειρά, των οποίων ο σχεδιασμός είναι ιδιαίτερα ευφάνταστος και πρωτότυπος, ειδικά στη μεγαλύτερου μεγέθους (και απειλής) θαλάσσια πανίδα.
Σίγουρα το σοκ της πρώτης δημιουργίας, κατά την οποία, από την πρώτη βουτιά κιόλας, ανοιγόταν μπροστά στα μάτια του παίκτη ένα ολοκαίνουργιο οικοσύστημα με εκατοντάδες διαφορετικά είδη προς εξερεύνηση, απουσιάζει στο Below Zero, και αυτό είναι ένα αίσθημα που σίγουρα θα λείψει αρκετά. Σε αυτό συμπεριλαμβάνονται και τα περιορισμένα υποθαλάσσια περιβάλλοντα του τίτλου, τα οποία αν και όλα καινούργια και διαφορετικώς σχεδιασμένα από τα μέχρι τώρα γνωστά, στερούνται της μεγαλοπρεπούς αύρας του πρώτου παιχνιδιού.
Γενικότερα, η όλη αίσθηση που αφήνει ο υποθαλάσσιος χάρτης του Below Zero είναι ότι υπολείπεται του αρχικού παιχνιδιού τόσο σε έκταση όσο και σε περιεχόμενο. Αυτό, βέβαια, επ’ ουδενί δεν το καθιστά κακό σαν παιχνίδι. Τα biomes του είναι πανέμορφα και χρήζουν εξερεύνησης και μελέτης. Ο σχεδιασμός τους είναι πιο πυκνός (λόγω και της μικρότερης έκτασής τους) και σε σημεία γίνεται χαοτικός, δυσκολεύοντας τον προσανατολισμό μας μέσα σε αυτά.
Το στοιχείο αυτό όμως, λειτουργεί παραδόξως θετικά και να δημιουργεί τη ρεαλιστική αίσθηση του ακανόνιστου, τυχαία διαμορφωμένου φυσικού περιβάλλοντος. Έτσι, η πρόκληση της εξερεύνησης των περιβαλλόντων, για την εύρεση σημαντικών τοποθεσιών για το story του παιχνιδιού, εντείνεται, συμβάλλοντας στην αξία της εξερεύνησης ως κομμάτι του gameplay.
Παραπάνω, κάθε φορά που αναφερόταν ο «κόσμος» ή το «περιβάλλον» του παιχνιδιού, σκοπίμως μπροστά αναφερόταν ο χαρακτηρισμός «υποθαλάσσιος/ο». Αυτό γινόταν γιατί, πέραν της τεράστιας υδάτινης μάζας που καταλαμβάνει την πλειοψηφία του χάρτη, στον τίτλο προσφέρεται για εξερεύνηση και ένα ικανό κομμάτι χέρσου και μάλιστα εξ ολοκλήρου παγωμένου. Η ομάδα, στο Below Zero κάνει ένα σημαντικό βήμα για τη σειρά, μεταφέροντας ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας και του gameplay σε στέρεο έδαφος.
Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι όλα τα στοιχεία του τίτλου μεταφέρονται και αυτά κατά κάποιο τρόπο πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, με κύριο και σημαντικότερο το κομμάτι της επιβίωσης. Στο Below Zero, εκτός των δεικτών φαγητού, νερού και οξυγόνου, έχει προστεθεί και δείκτης θερμοκρασίας, τον οποίο ο παίκτης καλείται να διατηρήσει πάνω από το 0 για όση διάρκεια βρίσκεται εκτός νερού και εξερευνά τις παγωμένες εκτάσεις του 4546B.
Η αποφυγή του θανάτου από υποθερμία γίνεται στα πρώτα στάδια είτε βρίσκοντας καταφύγιο σε σπηλιά, είτε χρησιμοποιώντας διάφορα στοιχεία του περιβάλλοντος (φυτά) με θερμαντικές ιδιότητες ενώ στην πορεία δίνονται επιλογές κατασκευής αντίστοιχου εξοπλισμού για προστασία. Το crafting και αυτό με τη σειρά του έχει τμήματα που αφορούν την επιβίωση στην ξηρά, με στολές, εργαλεία και οχήματα να συγκαταλέγονται στη λίστα των κατασκευών. Ενώ αντίστοιχα με τις απειλές που θα συναντήσετε κάτω από το νερό, κάθε είδους κίνδυνος παραμονεύει και πάνω από αυτό, από επιθετικά άγρια πεινασμένα ζώα μέχρι επικίνδυνες καιρικές συνθήκες.
Το studio, βγάζοντάς μας εκτός νερού, κάνει μια τίμια προσπάθεια να εμπλουτίσει το παιχνίδι, με μια φρέσκια εντελώς διαφορετική προσέγγιση στη φύση του και αυτό είναι καλοδεχούμενο. Ωστόσο στη προκειμένη υπάρχουν δύο ενστάσεις · η μια έχει να κάνει με την απειρία της ομάδας στην πραγμάτωση ενός τέτοιου εγχειρήματος, η οποία φαίνεται στα physics του χαρακτήρα και της αλληλεπίδρασής του με το περιβάλλον, και στην αδυναμία της να το κάνει εξίσου διασκεδαστικό με το υποθαλάσσιο αντίβαρό του.
Οι χερσαίες εκτάσεις, αν και σαφώς μικρότερες από τις θαλάσσιες, είναι πιο άδειες, πιο κουραστικές στην εξερεύνηση τους και λιγότερο εντυπωσιακές στο μάτι, ενώ οι συχνές άσχημες καιρικές συνθήκες (χιονοθύελλές κ.λπ.) που στερούν το καθαρό οπτικό πεδίο, καταλήγουν εκνευριστικές για την όλη εμπειρία.
Η δεύτερη και σημαντικότερη ένσταση έχει να κάνει με τους περιορισμένους πόρους και τον περιορισμένο χρόνο της ομάδας ανάπτυξης. Ναι, ένα επίγειο τμήμα του τίτλου είναι πάντα καλοδεχούμενο, αλλά όταν η σχεδίαση και η υλοποίησή του «στερεί κυβικά μέτρα» από το αντίστοιχο υποθαλάσσιο τμήμα του τίτλου, που ξέρει τόσο καλά να δημιουργεί και είναι και το δια ταύτα, τότε σίγουρα υπάρχουν δεύτερες σκέψεις επί του θέματος «στεριά». Βέβαια, και στον πρώτο τίτλο υπήρχαν κομμάτια που ο παίκτης περπατούσε αντί να κολυμπά, αλλά στην προκειμένη η βαρύτητα που δίνει το studio στο θέμα είναι έκδηλη και από το πόσα κομμάτια της ιστορίας του παιχνιδιού τοποθετεί σε αερόβιο περιβάλλον.
Μιας και αναφέρθηκε η ιστορία του παιχνιδιού, όμως, είναι απαραίτητο να γίνει ειδική αναφορά σε αυτή, μιας και η ίδια η Unknown Worlds δηλώνει την πρόθεσή της να δώσει έμφαση στην πλοκή και την ιστορία του παιχνιδιού. Η όλη ιστορία είναι ικανοποιητική, αν και μικρότερη σε έκταση από του αρχικού τίτλου, κινείται και εξελίσσεται γρηγορότερα, οδηγώντας σε αρκετά σημεία τον παίκτη προς τη σωστή κατεύθυνση, ενώ τα in-game cutscenes έχουν αυξηθεί και εμφανίζονται καλύτερα σκηνοθετημένα.
Βέβαια, σημαντική είναι και η προσθήκη για πρώτη φορά αλληλεπίδρασης με άλλους ζωντανούς χαρακτήρες και η απευθείας λήψη quests από αυτούς. Παρόλα αυτά, το κομμάτι αναζήτησης και μελέτης διάσπαρτων logs και voice memos και η σύνθεση της ιστορίας από τον ίδιο τον παίκτη, βάσει των πληροφοριών τους, έχει σημαντικότατο ρόλο και συνυπάρχει αρμονικά με την κλασική αφήγηση. Μάλιστα, πολλά από τα απαραίτητα κομμάτια ιστορίας για την εξέλιξη της πλοκής, υπάρχουν αποκλειστικά σε PDAs, που αν δεν βρεθούν, η περαιτέρω πρόοδος καθίσταται αδύνατη.
Γενικά, παρά κάποιες παραφωνίες και κάποιες κοιλιές, το studio βρίσκεται σε καλό δρόμο και θέτει βάσεις για τη δημιουργία ενός ενδιαφέροντος lore για το σύμπαν σε μια μελλοντική του ασχολία με τη σειρά, πράγμα δεδομένο κατά την άποψη του γράφοντος.
Τι θα ήταν, όμως, ένας τίτλος Subnautica χωρίς τα οχήματά του; Και σε αυτό το κομμάτι έχει γίνει αισθητή δουλειά για τη δημιουργία μιας καινούργιας εμπειρίας. Η δημιουργός κάνει τη θαρραλέα επιλογή να «πετάξει» το (ηρωικό) Seamoth και το θηριώδες δυσκίνητο Cyclops και στη θέση τους μας παρουσιάζει το Sea Truck, ένα σπονδυλωτό όχημα, το οποίο έχει τη δυνατότητα να παραμετροποιείται και να προσαρμόζει στο κυρίως σώμα του ξεχωριστές μεμονωμένες καμπίνες διαφορετικών χρήσεων.
Οι καμπίνες αυτές, των οποίων τα σχέδια αποκτώνται σκανάροντας τμήματα συντριμμιών τους ανά τον κόσμο, είναι -πρακτικά- δωμάτια, που «κουμπώνουν» στο πίσω μέρος της κεφαλής/ πιλοτηρίου του Sea Truck και προσφέρουν μια διαφορετική χρήση ανάλογα τη φύση τους. Παρουσιάζουν μια ικανοποιητική ποικιλία στα είδη τους, προσφέροντας δυνατότητες αποθήκευσης, ξεκούρασης, κατασκευής αντικειμένων (fabricator), μεταφοράς Prawn Suit και άλλων, και χαρίζουν μια ευχάριστη ελευθερία προσαρμογής ανάλογα με τις ανάγκες και το στυλ παιχνιδιού του κάθε παίκτη.
Παράλληλα, όπως προαναφέρθηκε, παλιοί γνώριμοι όπως το prawn suit δεν απουσιάζουν, ενώ για τις χερσαίες μετακινήσεις εγκαινιάζεται και το Snow Fox, ένα hover craft/ snow mobile. Αξιαγάπητη προσθήκη είναι και αυτή του τηλεκατευθυνόμενου πιγκουίνου (!), η οποία δεν πρόκειται για gimmick, αν και αρχικά φαίνεται ως τέτοια.
Για το οπτικοακουστικό κομμάτι του τίτλου δεν μένουν να πούμε και πολλά. Αν και η αποπνικτική αίσθηση κενού και μοναξιάς ορισμένων βιοτόπων λείπει από το Below Zero, και η έλλειψη αυτή ξέρουμε ότι θα στοιχίσει σε πολύ κόσμο που βίωνε το Subnautica ως μια εμπειρία δέους, δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι ο σχεδιασμός και η αισθητική των περιβαλλόντων δεν έχουν δουλευτεί με αφοσίωση και μεράκι. Ακόμα και αν τα προσωπικά γούστα του υποφαινόμενου ίσως να μην ταιριάζουν τόσο με το οικοσύστημα του Below Zero, θα ήταν άδικο και αναληθές να μην αναγνωριστούν οι υψηλές αισθητικές αξίες που διέπουν την Unknown Worlds στον σχεδιασμό και την αποτύπωση κάθε έκφανσης του εξωγήινου πλανήτη, καθώς και η βαθιά μελέτη βιβλιογραφίας στη φαντασία και τη δημιουργία του.
Από το τελευταίο ψάρι μέχρι το πιο ασήμαντο κομμάτι τεχνολογικού εξοπλισμού, το παιχνίδι είναι όμορφο και λεπτομερώς σχεδιασμένο, και αυτό είναι κάτι που πρέπει να του πιστωθεί. Ο ήχος ακολουθεί στα γνωστά γνώριμα υψηλά επίπεδα, με τα μουσικά θέματα να συνοδεύουν ταιριαστά τις περιηγήσεις μας και να συνυπάρχουν διακριτικά με τις απόκοσμες κραυγές των διαφόρων πλασμάτων και τους μυστήριους υπόκωφους ήχους της θάλασσας.
Συνοψίζοντας, λοιπόν, το Subnautica: Below Zero κάνει κάποια πράγματα σωστά και κάποια άλλα λιγότερο σωστά. Αλλά, σίγουρα, δεν κάνει τίποτα λάθος. Ορισμένα παράπονα υπάρχουν, κυρίως όσον αφορά στον σχεδιασμό και την έκταση του παιχνιδιού, αλλά δεν παύει να συνιστά έναν άρτιο καλοδουλεμένο τίτλο, ενδιαφέρων για φίλους της σειράς και μη.
Επενδύει στο story telling και στοχεύει σε μια πιο ολοκληρωμένη εμπειρία για τον παίκτη, παράλληλα πατάει στο καλό gameplay -αποτέλεσμα του προκατόχου του- και χτίζει σε αυτό, προσθέτοντας νέα στοιχεία και βελτιώσεις, και παίρνοντας ρίσκα με τολμηρές αλλαγές, σε σημεία που, λίγο ή πολύ, του «βγαίνουν.
Έτσι, αποφεύγει τον κίνδυνο του να δώσει την «ίδια καραμέλα με άλλο περιτύλιγμα» και κάνει ένα βήμα μπροστά για τη σειρά. Το αν η κατεύθυνση του βήματος αυτού είναι για καλό, μένει να το δείξει ο χρόνος. Αλλά σίγουρα αξίζει να το παρακολουθεί κανείς από κοντά.
Το Subnautica: Below Zero κυκλοφορεί από τις 14/5/21 για PS4, PS5, Xbox One, Xbox Series, Switch και PC. To review βασίστηκε στην έκδοσή του για τα Xbox One και Xbox Series με review code που λάβαμε από την Bandai Namco Entertainment Greece.
