Χωρίς να το πολυκαταλάβουμε, πέρασαν κιόλας πέντε χρόνια από την κυκλοφορία του Steep, και φτάσαμε στο σήμερα και στο Riders Republic. Που για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, στην ουσία πρόκειται για το Steep 2. Το ότι η Ubisoft βέβαια, επέλεξε να το κυκλοφορήσει ως ένα νέο ΙP, μας κίνησε υποψίες αρχικά. Όχι γιατί είναι κάτι τόσο ανησυχητικό το να αλλάζεις όνομα σε έναν τίτλο, αλλά με κάποιες εταιρίες, και να μην θέλεις, έχεις γίνει καχύποπτος με τον καιρό. Σε αντίθεση όλων βέβαια, εδώ δεν κρύβεται κάτι το ύποπτο και σκιερό, το αντίθετο μάλιστα, πρόκειται για μία νέα σελίδα που προσπάθησε να διορθώσει όλα τα προβλήματα του προκατόχου της. Και σε μεγάλο βαθμό, τα κατάφερε.
Το Riders Republic λοιπόν, δείχνει να παρακολούθησε προσεκτικά τι έκανε λάθος και τι σωστά το Steep, έριξε χρόνο και βάρος στο κάθε ένα εξ αυτών, και προσπάθησε στοχευμένα να τα διορθώσει. Για να είμαστε και δίκαιοι μάλιστα, πρέπει να αναφέρουμε ότι πρόκειται και για μία κατηγορία – αυτή των extreme sports- που εκ των πραγμάτων, δεν υπάρχει ανταγωνισμός. Είναι αλλιώς όταν ένα Forza έχει να κοντραριστεί με ένα Gran Tourismo, κι αλλιώς όταν ξέρεις ότι είσαι η μόνη επιλογή για κάποιον που ψάχνει αυτό το είδος παιχνιδιού. Ειρήσθω εν παρόδω, εκτός από τα extreme sports, μόνο του παίζει εδώ και χρόνια και το NBA2K, ενώ προς τα εκεί οδεύει και το FIFA. Αρχίζει λοιπόν να γίνεται όλο και πιο έντονο το μονοπωλιακό μοντέλο, κάτι που δεν το λες και ελπιδοφόρο.
Οι μεγάλοι παίκτες της βιομηχανίας βέβαια, μάλλον επιζητούν κάτι τέτοιο, εξ ου και όλοι οι μηχανισμοί που υπάρχουν σε πολλούς σύγχρονους τίτλους, όπως και στο Riders Republic. Το μοντέλο κοινότητας που λέμε. Μια δομή επάνω στην οποία είναι στημένο ένα παιχνίδι, ώστε να σε κρατάει διαρκώς “δεσμευμένο” σε αυτό. Με season pass, ώστε να έχεις επενδύσει σε κάτι για να το εξαργυρώνεις μετά με τον χρόνο σου, με timed events, γιατί πρέπει να ιεραρχήσεις και το πρόγραμμά σου βάσει του gaming, με ρούχα και cosmetics που προσφέρονται για περιορισμένο χρόνο, λες και θα εξαντληθούν τα 0 και τα 1 από τους servers της Ubisoft, και πάει λέγοντας. Μία συνεχής πίεση και ένας πόλεμος να μην χαθεί το ενδιαφέρον και ξεστρατίσει το πρόβατο από το κοπάδι. Μη και δεν έχει cliffhanger το επεισόδιο κι αλλάξει το κανάλι ο τηλε-αιχμάλωτος.
Το Riders Republic, δεν είναι το πρώτο, και σίγουρα όχι το μόνο παιχνίδι που χρησιμοποιεί αυτό το μοντέλο τα τελευταία χρόνια, αλλά είναι ένα στοιχείο που δίνει και εδώ το παρόν, οπότε ενοχλεί. Αν συνυπολογίσουμε και τα επιθετικά microtransactions, που υπάρχουν έντονα στον κόσμο του, μαζί με την πολύ υπερβολική τοποθέτησης προϊόντων, χαλάει αρκετά η συνταγή. Ότι οι εταιρείες ένδυσης και ενεργειακών ποτών είναι μεγάλο μέρος της κουλτούρας των extreme sports, το γνωρίζουμε, αλλά είναι άλλο πράγμα να βλέπεις από εδώ κι από εκεί τα brand logos, κι άλλο το να είναι μέρος του παιχνιδιού και να κυνηγάς σπόνσορες και χορηγίες από αυτές ως objective.
Όπως επίσης έχουμε πλέον δεχτεί ότι δεν θα γλιτώσουμε ποτέ από τα microtransactions, αλλά και εκεί υπάρχει μέτρο και τρόπος. Είναι αποδεκτό πλεόν να βλέπεις ότι υπάρχουν και αυτά, αλλά όταν έχεις παίξει πάνω από είκοσι ώρες, και έχεις διαθέσιμες (χωρίς να έχεις πληρώσει) τέσσερεις μπλούζες και δύο παντελόνια όλα κι όλα, ε, καταλαβαίνεις που πάει η δουλειά. Οι πιο εντυπωσιακές μάλιστα στολές, διατίθενται μόνο με πραγματικά λεφτά και δεν υπάρχει καν η επιλογή να αγοραστούν με in game currency.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι σε μεγάλους αγώνες μπορεί να βλέπεις σχεδόν όλους τους αγωνιζόμενους να φορούν τα ίδια ακριβώς ρούχα. Και μέσα σε όλους αυτούς, να ξεχωρίζει κάποιος που έδωσε 10€ για μια στολή καμηλοπάρδαλης. Ναι, τόσο στοιχίζει μια στολή καμηλοπάρδαλης στο Riders Republic, σε περίπτωση που κάποιος ενδιαφέρεται, 10€. Ίσως στο μέλλον, τα reviews των videogames να έχουν και τιμοκατάλογο από διπλά, ποτέ δεν ξέρεις.
Αφού λοιπόν βγάλαμε όλη την αρνητικότητα από μέσα μας, ας δούμε και τι κάνει σωστά το Riders Republic, γιατί η αλήθεια είναι ότι κάνει πολλά πράγματα σωστά. Όπως είπαμε άλλωστε, διόρθωσε σχεδόν όλα τα προβλήματα του Steep, ένα προς ένα. Αρχικά, δεν έχουμε πια να κάνουμε μόνο με χειμερινά σπορ, αλλά με μια ποικιλία από extreme sports, με βασικότερο το ποδήλατο. Ό,τι ήταν το snowboard για το Steep, είναι πλέον το ποδήλατο για το Riders Republic.
Αυτό λειτουργεί ευεργετικά για διάφορους λόγους. Κατ’ αρχάς, είναι πιο ευχάριστη η περιήγηση στον χάρτη και τις επιμέρους περιοχές. Εν συνεχεία, είναι πιο εύκολη γιατί μπορείς να πας όπου θέλεις, να κάνεις και κανένα φλιπ στο άσχετο, έτσι, γιατί μεράκλωσες ρε παιδί μου, ενώ κάνει πιο εύκολη την μετακίνηση μέσα σε μικρές περιοχές χωρίς να χρειαστεί να περπατάς.
Το σημαντικότερο όλων όμως, είναι ότι προστέθηκε ποικιλία στον χάρτη και τα αγωνίσματα. Έσπασε η μονοτονία του χιονιού. Ολόκληρος ο χάρτης του Riders Republic, αποτελείται από έξι τεράστιες, πραγματικές περιοχές της Αμερικής, που έχουν ενωθεί μεταξύ τους σε μία gaming παιδική χαρά για τα προσφερόμενα αγωνίσματα. Κάπου θα έχει μεγάλες καταβάσεις με χωματόδρομο ανάμεσα σε κοκκινωπά βάρια, αλλού θα πετάς πάνω από χιονισμένες κορυφές με το wingsuit, ενώ μπορείς πάντα να κάνεις μια βόλτα σε ένα δάσος με σεκόγιες για να βρεις κάποιο collectible. Για αυτές τις ήρεμες βόλτες, υπάρχει άλλωστε και το zen mode, όπου απλά περιηγείσαι στον χάρτη χωρίς κάποιον στόχο, απλά για την απόλαυση της διαδρομής.
Σε αυτόν τον τομέα λοιπόν, οι άνθρωποι της Ubisoft Annecy, έβαλαν τα δυνατά τους ώστε να λύσουν ένα βασικό πρόβλημα της κατηγορίας: Την επανάληψη. Το Riders Republic κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να εμπλουτίσει το περιεχόμενό του. Με ποικιλία στα περιβάλλοντα, στα αγωνίσματα αλλά και στο gameplay. Εκτός από το ποδήλατο λοιπόν, υπάρχουν τα snowboard, σκι και snowmobile για το χιόνι, υπάρχει το rocket mobile, που είναι το αντίστοιχο του snowmobile αλλά για το χώμα, ενώ πέραν του wingsuit, που είχαμε και στο Steep, προστέθηκε και το rocketwing. Μια τουρμπίνα με φτερά στην πλάτη μας επί της ουσίας, που μας επιτρέπει να πετάμε παντού εύκολα, γρήγορα και εντυπωσιακά.
Κάτι που λύνει ταυτόχρονα κι άλλο ένα πρόβλημα, αυτό της μετακίνησης. Όλα τα εμπόδια και τα μπερδέματα που προέκυπταν στο Steep με τη μεταφορά από το ένα σημείο στο άλλο, έχουν εξαλειφθεί πλήρως. Μπορούμε να περιηγηθούμε γρήγορα και εύκολα με το rocketwing ή να κάνουμε fast travel οποιαδήποτε στιγμή, σε κοντινό σημείο από αυτό που θέλουμε να καταλήξουμε. Το οποίο fast travel μάλιστα, γίνεται, κυριολεκτικά, στο δευτερόλεπτο.
Αυτή η αστραπιαία ταχύτητα υπάρχει και στην εναλλαγή εξοπλισμού πάνω μας. Μάλιστα υπάρχουν και συνδυαστικά events, όπου μπορείς να ξεκινήσεις με ποδήλατο, και πάνω στο άλμα μιας πλαγιάς να φορέσεις αυτοστιγμεί το rocketwing σου και να συνεχίσεις. Δεν είναι το πρώτο παιχνίδι που συναντάμε κάτι τέτοιο, αλλά υπάρχει, δουλεύει καλά και προσφέρει πράγματα.
Συμβάλει και αυτό στις πολλές επιλογές που υπάρχουν, ώστε να μπορεί να ανανεώνεται διαρκώς το gameplay. Καθώς, κακά τα ψέμματα, πόσο διαφορετικές μπορεί να γίνουν οι αλλεπάλληλες καταβάσεις σε διαφορετικούς χωματόδρομους που μοιραία, δεν μπορούν να διαφέρουν και πολύ μεταξύ τους; Για να επιτευχθεί αυτός ο εμπλουτισμός, υπάρχουν αρκετές προσφερόμενες μέθοδοι. Υπάρχουν οι απλοί αγώνες και οι αγώνες με tricks, όπου μαζεύουμε σκορ, υπάρχουν τα αστέρια κάθε πίστας, όπου προσπαθούμε να επιτύχουμε συγκεκριμένους στόχους, υπάρχουν πίστες που προσπαθούμε να αποφύγουμε εμπόδια, ενώ μεγάλο κομμάτι της εμπειρίας αποτελεί η διαδικτυακή αλληλεπίδραση με άλλους παίκτες.
Εκεί μπορούμε να ανταγωνιστούμε με άλλους παίκτες σε αγώνες ταχύτητας, να δοκιμάσουμε την πρόκληση που δημιούργησε κάποιος άλλος ή να δημιουργήσουμε εμείς μία, και το απολαυστικότερο εξ αυτών, το έξι εναντίον έξι pvp.
Σε αυτούς τους αγώνες, μεταφερόμαστε σε μία πίστα με διάφορες ράμπες, κάγκελα και ράγες, και προσπαθούμε να κάνουμε όσα περισσότερα κόλπα μπορούμε ώστε να κάνουμε “δικιά μας” μία περιοχή. Η ομάδα που έχει καλύψει την μεγαλύτερη επιφάνεια της πίστας στο τέλος, κερδίζει και τον αγώνα. Εκτός όλων αυτών, υπάρχουν και τα μεγάλα events, που συμβαίνουν σε προκαθορισμένες στιγμές, και μπορούν να τρέξουν μέχρι 64 άτομα ταυτόχρονα. Δεν είναι ακριβώς το ανταγωνιστικό του πράγματος που τραβάει το ενδιαφέρον σε αυτά, παρά ο χαβαλές του πράγματος, καθώς είναι τόσα πολλά τα άτομα για τις πίστες, που ο σκοπός τους είναι ξεκάθαρα οι χιουμοριστικές τούμπες και συγκρούσεις που προκύπτουν.
Στον τομέα της ανταγωνιστικότητας λοιπόν, σε όλο το υπόλοιπο παιχνίδι, λειτουργεί εξαιρετικά το σύστημα της ΑΙ. Καθώς υπάρχει cross play με όλες τις πλατφόρμες, και σε κάθε αγώνα διαγωνιζόμαστε απέναντι σε ghost avatars από άλλους παίκτες που έχουν παίξει προηγουμένως τις πίστες. Κάτι που δουλεύει καλά, αποδίδοντας και ρεαλισμό, αλλά και φυσικότητα. Είτε στην προσέγγιση του αγώνα, είτε στα λάθη, που δείχνουν ανθρώπινα. Μάλιστα πριν από κάθε πίστα, επιλέγουμε και το επίπεδο δυσκολίας για την συγκεκριμένη. Κάτι που βοηθάει στο σωστό matchmaking με τα αντίστοιχα avatars, αλλά μας βοηθάει να προσαρμοστούμε και στο τι επιδιώκουμε, ανάλογα με το challenge που θέλουμε να επιτύχουμε την δεδομένη στιγμή.
Ένας από τους βασικότερους τομείς που επίσης δουλεύει άψογα, είναι αυτός του χειρισμού. Κάτι που είχε τα προβλήματά του σε σημεία του Steep. Στο Riders Republic στόχος ήταν η απολαυστική και πλήρως arcade αίσθηση. Σωστή επιλογή κατά τη γνώμη μας, και εξαιρετική υλοποίηση επίσης. Όλα δουλεύουν εύκολα και απολαυστικά από την πρώτη στιγμή, ενώ υπάρχει και το υπόβαθρο να εμβαθύνει κάποιος και να γίνει πιο ανταγωνιστικός όσο θα ασχολείται στην πορεία.
Για παράδειγμα, υπάρχουν οι επιλογές racer και trickster, όπου διαλέγουμε αν ο δεξιός αναλογικός θα εκτελεί χρέη κάμερας ή θα χρησιμοποιείται για τα κόλπα μας. Υπάρχει επίσης η επιλογή για αυτόματη προσγείωση μετά από ένα κόλπο ή να την κάνουμε εμείς, μαζεύοντας, φυσικά, και περισσότερους πόντους. Γενικά, προσφέρεται μεγάλη ευελιξία στα πάντα.
Αυτή είναι και η συνολική αίσθηση που αφήνει το Riders Republic, του “πολύ απ’ όλα”. Πολύ υλικό, πολλές επιλογές, πολλά collectibles, ωραίος ρυθμός. Πάντα κάτι ακόμα, πάντα κάτι νέο να επιστρέφεις. Ακόμα και για πράγματα που δεν χρειάζεται, όπως οι υπερβολικά πολλές μπάρες προόδου, όπου σε κάνουν να νιώθεις ένα μόνιμο level up σε 15 ξεχωριστούς τομείς. Άλλη μπάρα για το κάθε σπορ, άλλη μπάρα για το multiplayer, λεφτά, αστέρια, σπόνσορες…Γενικά, σε ένα μόνιμο κυνήγι, γιατί είπαμε, πρέπει να κρατάμε τον κόσμο εδώ, μην και κοιτάξει αλλού και τον χάσουμε.
Και όπως αναλύσαμε, ο κόσμος του Riders Republic είναι ένας καλοφτιαγμένος και όμορφος κόσμος. Πανέμορφος οπτικά και ηχητικά, εντυπωσιάζει χωρίς να κάνει το κάτι παραπάνω. Το βασικό του χαρτί, όμως, είναι πως βελτίωσε σχεδόν όλα τα προβλήματα του προκατόχου του, προσφέροντας ένα πλήρες και απολαυστικό παιχνίδι για την κατηγορία.
Το Riders Republic κυκλοφορεί από τις 28/10/21 για PS5, PS4, PC, Xbox Series και Xbox One. Το review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για το Xbox Series με review code που λάβαμε από τη CD Media.
