To WW2 concept είναι ένα πολυφορέμενο gaming χιτώνιο. Εκατοντάδες τίτλοι έχουν χρησιμοποιήσει ως καμβά τη συγκεκριμένη περίοδο και έχουν υφάνει κάποιες από τις πιο εξαιρετικές gaming εμπειρίες της ιστορίας. Δεδομένου πως λίγα γεγονότα έχουν μείνει αναξιοποίητα, η απόφαση της Relic Entertainment να καταπιαστεί με τα -όχι και τόσο γνωστά και προβεβλημένα- πολεμικά θέατρα της Βορείου Αφρικής και της Απελευθέρωσης της Ιταλίας μέσω ενός αγαπημένου franchise, όπως το Company Of Heroes, μας γέμισε χαρά και προσμονή. Έχοντας ένα μεγάλο, σχετικά, πρόσφατο στραβοπάτημα στο μητρώο της με το Dawn Of War 3 (σε gameplay, PR και δεν ξέρουμε που αλλού) το Company of Heroes 3 φαντάζει ως ιδανική περίπτωση για ρεφάρισμα. Το κατάφερε; Ελάτε να εξετάσουμε σιγά σιγά τι έχει να μας προτείνει.
To Company of Heroes, για το περιγράψουμε επιγραμματικά, είναι ένα strategy game με τακτικές μάχες σε πραγματικό χρόνο που λαμβάνουν χώρα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Διοικείτε διμοιρίες στρατιωτών, μηχανοκίνητων μονάδων και ίλες τεθωρακισμένων, όπου μέσα από τις συμπλοκές με τον αντίπαλο πρέπει να κρατήσετε στρατηγικά σημεία για πόρους όπως ανθρώπινο δυναμικό, καύσιμα και πυρομαχικά που ανατροφοδοτούν την πολεμική σας μηχανή.
Χοντρικά, το πεζικό κοστίζει ανθρώπινο δυναμικό, τα καύσιμα χρειάζονται για ελαφρά τεθωρακισμένα και τανκς, ενώ τα πυρομαχικά χρησιμοποιούνται για αναβαθμίσεις και ικανότητες στο πεδίο μάχης σας -π.χ. timed αεροπορικές επιδρομές, ριπές πυροβολικού, κάλεσμα έκτακτων ενισχύσεων κ.ο.κ. Επιλέγουμε το αγαπημένο μας faction (Wehrmacht, US Forces, British Forces, Deutsches Afrikakorps), το οποίο μας δίνει πρόσβαση σε ιδιαίτερες μονάδες και μπαίνουμε στο πεδίο της μάχης (online ή single player), προσπαθώντας είτε να ικανοποιήσουμε το objective της κάθε αποστολής, είτε εξαντλώντας τα victory points του αντιπάλου.
Είναι μια φόρμουλα που λειτούργησε αρκετά καλά στους δύο προηγούμενους τίτλους και ακολουθείται και εδώ σε γενικές γραμμές. Συνεχίζουμε να «διοικούμε» και να κάνουμε micromanagement στις ομάδες πεζικού και μεμονωμένα οχήματα, προσέχοντας την κάλυψή μας, ενώ παράλληλα αγοράζουμε τις σωστές αναβαθμίσεις, αξιοποιούμε τον εξοπλισμό που ρίχνει ο εχθρός στο πεδίο και πάει λέγοντας.
Το Company of Heroes είναι ένας απαιτητικός τίτλος, ιδιαίτερα σε υψηλότερα επίπεδα δυσκολίας, όπου τεστάρει τις ικανότητες του παίκτη να προσαρμόζεται στο δυναμικό πεδίο της μάχης. Δεν λειτουργεί αυστηρά με τη λογική του «πέτρα-ψαλίδι-χαρτί» πολλών RTS τίτλων, μιας και οι ιδιότητες και το positioning των μονάδων μπορούν να φέρουν πολλές ανατροπές, και χαρίζουν στον τίτλο μια ιδιαίτερη γοητεία. Και αν στο single player η εισαγωγή του tactical pause δίνει μια ανάσα στον παίκτη, αφού μπορεί να προγραμματίσει και να βάλει σε σειρά τις ενέργειες των μονάδων του (το βρήκαμε ιδιαίτερα χρήσιμο, όταν οργανώναμε την άμυνα σε scripted εφορμήσεις του εχθρού, βάζοντας του μηχανικούς μας να δουλεύουν ταυτόχρονα χτίζοντας αναχώματα, MG nests και ναρκοθέτηση), η έλλειψή του στο multiplayer θα σας αναγκάσει να μάθετε «απ’ έξω και ανακατωτά» hotkeys -αν θέλετε να έχετε ελπίδα επιβίωσης.
Η ροή της μάχης (το pace) και η αίσθηση είναι η καλύτερη της σειράς και παρόλο που η «λογική» της AI (εύκολη στο εύκολο, «κλέφτρα» σε ανώτερα επίπεδα), η ισορροπία των factions και το pathfinding των μονάδων είναι συζητήσιμα, δηλώνουμε πως o πυρήνας του gameplay του Company of Heroes 3 μάς άφησε απολύτως ικανοποιημένους. Η συνταγή της Relic δεν απογοητεύει και αυτό από μόνο του, το να παίξεις ένα καλοφτιαγμένο RTS, είναι λόγος αγοράς.
Το πρώτο πράγμα που θα κάνετε ξεκινώντας το Company of Heroes 3 είναι να καταπιαστείτε με την campaign της Βορείου Αφρικής. Θα αναλάβετε τον ρόλο του Generalleutenant Erwin Rommel (της «Αλεπού της Ερήμου») και μέσω σεναρίων/αποστολών, που εξιστορούν μερικές από τις ιστορικότερες μάχες (Tobruk, El Alamein) θα έχετε την ευκαιρία να γνωρίσετε επαρκώς αρκετούς από τους μηχανισμούς του παιχνιδιού αναφορικά με τη διοίκηση των μονάδων σας σε επίπεδο logistics και μάχης. Δε θα ήταν υπερβολή να πούμε πως λειτουργεί ως ένα εκτεταμένο tutorial, που θα σας καταστήσει ετοιμοπόλεμους για το κυρίως γεύμα του τίτλου ( Skirmish, Online, Ιταλική Καμπάνια).
Το ανοικτό πεδίο των μαχών, λόγω του biome της ερήμου, είναι ιδανικό για τον σκοπό της καμπάνιας (μπορείτε να δοκιμάσετε formations και να απλώσετε αρκετές μονάδες με άνεση) και αποτελεί μια εξαιρετική εισαγωγή για παίκτες που δεν έχουν επαφή με το franchise, αλλά και για βετεράνους που χρειάζονται ένα φρεσκάρισμα. Το άβολο του να παίζεις με τους κακούς της ιστορίας, αντισταθμίζεται με την αφήγηση των επιπτώσεων των γεγονότων του πολέμου μέσα από τα μάτια του τοπικού πληθυσμού.
Αφηγηματικά μας άφησε κάπως αδιάφορους, καθώς η παρουσίασή μέσω στατικών εικόνων και κειμένου δείχνει πρόχειρη και ελλιπής, και παρόλο που το δράμα εξετάζεται αντικειμενικά (καθώς για τους ντόπιους και ο Άξονας και οι Σύμμαχοι είναι κατακτητές) δεν μας δημιούργησε κάποιο ιδιαίτερο συναισθηματικό δέσιμο. H Ιταλική Καμπάνια, που είναι το δεύτερο και μεγαλύτερο κομμάτι της single player εμπειρίας, έρχεται ως το στοιχείο που ανοίγει καινούριους ορίζοντες για τη σειρά και έχει ως στόχο να αποτελέσει το δυνατό χαρτί του Company of Heroes 3.
Αφήνοντας πίσω τη γραμμική φύση της Βορειοαφρικανικής καμπάνιας, με τα ορισμένα και συνδεδεμένα σενάρια, που σκοπό έχουν να πουν μία ιστορία (με παραδοσιακό RTS τρόπο) μεταφερόμαστε στη Νότιο Ιταλία, σε έναν τακτικό χάρτη, που ακολουθώντας μία λογική Total War, μας αφήνει «ελεύθερους» να επιλέξουμε τον δρόμο προς τη λύτρωση/απελευθέρωση της Ιταλίας από τον ναζιστικό ζυγό. Αναλαμβάνετε τον ρόλο των Συμμάχων (Βρετανών και οι Αμερικανών), όπου σε συνεργασία με τους Ιταλούς Παρτιζάνους, θα προσπαθήσετε να φτάσετε μέχρι τη Ρώμη.
Ο χάρτης είναι χωρισμένος σε γεωγραφικούς τομείς (ας πούμε κάθε επαρχία είναι ένας τομέας), όπου μετακινώντας τις ομάδες σας, απελευθερώνετε πόλεις, καταστρέφετε εχθρικές θέσεις, κάνετε skirmish μάχες με τον εχθρό και ενίοτε, όταν το απαιτεί το παιχνίδι, μπαίνετε σε αποστολές με σενάριο και συγκεκριμένους στόχους/ objectives. Από τη μία είναι ευχάριστο, και από μόνο του έχει αξία, πως η Relic έβαλε υψηλά τον πήχη και προσπάθησε να φτιάξει κάτι μεγαλεπήβολο και διαφορετικό. Από την άλλη όμως, η αλήθεια είναι πως δε τα καταφέρνει ιδιαιτέρως καλά. Αρχικά για να χαρακτηριστεί ένας turn-based χάρτης εκστρατείας ως δυναμικός, πρέπει να είναι και τέτοιος.
Οι αντίπαλοι είχαν εντελώς παθητικό ρόλο μέσα στον χάρτη, δεν ανακαταλαμβάνανε περιοχές, μετατρέποντας έτσι το όλο εγχείρημα μονοδιάστατο και αρκετό βαρετό. Ενόσω στη σειρά μας προσπαθούσαμε να κάνουμε στρατηγικές κινήσεις αιφνιδιασμού και κύκλωσης του αντιπάλου, προβλέποντας δύο και τρεις κινήσεις μπροστά, ο αντίπαλος μετακινούσε ασκόπως τις μονάδες στο χάρτη και διέτασσε τα αναγνωριστικά του αεροπλάνα να κόβουν βόλτες πάνω από τις περιοχές μας.
Από μόνο του αυτό καταλύει τον σκοπό της καμπάνιας, καθώς σε καμία περίπτωση δεν νιώσαμε την ανάγκη οργανώσουμε την άμυνά μας και φυλάξουμε τα νώτα μας. Δεν γνωρίζουμε αν αυτό θα διορθωθεί με patches στο μέλλον, αλλά μιλάμε για δομικό πρόβλημα που γκρεμίζει τις όποιες φιλοδοξίες της Relic. Ταυτόχρονα υπάρχει και ένα loyalty system, που ανάλογα τις αποφάσεις που παίρνουμε στη σειρά μας, ικανοποιεί ή απογοητεύει τους τρεις συμμάχους μας. Κερδίζοντας π.χ. την εύνοιά τους έχουμε ενεργά και passive bonus στον χάρτη και το πεδίο της μάχης. Το θέμα είναι και πως και εδώ δεν υπήρχε τιμωρία του παίκτη για τις επιλογές τουμ μιας και συνεχώς, παρόλη τη δυσαρέσκειά τους, κερδίζαμε διαρκώς αυτά τα buffs. Κάπου το χάσανε με το δυναμικό της υπόθεσης.
Ένα ακόμη στοιχείο που δεν μας άρεσε ήταν το χαμηλό population cap (το οποίο αυξάνεται μόνο όταν καταλαμβάνουμε λιμάνια), καθώς περιλαμβάνει τις μονάδες εκστρατείας που κινούμε στον χάρτη, αλλά και «αεροπλάνα και βαπόρια» των βάσεών μας, που έχουν συνοδευτικό αλλά πολύ σημαντικό για την ταχύτητα του παιχνιδιού ρόλο. Να δώσουμε ένα παράδειγμα. Στη σειρά της η κάθε μονάδα μπορεί να κινηθεί και να εκτελέσει μόνο μία φορά.
Αν για παράδειγμα κατακτήσουμε μια πόλη που περιστοιχίζεται τρεις από στατικές αντιαρματικές, αντιαεροπορικές κ.α αμυντικές θέσεις, για να την «καθαρίσουμε θα χρειαστεί η μονάδα μας τέσσερις γύρους. Ένα action point ανά αμυντική θέση συν αυτό της κατάκτησης. Το πιο γρήγορο σενάριο είναι να αξιοποιήσουμε τις area of effect ικανότητες των μαχητικών πλοίων και των βομβαρδιστικών αεροπλάνων, ώστε να καταστρέψουμε με μία κίνηση τις στατικές θέσεις και με τη μονάδα μας να προχωρήσουμε στην κατάκτηση.
Για να έχουμε όμως πρόσβαση στις συνοδευτικές ενέργειες, πρέπει να «φάμε» population, που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για να κατεβάσουμε και άλλες κατακτητικές μονάδες στον χάρτη. Οπότε, τις πρώτες ώρες (πολύ κρίσιμες για τη διασκέδαση του παίκτη) κινούμαστε πολύ αργά γιατί δεν έχουμε επάρκεια σε μονάδες ώστε να απλωθούμε γρήγορα στον χάρτη ή αντίστοιχα μικρή πρόσβαση σε συνοδευτικές μονάδες που «καθαρίζουν» την περιοχή.
Πάντως, για να μην λέμε μόνο τα αρνητικά, όταν το Company of Heroes 3 περνάει σε real-time μάχες, η κατάσταση είναι αρκετά καλύτερη. Στις skirmish μάχες έχετε πρόσβαση σε μονάδες που έχετε ξεκλειδώσει από τα επενδυμένα skill points της εκάστοτε διμοιρίας (πλάι σε διάφορα passive bonus) και θα έχετε διάφορες πολεμικές ικανότητες που εξαρτώνται από την εγγύτητα των δυνάμεων υποστήριξης (τα αεροπλάνα και τα βαπόρια που είπαμε πιο πάνω παίζουν ρόλο και στον τακτικό χάρτη αλλά και στα πεδία μαχών). Ποικιλία υπάρχει και στα objectives: κατάρρευση του ηθικού του εχθρού με την καταστροφή μονάδων του, κατάληψη και συγκράτηση στρατηγικών σημείων γύρω από την εχθρική και κλασικές μάχες για victory points.
Αντίστοιχα καλή εικόνα έχουν και οι scripted main missions, όπου θα κληθείτε να φέρετε σε πέρας αποστολές με περιορισμένο αριθμό δυνάμεων, χωρίς κεντρική βάση σε πληθώρα από περιβάλλοντα. Ιδιαίτερα καλή γεύση μας άφησαν οι αποστολές στις ιταλικές πόλεις, όπου πρέπει να κινήσουμε στρατηγικά τις μονάδες μας μέσα από στενές αλέες και κτίρια, αναγκάζοντάς μας να αξιοποιήσουμε πλήρως τις ικανότητες τους. Γενικώς, τα δέντρα εξέλιξης των μονάδων είναι πλούσια και επιτρέπουν αρκετή εξειδίκευση, δίνοντας έτσι ξεχωριστό χαρακτήρα σε κάθε μία από αυτές, ακόμα και αν είναι ίδιου τύπου.
Τo multiplayer κομμάτι του Company of Heroes 3, όπως αναμένεται, θα είναι αυτό που θα κρατήσει ζωντανό τον τίτλο για τα επόμενα χρόνια, αφού συνεχίζει να είναι διασκεδαστικό ειδικά όταν μπαίνουμε σε μεγάλες 4V4 μάχες. Παρόλο που υπάρχουν φάσεις που παρατηρείται το φαινόμενο του «μπουλουκιού» από τις πολλές ομάδες πεζικού που κατεβάζουν οι παίκτες, οι 14 αρχικοί χάρτες είναι αρκετοί και με μεγάλη ποικιλία για την αρχή του παιχνιδιού. Το να μπούμε σε μια διαδικασία να κρίνουμε την ισορροπία μεταξύ των φατριών του παιχνιδιού δεν έχει και ιδιαίτερο νόημα, καθώς είναι πολλές φορές υποκειμενικό, αλλά είναι και κάτι που αλλάζει με patches που γέρνουν την πλάστιγγα πότε προς τη μία και πότε προς την άλλη πλευρά.
Πάντως έχουν χαρακτήρα τα factions και αξιοποιούν διαφορετικά είδη gameplay. Η Afrika Korps είναι η πιο πρωτότυπη, μιας και κατεβάζουν ένα μείγμα Γερμανικών και Ιταλικών μονάδων, δίνοντας έτσι ένα ξεχωριστό χρώμα και βασίζονται στην ταχύτητα. Οι Βρετανικές δυνάμεις αποτελούν μια safe all-around επιλογή, ιδανική για άπειρους παίκτες.
Η Wehrmacht είναι αυτό που λέμε “late game faction”, αφού χρειάζεται χρόνο για φτάσει στις δυνατές μονάδες ενώ οι Αμερικάνοι βασίζονται σε πιο επιθετικές τακτικές και στη δυνατότητά τους να εξελίσσονται σημαντικά και να εξειδικεύονται μέσω των Support Centers. Κάθε faction έχει και από τρία Battlegroups (dogmas), με διαφορετικό specialization το καθένα, αυξάνοντας έτσι κατά κάποιο τρόπο τις διαθέσιμες επιλογές σε 12. Θα θέλαμε πάντως να δούμε του Ιταλούς σαν ξεχωριστό faction.
Στον τεχνικό τομέα τα πράγματα είναι περίεργα. Δεν αντιμετωπίσαμε κάποιο ιδιαίτερο τεχνικό πρόβλημα, αφού το γερασμένο PC του γράφοντος ανταποκρίθηκε σε όρους απεικόνισης και frame rate, αλλά από την άλλη δεν είχε να κουβαλήσει και κάποιο ιδιαίτερο φορτίο. Τα γραφικά και τα εφέ μοιάζουν περασμένης γενιάς και δεκαετίας και υπήρξαν φορές που αναρωτηθήκαμε αν μπροστά μας έχουμε το COH 1. Εντύπωση προκαλεί και η έλλειψη λεπτομερειών σε μονάδες και οχήματα, που κόβει αρκετά από το οπτικό αποτέλεσμα. Στον ηχητικό τομέα τα πράγματα παραμένουν σταθερά καλά και μας άρεσε το χιουμοριστικό και σκωπτικό ύφος των μονάδων προς τους αντιπάλους, αλλά και εδώ μπορούσαν να μπουν πολλές περισσότερες αντιδράσεις και ατάκες για έξτρα χρώμα και το απαραίτητο αλατοπίπερο.
Κλείνοντας, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως η Relic, σε αυστηρά gameplay όρους, παρέδωσε αυτά που περιμέναμε. Στους τομείς, όμως, που έπρεπε να δώσει το κάτι παραπάνω, τεχνικό τομέα και το «selling point» του παιχνιδιού, την Italian Campaign, πήρε κάτω από τη βάση. Καταλαβαίνουμε το όραμα και το πού θέλησαν να πάνε το παιχνίδι, αλλά φαίνεται πως τους λείπει, ως ένα βαθμό, η ικανότητα να παραδώσουν κάτι σπουδαίο. Κρατάμε το θάρρος και τη φιλοδοξία και αναμένουμε σε διορθωτικές ενέργειες που θα φέρουν την απαραίτητη «δυναμικότητα» στο νέο mode και θα ανεβάσουν περισσότερο τον τίτλο.
Το Company of Heroes 3 κυκλοφορεί από τις 23/2/23 για PC. Το review μας βασίστηκε σε review code που λάβαμε από τη Zegetron.
