Πως αποτυπώνεται συνήθως ο Κάτω Κόσμος; Ένα καταραμένο μέρος όπου μεταβαίνουν οι αμαρτωλές ψυχές, για να περάσουν την αιωνιότητα ανάμεσα σε φλόγες, βασανιστήρια και σκοτεινά μπουντρούμια. Το Have a Nice Death όμως έχει μία άλλη άποψη, ίσως πιο αληθοφανή, για το πως θα μπορούσε να είναι ο Κάτω Κόσμος και δη η δουλειά του ίδιου του Χάρου. Εδώ, ο Κάτω Κόσμος παρουσιάζει μία εικόνα που θα μπορούσε να είναι ακόμα πιο εφιαλτική, μία αιώνια γραφειοκρατία στεγασμένη σε ένα ατελείωτο συγκρότημα των πιο τυπικών γραφείων που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί.
Αποτελεί μία εικόνα που αποδίδεται με μία απόλυτα ταιριαστή -παντελώς μουντή- χρωματική παλέτα όπου το μαύρο και οι αποχρώσεις του γκρι επικρατούν. Ο λόγος που ο Κάτω Κόσμος πήρε τη μορφή που έχει στο συγκεκριμένο σύμπαν; καθώς οι νεκροί άρχισαν να πληθαίνουν ο Χάρος αποφάσισε να αναθέσει τη συλλογή των ψυχών στα τσιράκια του με τον ίδιο πλέον να έχει τοποθετηθεί σε ένα γραφείο βάζοντας επανειλημμένως και στωικά τη σφραγίδα του σε κάθε νέα αίτηση για τις ψυχές που βρίσκουν το δρόμο τους στον Κάτω Κόσμο.
Οι αιώνες κύλησαν και η καθιστική ζωή, μαζί με την ατέλειωτη βαρεμάρα, αποδυνάμωσαν τον Χάρο, μέχρι που ανακάλυψε ότι διάφορα μεγαλοστελέχοι ξεστράτισαν και ανέλαβαν διευθυντική θέση στα γραφεία τους. Κάπου εδώ ξεκινάει η roguelike περιπέτεια, παίρνοντας τον έλεγχο του Χάρου στην προσπάθειά του να φέρει στην τάξη τους διάφορους επίδοξους διευθυντές των επιμέρους τμημάτων, όπως αυτά των Ψυχικών Νοσημάτων, της Βιομηχανικής Μόλυνσης κ.λπ.
Η θεματολογία του παιχνιδιού μεταφέρεται με έντονες δόσεις μαύρου χιούμορ, κάτι που είναι έκδηλο και στον σχεδιασμό των εχθρών, ανάλογοι με το τμήμα όπου βρισκόμαστε, αλλά και στους ποικίλους διαλόγους. Το παιχνίδι βρίθει από μακροσκελείς περιγραφές μέσα στο codex αλλά και από συζητήσεις μεταξύ του Χάρου και των φίλιων χαρακτήρων, των υφισταμένων του δηλαδή που έμειναν πιστοί.
Αν και αρχικά οι διάλογοι είναι ευχάριστοι, έπειτα από ένα σημείο ξεπερνάει το σημείο της φλυαρίας, επιθυμώντας υπέρ του δέοντος να κάνει χιούμορ για τα εργασιακά δικαιώματα, απεργίες κ.λπ. χωρίς όμως να είναι ιδιαίτερα κοφτερό ή αρκετά ενδιαφέρον ώστε πραγματικά να μας πείσει να σταματάμε κάθε τρεις και λίγο τη δράση για να διαβάσουμε ένα νέο κατεβατό.
Αναμφίβολα δεν έχει την ιδιαίτερα ταλαντούχα “πένα” του Hades όπου οι σχέσεις μεταξύ χαρακτήρων, οι προσωπικότητές τους αλλά και το γενικότερο σεναριακό υπόβαθρο έπλεκε πολύ πιο ενδιαφέρουσες συζητήσεις και πληροφορίες, με σαφέστατα περισσότερη φαντασία. Ως εκ τούτου η ενασχόληση με το Have a Nice Death ρίχνει το βάρος στη δράση, κάτι που βέβαια ισχύει για τη συντριπτική πλειοψηφία των roguelikes.
Φυσικά ο Χάρος δεν θα μπορούσε να έχει άλλο αρχικό όπλο από τη χαρακτηριστική κόσα (μακρυδρέπανο και ναι, είδαμε στο λεξικό για να μάθουμε μία νέα λέξη). Σταδιακά όμως ο εξοπλισμός του μπορεί να εμπλουτιστεί σημαντικά και -ως είθισται για το είδος- με τυχαίο τρόπο. Εκτός από το βασικό όπλο, για το οποίο αργότερα θα έχουμε πολλαπλές επιλογές ανάμεσα από διάφορα είδη δρεπανιών, μπορούμε να έχουμε άλλα δύο, είτε με τη μορφή δευτερευόντων όπλων (σφύρες, ακόντια, τόξα κ.λπ.), που λειτουργούν με cooldowns, είτε ως μαγείες (force push, φωτιά, ακόμα και μαγικές μέλισσες, μεταξύ άλλων), που λειτουργούν με το κλασικό mana.
Η ποικιλία του εξοπλισμού είναι τεράστια και ένα καλό ποσοστό αυτών είναι πραγματικά χρήσιμο για τις μάχες, χάρη στη μεγαλύτερη ισχύ τους σε σχέση με το βασικό όπλο ή τα ιδανικά area effect που προσφέρουν. Ως roguelike εννοείται ότι κάθε φορά που χάνουμε επιστρέφουμε στην αρχή του παιχνιδιού. Παρόλα αυτά μπορούμε να ξεκλειδώσουμε ορισμένες μόνιμες αναβαθμίσεις, όπως την επιλογή δεύτερου όπλου ή την εμφάνιση νέων power ups στα επόμενα επίπεδα, κάτι που βέβαια βοηθάει στην αίσθηση ότι κάτι καταφέραμε ακόμα κι αν χάσαμε για νιοστή φορά.
Προσοχή έχει δοθεί και στην ποικιλία των εχθρών, με διαφορετικές επιθέσεις και σχεδιασμό ανάλογο με το περιβάλλον όπου βρίσκονται. Γενικότερα τα απλά minions είναι ιδιαίτερα εύκολο να εξοντωθούν και σίγουρα δεν θα σας δυσκολέψουν ιδιαίτερα. Αυτά υπάρχουν κυρίως ως μίνι εμπόδια προτού φτάσετε στο επόμενο mini-boss ή main boss του εκάστοτε κόσμου που θα σας φέρει στα όρια.
Τα bosses χτυπάνε δυνατά και κινούνται με ιδιαίτερη νευρικότητα οδηγώντας σε μάχες όπου η συνεχής κινητικότητα και το διάβασμα των επιθέσεων είναι κάτι περισσότερο από αναγκαίο. Μερικά χτυπήματά τους είναι αρκετά για να επαναφέρουν τον Χάρο στο γραφείο του αλλά τουλάχιστον το ίδιο ισχύει και με τη μπάρα τους, καθώς ορισμένες καλοστημένες ειδικές κινήσεις ενδέχεται να μειώσουν δραματικά την ενέργειά τους.
Σε γενικές γραμμές οι περισσότερες ήττες θα έρθουν σε αυτά τα bosses ή ως απόρροια μίας πύρρειου νίκης, δεδομένου ότι η επανάκτηση της ενέργειας είναι μία δύσκολη υπόθεση. Η αρκετά απαιτητική μάχη υποστηρίζεται και από έναν καλό χειρισμό, επιτρέποντάς μας με ευκολία να εκτελούμε τις διαφορετικές επιθέσεις καθώς και τα αστραπιαία dodges.
Εκεί που το Have a Nice Death δυστυχώς δεν τα πάει και τόσο καλά είναι στη σύνθεση των διαφορετικών επιπέδων. Εννοείται ότι κάθε ένα από αυτά δημιουργείται πάντα με τυχαίο τρόπο, αλλά τα επιμέρους κομμάτια που τα απαρτίζουν δεν παρουσιάζουν κάποια ουσιαστική ποικιλία ή ιδιαιτερότητες για το platforming. Πολύ σύντομα η περιήγηση γίνεται τυπική και άνευ εκπλήξεων, κάτι που ισχύει και για τους διαφορετικούς τύπους επιπέδων που δύναται να επισκεφτούμε.
Χωρίς να είναι κάτι που να ζημιώνει σε μεγάλο βαθμό το παιχνίδι η αλήθεια είναι ότι το κρατάει πίσω, δεδομένου ότι η άνευ εμπνεύσεως διαρρύθμιση των επιπέδων δεν γίνεται παρά να ζημιώσει και την ίδια τη μάχη μέσα από την προβλέψιμη τοποθέτηση των εχθρών σε κάθε run, οι οποίοι έτσι κι αλλιώς δεν χρειάζονται κάτι εξεζητημένο για να εξοντωθούν.
Θα πρέπει βέβαια να τονιστεί ότι από άποψη εικαστικού και τεχνικής στο σχεδιασμό του οπτικού τομέα η Magic Design Studios έκανε αξιοπρόσεκτη δουλειά. Όσον αφορά στην τεχνοτροπία του ο κόσμος του Have a Nice Death παραπέμπει στο Hollow Knight, με απαλές γραμμές στα σχέδια περιβαλλόντων και χαρακτήρων που μεταφέρουν μία όμορφη και εξαρχής ευχάριστη εικόνα. Επιπλέον, τα περισσότερα από τα bosses έχουν δεχθεί τη δέουσα προσοχή στη λεπτομέρεια των animation τους αλλά και στο ίδιο το σχέδιό τους, αποτελώντας αναμφίβολα τα highlights του παιχνιδιού.
Εν κατακλείδι το Have a Nice Death δεν έρχεται σε καμία περίπτωση να ταράξει τα νερά του είδους, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν παραμένει ένα αξιόλογο και ευχάριστο roguelike, που θα το ευχαριστηθούν -ιδίως- οι λάτρεις του είδους. Αν και θα θέλαμε μία μεγαλύτερη ποικιλία στη διαρρύθμιση των επιπέδων και πάλι καταλήξαμε να επαναλαμβάνουμε ξανά και ξανά -χωρίς δεύτερη σκέψη- “ένα ακόμα run και θα το κλείσουμε”.
Το Have a Nice Death κυκλοφορεί από τις 22/03/2023 για PC και Switch. Το review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για PC με review code που λάβαμε από την Gearbox Publishing.
