Τα rhythm/dance games (στα οποία φυσικά ανήκει το Samba de Amigo: Party Central που θα εξετάσουμε στο παρόν κείμενο) έχουν γράψει το δικό τους κεφάλαιο στην ιστορία του gaming. Από την τρελή αλλά εφήμερη τελικά μόδα των Guitar Hero μέχρι τη σειρά των Dance Dance παιχνιδιών, τίτλοι της κατηγορίας κυκλοφορούν αρκετά συχνά και τροφοδοτούν με αν μη τι άλλο ξεχωριστές και ιδιαίτερες εμπειρίες το εκλεκτικό αλλά φανατικό κοινό τους.
To Samba de Amigo: Party Central αποτελεί sequel του Samba de Amigo, το οποίο είχε κυκλοφορήσει από τη Sega το μακρινό 1999 στα arcades και ένα χρόνο μετά στο Dreamcast. Το πρώτο παιχνίδι είχε κάνει αρκετή αίσθηση όταν κυκλοφόρησε, οπότε η κυκλοφορία ενός sequel μετά από τόσα χρόνια είναι αν μη τι άλλο ένα αξιοπρόσεκτο γεγονός. O κεντρικός ήρωας είναι μια γλυκύτατη μαϊμού με maracas. Εμείς ως παίκτες καλούμαστε να χειριστούμε εικονικά τα εν λόγω maracas, κρατώντας τα joycon του Switch σε κάθε χέρι.
Όπως σε όλα τα παιχνίδια του είδους, θα κληθούμε να διαλέξουμε μέσα από 40 τραγούδια και να κουνήσουμε ρυθμικά τα controllers σύμφωνα με τις οδηγίες επί της οθόνης με σκοπό να ολοκληρώσουμε το τραγούδι και να αποφύγουμε όσο το δυνατόν τα λάθη. Στο Samba de Amigo το ρυθμικό κομμάτι του τίτλου έγκειται στην ύπαρξη 6 κύκλων που είναι τοποθετημένοι κυκλικά στην οθόνη. Από το κέντρο φεύγουν φούσκες με κατεύθυνση αυτούς τους κύκλους και εμείς πρέπει να κάνουμε την ανάλογη κίνηση όταν οι φούσκες μπουν μέσα. Τουτέστιν, να στρέψουμε τα joycon προς τα πάνω και να τα κουνήσουμε στους πάνω κύκλους, προς τα πλάγια στους μεσαίους και προς τα κάτω στους κάτω κύκλους.
Πρόκειται για ένα απλό σύστημα που γίνεται αρκετά γρήγορα κατανοητό από τον παίκτη, αν και η αλήθεια είναι ότι θα θέλαμε να είναι ακόμα πιο άμεσο και ενστικτώδες. Με αυτό εννοούμε ότι πολλές φορές αντί να στρίψουμε τα joycon προς τα πλάγια ή κάτω, τα μετακινούσαμε ενώ αυτά κοιτούσαν προς τα πάνω.
Η σωστή κίνηση, η οποία η αλήθεια είναι ότι προσομοιάζει και με την αληθινή κίνηση αν κρατούσαμε μαράκες στην πραγματικότητα, θέλει λίγο προσπάθεια για να τη συνηθίσει ο παίκτης. Δυστυχώς, άποψή μας είναι ότι σε rhythm/ party games, η αμεσότητα είναι το παν και χειρισμός που δεν γίνεται με τη μία κτήμα του παίκτη στερεί από το νόημα της εμπειρίας και τη διασκέδαση.
Με άλλα λόγια, τέτοια παιχνίδια αποδίδουν τα μέγιστα όταν τα παίξουμε σε κάποιο πάρτυ ή τέλος πάντως σε μια συγκέντρωση με φίλους, πολλοί εκ των οποίων ίσως δεν ασχολούνται όσο εμείς με τα videogames. Εκεί είναι σημαντικό κάποιος απλά να πιάσει ένα controller και να κάνει την κίνηση που του έρχεται φυσικά στο μυαλό. Ευτυχώς, τα motion controls αυτά καθαυτά λειτουργούν καλά και δείχνουν να μην χάνουν τις κινήσεις μας. Από την άλλη, το παιχνίδι περιλαμβάνει και button controls για όσους δεν αρέσκονται στα motion. Λειτουργούν κι αυτά καλά, αλλά όπως είναι φυσικό το παιχνίδι χάνει έτσι λίγο από την αυθόρμητη φύση του.
Φυσικά δεν γίνεται να μη μιλήσουμε για το playlist που είναι διαθέσιμο στον παίκτη. Εδώ δυστυχώς τα πράγματα δεν μας ικανοποίησαν. Ενώ στο πρώτο παιχνίδι τα περισσότερα τραγούδια ήταν latin, εδώ οι δημιουργοί προσφέρουν πολλά pop και dance κομμάτια, από καλλιτέχνες που μας είναι άγνωστοι ή αδιάφοροι. Είναι ίσως αναμενόμενο σε παιχνίδια του είδους να έχει την τιμητική της πιο ρυθμική και χορευτική μουσική, αλλά από την άλλη υπήρξαν και αμιγώς ροκ και μέταλ παιχνίδια στη σειρά Guitar Hero.
Στο Samba de Amigo, μόνο το You Give Love a Bad Name των Bon Jovi κάλυψε τα μουσικά μας γούστα, ενώ υπάρχει και μια μοντέρνα διασκευή του Fugue in G Minor του Bach. Tα υπόλοιπα τραγούδια όπως είπαμε μας άφησαν αδιάφορους, ενώ όταν είδαμε ότι στη λίστα συμπεριλαμβάνεται το Macarena θυμηθήκαμε πόσο το αντιπαθούμε… Τέλος πάντων, τα μουσικά γούστα είναι εντελώς υποκειμενικά και για τους λάτρεις της pop/ dance μουσικής μπορεί η λίστα να είναι άκρως ικανοποιητική. Αναμένεται να προστεθούν και νέα τραγούδια μέσω DLC, ενώ ελέω SEGA υπάρχουν και μερικά κομμάτια από τα παιχνίδια της σειράς Sonic.
Ας μιλήσουμε τώρα για τα διάφορα modes που είναι διαθέσιμα. Υπάρχει φυσικά το Standard Mode, στο οποίο διαλέγουμε τραγούδι και δυσκολία και απλά παίζουμε. Υπάρχει και ένα δίκην story mode που ονομάζεται Streamigo. Εκεί θα αγκαλιάσουμε τη social media πλευρά μας και θα βρεθούμε αντιμέτωποι με challenges και bosses με σκοπό να κερδίσουμε followers. Υπάρχει φυσικά competitive 2 player moder, αλλά και συνεργατικό παιχνίδι. Τέλος, υπάρχει και online mode, το οποίο σαν άλλο battle royale μας φέρνει αντιμέτωπους με άλλους παίκτες και στο τέλος κάθε γύρου ο πιο αδύναμος κρίκος αποχωρεί.
Φτάνοντας σιγά σιγά προς το τέλος, θεωρούμε ότι δεν μπορεί κανείς να πει πολλά για παιχνίδια όπως το Samba de Amigo. Με τόσες ποιοτικές κυκλοφορίες κάθε είδους, δεν μπορούμε να φανταστούμε πολλούς να επενδύουν πολλές ώρες παίζοντας. Η συντριπτική πλειοψηφία των παικτών θα ασχοληθεί όπως είπαμε στα πλαίσια μιας μάζωξης με φίλους που θέλουν να διασκεδάσουν χορεύοντας και ακούγοντας dance κομμάτια.
Υπό αυτή την έννοια, το Samba de Amigo μπορεί να προσφέρει σίγουρα στιγμές διασκέδασης. Θα θέλαμε όμως το playlist να ήταν πιο πολυποίκιλο, ώστε να καλύπτει πιο ευρεία μουσικά γούστα και γενικά θα θέλαμε το παιχνίδι να μας άφηνε την αίσθηση ότι έχει περισσότερο βάθος από την εφήμερη εμπειρία που προσφέρει. Ίσως αυτή είναι η μοίρα του ως παιχνίδι του είδους…
Το Samba de Amigo: Party Central κυκλοφορεί από τις 29/8/23 για το Nintendo Switch. Το review μας βασίστηκε σε review code που λάβαμε από τη Zegetron.
