Υπάρχουν αρκετά παιχνίδια που απευθύνονται σε παιδιά και ακόμα περισσότερα για τους μεγάλους. Υπάρχουν, επίσης, παιχνίδια για τις πολύ μικρές ηλικίες αλλά και παιχνίδια για τις λίγο μεγαλύτερες. Βλέπετε, ο όρος “παιδικό video game” είναι αρκετά γενικός και εύκολα αποπροσανατολιστικός. Καθότι παιδί είσαι και στα πέντε, παιδί και στα δεκαπέντε. Γι’ αυτό βέβαια είμαστε εμείς εδώ, για να δίνουμε τις απαραίτητες διευκρινήσεις. Εκτός από εμάς βέβαια, εδώ είναι και η Disney, με το Disney Illusion Island, που φροντίζει από τη μία να είναι εύκολο και προσβάσιμο στις μικρές ηλικίες, αλλά ταυτόχρονα, καλοσχεδιασμένο και απολαυστικό, ώστε να περάσουν όλοι καλά. Εκεί που διαπρέπει όμως, είναι όταν παίξουν ταυτόχρονα, μικροί και μεγάλοι μαζί.
Διαθέτοντας λοιπόν τοπικό συνεργατικό παιχνίδι, μπορεί να παιχτεί από έναν έως τέσσερεις παίκτες κι όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, όσο περισσότεροι τόσο καλύτερα.
Η οθόνη δεν χωρίζει σε κομμάτια, ώστε να μην προκαλείται μπλέξιμο, οπότε στην περίπτωση που οι χαρακτήρες ξεμακρύνουν μεταξύ τους, η κάμερα ακολουθεί τον παίκτη νούμερο ένα. Μια καλή επιλογή θα λέγαμε, έχοντας στο νου μας ότι κάποιος θα είναι πάντα ο μεγαλύτερος που θα έχει τον γενικό έλεγχο του παιχνιδιού. Ιδίως αν έχει πολύ μικρές ηλικίες η ομάδα, θα χρειαστεί μετάφραση, γιατί δεν υπάρχουν ελληνικά, όπως επίσης και για την καθοδήγηση στον χάρτη, καθώς πρόκειται για ένα metroidvania παιχνίδι.
Για να είμαστε και πιο ακριβείς, θα λέγαμε ότι πρόκειται για ένα metroidvania σχεδιασμένο επάνω στη δομή των σπουδαιότερων εκπροσώπων του είδους, με πολύ χαμηλότερο δείκτη δυσκολίας έτσι ώστε να το κάνει προσβάσιμο στα μικρά παιδιά. Μια εξαιρετική επιλογή, με επίσης εξαιρετική εκτέλεση. Σε πάρα πολλά σημεία του παιχνιδιού, θα συναντάμε μικρά κομμάτια και πινελιές που θα μας θυμίζουν κάτι από κάποιο άλλο metroidvania, με προεξέχον το Hollow Knight. Κάπως έτσι θα πρέπει να ήταν και η αρχική ιδέα φανταζόμαστε: ένα Hollow Knight για παιδιά.
Πέραν αυτών, όμως, μέσα από το gameplay αλλά και το εικαστικό τμήμα, θα συναντήσουμε στοιχεία που θυμίζουν Rayman αλλά και μια γενικότερη αίσθηση των παιχνιδιών Disney της δεκαετίας του ’90. Δεν είναι τυχαία άλλωστε η λέξη “Illusion” στον τίτλο. Ο δημιουργός, ήθελε ξεκάθαρα να αποτίσει φόρο τιμής στην εξαιρετική σειρά που κυκλοφόρησε στις κονσόλες της Sega εκείνη την εποχή.
Η ιστορία δεν αποτελεί κάτι το αξιοσημείωτο, αλλά εξυπηρετεί στον βαθμό που αρμόζει ένα τέτοιο παιχνίδι και έχει και μια ευχάριστη νότα με το απλό χιούμορ που αρέσει στις μικρές ηλικίες. Οι τέσσερεις διαθέσιμοι ήρωές μας, o Mickey, ο Goofy, η Minnie και ο Donald, πηγαίνουν για πικ νικ στο νησί Monoth, όπου και συναντούν τον Toku, ηγέτη της φυλής των Hokuns. Τα συμπαθέστατα αυτά πλασματάκια κινδυνεύουν και η σωτηρία θα έρθει μόνο αν ανακτηθούν οι τρεις χαμένοι τόμοι της γνώσης.
Κάπου εκεί ξεκινάει η περιπέτειά μας λοιπόν, και κινούμαστε από περιοχή σε περιοχή, ξεκλειδώνοντας νέες δυνάμεις και κομμάτια του χάρτη. Με πολύ ωραία και γλυκιά κίνηση και άλματα, που είναι μεν ακριβή και σταθερά, δίνοντας πάντα όμως τη μικρή βοήθεια όταν αυτή χρειαστεί. Το επιπέδο δυσκολίας άλλωστε, είναι συνολικά πολύ χαμηλό, πέραν από κάποια σημεία προς το τέλος. Ακόμη κι εκεί βέβαια, προσφέρεται η επιλογή να είναι κάποιος άτρωτος.
Εκτός από την καλοσχεδιασμένη κίνηση, με πολύ ισορροπημένο τρόπο προσφέρονται και οι νέες δυνάμεις, δημιουργώντας μια αψεγάδιαστη καμπύλη εκμάθησης. Με σωστά διαστήματα ανάμεσά τους και αρκετά σημεία να δοκιμαστούν και να αφομοιωθούν, ώστε αργότερα να τις χρησιμοποιεί ένα παιδί άνετα και να τις εναλλάσσει όποτε χρειάζεται χωρίς να τις έχει ξεχάσει.
Αυτή είναι άλλωστε και η συνολική εικόνα όλου του σχεδιασμού: ένα καλογυαλισμένο και δοκιμασμένο παιχνίδι που τα πάντα δείχνουν να λειτουργούν άψογα και να κυλούν ομαλά και φυσικά. Μπορεί αυτό να το θεωρούμε δεδομένο εμείς οι μεγαλύτεροι, που έχουμε παίξει πολλούς καλούς τίτλους στην ζωή μας, στα παιδικά παιχνίδια όμως, ιδίως σε αυτά που καταπιάνονται με αναγνωρίσιμα franchises, τα αποτελέσματα είναι συνήθως πρόχειρα και άσχημα.
Εδώ, οι δημιουργοί του Disney Illusion Island -το άσημο για την ώρα στούντιο Dlala- δείχνουν να έχουν βάλει μεράκι στα πάντα και σκέψη πίσω από το κάθε τι. Σκέψη, πάντα με γνώμονα τα μικρά παιδιά ως βασικό παίκτη με τα παραδείγματα για αυτό να είναι αρκετά: Οι κρυφοί τοίχοι έχουν πάντα μια μικρή εσοχή ώστε να είναι ευδιάκριτοι, αν χάσεις, το respawn είναι μόλις λίγα μέτρα μακριά, σε ένα από τα πολλά check points, αν κάποιος δυσκολεύεται πολύ υπάρχει η επιλογή να μην σκοτώνεται, αν οι συμπαίκτες κάνουν μεταξύ τους αγκαλιά, παίρνουν μία έξτρα ζωή και κάτι ακόμα που δεν συναντάμε συχνά στα video games, οι ήρωες μας δεν έχουν επίθεση.
Η αλήθεια είναι πως θα φαινόταν περίεργο να βλέπεις τον Mickey και τον Goofy να κοπανάνε αντιπάλους με κάποιο τρόπο, αλλά πέραν αυτού, δείχνει ξεκάθαρα μια σχεδιαστική επιλογή με γνώμονα την ηλικία των παικτών και το προφίλ της Disney. Το σύστημα αυτό δουλεύει αρκετά καλά βέβαια, κάνοντας τους αντιπάλους και την αποφυγή αυτών να αποτελούν ένα επιπλέον κομμάτι του platforming. Εκεί που το παιχνίδι χάνει αρκετά βέβαια, είναι στα boss fights.
Όσο καλή πρόθεση και να έχεις, όταν πρέπει να αντιμετωπίσεις ένα boss fight και δεν μπορείς να επιτεθείς με τίποτα, η κατάσταση είναι καταδικασμένη να καταλήξει λίγο βαρετή και άτονη. Ίσως και το μοναδικό σημείο που o τίτλος υστερεί, μαζί με την έλλειψη ουσιαστικής συνεργασίας. Καθώς είναι πολύ περιορισμένες οι διαθέσιμες ενέργειες που μπορούν να κάνουν οι παίκτες συνδυαστικά και τα σημεία που θα μας “ανάγκαζαν” για κάτι τέτοιο, μηδενικά. Σχεδόν σε όλο το παιχνίδι, νιώθεις περισσότερο ότι οι παίκτες παίζουν το ίδιο παιχνίδι παράλληλα, πάρα μαζί.
Πέραν αυτών των προβλημάτων, όμως, και βλέποντας έναν τίτλο στο σύνολό του, δεν χωράει τίποτε λιγότερο από ένα καλοφτιαγμένο και εξαιρετικά απολαυστικό παιχνίδι, σε μία κατηγορία που αντικειμενικά χωλαίνει και έχει πολύ περιορισμένους αξιόλογους εκπροσώπους εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, αν βγάλεις τη Nintendo από την εξίσωση, η κατηγορία των παιδικών παιχνιδιών έχει δύο άκρα, από την μία είναι τα σχετικά δύσκολα παιχνίδια, για παιδιά σε ηλικία προεφηβίας και πάνω, και από την άλλη, φτηνά, πρόχειρα και κακοφτιαγμένα παιχνίδια αρπαχτές από σειρές και ταινίες. Το Disney Illusion Island, έρχεται και κάθεται ακριβώς στην μέση αυτής της καμπύλης. Ένα καλό, εύκολο, απολαυστικό και “γεμάτο” video game, ιδανικό για να παίξει ένας γονιός με τα παιδιά του.
Το Disney Illusion Island κυκλοφορεί από τις 28/7/23 για το Nintendo Switch. Το review μας βασίστηκε σε review code που λάβαμε από τη CD Media.
