Ξεκινώντας το review για το The Legend of Zelda: Skyward Sword HD είμαστε βέβαιοι ότι δεν χρειάζεται να πούμε πολλά λόγια για το μέγεθος και τη σημασία της σειράς The Legend of Zelda. Δεν νομίζουμε ότι υπάρχει gamer που δεν την γνωρίζει, ακόμα κι αν δεν έχει ασχοληθεί ποτέ με κονσόλα της Nintendo. Η σειρά μάς συντροφεύει από την εποχή του NES, πέρασε υπερ-επιτυχημένα στη 3D εποχή με το αριστουργηματικό Ocarina of Time, πρωτοπόρησε και επηρέασε με πολλούς τρόπους όλη τη βιομηχανία και πλέον αριθμεί 19 main games.
Πολλά από αυτά μεταφέρθηκαν στις νεώτερες κονσόλες είτε ως remasters είτε ως full remakes, όπως στην περίπτωση του Link’s Awakening για το Switch. Έτσι, ενώ περιμένουμε τη συνέχεια του Breath of the Wild, η Nintendo επιχειρεί φέτος, και με πρόσθετη αφορμή την επέτειο των 35 χρόνων της σειράς, να καλύψει το κενό με το remaster του Skyward Sword, της αποκλειστικής κυκλοφορίας της σειράς για το Wii, που κυκλοφόρησε αρχικά το 2011 και αποτελούσε ως τώρα το μοναδικό 3D παιχνίδι της σειράς που δεν είχε απολαύσει το ρετουσάρισμα ενός remaster.
Το remaster του Skyward Sword φημολογούνταν εδώ και αρκετό καιρό. Πιθανότατα η όποια καθυστέρηση στην κυκλοφορία του οφείλεται πρωτίστως στη φύση του παιχνιδιού ως κυκλοφορία του Wii και δη στην έντονη έμφαση που δίνει στα motion controls. Μπορεί στο Wii να είχε κυκλοφορήσει και το Twilight Princess, αλλά αυτό ήταν παιχνίδι του GameCube και τα motion controls της έκδοσης του Wii είχαν προστεθεί εκ των υστέρων.
Το Skyward Sword σχεδιάστηκε εξαρχής με σκοπό να χρησιμοποιήσει τα motion controls στο 100% και όχι με τον βασικό τρόπο που χρησιμοποιούνταν στο Twilight Princess. Στο Skyward Sword, που παρεμπιπτόντως απαιτούσε τη χρήση του Wii Remote Plus για να παιχτεί, ο Link μπορούσε να χτυπήσει με το σπαθί του σε 8 διαφορετικές κατευθύνσεις, και γενικότερα το σπαθί, η ασπίδα αλλά και τα υπόλοιπα αντικείμενα ακολουθούσαν τις κινήσεις του χειριστηρίου με ακρίβεια που έτεινε στο απόλυτο.
Καταλαβαίνει λοιπόν κανείς ότι το remaster του Twilight Princess που απολαύσαμε στο Wii U ήταν πολύ πιο εύκολο να δημιουργηθεί, καθώς ήταν βασισμένο στην έκδοση του Gamecube. Από την άλλη, με τα Joycons να έχουν ενσωματωμένη motion τεχνολογία, οι συνθήκες ήταν πλέον ώριμες για να δούμε επιτέλους το Skyward Sword σε μια οπτικά αναβαθμισμένη έκδοση και με συνοδές βελτιώσεις στο χειρισμό και σε κάποια quality of life στοιχεία. Προτού όμως αναφερθούμε σε λεπτομέρειες σχετικά με αυτές τις αλλαγές, θα θέλαμε να μιλήσουμε για το παιχνίδι αυτό καθ’ αυτό και για το πως συγκρίνεται και τοποθετείται σε σχέση με τα υπόλοιπα της σειράς.
Η βασική ιστορία και το lore του The Legend of Zelda: Skyward Sword HD έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς αποτελεί ως τώρα το αρχαιότερο παιχνίδι στην (όχι απολύτως ξεκάθαρη και κάπως συγκεχυμένη) μυθολογία του κόσμου της Hyrule. Θα μπορούσε να πει κανείς μάλιστα ότι η Nintendo μάς προσέφερε ένα origins όλης της σειράς, καθώς ο παίκτης θα συναντήσει εδώ την προέλευση πολλών χαρακτήρων που θα συναντήσουμε σε μεταγενέστερα χρονολογικά παιχνίδια αλλά και του ίδιου του θρυλικού Master Sword, του σπαθιού που στρέφεται εναντίων όσων έχουν σατανικές καρδιές και έχει συντροφεύσει τον Link σε πάμπολλες περιπέτειες έκτοτε.
Στην αρχή του The Legend of Zelda: Skyward Sword HD πληροφορούμαστε ότι κάποια στιγμή στο παρελθόν οι δυνάμεις του κακού επιτέθηκαν στη γη της Hyrule και κατέστρεφαν τα πάντα στο πέρασμά τους. Η Θεά της Hyrule, δημιουργός και προστάτης όλου του κόσμου, μετέφερε τους κατοίκους στον ουρανό και δημιούργησε το Skyloft, ένα ιπτάμενο νησί για να ζήσουν εκεί, μακρυά από το κακό που απειλούσε τη Γη.
Πολλά πολλά χρόνια αργότερα, συναντάμε τον ήρωά μας Link, έναν μαθητευόμενο στην Knight Academy. Οι ιππότες του Skyloft προστατεύουν το νησί τους από κάθε είδους κίνδυνο καβάλα στα Loftwings τους, πουλιά στο μέγεθος ανθρώπου που είναι δώρα της Θεάς και φυσικά είναι ανεκτίμητα για τις μετακινήσεις των κατοίκων στους ουρανούς γύρω από το Skyloft και τα γύρω μικρότερα ιπτάμενα νησιά του ουρανού. Κάθε κάτοικος συναντά το δικό του Loftwing σε μικρή ηλικία. Μάλιστα, το Loftwing του Link έχει ένα πολύ σπάνιο έντονο κόκκινο χρώμα που είχε να εμφανιστεί πάρα πολλά χρόνια. Μια ένδειξη ίσως του ιδιαίτερου πεπρωμένου που περιμένει τον ήρωά μας…
Οι κάτοικοι λοιπόν του Skyloft περνούν όλη τους τη ζωή στον ουρανό και δεν μπορούν να επισκεφτούν την επιφάνεια της Γης, καθώς από κάτω τους υπάρχει ένα απαραβίαστο φράγμα από σύννεφα που επεκτείνεται προς όλες τις κατευθύνσεις και μέσα από το οποίο τα Loftwings δεν περνάνε. Μάλιστα, οι περισσότεροι κάτοικοι έχουν ξεχάσει την ύπαρξη της επιφάνειας και πιστεύουν ότι κάτω από τα σύννεφα δεν υπάρχει τίποτα.
Ο Link ετοιμάζεται για την τελετή αποφοίτησης από την Ακαδημία, στην οποία βασικό ρόλο θα παίξει η Zelda, η παιδική του φίλη και κόρη του Διευθυντή της Ακαδημίας. Βλέπουμε λοιπόν ότι η Zelda δεν είναι εδώ πριγκίπισσα όπως στα επόμενα παιχνίδια της σειράς. Φυσικά, το πεπρωμένο έχει και για αυτήν έναν μεγαλύτερο ρόλο. Μετά από μια μεγαλούτσικη εισαγωγή που λειτουργεί και σαν tutorial, ο Link βρίσκει το χαμένο του Loftwing (που είχαν κρύψει λόγω ζήλιας τρεις bullies της Ακαδημίας) και κερδίζει τον τίτλο του Ιππότη και ένα μεγάλο πανί που έραψε η ίδια η Zelda και του επιτρέπει να πέσει με ασφάλεια από μεγάλο ύψος.
Για να γιορτάσουν τη νίκη του, ο Link και η Zelda πετούν στον ουρανό. Όταν όμως ένας σκοτεινός τυφώνας εμφανιστεί με από το πουθενά και ρίξει τη Zelda κάτω από τα σύννεφα, ο Link θα αναγκαστεί να βρει τρόπο να κατέβει κι αυτός στην επιφάνεια και να σώσει τη φίλη του.
Μεγάλη βοήθεια σε αυτό θα παίξει το ιερό Goddess Sword και η Fi, το Πνεύμα του Σπαθιού που ο Link βρίσκει σε ένα μυστικό θάλαμο μέσα στο Goddess Statue που δεσπόζει πάνω από όλο το Skyloft. Φυσικά, κατά τη διάρκεια της -πάνω κάτω- 40 ωρών περιπέτειας του Link, η αποστολή διάσωσης της Zelda θα μεταβληθεί σιγά σιγά σε ένα μεγαλύτερο, πιο επικό ταξίδι με σκοπό τη σωτηρία ολόκληρου του κόσμου από ένα αρχέγονο κακό.
Όσοι λοιπόν αρέσκονται στα μεγάλα, παραμυθένια, επικά Zelda δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα, καθώς θα βρουν κι εδώ άλλη μια μεγάλη σε διάρκεια περιπέτεια σε έναν φανταστικό κόσμο που η σειρά ξέρει τόσο καλά να προσφέρει. Βέβαια, λίγοι φίλοι της σειράς θα ισχυριστούν ότι το Skyward Sword είναι το αγαπημένο τους Zelda ή ότι ξεπέρασε το Ocarina of Time, το Wind Waker ή το Twilight Princess. Πολλοί είναι οι λόγοι γι’αυτό.
Θα αφήσουμε τα motion controls για το τέλος και θα ξεκινήσουμε λέγοντας ότι το παιχνίδι, σε αντίθεση με όλα όσα προηγήθηκαν, δεν περιλαμβάνει έναν μεγάλο, ενιαίο overworld. Θα επισκεφτούμε τρεις μεγάλες, θεματικές περιοχές οι οποίες δεν συνδέονται μεταξύ τους. Για να μεταβούμε από τη μια στην άλλη, θα πρέπει να γυρίσουμε πίσω στον ουρανό και να πετάξουμε ως το άνοιγμα των σύννεφων για την άλλη περιοχή. Ευτυχώς σε κάθε περιοχή υπάρχουν waypoins και μόλις μπούμε σε αυτήν, μπορούμε να διαλέξουμε πού θα προσγειωθούμε.
Η έλλειψη όμως ενός μεγάλου, αδιαίρετου κόσμου, τον οποίο θεωρητικά μπορούμε να περπατήσουμε στην ολότητά του από τη μια γωνία ως την άλλη, στερεί από τον κόσμο του The Legend of Zelda: Skyward Sword HD ένα μικρό ποσοστό ομορφιάς, μεγαλοπρέπειας και αισθήματος μεγαλείου. Φυσικά, εξερεύνηση και μυστικά υπάρχουν σε τεράστιο ποσοστό σε όλες τις περιοχές, επιφάνεια και ουρανό, αλλά η αυτονομία των περιοχών αυτών κάνει όλον τον κόσμο να φαντάζει μικρότερος σε σχέση με ό,τι προηγήθηκε.
Για παράδειγμα ο ουρανός, που αποτελεί τρόπον τινά το hub του παιχνιδιού, είναι πολύ μικρότερος σε έκταση τόσο από τη θάλασσα του Wind Waker, όσο και από τον κόσμο του Twilight Princess. Θα πρέπει εδώ να αναφέρουμε επίσης ότι το κεντρικό quest του παιχνιδιού είναι απολύτως γραμμικό, ακόμα περισσότερο σε σχέση με το παρελθόν. Φυσικά, πριν το Breath of the Wild σχεδόν όλα τα Zelda ήταν πάνω κάτω γραμμικά, αλλά είτε επειδή ο παίκτης μπορούσε με κόλπα και εξυπνάδα να επισκεφτεί κάποια dungeons και περιοχές νωρίτερα από ό,τι το παιχνίδι απαιτούσε, είτε επειδή κάποια quests ήταν επίτηδες πιο ανοιχτά στην ολοκλήρωσή τους, είτε επειδή όπως είπαμε ο κόσμος ήταν ενιαίος, αυτή η γραμμικότητα κρυβόταν έξυπνα.
Εδώ η γραμμική φύση της ιστορίας είναι πολύ περισσότερο εμφανής, κάτι που οι φανς της σειράς κατέκριναν όταν πρωτοκυκλοφόρησε. Φυσικά, όπως αναφέραμε ήδη, και στο The Legend of Zelda: Skyward Sword HD υπάρχει πολλή εξερεύνηση και side quests, οπότε ο παίκτης μπορεί εύκολα να κάνει ένα διάλειμμα από το βασικό quest και να εξερευνήσει τον κόσμο για να ανακαλύψει κρυμμένους θησαυρούς και αντικείμενα και να ενδυναμώσει τον Link για τη δύσκολη περιπέτειά του.
Όσο για τα dungeons του παιχνιδιού, τα οποία αποτελούν για πολλούς φίλους της σειράς τον βασικότερο λόγο ενασχόλησης με αυτήν, υπάρχουν κι εδώ σε όλη τους τη μεγαλοπρέπεια. Μεγάλα σε μέγεθος, πολλά σε αριθμό και για άλλη μια φορά σχεδιασμένα με απίστευτη ακρίβεια, θα ικανοποιήσουν απόλυτα όλους τους φίλους αυτής της βασικής έκφανσης του gameplay. Όσοι λοιπόν απογοητευτήκατε από την αλλαγή που είδαμε στο Breath of the Wild όσον αφορά τα dungeons, εδώ θα συναντήσετε τα γνωστά, μεγάλα από τα προηγούμενα 3D παιχνίδια.
Θα μας επιτρέψετε εδώ δυο τρεις αράδες σχετικά με το Breath of the Wild. Εφόσον το Skyward Sword ήταν το πέμπτο 3D Zelda στη σειρά, κάπου η συνταγή dungeon-νέο αντικείμενο-επόμενο dungeon είχε αρχίσει τότε να επαναλαμβάνεται. Σε συνδυασμό με όσα ακούστηκαν για το overworld και τη γραμμικότητα, οδήγησαν τον director της σειράς Eiji Aonuma στις ριζικές αλλαγές που είδαμε στο Breath of the Wild που φυσικά δεν άρεσαν σε μια μερίδα του κοινού, αλλά κατά την άποψη του γράφοντος ήταν απαραίτητες για τη συνέχιση και την ανανέωση της σειράς, με την ελπίδα να δούμε και βελτιώσεις στη συνταγή στο Breath of the Wild 2.
Σίγουρα όμως, αν κάποιος παίξει το Skyward Sword σήμερα και το συγκρίνει με το Breath of the Wild, θα διαπιστώσει το τρομακτικό και τολμηρό εύρος των αλλαγών που βίωσε η σειρά. Από την άλλη, παρ’όλες τις διαφορές τους, έχει ενδιαφέρον ότι κάποια στοιχεία του gameplay πρωτοεμφανίστηκαν στο Skyward Sword. Έτσι, εδώ έκανε την εμφάνισή του το stamina bar, το sailcloth, το material looting, το crafting αντικειμένων και το περιβόητο durability, το οποίο εδώ περιορίζεται στις ασπίδες.
Για να ανακεφαλαιώσουμε με τα του παιχνιδιού, το Skyward Sword αποτελεί μέχρι στιγμής το τελευταίο κλασικό 3D Ζelda. Όσοι απογοητευτήκατε από τη στροφή της σειράς στο Breath of the Wild ή ακόμη και όσοι το αγαπήσατε αλλά αγαπάτε και τα πιο παραδοσιακά Zelda, εδώ θα βρείτε άλλον έναν άξιο και επικό τίτλο. Μπορεί το θέμα του ουρανού να μη σας μαγέψει όσο ο ωκεανός του Wind Waker, μπορεί η πιο ανάλαφρη ατμόσφαιρα και κάποιοι πιο light χαρακτήρες στο Skyward Sword να μην σας τραβήξουν όσο το σκοτάδι του Twilight Princess, αλλά αυτά είναι θέμα γούστου. Αντικειμενικά θα παίξουμε άλλη μια μεγάλη περιπέτεια του Link και θα μάθουμε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα σχετικά με τις απαρχές της Hyrule και των πολλών θρύλων της.
Ας περάσουμε τώρα στα νέα στοιχεία της HD έκδοσης και ας ξεκινήσουμε από τον χειρισμό, μιας και υποπτευόμαστε ότι είναι αυτό που απασχολεί τους περισσότερους από όσους θέλουν να ασχοληθούν με τον τίτλο. Είπαμε προηγουμένως ότι τα motion controls είναι τόσο συνυφασμένα με το παιχνίδι, που ήταν φύσει αδύνατο να αφαιρεθούν. Ευτυχώς, λειτουργούν πολύ καλά, ίσως και καλύτερα από την έκδοση του Wii.
Κουνώντας τα Joycon χειριζόμαστε το σπαθί και την ασπίδα, όπως και τα αντικείμενα και τις ξεχωριστές ενέργειές των, όπως για παράδειγμα το πέταγμα των βομβών ή το σημάδι με το τόξο. Όλες αυτές οι κινήσεις ανταποκρίνονται με εξαιρετική ακρίβεια στις κινήσεις του παίκτη, με λίγες μόνο φορές να χάνεται κάποια κίνηση. Δυστυχώς, φαίνεται ότι όσο και να βελτιωθεί η τεχνολογία, δεν έχει φτάσει ακόμα στην 1-προς-1 ανταπόκριση των συμβατικών controls. Εμείς μείναμε εντυπωσιασμένοι και περιμέναμε ότι τα motion controls θα δούλευαν χειρότερα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αν χάσουμε τον έλεγχο έστω και για λίγο σε μια δύσκολη μάχη, δεν θα εκνευριστούμε.
Ένα από τα πιο διαφημιζόμενα χαρακτηριστικά της HD έκδοσης είναι η ενσωμάτωση και συμβατικών controls. Ακόμα κι αυτά όμως ακολουθούν λίγο τη motion λογική. Εδώ ελέγχουμε το σπαθί με το δεξί stick αλλά δεν αρκεί η απλή κίνησή του. Πρέπει αν, για παράδειγμα, θέλουμε να χτυπήσουμε δεξιά, να κάνουμε ολόκληρη την κίνηση από αριστερά προς δεξιά. Αν από την ουδέτερη θέση πατήσουμε δεξιά, το σπαθί απλά θα πάει δεξιά και δεν θα χτυπήσει.
Ιδιαίτερη ακρίβεια απαιτείται στις διαγώνιες κινήσεις του σπαθιού με το stick, τις οποίες το παιχνίδι συχνά ερμηνεύει ως οριζόντιες ή κάθετες. Ένα άλλο στοιχείο που μας μπέρδεψε είναι ο έλεγχος της κάμερας. Με τα motion controls την ελέγχουμε όμορφα κι ωραία με το δεξί stick. Με τα button; Πρέπει να πατήσουμε L+ δεξί stick, κάτι σαφώς πιο δύσκολο. Γενικά, με τα button controls πολλές ενέργειες απαιτούν περισσότερη ακρίβεια και πιο πολλά του επιθυμητού πλήκτρα.
Έχει γίνει όμως κι εδώ αξιέπαινη δουλειά στη μεταφορά ενός αμιγώς motion μοντέλου χειρισμού σε button scheme και είμαστε σίγουροι ότι πολλοί παίκτες θα το προτιμήσουν. Ο γράφων, αν και απόλαυσε τα συμβατικά controls του Twilight Princess HD, τελικά προτίμησε εδώ τα motion controls, τα οποία άλλωστε αποτελούν και μέρος της εμπειρίας.
Οπτικά έχει γίνει πάρα πολύ καλή δουλειά. Το Skyward Sword ήταν ανέκαθεν ένα όμορφο παιχνίδι αλλά πλέον αναδεικνύεται ακόμα περισσότερο σε high definition. Tα παστέλ χρώματα φαίνονται πανέμορφα, δεν υπάρχει εμφανές aliasing και το παιχνίδι τρέχει σταθερότατα στα 60 fps. Δεν έχουμε διαβάσει ακόμα ακριβείς αναλύσεις από ειδικούς, αλλά σίγουρα στα μάτια μας το συνολικό αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό και πραγματικά αναδεικνύει την ομορφιά και τον παραμυθένιο κόσμο της Hyrule. Όσο για τον ήχο, όλα τα Zelda έχουν απίστευτο soundtrack και από αυτό τον κανόνα δεν ξεφεύγει ούτε το Skyward Sword. Όλα τα τραγούδια είναι πανέμορφα και το βασικό θέμα του παιχνιδιού, το Ballad of the Goddess, έχει πάρει άξια τη θέση του δίπλα στα κλασικά θέματα της σειράς.
Θα πρέπει τελειώνοντας να αναφερθούμε και στις μικρές quality of life βελτιώσεις του τίτλου. Η σημαντικότερη είναι η ύπαρξη auto save. Οι βοήθειες της Fi, που εκνεύρισαν πολλούς στο Wii με τη συχνότητά τους, είναι πλέον προαιρετικές με το πάτημα ενός πλήκτρου. Υπάρχουν επίσης skippable cutscenes, γρήγορη ροή του κειμένου με το πάτημα του Β, και οι περιγραφές των αντικειμένων που συλλέγουμε περιορίζονται στη μία φορά και όχι σε κάθε session όπως στο Wii, με συνέπεια τότε να διαβάζαμε για τις rupees και τις καρδιές ακόμα και στο τέλος του παιχνιδιού.
Επίσης, όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, πλέον έχουμε πλήρη έλεγχο της κάμερας, που στην έκδοση για το Wii, λόγω απουσίας δεύτερου αναλογικού μοχλού, δεν ήταν εφικτή. Συνολικά, έχουμε πολύ χρήσιμες βελτιώσεις, κάποιες εκ των οποίων θα έπρεπε να υπήρχαν από την αρχική έκδοση, αλλά σίγουρα βελτιώνουν την εμπειρία του HD Remaster.
Ανακεφαλαιώνοντας, έχουμε να κάνουμε με την κατά πολύ βελτιωμένη έκδοση ενός κλασικού παιχνιδιού της σειράς. Δεν έχει καμία σημασία αν είναι λίγο ή περισσότερο κατώτερο των άλλων 3D Zelda, αφού κατά την άποψή μας οι ιστορίες, ο μύθος και ο φανταστικός κόσμος της Hyrule είναι κάτι που ελάχιστες σειρές στην ιστορία των video games μπορούν να προσφέρουν. Αν είστε κάτοχοι του Switch και φίλοι της σειράς, αλλά και των fantasy action adventures γενικότερα, κάντε μια χάρη στον εαυτό σας και βυθιστείτε για άλλη μια φορά στη μαγεία ενός Zelda. Όσο για τον βαθμό, συγχωρείστε μας αλλά οι μεγάλες αγάπες φαντάζουν στα μάτια μας ως αψεγάδιαστες. Ραντεβού στο επόμενο παιχνίδι της θρυλικής σειράς.
Το The Legend of Zelda: Skyward Sword HD κυκλοφορεί από τις 16/7/21 για το Nintendo Switch. Το review βασίστηκε σε review code που λάβαμε από τη CD Media.
