Stellar Blade | Review

Είναι ιδιαίτερα ευχάριστη έκπληξη ότι σε ένα σχετικά μικρό χρονικό διάστημα βλέπουμε άγνωστες ομάδες ανάπτυξης -και μάλιστα και οι δύο από την Νότια Κορέα- να μπαίνουν στα βαθιά προσφέροντας αξιόλογους και ποιοτικούς τίτλους σε ένα ιδιαίτερα απαιτητικό είδος. Μερικούς μήνες πριν είχαμε το Lies of P, ένα παιχνίδι που μετέφερε κάτι παραπάνω από ικανοποιητικά μία εμπειρία στα πρότυπα ενός Bloodborne και πλέον έχουμε στα χέρια μας το Stellar Blade, το οποίο με το δικό του τρόπο αποτελεί μία ακόμα εξαιρετική πρόταση για τους λάτρεις του είδους.

Εδώ βέβαια θα πρέπει να συμφωνήσουμε (αν έχει πια τόση σημασία) ότι στα soulsborne συγκαταλέγεται και το Sekiro, ίσως αν δεχθούμε μία ευρύτερη ερμηνεία των παραμέτρων που χαρακτηρίζουν το είδος. Το Stellar Blade αντλεί σαφείς επιρροές από το εξαιρετικό πόνημα της From Software, όσον αφορά στο σύστημα μάχης, ένα βασικό στοιχείο που η Shift Up το αφομοιώνει με τον δικό της τρόπο, αποφεύγοντας τον χαρακτηρισμό της αντιγραφής. Φυσικά μία από τις οφθαλμοφανείς διαφορές, πέραν του gameplay, αποτελεί το sci-fi, post-apocalyptic σκηνικό, όπου εκτυλίσσεται η δράση.

Η ιστορία μάς τοποθετεί σε μία μελλοντική Γη, που την έχουν καταλάβει τερατώδεις οντότητες, ονόματι Naytiba. Παρόλο που διάφορες μικρές ομάδες ανθρώπων συνεχίζουν να ζουν κυνηγημένες στη Γη, το μεγαλύτερο κομμάτι της ανθρωπότητας έχει φύγει στο διάστημα. Η εισαγωγή μάς βρίσκει στην προσπάθεια της ανθρωπότητας να ανακαταλάβει τη Γη, εξουδετερώνοντας τα Naytiba. Εμείς παίρνουμε τον ρόλο της Eve, η οποία αποτελεί μέρος της ομάδας κρούσης που έρχεται από τις δυνάμεις των διαστημικών αποικιών.

Αυτή η αποστολή κάθε άλλο από επιτυχής θα αποδειχθεί, καθώς απέναντι από τις ισχυρές δυνάμεις των Naytiba μόνο η Eve θα επιβιώσει, με τη βοήθεια του Adam, ενός εκ των λίγων επιζώντων που ζουν στη Γη. Η ιστορία θα ακολουθήσει την προσπάθεια της Eve να εντοπίσει τον εγκέφαλο των Naytiba ώστε να δώσει ένα τέλος στον πόλεμο. Σύντομα θα βρεθούμε και στο βασικό hub του παιχνιδιού, την Xion, την τελευταία διασωθείσα πόλη των ανθρώπων, σε ένα περιβάλλον που εμπνέεται σε μεγάλο βαθμό από τη Zion του Matrix (κάτι δεν “προδίδει” τη μόνη επιρροή από την ταινία των Wachowski).

Η Xion είναι μία τοποθεσία όπου θα επανέλθουμε πολλές φορές, βλέποντάς την να γεμίζει με όλο και περισσότερη ζωή, έπειτα από την εκπλήρωση διαφόρων κεντρικών αποστολών. Εδώ είναι που θα βρούμε και το μεγαλύτερο κομμάτι των side quests. Η Shift Up έκανε αρκετά καλή δουλειά στον εμπλουτισμό αυτών των παράπλευρων ζητούμενων με διάφορες ιστορίες.

Βέβαια, δεν λείπουν τα ιδιαίτερα απλοϊκά quests με την πλέον τυπική περιγραφή, αλλά πέραν αυτών συμπεριλαμβάνονται διάφορα quests που παρουσιάζουν ενδιαφέρον από σεναριακής πλευράς, όπως η προσπάθεια μίας μυστηριώδους φιγούρας να επαναφέρει σταδιακά την αγαπημένη του, στο πρόσωπο ενός ανδροειδούς, που του έχει απομείνει ουσιαστικά μόνο το κεφάλι.

Υπάρχει ένας πλούσιος αριθμός από side quests και ένας καλός καταμερισμός μεταξύ αυτών που υπάρχουν απλά για να υπάρχουν και αυτών που είναι επιμελημένα, αποδίδοντας καλογραμμένες ιστορίες, διανθίζοντας την Xion με χαρακτήρες που έχουν τα δικά τους προσωπικά θέματα.

Ανεξαρτήτως της διακύμανσης της ποιότητας γραφής των side quests, η πλειοψηφία τους έχει ουσιαστικό λόγο ύπαρξης, μεταφέροντάς μας συνήθως σε προαιρετικές και ξεχωριστές περιοχές (σε οπτικό και δομικό επίπεδο), τοποθετώντας μας σε δουλεμένες συγκρούσεις με side-bosses ή έξυπνα τοποθετημένες ομάδες εχθρών. Είναι μάλλον χαρακτηριστικό ότι ορισμένες από τις πλέον ενδιαφέρουσες περιοχές για το θέμα της εξερεύνησης, αλλά και στο εικαστικό τους κομμάτι, αποτελούν μέρος αυτών των προαιρετικών τμημάτων.

Από την άλλη πλευρά, έχουμε το κεντρικό σενάριο, όπου παρακολουθούμε την Eve να συνεργάζεται με τον Adam καθώς και με την ηγετική μορφή της Xion, το γηραιό cyborg Orcal, προκειμένου να εντοπίσουν τα ισχυρότερα Naytiba, η εξόντωση των οποίων θα σημάνει το τέλος του πολέμου. Σε διάφορα σημεία επιχειρείται να δημιουργηθεί μυστήριο πίσω από χαρακτήρες και συμβάντα, αλλά τελικά οι απαντήσεις και οι αποκαλύψεις είναι κάτι περισσότερο από τηλεγραφημένες, αδυνατώντας να προκαλέσουν την παραμικρή αίσθηση.

Παρόλο που επιχειρεί σε σημεία να προσφέρει τροφή για φιλοσοφικά ερωτήματα σχετικά με τη φύση του ανθρώπου και την ελευθερία της βούλησης, είναι κάτι που το μεταφέρει εντελώς επιφανειακά, ίσως σαν αναγκαιότητα για να πείσει ότι εμπνέεται από το Nier Automata.

Ως εκ τούτου, ενώ στο μεγαλύτερο μέρος της περιπέτειας η γραφή λειτουργεί ικανοποιητικά για να καθοδηγήσει τη δράση αλλά και να εμπλουτίσει τον κόσμο του Stellar Blade, τα τελευταία τμήματα της κεντρικής ιστορίας καταλήγουν απλά αδιάφορα, σε σημεία ελαφρώς μπερδεμένα και εν τέλει αδυνατούν να δημιουργήσουν την απαραίτητη συναισθηματική και συγκρουσιακή κορύφωση.

Το ατυχές κλείσιμο της ιστορίας θα λέγαμε ότι αποτελεί ένα -ελαφρώς μικρό- αγκάθι σε μία εκτενή περιπέτεια, που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον από την αρχή έως το τέλος μέσω του ποιοτικότατου gameplay και της καλοδουλεμένης εξερεύνησης. Όπως αναφέραμε και στην εισαγωγή, το Stellar Blade παίρνει πολλά μαθήματα από το Sekiro, περιέχοντας ένα σύστημα μάχης που εμπνέεται από διάφορα νευραλγικά στοιχεία του.

Το parry αποτελεί μία βασική ικανότητα που πρέπει να τιθασεύσει ο κάθε παίκτης, αν και τα dodges αποτελούν και αυτά μία βιώσιμη τακτική. Το gameplay είναι με τέτοιο τρόπο δομημένο, ώστε parry και dodge να αποτελούν δύο αμυντικές ικανότητες που μπορούν να εναλλάσσονται με ευκολία, οδηγώντας σε όμορφες χορογραφίες στη μάχη.

Όπως και στο Sekiro, έτσι και εδώ το αμυντικό παιχνίδι εμπλουτίζεται με ειδικές κινήσεις, στα πρότυπα του mikiri, όπου δηλαδή ορισμένες ειδικά χρωματισμένες εχθρικές κινήσεις μπορούν να αποφευχθούν αποκλειστικά και μόνο με το dodge, κρατώντας ανάλογα τον μοχλό προς τα εμπρός ή προς τα πίσω. Η απόκριση όλων αυτών των κινήσεων είναι άμεση, επιτρέποντάς μας να εκτελούμε dodges και parries ακόμα και εν μέσω combos, δίνοντας ιδανικά την αίσθηση ότι έχουμε τον πλήρη έλεγχο της Eve.

Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε πως, παρότι παραπέμπει έντονα στο Sekiro, ο βαθμός πρόκλησης στο Normal (το Hard ξεκλειδώνεται έπειτα από τον τερματισμό) είναι ιδιαίτερα βατός για τα δεδομένα του είδους. Η ενέργεια της Eve συγχωρεί πολλά χτυπήματα, τα healing potions είναι υπεραρκετά (ιδίως αν συμπεριλάβουμε και τα εξτρά που γίνεται να αγοράσουμε) και οι ειδικές αποφυγές που απαιτούνται σε ορισμένους εχθρούς, μας δίνουν αρκετό χρόνο και οπτικές ενδείξεις για να τις εκτελέσουμε επιτυχώς.

Στα παραπάνω θα πρέπει να προσθέσουμε ότι οι εχθροί – και ιδίως τα bosses -έχουν μία σεβαστή ποικιλία από κινήσεις, τις οποίες ωστόσο είναι σχετικά εύκολο να τις μάθει κανείς ώστε να αντιδρά αναλόγως. Δεν προσπαθούμε να πείσουμε φυσικά ότι το Stellar Blade είναι ένα απλό hack ‘n slash, καθώς παραμένει ένα απαιτητικό παιχνίδι. Συγκρίνουμε ξεκάθαρα την εμπειρία που προσφέρουν ανάλογοι τίτλοι του είδους, και ως προς αυτό θα λέγαμε ότι το Stellar Blade αποτελεί μία από τις πλέον βατές προτάσεις.

Ο βαθμός δυσκολίας αυξάνεται με ομαλό τρόπο, σε μία περιπέτεια όπου οι σκόπελοι (είτε μέσω boss fights είτε μέσω αδυσώπητων κομματιών) απουσιάζουν, κάτι που λειτουργεί θετικά για τη ροή της δράσης και τη σταδιακή εκμάθηση του gameplay. Αν και η Eve έχει ένα και μόνο ένα melee όπλο, το ενεργειακό σπαθί της, το σύστημα μάχης περιέχει ένα σεβαστό ρεπερτόριο από ξεχωριστά combos, που εμπλουτίζονται με διάφορες εξτρά ειδικές επιθέσεις.

Η stamina μπορεί να απουσιάζει πλήρως, αλλά από την άλλη υπάρχει μια ειδική μπάρα ενέργειας, η οποία μας επιτρέπει να εκτελούμε ορισμένες ειδικές κινήσεις, προσθέτοντας πόντους στη στρατηγική χρήση αυτών των κινήσεων. Το τυπικό αλλά εκτενές skill tree περιέχει μία καλή γκάμα από ουσιαστικά βοηθήματα που δύναται να ξεκλειδώσουμε, οδηγώντας έτσι σε μία απτή αίσθηση της εξέλιξης της Eve.

Ιδιαίτερα καλή δουλειά έχει γίνει και στο bestiary, προσφέροντας μία χορταστική ποικιλία εχθρών, μεταξύ τεράτων, cyborgs και άλλων τερατουργημάτων. Στις περίπου 40 ώρες που διήρκησε η περιπέτεια, η Shift Up κατάφερνε να μας φέρνει αντιμέτωπους, από την αρχή έως το τέλος, με νέους τύπους εχθρών, διατηρώντας έτσι το στοιχείο της έκπληξης και υποστηρίζοντας, κάτι παραπάνω από επαρκώς, την εκτενή διάρκεια.

Προσοχή δόθηκε και στη δομή του Stellar Blade. Διάφορες από τις κεντρικές αποστολές λαμβάνουν χώρα σε εντελώς γραμμικά μονοπάτια, με κάποια μικρά παρακλάδια σε προαιρετικές περιοχές, πολλές εκ των οποίων θέλουν καλή παρατηρητικότητα για την εύρεσή τους. Σε αυτά τα τμήματα η αίσθηση της εξερεύνησης μεταφέρεται ωραία, οδηγώντας σε ουσιαστικό loot.

Εκτός όμως αυτών των βασικών αποστολών σε γραμμικά μονοπάτια, το Stellar Blade περιέχει και δύο open world τμήματα, όπου ο χάρτης ανοίγει αρκετά, επιτρέποντας πλήρη ελευθερία κινήσεων. Θα πρέπει να τονίσουμε ότι αυτά τα ανοικτά τμήματα δεν φτάνουν τις τεράστιες εκτάσεις των συνηθισμένων open world παιχνιδιών, αλλά είναι εμφανώς πιο συγκρατημένα. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχουν το κατάλληλο μέγεθος ώστε να μεταφέρεται έμπρακτα η αίσθηση του ανοιχτού κόσμου χωρίς να ξεφεύγει σε πρακτικές filler.

Η συντριπτική πλειοψηφία των σημείων ενδιαφέροντος στα open world τμήματα έχει ουσία ύπαρξης, καθώς αποτελούν ξεχωριστές περιοχές σχεδιαστικά, με εχθρούς που είναι τοποθετημένοι με έξυπνο τρόπο και όχι απλά “πεταμένοι” στον ανοιχτό χώρο.

Στο θέμα της εξερεύνησης βοηθάει σημαντικά και το platforming στοιχείο, επιτρέποντας στην Eve να σκαρφαλώνει σε συγκεκριμένα σημεία και να αιωρείται από δοκούς μεταξύ διαφόρων, τυπικών είναι η αλήθεια, platforming ελιγμών. Ωστόσο, αυτοί οι καθιερωμένοι platform μηχανισμοί δένουν κατάλληλα με την περιήγηση, ώστε να ωθούν στη συνεχή παρατηρητικότητα του γύρω χώρου για τον εντοπισμό πιθανών κρυμμένων διαδρομών τόσο στο έδαφος όσο και σε μεγαλύτερα ύψη.

Όλα τα παραπάνω στοιχεία καθιστούν το Stellar Blade ως ένα απολαυστικό παιχνίδι του είδους, που παράλληλα έχει τη δική του ταυτότητα χάρη στο πάντρεμα της συνολικής εμπειρίας με τα έντονα sci-fi και post-apocalyptic στοιχεία. Σε εικαστικό επίπεδο, ο κόσμος του Stellar Blade αποδίδει όμορφα και λεπτομερή περιβάλλοντα, μεταξύ της αστικής και ρημαγμένης αρχικής περιοχής και της περισσότερο wasteland, τύπου Mad Max, περιοχής που ακολουθεί. Δεν θα λέγαμε ότι είδαμε κάτι πραγματικά πρωτόγνωρο, αλλά από την άλλη πλευρά έστω και αυτές οι γνώριμες, post-apocalyptic εικόνες αποδίδονται όμορφα και με ποικιλία.

Φυσικά, ειδική αναφορά αξίζει η χαρακτήρας της Eve, στην οποία οι δημιουργοί έδωσαν τη δέουσα προσοχή προκειμένου να μεταφερθεί ως όσο πιο σέξι γίνεται. Ως προσωπικότητα, η Eve είναι ήπιων τόνων, ερχόμενη σχεδόν ως μία αντίθετη περίπτωση από αυτήν της Bayonetta από την άποψη του ταπεραμέντου. Η προσοχή που δώσανε στο κομμάτι του “sexiness” της Eve είναι εμφανές και από τις δεκάδες ενδυμασίες, η πλειοψηφία των οποίων έχουν ως στόχο να αναδείξουν το καλλίγραμμο σώμα της πρωταγωνίστριας.

Εν τέλει, έχουμε μία δυναμική ηρωίδα που κατακρεουργεί με περίσσεια χάρη τα κάθε λογής τέρατα, που παράλληλα απεικονίζεται με εντελώς απενοχοποιημένο σέξι τρόπο. Είναι κάτι που το υποστηρίζουν πλήρως οι δημιουργοί, αποτελώντας αναπόσπαστο κομμάτι της ταυτότητας ενός παιχνιδιού που ταυτόχρονα περιέχει δουλεμένο gameplay, level design και οπτικό τομέα.

Το βασικότερο παράπτωμα που μπορούμε να εντοπίσουμε στο Stellar Blade είναι το κομμάτι της άνευρης κεντρικής ιστορίας, κάτι που ευελπιστούμε ότι θα το αναγνωρίσουν οι δημιουργοί ώστε να προσφέρουν κάτι πραγματικά βαθύτερο και πιο ευφάνταστο σε ένα πιθανό sequel.

Πέραν αυτού, το Stellar Blade αποτελεί μία ιδανική soulslike περίπτωση, στα πρότυπα του Sekiro, καταφέρνοντας να τιθασεύσει τους κανόνες αυτού του τόσο απαιτητικού είδους – ή υποείδους αν προτιμάτε. Η συνολική εμπειρία καταφέρνει να αποκτήσει τη δική της ταυτότητα και να αφήσει το δικό της αποτύπωμα στο είδος μέσα από τον όμορφο sci-fi, post-apocalyptic σχεδιασμό, αλλά και τα καλοδουλεμένα και απολύτως ταιριαστά open world τμήματα. Οι φαν του είδους θα πρέπει να το έχουν στο στόχαστρό τους.

Το Stellar Blade κυκλοφορεί από τις 26/4/24 για PS5. Το review μας βασίστηκε σε review code που λάβαμε από το PlayStation Greece.