Star Wars Outlaws | Review

Η ιδέα ενός open world video game παιχνιδιού στο σύμπαν του Star Wars δεν είναι κάτι καινούργιο. Το Star Wars Galaxies παραμένει ένα από τα πιο open world MMO RPGs όλων των εποχών, με μυθική ελευθερία, ενώ το Star Wars The Old Republic έχει τόσους πολλούς πλανήτες και τόσους μεγάλους χάρτες, που σε σύνολο δείχνει σαν μερικές ντουζίνες παιχνιδιών συμπυκνωμένα σε ένα – ειδικά με την μεγάλη του έμφαση σε ιστορία. Το Star Wars Outlaws λοιπόν δεν είναι το πρώτο open world παιχνίδι στο σύμπαν. Αλλά είναι το πρώτο αμιγώς single player με την μοντέρνα σχεδιαστική λογική των open world παιχνιδιών και μια πραγματική προσπάθεια από την Massive να φρεσκάρει λιγάκι τα κακώς κείμενα της φόρμουλας της Ubisoft που εδώ και καιρό έδειχναν σημεία στασιμότητας.

Πρόκειται λοιπόν για ένα παιχνίδι που είναι το λιγότερο “Ubisoft Open World” που έχει κυκλοφορήσει η εταιρία εδώ και πολλά χρόνια, ενώ ταυτόχρονα παραμένει 100% ένα “Ubisoft Open World” παιχνίδι. Και σε διάφορα πράγματα, η ανανέωση είναι ευχάριστη, ή, στη χειρότερη, ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Από την άλλη, υπάρχουν και αρκετά πράγματα που σηκώνουν αρκετή συζήτηση, ειδικά στην παρούσα κατάσταση του τίτλου.

Τα γεγονότα του Star Wars Outlaws διεξάγονται μεταξύ των Empire Strikes Back και The Return of Jedi, αλλά αυτό λειτουργεί απλά σαν μια γνωστή αλλά περιφερειακή βάση, γύρω από την οποία “τρέχει” η ιστορία του παιχνιδιού και επικεντρώνεται στον κόσμο που ζει μέσα στο σύμπαν παρά στα μεγάλα ονόματα της σειράς. Kαι αντί να πραγματεύεται υπερωικά πρόσωπα με φαντασμαγορικές δυνάμεις και φωτόσπαθα, επιλέγει να ασχοληθεί μια μία απλή μα ταλαντούχα κλέφτη, την Kay Vess. Μην περιμένετε διαγαλαξιακές επιπτώσεις και κόντρες που θα ταράξουν ολόκληρα Death Star, το παιχνίδι επιτυχημένα αποφεύγει να γίνει ένα ακόμα κεφάλαιο του Skywalker Saga και δοκιμάζει να πει μια άλλη ιστορία, προσγειωμένη στα syndicates και τον υπόκοσμο αυτού του σύμπαντος.

Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο στο Star Wars. Έχουμε δει παραπλήσιες ιστορίες και στα βιβλία και comics, αλλά και σε αρκετά κοινό βαθμό, στο πρόσφατο Solo. Εκμεταλλευόμενο όμως τη μεγαλύτερη διάρκεια και αντλώντας όσο δυνατόν περισσότερο περιφερειακό υλικό μπορεί από τα Star Wars Clone Wars και Rebels, το Outlaws μάς δίνει μία περιπέτεια με χαρακτήρα TV Series και όχι δίωρου blockbuster. Kαι μπορεί οι χαρακτήρες και η γενικότερη ιστορία να μην διεκδικούν δάφνες πρωτοτυπίας (όλο το πακέτο είναι ένα αρκετά τυπικό Hollywood heist σενάριο), η γενικότερη ατμόσφαιρα του τίτλου και οι υπέροχα σκηνοθετημένες cutscenes δένουν ένα ενδιαφέρον και ικανοποιητικό πακέτο.

Σε αυτό βοηθάει η ελευθερία που προσφέρει το παιχνίδι ως το ποιο/α από τα syndicates θα στηρίζετε, ποιους θα έχετε συνέχεια εναντίον σας και γενικότερα το πώς θα ελιχθείτε μέσα στον υπόκοσμο. Οι επιλογές σας μπορεί να μην έχουν κάποιον ουσιαστικό αντίκτυπο στην ιστορία (πλην πολύ λιγων περιπτώσεων), αλλά έχουν ξεκάθαρο αντίκτυπο στην εμπειρία, μιας και αλλάζουν εντελώς το πού μπορείτε να κυκλοφορείτε ελεύθερα και πού όχι.

Τι είδους gameplay όμως έχει το Outlaws; Γνωρίζοντας ότι είναι παιχνίδι της Ubisoft & Massive, και έχοντας δει τα trailers, o κόσμος περίμενε έναν τεράστιο, open world τίτλο με αχανείς εκτάσεις και ατελείωτες μάχες με χιλιάδες εχθρούς, όλα δεμένα με cover shooting μηχανισμούς όπως συνέβη στο Division. H αλήθεια όμως είναι πως το Outlaws είναι το πιο διαφορετικό παιχνίδι που έχει βγάλει η Ubisoft formula εδώ και πάρα πολλά χρόνια, παραμένοντας βέβαια γερά δεμένο στα στοιχεία της.

Η πρώτη μεγάλη έκπληξη για τον παίκτη είναι ότι δεν μιλάμε για ένα αμιγώς 3rd person shooter παιχνίδι με cover μηχανισμούς. Υπάρχει shooting, αλλά το μόνο σας όπλο είναι το blaster σας (με διάφορα mods) και κανένα περιστασιακό όπλο που θα σηκώσετε από αντίπαλο και με πολύ περιορισμένο ammo. Μπορείς να καλυφθείς από τα πυρά του εχθρού, αλλά αυτό μόνο αν τρέξεις πίσω από κάποιο εμπόδιο και όχι με κάποιο «κλειδωμένο» cover σύστημα – όπως π.χ. στα Uncharted ή Division. Υπάρχουν μεν χειροβομβίδες αλλά είναι μέσα σε υπομενού και είναι σχεδόν άχρηστες εν μέσω μάχης, μόνο για την αρχή της.

Και το πιο σημαντικό, η βάση του παιχνιδιού – και ίσως το 50% του gameplay του – είναι στημένη επάνω σε μηχανισμούς stealth. Πρόκειται για ένα διαφορετικό κράμα gameplay, που θα έλεγε κανείς πως θα θύμιζε φουτουριστικό Assassin’s Creed, και σαν γενικότερη ιδέα έχει ενδιαφέρον. Σαν εκτέλεση όμως, το παιχνίδι παρουσιάζει και διάφορα θέματα που μπορούν να μειώσουν τη διασκέδασή σας, ιδιαίτερα αν δεν συμπαθείτε τους stealth μηχανισμούς και προτιμάτε να λύνετε τα προβλήματά σας με το blaster.

Με το blaster να είναι το μοναδικό σας όπλο, οι μάχες δεν έχουν ιδιαίτερη ποικιλία και στο πρώτο μισό του παιχνιδιού είναι αρκετά ρηχές. Αν και αυτό βελτιώνεται κάπως στην πορεία – όπως / όταν / αν ξεκλειδώσετε νέα abilities αλλά και mods για το όπλο και το δεύτερο μισό του παιχνιδιού γίνεται πιο διασκεδαστικό – πάλι η γενικότερη αίσθηση είναι πιο ανάλαφρη απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς. Σε αυτό βέβαια, τεράστιο ρόλο παίζει το γεγονός ότι η AI του παιχνιδιού είναι από τις χειρότερες που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια σε ΑΑΑ open world game, στοιχείο που έρχεται και βαράει κατακούτελα όλους τους stealth μηχανισμούς.

Είναι απλά εξαιρετικά εύκολο να σκοτώσεις εχθρό δίπλα σε άλλον και να μην πάρει χαμπάρι. Να ανατινάξεις ολόκληρο παρεάκι Stormtroopers και 20 μέτρα παρακάτω οι φίλοι τους να συνεχίζουν το τάβλι σαν να μην έγινε τίποτα. Και γενικά, υπάρχουν όλα τα παλιά λάθη των AC, σε μάλλον χειρότερο βαθμό. Αν το παιχνίδι βασίζονταν αμιγώς στη μάχη, αυτό δεν θα ήταν τόσο μεγάλο θέμα. Αλλά η έμφαση που δίνεται στο stealth είναι πάρα πολύ μεγάλη, και όταν η ΑΙ είναι τόσο ανόητη, η ουσία πίσω από το stealth αρχίζει και χάνεται.

Όχι βέβαια ότι υπήρχε και πολύ βάθος από μόνο του για να λέμε την αλήθεια. Οι δημιουργοί πήγαν με μια πιο “Assassin’s Creed Lite” λογική στον σχεδιασμό οπότε τα αποτελέσματα είναι πιο περιορισμένα. Το σκαρφάλωμα είναι περιορισμένο μόνο σε πολύ συγκεκριμένα σημεία, οπότε γενικά είναι πολύ πιο κατευθυνόμενα τα μονοπάτια που θα πάρετε, ενώ να είστε σίγουροι ότι θα διανύσετε πάρα μα πάρα πολλά χιλιόμετρα από τους ίδιους και ίδιους αεραγωγούς, για να προσπεράσετε τα ίδια, πάνω κάτω, προβλήματα.

Η δυνατότητα να δώσετε οδηγίες στο συντροφικό τερατάκι σας (το Nix) δίνει μια μεγαλύτερη γκάμα ελέγχου και δυνάμεων, αλλά η αλήθεια είναι πως μετά τις πρώτες 5-6 ώρες του παιχνιδιού και τις πρώτες αναβαθμίσεις, η συντριπτική πλειοψηφία του τι θα μπορείτε να κάνετε στο stealth αλλά και ποια εμπόδια θα συναντήσετε, παραμένουν τα ίδια. Ακόμα και τα δύο hacking mini games, που στην αρχή φαίνονται πολύ έξυπνα, όταν τα κάνετε εκατοντάδες (ναι, εκατοντάδες!) φορές με τον ίδιο τρόπο, ε χάνουν το αρχικό τους λούστρο.

Να τονίσουμε εδώ ότι και η μάχη αλλά και το stealth μπορούν να γίνουν διασκεδαστικά και θα υπάρχουν σίγουρα πολλά σημεία που θα ενθουσιαστείτε από κάποιο δύσκολο encounter (ειδικά προς το τέλος) ή θα σπαζοκεφαλιάσετε με την πολυπλοκότητα μιας «πίστας» και στο πώς θα την καταφέρετε με stealth. Απλά θα μπορούσαν να ήταν πολύ καλύτερα, αφού τα δυνατά σημεία δεν είναι αρκετά για να εξαλείψουν εντελώς τα αδύναμα.

Πολύ σημαντική υποσημείωση εδώ, πριν προχωρήσουμε παρακάτω. Πολλές stealth αποστολές έχουν ιδιαίτερα αυστηρούς περιορισμούς επάνω τους. Ορισμένες από αυτές απαιτούν να μη σας ανακαλύψει κανείς (και μπορεί να μην επιτρέπει καν να έχετε όπλο) και αν αποτύχετε, τότε η αποστολή ξεκινάει εντελώς από την αρχή και φτου ξανά όλος ο χορός μέχρι το ίδιο σημείο. Οι υπόλοιπες μπορεί να σας αφήνουν αν θέλετε να μπείτε μέσα και να αρχίσετε να πυροβολάτε αβέρτα, ΑΛΛΑ αν το κάνετε, θα πέσει σημαντικά το reputation σας με κάποιο syndicate και θα κάνει τη ζωή σας πιο δύσκολη.

Οπότε, συχνά θα θέλετε και εκεί να το πάτε μόνο με stealth. Ή μπορεί να βαρέσει συναγερμός και να έρθουν τόσοι πολλοί εχθροί, που με το blaster σας δεν θα μπορέσετε να ανταπεξέλθετε. Και επειδή σε καμία από αυτές τις αποστολές δεν μπορείτε να σώσετε στη μέση, αν χάσετε, τότε φτου και από την αρχή. Σας προειδοποιούμε από τώρα ότι η υπομονή και επιμονή είναι απαραίτητα συστατικά. Και σε ό,τι αφορά τις side αποστολές που έχουν κάποιο checkpoint μέσα τους, να ξέρετε πως αν κάνετε reload είναι πολύ πιθανό να γίνουν respawn εχθροί και να μη μπορείτε να συνεχίσετε με stealth!

Τελειώνοντας με τα αρνητικά, θα πρέπει να σχολιάσουμε πως υπάρχουν ακόμα πολλά bugs αλλά και σχεδιαστικές ατασθαλίες στο Star Wars Outlawsd. Πέρα από διάφορα crashes που μας πέταξαν στο κεντρικό μενού της κονσόλας, βρεθήκαμε αντιμέτωποι πολλές φορές με game breaking bugs, όπου δεν εμφανιζόταν ένας NPC για να προχωρήσει ένα quest, ή που σκάλωναν και δεn δούλευαν πλέον ασανσέρ, παγιδεύοντάς μας μέσα σε αυτά ή σε λάθος όροφο, με μοναδική λύση το reload και τη νέα προσπάθεια.

Σε ένα ασανσέρ μάλιστα, καταφέραμε να κολλήσουμε 5 φορές μέχρι επιτέλους το παιχνίδι να μας επιτρέψει να πάμε παρακάτω. Και πέραν αυτών, υπάρχουν ξεκάθαρα θέματα με αναγνώριση επιφανειών. Μπορεί να είστε κρεμασμένοι από κάγκελα σε ένα περβάζι, και ενώ όλα τα κάγκελα είναι ίδια, για κάποιον άγνωστο λόγο μπορείτε να τα σκαρφαλώσετε σε κάποια σημεία και σε κάποια άλλα όχι. Μπορεί να οδηγείτε το speeder bike σας σαν τρελοί σε λόφους και βουνά, αλλά το παιχνίδι να αποφασίσει ξαφνικά ότι ο Χ χαμηλός βράχος είναι εμπόδιο και να εκσφενδονιστείτε πριν πάρετε καν χαμπάρι τι έγινε!

Από εκεί και πέρα όμως, στα υπόλοιπα στοιχεία του το Outlaws στέκεται αξιοπρεπέστατα ή και εντυπωσιάζει. Στο PS5, που το δοκιμάσαμε, το παιχνίδι έτρεχε πάρα πολύ σταθερά και στα τρία διαθέσιμα modes (quality, performance, balanced) και με τις εναλλαγές να γίνονται άμεσα μέσα στο παιχνίδι έτσι ώστε να διαλέξετε αμέσως και την επιλογή που σας ταιριάζει. Αν δε, έχετε πολύ μεγάλη τηλεόραση ή widescreen, τότε υπάρχει και μια πολύ ωραία επιλογή για να τρέχετε το παιχνίδι σε 21:9 format όπως οι παλιές ταινίες. Και μεγαλύτερο field of view αλλά και πιο ωραία ατμόσφαιρα.

Και τι ατμόσφαιρα! Λίγα παιχνίδια Star Wars παιχνίδια έχουν καταφέρει να αποδώσουν τον κόσμο του Star Wars και να μην περιοριστούν μέσα σε κλειστές πίστες. Kαι μπορείς να μην είναι το πρώτο open world παιχνίδι στο σύμπαν (Τα -multiplayer βεβαίως- Galaxies και The Old Republic κατέχουν αυτά τα σκήπτρα και με πολύ μεγαλύτερους κόσμους), αλλά το Outlaws είναι όντως μία από τις πλουσιότερες μεταφορές που έχουμε δει. Οι πόλεις, οι βάσεις, τα χωριά, τα κρησφύγετά, όλα δείχνουν ζωντανά και βουτηγμένα μεράκι και λεπτομέρεια. Και όλα αυτά πάνω σε μία “δυνατή” Snowdrop Engine, που προσφέρει ένα πανέμορφο οπτικά παιχνίδι (πλην ίσως του σχεδιασμό των περιφερειακών NPCs, οι οποίοι που θυμίζουν ΑΙ development από το Mass Effect Andromeda), με όμορφους φωτισμούς, εξαιρετικούς χρωματισμούς και μοναδικά αρχιτεκτονικά δείγματα.

Star Wars παιχνίδι δίχως καλό ήχο δεν πρέπει να λέγεται Star Wars, και το Οutlaws ευτυχώς δεν πέφτει σε ένα τέτοιο ατόπημα. Το voice acting είναι καλό και το sound mixing είναι σχεδόν άψογο. Αλλά εκεί που το παιχνίδι πραγματικά μας εντυπωσίασε ήταν στην μουσική του ενορχήστρωση. Οι Wilbert Roget II, Jon Everist και Kazuma Jinnouchi κατάφεραν να δώσουν ένα από τα καλύτερα soundtracks που έχουμε δει στο σύμπαν, εφάμιλλου σε ποιότητα με το εξίσου εξαιρετικό soundtrack του The Old Republic (o ένας εκ των συνθετών είχε εργαστεί και σε εκείνο παλιά).

Στα των quest τώρα, το Outlaws τα χωρίζει αρκετά ξεκάθαρα μέσα σε κατηγορίες έτσι ώστε ο παίκτης να έχει επίγνωση και του αν έχει νόημα να κάνει κάποιο quest, αλλά και μια γενικότερη (ή και ξεκάθαρη) ιδέα του τι όφελος θα έχει. Και με αρκετά από τα μικρότερα quests να δίνουν απλά γενική πληφορορία για το πού να πάτε χωρίς συγκεκριμένο tag στον χάρτη, αυτή η καθαρότητα και ευελιξία είναι ιδιαίτερη αναζωογονητική από μια εταιρία που ως τώρα είχε την τάση να πνίγει τον χάρτη με σύμβολα. Εδώ, οι χάρτες για τον κάθε πλανήτη / βάση είναι αρκετά καθαροί, και αν και υπάρχουν ακόμα σύμβολα, θα λέγαμε πως η ισορροπία που επιτεύχθηκε εν τέλει πρέπει να σταθεί ως παράδειγμα προς μίμηση για -π.χ.- το επερχόμενο AC Shadows.

Το βάθος των περισσότερων βέβαια παραμένει τυπικά “Ubisoft ρηχό” και υπάρχει αρκετή επανάληψη ως προς το τι μπορείτε να κάνετε – όπως συνήθως στα Ubisoft open world games- αλλά τουλάχιστον τα main quests είναι καλοδουλεμένα και με πολύ ομορφότερα set pieces.

Μια ακόμα καλή επιλογή είναι ότι το παιχνίδι δεν διαθέτει κανέναν από τους ημιτελείς RPG μηχανισμούς που είχε δοκιμάσει η Ubisoft τα τελευταία 10 περίπου χρόνια. Δεν υπάρχουν experience points και levels. Aντιθέτως, θα πρέπει να γνωρίσετε συγκεκριμένους specialists που αυτοί θα σας ξεκλειδώσουν από μια γκάμα νέων δυνατοτήτων και αναβαθμίσεων. Ο τρόπος που ξεκλειδώνετε την κάθε μία είναι λιγάκι πιο επιφανειακός απ’ ό,τι θα θέλαμε αλλά σε ένα παιχνίδι τέτοιου είδους, δουλεύει πολύ καλύτερα. Ο δε εξοπλισμός σας πλέον δεν αναβαθμίζεται σε κάθε level για +5 damage / armor κ.λπ. Δεν υπάρχουν τέτοια στοιχεία και νούμερα πουθενά και δεν μπορείτε να αναβαθμισετε τα ρούχα σας.

Μόνη εξαίρεση αποτελεί το blaster, και πάλι όχι για νουμεράκια αλλά για νέες δυνατότητες. Αυτές, καθώς και νέες βελτιώσεις και δυνατότητες στο speeder bike και το διαστημόπλοιό σας, γίνονται με crafting, κυρίως αντικειμένων που βρίσκετε εύκολα και διάσπαρτα στον κόσμο αλλά και με ορισμένα πιο σπάνια που μπορεί να χρειαστεί να κάνετε κάποιο quest για να αποκτήσετε. Είναι λίγο τραβηγμένο ότι το μοναδικό εξάρτημα για το πιστολάκι σας θα το βρείτε μέσα σε μια τεράστια imperial βάση, αλλά από την άλλη είναι μια καλύτερη ώθηση για λίγη εξερεύνηση από το καταναγκαστικό resource gathering προηγούμενων τίτλων.

Τέλος, αναφέραμε πολλάκις τα speeder και spaceship. To πρώτο δουλεύει στην ουσία σαν το mount σας και σας επιτρέπει να διαβείτε τις μεγάλες ερημιές πάνω στους πλανήτες. Η υψηλή ταχύτητά του είναι βάλσαμο για αυτούς που έβγαζαν σπυριά με τον ατελείωτο καλπασμό στις βρετανικές πεδιάδες του AC Valhalla, και είναι σημαντικός λόγος γιατί η διάρκεια του παιχνιδιού είναι πιο περιορισμένη σε σύνολο. Το δεύτερο το χρησιμοποιείτε στην τροχιά γύρω από τους πλανήτες που θα επισκεφτείτε, για να κάνετε κάποια μικρά τοπικά quests, να πάτε σε διαστημικές βάσεις, αλλά και να πολεμήσετε έναντι αντίπαλων syndicates, pirates και imperials. O χειρισμός και η μάχη είναι στα απολύτως ελαφρά space arcade shooter επίπεδα (μην περιμένετε επίπεδα SW Squadrons ή έστω Battlefront), αλλά κρίνονται ικανοποιητικά για να προσθέσουν μια ακόμα νότα στην ατμόσφαιρα του τίτλου.

Περάσαμε λοιπόν καλά με το Star Wars Outlaws; To συνολικό συναίσθημα που μας άφησε θα λέγαμε πως ήταν θετικό. Ως λάτρεις του σύμπαντος του Star Wars, απολαύσαμε το space heist σκηνικό του και πήραμε βαθιές ανάσες από την πλουσιοπάροχη και καλοδουλεμένη του ατμόσφαιρα. Και έχει ξεκάθαρα πολλές και καλές ιδέες που καλό θα ήταν να τις κοιτάξουν και σε επόμενα open world παιχνίδια της Ubisoft. Aπό την άλλη όμως, δε μπορούμε να πούμε πως ήταν ο τίτλος που δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε να παίζουμε. Οι ξεκάθαρες σχεδιαστικές αδυναμίες στη μάχη και το stealth, μαζί με τα τεχνικά θέματα αλλά και την φτωχή ΑΙ, δείχνουν έναν τίτλο που ξεκάθαρα ήθελε άλλους 5-6 μήνες ανάπτυξης πριν κυκλοφορήσει, με αποτέλεσμα να στερούν ξεκάθαρους πόντους από τη συνολική διασκέδαση που μας προσέφερε σε σύνολο.

Ως έχει, οι οπαδοί του Star Wars universe θα το ευχαριστηθούν, άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο, ανάλογα με το πώς θα παίξουν και αν τους αρέσει το stealth. Για τους υπόλοιπους, έχει ενδιαφέρον να δει κανείς μια διαφορετική εκδοχή της Ubisoft φόρμουλας. Ίσως, απλά, θα ήταν καλύτερο να περιμένει μερικούς μήνες για τα μεγάλα patches.

Το Star Wars Outlaws κυκλοφορεί από τις 30/8/24 για PS5, PC και Xbox Series. Το review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για το PS5, με review code που λάβαμε από τη Ubisoft.