Δοκιμάσαμε τη νέα περιπέτεια των Ασσασσίνων στο Βορρά.
Κάτι περισσότερο από δύο χρόνια πέρασαν από την κυκλοφορία του Assassin’s Creed: Odyssey, ενός αρκετά ιδιαίτερου παιχνιδιού για εμάς. Από τη μια είχαμε να κάνουμε με έναν τίτλο που αναπαράστησε την κλασική αρχαιότητα με έναν αρκετά ικανοποιητικό τρόπο, αλλά και με αρκετές υπερβολές. Όλα αυτά, μαζί με το γεγονός του ότι είχαμε να κάνουμε με τον τίτλο της σειράς που είχε το πιο κουραστικό gameplay, με όλες εκείνες τις ιδιαιτερότητες που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν, μας έδωσαν ένα παιχνίδι που μας έκανε όχι μόνο να θέλουμε να το ξεχάσουμε, αλλά και να κρατάμε αρκετές επιφυλάξεις για το επόμενο επεισόδιο της σειράς.
Και η αλήθεια είναι πως το πρώτο trailer του Assassin’s Creed: Valhalla, μας θύμισε αρκετά ένα παιχνίδι που πατά γερά πάνω στον προκάτοχό του, παρά τα εχέγγυα που φέρνει η ομάδα ανάπτυξής του, η οποία είναι η ίδια που μας παρέδωσε το Black Flag αλλά και το Origins. Στις περίπου 5 ώρες που είχαμε την ευκαιρία να παίξουμε το παιχνίδι μέσα από τους servers της Ubisoft, διαπιστώσαμε αρκετά σημεία προόδου όσον αφορά στο gameplay, στοιχεία που μας χαροποίησαν αρκετά και ελπίζουμε να δούμε να εφαρμόζονται στο σύνολο της τελικής έκδοσης του παιχνιδιού.
Για μια ακόμα φορά δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ούτε το πως ξεκινά το παιχνίδι, ούτε το πως ο Eivor αποκτά πρόσβαση στην γνώριμη, πλέον, Κρυμμένη Λεπίδα (Hidden Blade). Βρισκόμαστε κάπου στη μέση της περιπέτειας, όπου ο Εivor καλείται να δείξει την αφοσίωση της φυλής του προς τους συμμάχους τους, στην κομητεία του Ledecestrescire (“Λέντεσεστερσιρ”, σύμφωνα με τον οδηγό προφοράς του παιχνιδιού). Εκεί, ο Eivor και οι σύντροφοι του επιχειρούν να βοηθήσουν τον τοπικό άρχοντα να ανέβει στο θρόνο του βασιλείου της Mercia, καθαιρώντας την ίδια στιγμή τον υπάρχοντα βασιλιά, ο οποίος κάνει τα πάντα για να εμποδίσει τον αγώνα τους.
Στο συγκεκριμένο κεφάλαιο που κάλυψε τη δοκιμή μας, ο Eivor και οι συμπολεμιστές του κατάφεραν σταδιακά να πάρουν τον έλεγχο του φρουρίου όπου έμενε ο βασιλιάς, ο οποίος όμως κατάφερε να το σκάσει. Στη συνέχεια, ο Eivor ήρθε σε επαφή με μια ομάδα μισθοφόρων, που είχαν πληροφορίες για το που κρύβεται ο άρχοντας, ανακαλύπτοντας δύο τοποθεσίες – μία για τον ίδιο και μια για τη σύζυγό του. Κατά την εξέλιξη της ιστορίας ο Eivor αιχμαλώτισε τη σύζυγο του βασιλιά, εντόπισε την αληθινή κρυψώνα του και τον υποχρέωσε να παραδώσει το στέμμα του στον, επιλεγμένο από το λαό, νέο βασιλιά της Mercia.
Από άποψη ιστορίας το παιχνίδι φαίνεται να πατάει επάνω στα γεγονότα, δίνοντάς μας μια αφήγηση αρκετά σταθερή και γνώριμη για τα παιχνίδια της σειράς. Υπήρχαν σημεία όμως με ενδιαφέροντες ατάκες και διαλόγους, ενώ δεν έλειψαν και σκηνές όπου η βία (αν και ελαφρώς υποβαθμισμένη) παίρνει τα ηνία, προσφέροντας μερικές έντονες σκηνές που δεν έχουμε συνηθίσει σε παιχνίδι της σειράς. Το καλό σημείο της έκδοσης που δοκιμάσαμε ήταν το γεγονός του ότι οι επιλογές που κάνουμε έχουν πραγματική επιρροή αναφορικά με το πως εκτυλίσσεται η ιστορία μας. Οι ιθύνοντες της Ubisoft υπόσχονταν το ίδιο και για το Odyssey.
Οι επιλογές που κάναμε όμως στο Odyssey επηρέαζαν τα γεγονότα πάνω στον κόσμο και όχι στην περιπέτεια. Μετά την ολοκλήρωση της δοκιμής, όμως, διαπιστώσαμε πως αυτή τη φορά οι επιλογές που κάνουμε επηρεάζουν την εξέλιξη του ίδιου του gameplay και όχι απλώς του κόσμου. Αν και δεν μπορούμε να μιλήσουμε ελεύθερα για αυτό το συγκεκριμένο κομμάτι, μπορούμε να πούμε πως η επιλογή που κάναμε, όπως επιβεβαιώθηκε και από τον βοηθό μας κατά τη διάρκεια της δοκιμής, μας απαλλάσσει από ένα σημαντικό πρόβλημα με το οποίο όλοι οι παίκτες που ασχολήθηκαν με το Odyssey πρέπει να αντιμετώπισαν τουλάχιστον μια φορά στο ταξίδι τους.
Το σύστημα της μάχης είναι αρκετά πιο συμπαγές σε σχέση με το Odyssey και το Origins, αλλά πατάει γερά πάνω στη φόρμουλά τους. Ο Eivor μπορεί να επιλέξει να ελέγχει δύο όπλα ταυτόχρονα, ή να έχει ένα όπλο και να εξοπλίζει παράλληλα και την ασπίδα του, η οποία τον βοηθά να μπλοκάρει τις πιο light επιθέσεις. Την ίδια στιγμή μπορεί να αποφύγει το χτύπημα κάποιου πιο δυνατού εχθρού, ένας μηχανισμός που έρχεται ατόφιος από το παρελθόν. Μπαίνοντας στο πνεύμα των Βίκινγκ προσπαθήσαμε να πολεμήσουμε με δύο όπλα. Διαπιστώσαμε όμως πως το δεύτερο όπλο δεν μπορεί να εκτελέσει βαρύ χτύπημα, αναγκάζοντάς μας σύντομα να εγκαταλείψουμε αυτό το στυλ μάχης και να επιστρέψουμε στην γνώριμη ασπίδα.
Καθώς πατάει πάνω σε RPG μηχανισμούς, το Assassin’s Creed: Valhalla επαναφέρει το μενού εξοπλισμού, όπου ο παίκτης μπορεί να εξοπλίσει κράνη, πανοπλίες, μπότες και τον οπλισμό του. Από νωρίς επίσης διαπιστώσαμε πως η αναβάθμιση του εξοπλισμού μπορεί να γίνει σχεδόν ανά πάσα στιγμή στον κόσμο, χωρίς να χρειάζεται να πάμε στον σιδερά, εκτός και αν χρειάζεται να αλλάξουμε επίπεδο αναβάθμισης, κάτι το οποίο μπορεί να γίνει σε συγκεκριμένα σημεία. Την ίδια στιγμή μειώνεται ο αριθμός των υλικών αναβάθμισης, απαλλάσσοντας τον παίκτη να αναζητά συγκεκριμένους αριθμούς υλικών μέσα από μια μεγάλη ποικιλία διαθέσιμων υλικών για αναβάθμιση, κάτι που επίσης τοποθετούμε στα θετικά σημεία του παιχνιδιού.
Ο χάρτης του παιχνιδιού γίνεται πιο φιλικός στον παίκτη αλλά και σε εμάς που έχουμε αγανακτήσει με την πανδαισία συμβόλων και εικονιδίων που προωθούν το map clearing. Ο χάρτης περιλαμβάνει μόνο μια ένδειξη για την κυρίως αποστολή, τα synchronization viewpoints, αλλά και ορισμένες μπλε και κίτρινες κουκκίδες. Οι κίτρινες κουκκίδες περιλαμβάνουν σημεία όπου ο παίκτης μπορεί να συλλέξει υλικά αναβάθμισης, ενώ οι γαλάζιες κουκκίδες έχουν να κάνουν με συγκεκριμένα κομμάτια του παιχνιδιού, το ρόλο των οποίων θα πρέπει να ανακαλύψει ο ίδιος ο παίκτης, καθώς δεν μπορούμε ακόμα να μιλήσουμε ανοικτά για αυτά.
Άλλα εικονίδια που θυμίζουν κτίρια και κατασκευές εμφανίζονται επίσης στο χάρτη, χωρίς να απαιτούν από τον παίκτη να τα εξερευνήσει. Καλό είναι όμως οι παίκτες να τα έχουν κατά νου, γιατί καμία φορά εμπλέκονται στις κεντρικές αποστολές, με το παιχνίδι να μην αποκαλύπτει άμεσα το σκοπό τους. Η χρήση του αντίστοιχου Eagle Vision στο παιχνίδι δουλεύει ακριβώς όπως και στα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς και αποκαλύπτει τους εχθρούς, τα κοντινά σημαντικά αντικείμενα προς συλλογή αλλά και τα mission points, μη θυμίζοντας σε τίποτα τον αντίστοιχο μηχανισμό των Origins και Odyssey.
Για μια ακόμα φορά ο κόσμος του παιχνιδιού εντυπωσιάζει. Η αγριάδα της αγγλικής φύσης αποδίδεται εξαιρετικά, ενώ τα χωριά και οι κωμοπόλεις των βασιλείων έχουν αυτό το όμορφο dark ages feeling. Καλύβες χωρικών, κάστρα και εκκλησίες συνθέτουν το τοπίο μιας τυπικής αγγλικής κοινότητας, με τους ανθρώπους να μιλάνε, τις περισσότερες φορές, Old English (Μεσαιωνικά, αν θέλετε, Αγγλικά), εντυπωσιάζοντας απόλυτα τον γράφοντα για αυτή την προσπάθεια. Το σύστημα parkour χρησιμοποιείται περισσότερο και πιο έντονα σε αυτό το παιχνίδι, ενώ το stealth είναι σχεδόν απαραίτητο, αν θέλουμε να περιορίσουμε τις απώλειες κατά την επιδρομή μας.
Η επιστροφή της γνώριμης κουκούλας (hood) είναι γεγονός, καθώς βοηθά τον Eivor να περιπλανιέται με προσοχή στις εχθρικές ζώνες, χωρίς να τον σταματήσουν οι φρουροί, ενώ αρκετά blending points μέσα στο χάρτη του επιτρέπουν να παραμένει απαρατήρητος και να ξεφεύγει της προσοχής των στρατιωτών, θυμίζοντας όλο και περισσότερο τα αρχικά παιχνίδια της σειράς. Το χάρτη τον διασχίσαμε με το άλογο αλλά και με το δικό μας longboat, η οποία μπορεί ανά πάσα στιγμή να προσαρμόζεται στα χαρακτηριστικά του περιβάλλοντος και να προσφέρει μια πιο άνετη πλοήγηση στον κόσμο.
Τέλος, το Valhalla έρχεται με ένα διαφοροποιημένο σύστημα ικανοτήτων. Οι ικανότητες μάχης δεν ξεκλειδώνονται μέσω της εμπειρίας και των skill points. Μπορούμε να ξεκλειδώσουμε (ή να βελτιώσουμε) ικανότητες μάχης μόνο αν διαβάσουμε κάποια βιβλία που βρίσκονται διάσπαρτα στον κόσμο. Κάθε skill point που λαμβάνουμε μας βοηθά να ανεβάσουμε το ποσοστό συγκεκριμένων χαρακτηριστικών, όπως της δύναμης επίθεσης ή του stealth, καθώς εξερευνούμε ένα αρκετά μεγάλο skill tree.
Για παράδειγμα, ένα μεγάλο ποσοστό stealth επηρεάζει και την αποτελεσματικότητα της απόπειρας δολοφονίας κάποιου αντιπάλου, κάτι που είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε αρκετές φορές. Θα θέλαμε, φυσικά, να έχουμε τη δυνατότητα να παίξουμε και assassination missions, όπως κάναμε μέχρι το Origins, και να μην περιοριζόμαστε απλά σε στρατιώτες. Ελπίζουμε πως σαν προσθήκη θα υπάρχει στην τελική έκδοση του παιχνιδιού.
Γενικώς, ελπίζουμε και περιμένουμε πολλά. Δεν χωράει αμφιβολία πως η σειρά έχει πάρει την κατιούσα καθώς η Ubisoft πειραματίζεται με πολλά (και πολλές φορές άχρηστα) χαρακτηριστικά, που το μόνο που προκαλούν είναι γκρίνια. Φαίνεται πως η γκρίνια καμιά φορά βοηθάει στο να διορθώνονται τα κακώς κείμενα μιας προσπάθειας. Έτσι, για την ώρα κρατούμε μια ελαφρώς αισιόδοξη στάση με βάση τη δοκιμή μας, ενώ περιμένουμε να δούμε το παιχνίδι στην ολότητά του και να διαπιστώσουμε αν το Assassin’s Creed: Valhalla μπορεί να βοηθήσει τη σειρά να κάνει ένα comeback, ή αν θα συνεχίσει να χωλαίνει και να την καταρρακώσει περισσότερο. Σε έναν μήνα (και κάτι) θα ξέρουμε με σιγουριά.
To Assassin’s Creed Valhalla θα κυκλοφορήσει στις 10/11/2020 για PS4, Xbox One και PC. Οι εκδόσεις του για τη νέα γενιά (PS5/ Xbox Series) θα γίνουν διαθέσιμες δωρεάν κατά την κυκλοφορία των συστημάτων.
